Μόνο ένα παιδί;
Είμαι μαμά και έχω ένα παιδάκι. Μόνο ένα.
99,9% δεν θα κάνω άλλο παιδί και το παιδί μου θα παραμείνει μοναχοπαίδι. Αυτή είναι μια συνειδητή και καλά μελετημένη απόφαση που πήραμε με τον σύζυγό μου! Φυσικά υπάρχουν λόγοι που μας έχουν οδηγήσει σε αυτή την απόφαση τους οποίους δεν θέλω να παραθέσω ή να αναλύσω εδώ. Δεν είναι αυτό το θέμα μου και άλλωστε δεν αφορούν κανέναν άλλον εκτός από την οικογένειά μου. Όμως με ενοχλεί πολύ κάτι και ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου γι’ αυτό.
Ακόμα και από τους πρώτους μήνες μετά την γέννηση του παιδιού μου ξεκίνησαν οι γνωστές παραινέσεις φίλων και γνωστών: “Άντε ακόμα δεν ξεκινήσατε για το δεύτερο?!” και “Τι περιμένετε? Περνούν τα χρόνια. Θα αφήσετε μόνο το παιδί σας στη ζωή?” και “Δεν ξέρετε ότι ένα ίσον κανένα?” και ένα σωρό παρόμοιες αναίδειες. Όσο περνούν τα χρόνια και δεν βλέπουν το “δεύτερο” να έρχεται ακούμε όλο και συχνότερα, όλο και περισσότερα, όλο και χειρότερα. Σε σημείο που έχω αρχίσει να κόβω τα πολλά πολλά με αρκετούς ανθρώπους του κύκλου μου!
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλές απαντήσεις να δώσω ανάλογα με την περίπτωση και τον άνθρωπο που έχει το θράσος να μου απευθύνει τέτοια ερωτήματα και να μου κάνει τέτοιες υποδείξεις. Όμως ποτέ, ούτε μία φορά, δεν έχω απαντήσει! Για τον απλούστατο λόγο ότι αρνούμαι να μπω στη διαδικασία να δώσω λογαριασμό για τη ζωή μου και τις επιλογές μου στον καθένα. Και έτσι απλώς χαμογελάω συγκαταβατικά και αλλάζω θέμα συζήτησης. Όμως μέσα μου… Αρχικά θυμώνω, μετά στενοχωριέμαι που βλέπω ότι ο άλλος (που είναι υποτίθεται φίλος) έχει την πρόθεση να με πληγώσει και τελικά αναρωτιέμαι.. Γιατί??
Ε λοιπόν θα ήθελα να πω κι εγώ τη γνώμη μου για τα μοναχοπαίδια και τους γονείς τους, κόντρα στο βαθιά ριζωμένο, στο Ελληνικό DNA, κοινωνικό στερεότυπο της τετραμελούς οικογένειας μαμά-μπαμπάς-δύο παιδιά. Θα ήθελα να δηλώσω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη καφρίλα από την φαιδρή αναλογία του “ένα ίσον κανένα”!! Ποιος άρρωστος μπορεί να σκεφτεί κάτι τέτοιο? (πόσο μάλλον να το ξεστομίσει κιόλας)!! Αναρωτιέμαι!
Πιστεύω ότι τα επιχειρήματα που στηρίζουν αυτό το στερεότυπο είναι τελείως σαθρά. Οι άνθρωποι που επιδιώκουν να κάνουν περισσότερα από ένα παιδιά, θέλουν να πιστεύουν ότι τα αδέλφια θα είναι για πάντα αγαπημένα και ότι θα στηρίζουν το ένα το άλλο σε όλη τους τη ζωή. Λες και δεν υπάρχουν ΑΠΕΙΡΑ αδέλφια που σφάζονται για χρήματα και περιουσίες! Ή έχουν την ουτοπιστική πεποίθηση ότι τα αδέλφια θα μεγαλώσουν πιο αρμονικά και ισορροπημένα αν έχουν παρέα να παίζουν και να μοιράζονται! Το οποίο είναι πραγματικά απλώς ένας ευσεβής πόθος και τίποτε παραπάνω καθώς ο άνθρωπος ως είδος δεν είναι κατασκευασμένος να μοιράζεται, αλλά μόνο να διεκδικεί! Όσο και να θέλετε να πείσετε τους εαυτούς σας για το αντίθετο!
Άλλοι πάλι σκέφτονται ακόμα πιο τραγικά (και εντελώς εγωιστικά): ότι αν κάτι γίνει και χάσουν το ένα, τουλάχιστον θα έχουν άλλο ένα για να στηριχτούν σε αυτό! Λες και ένα παιδί που χάνεται είναι κάτι που αντικαθίσταται σαν σπασμένο βάζο! Πόσο φαιδρό είναι αυτό?
Τα μοναχοπαίδια είναι ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ πολύ πιο τυχερά γιατί δεν χρειάζεται να μοιραστούν τίποτα με κανέναν. Γιατί δεν πρόκειται ποτέ να υποστούν την σοκαριστική και τραυματική εμπειρία της έλευσης του μικρού αδελφού. Γιατί δεν πρόκειται ποτέ να υποστούν το αναπόφευκτο bullying του μεγάλου αδελφού (που συμβαίνει ΣΕ ΟΛΕΣ τις οικογένειες ακόμα κι αν πολλοί δεν θέλουν να το παραδεχτούν)! Γιατί θα έχουν όλη την προσοχή των γονέων τους στραμμένη πάνω τους και ποτέ δεν θα παραμεληθούν όσο αν είχαν αδέλφια. Γιατί ένα μοναχοπαίδι μπορεί να έχει συντροφιά κατ’ επιλογήν και όχι κατ’ ανάγκη. Γιατί στη μέση Ελληνική οικογένεια που παλεύει για τα προς το ζην το μοναχοπαίδι μπορεί να έχει καλύτερες συνθήκες, καλύτερη εκπαίδευση και γενικά καλύτερη ζωή, από παιδιά που οι οικογένειες τους πρέπει να μοιράσουν τα ήδη περιορισμένα βαλάντιά τους ανάμεσα στα αδέλφια. Γιατί και το πιο απλό μικρό έξοδο είναι πιο εύκολο να το κάνεις μονό, παρά διπλό ή τριπλό! Γιατί οι γονείς που έχουν μόνο ένα παιδί είναι πιο ξεκούραστοι και έχουν περισσότερη ενέργεια και ποιοτικό χρόνο να προσφέρουν από τους γονείς που ακροβατούν για να τα προλάβουν όλα.
Η αλήθεια είναι μία. Στη ζωή όλα παίζουν. Όλα. Οπότε εσείς που σπεύδετε να κάνετε υποδείξεις σε αυτούς που έχουν μοναχοπαίδια, ξανασκεφτείτε το πριν μιλήσετε. Όχι μόνο γιατί αυτός στον οποίο απευθύνεστε μπορεί ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ άλλη επιλογή. Αλλά κυρίως γιατί θα πρέπει να σταθείτε λίγο και να σκεφτείτε ότι ο δικός σας τρόπος σκέψης δεν είναι απαραίτητα ο μοναδικός ή ο ΣΩΣΤΟΣ!
Συγνώμη που ακούγομαι δογματική, αλλά είμαι αγανακτισμένη και ήθελα να εκτονωθώ!
Μια μαμά.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!
Aγαπητή Αναστασία σας εύχομαι ολόψυχα τα αγαπημένα σας παιδάκια να παραμείνουν έτσι για το υπόλοιπο της ζωής τους...όχι τίποτα άλλο..αλλά έχουν εκλείψει στην ενήλικη φάση της ζωής τους αγαπημένα αδέλφια στην πολύπαθη ελληνική κοινωνία...όσο για την φίλτατη κ.Ελσα..θα την παρακαλούσα θερμά να πάρει την μηχανή του χρόνου και να φτάσει στο 2022 πρέπει να έχει χάσει αρκετές δεκαετίες..να υπολογίσω περίπου στις 4 με 5..χοντρικά
Κάποτε μία κυρία μου είχε πει: "Κορίτσι μου ο Θεός ξέρει πόσα παιδιά δίνει σε κάθε ζευγάρι".
Κοπέλα μου γλυκιά ενα εχω και στο ενα θα μείνω.Ειναι προσωπική μου επιλογή το πως θα διαχειριστώ την ικανότητα τεκνοποίησης χωρις να δώσω λογαριασμό στον οποιοδήποτε.Και το κορίτσι μου ουτε εγωκεντρικο ειναι,ουτε κακομαθημένο ουτε "κοπρόσκυλο".Και οπως είπε μια "κυρια" Έλσα τεμπελαρα δε με λες μετα απο 10 ωρη εργασία την ημέρα,φροντίδα σπιτιού και παιδιού και λοιπές υποχρεώσεις.Διότι "κυρια" μου δε ζούμε όλες σε γυάλα και κατακρινουμε αβέρτα οπως μας βολεύει.
Αν και δε συνηθιζω να σχολιαζω θα παραθεσω απο προσωπικη εμπειρια τα εξης: 1) στη ζωη μου τα πιο κακομαθημενα ατομικιστικα ατομα ειναι μοναχοπαιδια (υπαρχουν κι εξαιρεσεις φυσικα. Αλλα μονο μια εχω γνωρισει προς το παρον). Και δυστυχως πολλα ατομα που ... δε διαψευδουν τον ανω κανονα! 2) ευτυχως που εκανα δευτερο παιδακι γιατι το πρωτο μου λογω αδυναμιας δικη μας φυσικα εξελισσοταν σε κακομαθημενο εγωκεντρικο πλασμα 3) ευτυχως που εκανα δευτερο παιδακι γιατι τωρα εχουν παρεα και παιζουν πολυ μαζι, ειναι αγαπημενα κι εχουν αδυναμια το ενα στον αλλο. Εχουνμαθει να μοιραζονται, κι εχουν πιο πολλα γιατι οτι δωρα παιρνουν και διπλα και εχουν καταλαβει την αξια τουναμοιραζονται ( οταν μοιραζονται εχουν πιο πολλα απ οτι οταν εχει ο καθενας τα δικα του μονο) 3) εχει δικιο η θεματοθετρια: αν δεν εχεις καλη οικονομικη δυνατοτητα κανε μονο ενα ( προσωπικα δε θα εκανα αν για παραδειγμαδε μπορουσα να τα στειλω ιδιωτικο σχολειο και τα δυο) 4) η θεματοθετρια εχειλαθος αποψη γιατι οταν παιζουν πολυ ωρα μεταξυ τους κι απασχολουνται εχοντας παρεα το ενα το αλλο, εχεις πολυ ωρα για δουλιες η ξεκουραση! Ενω αντιθετα αν εχεις ενα μονο παιδι συχνοτερα ειναι κομητης σου και δε σου αφηνει και πολυ χρονο, αφηστε που μαθαινει να ασχολουνται ολοι οι μεγαλοι μαζι του με ο,τι συνεπαγεται αυτο... μπορω να γραψω πολλα ακομα αλλα δυστυχως γραφω απο κινητο! Φιλακια και καλο πασχα
Σήμερα οι κοπέλες είναι τεμπελάρες και ζητούν την ευκολία τους. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που κάνουν 1 μόνο παιδί. Ξέρω περιπτώσεις που έχουν μάνες - πεθερές αρωγούς στην μητρότητά τους και παρ' όλα αυτά παραπονιούνατι ότι...κουράζονται ! Αρχιτεμπελάρες είναι που δε θέλουν να ζοριστούν κι ας έχουν τα λεφτά. Τα μοναχοπαίδια γίνονται άτομα στην κοσμάρα τους, απροσάρμοστα, εγωπαθή και κακομαθημένα. Φταίνε και οι άντρες γιά την κατάσταση αφού ασχολούνται με τα τατουάζ, τα αυτοκίνητα, τις βόλτες και δεν λένε να παντρευτούν. Άλλοι κοπρίτες πάλι αυτοί ! Τα έχουνε κακομάθει οι άσχετοι γονείς τους που τους τα έδιναν όλα έτοιμα μιά ζωή και τους έκαναν να αποφεύγουν τις ευθύνες.
Αγαπητή Έλσα, Νομίζω ότι η τοποθέτηση σου, μόνο ως άτοπη μπορεί να θεωρηθεί. Φιλικά
Πω πω στόμα η Ελσα !!! Ελπίζω να μην είσαι γονιός.
Είμαι μητέρα ενός αγοριού 9 χρονών, έμεινα συνειδητά στο ένα κι όχι γιατί είχα κάποιο πρόβλημα υγείας. Πρέπει να σου πω ότι από μικρή μου άρεσαν τα παιδιά κι ονειρευόμουν να κάνω πολλά, γι αυτό και σπούδασα βρεφοκόμος παιδοκόμος, αλλά ακόμα και τότε έλεγα πως θα τα κάνω αν είμαι σε θέση να τα ζήσω και να τα μεγαλώσω σωστά. Δυστυχώς οι καιροί και καταστάσεις δε με βοήθησαν. Όχι, δεν είμαι της άποψης ότι ένα ίσον κανένα ούτε ότι θα κάνω δεύτερο για να έχει παρέα το πρώτο. Θεωρώ άτοπες και εγωιστικές τέτοιου είδους σκεψεις και ίσως αν προσπαθούσαμε να αλλάξουμε αυτά τα στερεότυπα, ίσως τα ιδρύματα να είχαν πολύ λιγότερα παιδιά εγκαταλελειμμένα. Κατά καιρούς ακούω κι εγώ όλα αυτά τα σχόλια που ακούς κι εσύ αλλά έχουν σταματήσει προ πολλού να με ενοχλούν. Έφερα ένα παιδί στο κόσμο και παλεύω κάθε μέρα να το διδάξω ότι της ισορροπίες της ζωής τις χτίζει ο καθένας μόνος του κι ότι τα πραγματικά αδέρφια αν είμαστε τυχεροί και άξιοι τελικά τα γνωρίζουμε όταν πια μπορούμε να τα επιλέξουμε. Φυσικά δεν κατηγορώ και δεν κρίνω κανέναν που αποφάσισε κάτι διαφορετικό από μένα και λατρεύω τις πολυμελείς οικογένειες εφόσον κι αυτές γίναν συνειδητά. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κάτι που να έχω στερήσει στο γιο μου και χαίρομαι γιατί δε μπήκα ποτέ στο δύλλημα "Δεν έχω δυνατότητα να του το πάρω αυτό....., να τον πάω εκεί..., να τον βάλω σε μια έξτρα δραστηριότητα που θέλει....γιατί αν το κάνω για το ένα πρέπει να το κάνω και για το άλλο...άρα...κανένα από τα δύο" κι ας με συγχωρήσουν οι γονείς που έχουν 2 παιδιά και πάνω, αλλά είναι κουβέντες που ακούω καθημερινά. Η αλήθεια είναι ότι όλες οι αποφάσεις έχουν το τίμημά τους και καλό θα είναι όλοι μας, όποια απόφαση κι αν πείραμε να την στηρίξουμε στο έπακρο αφήνοντας και τους άλλους γύρω μας να κάνουν το ίδιο.
το λεει και η λεξη ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΙΔΙ ...βαρετα κοπελια αλλα αφου σου αρεση δεν μας πεφτει λογος ..ΕΓΩ γουσταρω καλυτερα την ενταση στην οικογενεια ΜΑΜΑ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΠΗΡΕ ΤΗΝ κουκλα ..μαμα μαμα μου τραβηξε τα μαλλια ...θελωωωωωωωωω παγωτο..οχι εγω θελω σοκολατα..αχαχαχχα βοηθαω -μοιραζομαι- διεκδικω και παρα πολλαααααααααααα αλλλααααααααααα... γενικα εχει μια ενταση η οικογενεια με παιδια και οποιος αγαπαω τα παιδια κανει...ο θεος να μας τα εχει καλα υγεια σε ολους!
Εγω δεν θα σου πω πολλα. Ουτε ποσα παιδια εχω θα σου πω. Δεν θα σου απαντησω ως μανα αλλα ως αδερφη. Που ειμαι μονη μου που δεν εχω αδερφο. Γιατι καποτε ειχα και τον εχασα. Εχασα τον καλυτερο ανθρωπο στη ζωη μου. Τον πιο εμπιστο μου φιλο. Το στηριγμα μου. Εχασα το αλλο μου μισο. Θα εδινα τα παντα να τον ειχα. Τουλαχιστον ειχα την τιμη να ζησω μαζι του να τσακωθω να τον πειραξω να πιουμε παρεα να ξενυχτησουμε βραδια ολοκληρα. Ειχα την τιμη να με συνοδευση εξω να με προσεχει και να με αγαπα οπως μπορει να αγαπησει αληθινα ενας αδερφος. Κριμα που σκεφταισε ετσι αλλα αν δεν το ζησεις δεν μπορεις να καταλαβεις. Με συμπαθεια μια αδερφη.
Και εγώ ήμουν σε παρόμοια κατάσταση ώσπου αναιρεσα μόνο και μόνο επειδή μου το ζητάει η μικρή επίμονα! Τις επιλογές του ο καθένας πες πει να τις υποστηρίζει και όχι να απολοηειται! Γιαυτό βάζε στην θέση τους όσους ανακατευονται
Για τους γονείς είναι σίγουρα πιο εύκολο να έχουν ένα παιδί (λιγότερα έξοδα, περισσότερος ελεύθερος χρόνος, πιο ήρεμα τα πράγματα). Για τα παιδιά, όσο πιο πολλά τόσο το καλύτερο. Έχω δύο παιδάκια και βλέπω ότι τα μοναχοπαίδια φίλοι τους περνάνε δύσκολα και αναζητούν συνέχεια παρέα, στενοχωριούνται και βαριούνται συνέχεια. Εμείς είμαστε αρκετά πιο αυτάρκεις και τα παιδιά μου μπορούν να περάσουν ατελείωτες ώρες παίζοντας μεταξύ τους. Θα ήθελα και τρίτο (δεν το επιλέγω εντελώς συνειδητά).
δηλαδη για να καταλαβω προσπαθεις να μας πεισεις οτι ενα παιδι ειναι καλυτερο απο περισσοτερα?.αν εχεις πεοσει τον εαυτο σου εμενα μου περισσευει.κανε οτι θες κοπελια κανε ενα δυο τρια οσα θες αλλα μην προσπαθεις να μας πεισεις οτι κανεις το σωστο γιστι για τον καθενα αυτο διαφερει.βγαζεις κομπλεξισμο απιστευτο
Καλύτεροι φίλοι από τα αδέλφια δεν υπάρχουν.Επειδή εσείς πήρατε την απόφασή σας δεν χρειάζεται να μας λέτε ένα κάρο φτηνά επιχειρήματα για την ανατροφή των μοναχοπαιδιώνπ ου υπερτερεί έναντι στο να είχε αδέλφια.Τα μοναχοπαίδια τρώνε μεγάλες σφαλιάρες στη ζωή τους γιατί νομίζουν ότι θα έχουν την αποκλειστικότητα από τους άλλους όπως συνήθιζαν από τους γονείς τους.Έλα όμως που βρίσκουν συνεχώς εμπόδια και απόρριψη από τον κόσμο και αυτό τα κάνει πιο ευάλωτα στην κοινωνία και πολύ περισσότερο κομπλεξικά και εγωκεντρικά!
γλυκια μου σαν μοναχοπαιδι θα σου πω ότι λαχταρουσα ένα αδελφακι που ποτε δεν ερχοταν!όμως κάθε ζευγαρι ξερει τις ισορροπιες του και αυτό σε καμια περιπτωση δεν είναι κατακριτεο κ ποτε δεν εχω ρωτησει κανένα ζευγαρι γιατι μενει στο ενα!όταν αφηναν τους γονεις μου επιαναν εμενα κ μου ελεγαν,αμαρτια μονο σου ή πω πω θα σαι κακομαθημενη που εισαι μονη!!!!!!!!!!πραγματα και λογια θα ακουτε ακομα κ αν ειχατε οσα παιδια είναι το" προτυπο" της ελληνικης οικογενειας,ο κοσμος παντα θα λεει γιατι του εχουν μαθει ότι το σωστο είναι να εχεις αποψη για όλα,ακομα κ αν η σιωπη είναι χρυσος!τωρα μανουλα κ εγω καταφερα να χω πεντε παιδακια ,θαυματα όλα...αλλα παλι μου λενε ντροπη μου που εκανα τοσα παιδια κ πως θα μεγαλωσουν...λες και ζουν μεσα στο σπιτι μου,λες κ εχω βγει στους δρομους κ ζηταω βοηθεια,λες κ στο κατω κατω της γραφηςαντιμετωπιζουμε καποιο πρόβλημα οικονομικο ή δεν ξερω κ εγω τι!κ το κουφο είναι που πιανουν τους γονεις μου να κλαφτουν για τα δικα ΜΟΥ παιδια,οι ιδιοι που χρονια πριν τους ελεγαν ένα ισον κανενα...προστατεψε την ψυχη σου και κανε αυτό που η συνειδηση σου ξερει καλυτερα,κανεις δεν είναι μεσα στην οικογενεια σου για να σου υποδεικνυει τι να κανεις...οσο για τα μοναχοπαίδια εχω να πω ότι ξερω πολλα που θα ηθελαν ένα αδελφο ή αδελφη και αλλα τοσα που θεωρουν ότι ηταν η καλυτερη επιλογή που εκανε η οικογενεια τους γι αυτά,στο χερι σου είναι...σε φιλω!
ax!poso adiko exeis!se merika shmeia vgainw apo ta royxa moy!den yparxei tipota pio omorfo apo thn aderfikh agaph!o mikros zitaei synexws ena mwraki alla logw ygeias isws na min toy to xarisoyme pote k stenaxwrietai tooooso poly.den yparxei tipota xeirotero apo ena kakomathimeno paidi poy olo zitaei ylika agatha.exw aderfes poy den tha tis allaza me tipota eixa omorfa paidika xronia giati pote den hmoyn monh moy.osa epixeirhmata k na paratheseis egw eimai ths apopshs oti ena paidi mathainei polla mesa apo thn aderfikh agaph!
Αχ!!!! Αισθάνομαι σα να έχω γράψει εγώ αυτό το κείμενο...... Πόσο συμφωνώ μαζί σου!!!
Σεβαστή η άποψή σου...αλλά πέφτεις στην ίδια παγίδα που πέφτουν κ αυτοί που σου λένε να κάνεις κ άλλο παιδί..προσπαθείς να πείσεις για ποιο λόγο είναι καλύτερα τα μοναχοπαίδια απτα πολλά παιδιά..έτσι κάνουν κ εκείνοι φαντάζομαι..κ αυτό πάλι είναι άδικο για αυτούς που έχουν επιλέξει να κάνουν περισσότερα παιδιά..ακούγεται λες κ τους κατηγορείς κ τους κρίνεις για να δικαιολογήσεις τη δική σου σεβαστή άποψη!! Για μένα οι γονείς ΠΡΕΠΕΙ να κάνουν τόσα παιδιά όσα θα τους κάνουν ευτυχισμένους(τους γονείς) γιατί ευτυχισμένοι γονείς σημαίνει ευτυχισμένη οικογένεια!!! Τώρα το πώς θα αναθρέψουν κ θα διαπαιδαγωγήσουν οι γονείς τα παιδιά τους δεν έχει να κάνει με τον αριθμό των παιδιών αλλά με τις αρχές, τις αξίες κ την παιδεία που κουβαλά ο κάθε γονιός..αντί να διαπληκτιζόμαστε για πόσα παιδιά πρέπει να κάνει ο καθένας ας απαιτήσουμε απτην πολιτεία να φτιάξει σχολές γονέων..και σας μιλά μια δασκάλα με 3 παιδιά..βλέπω καθημερινά πολλά παιδιά κ δυστυχώς το να είδαι γονιός είναι η πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου!! Γιατί διαμορφώνεις προσωπικότητα, δημιουργείς τον αυριανό πολίτη, αυτόν που θα διδάξει, θα γιατρέψει, θα κυβερνήσει, θα σου φτιάξει το σπίτι, το δρόμο κτλ. Κ οφείλουμε να τα κάνουμε τα παιδιά μας ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ κ για να γίνει αυτό πρέπει να μεγαλώσουν σενα υγιές, ισορροπημένο οικογενειακό περιβάλλον.
Συμφωνω απολυτα μαζι σου!!!!! Ειμαι μαμα με ενα παιδι και υποστηριζω αυτη μου την επιλογη και επικροτω ολα οσα γραφεις.
Μαζί σου!!! Δε θα μπορούσα να τα πω καλύτερα!
Είμαι μοναχοπαίδι!! Πέρασα καταπληκτικά ως παιδί!! Τα είχα όλα, αγάπη από παντού, πάρα πολλές ανέσεις, όλα τα χατίρια, αγαπημένα ξαδέρφια που τα έβλεπα σχεδόν κάθε μέρα, φίλες κολλητές που έτσι είμαστε μέχρι και σήμερα, αλλά όχι ένα αδερφάκι, που πάντα ήθελα και πάντα θα θέλω!! Η κόρη μου η μεγάλη στα 4 της ζήτησε αδερφάκι κι έτσι τώρα έχει μια μικρούλα αδερφή (έχουν 5 χρόνια διαφορά) που την λατρεύει κυριολεκτικά και εισπράττει καθημερινά την αγάπη της αδερφής της!! Σαφώς και πολλά αδέρφια "σφάζονται" όταν μεγαλώσουν για ανόητους λόγους, αλλά πολύ περισσότερα είναι μαζί, αγαπημένα, στήριγμα το ένα για το άλλο μια ζωή!!!! Πιστεύω ακράδαντα ότι η αδερφική αγάπη είναι μοναδική κι ότι όποιος δεν τη βίωσε έχει χάσει....
Ως μοναχοπαίδι διαφωνώ κάθετα! Μακάρι να είχα αδέρφια και πολλά θα ήταν διαφορετικά στη ζωή μου! Να ξέρεις πως τα μοναχοπαίδια ειδικά από μία ηλικία και μετά (στη δική μου περίπτωση 5-6 χρονών) μπορεί να μην "ζητάνε"αδερφάκι αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν θέλουν κιόλας! Βάλε λοιπόν το εγώ σου στην άκρη και έχε κατα νου και τι θέλει και το παιδί σου!
Δε διαφωνώ με όσους έχουν περισσότερα παιδιά για τα επιχειρήματά τους αλλά ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙ και ποτέ δε ζήτησα αδερφάκι, πέρασα πολύ όμορφα στη ζωή μου (πιστεύω ότι το γεγονός ότι ήμουν μοναχοπαίδι συνέβαλε σε αυτό), είχα ΠΑΡΑ πολλές παροχές από τους γονείς μου σε εκπαίδευση, ταξίδια, θέατρο, εξόδους, βιβλία κτλ που δεν θα μπορούσαν να τα κάνουν επί δύο, είμαι πολύ κοινωνική, δεν είμαι προσκολλημένη στους γονείς μου και γενικά όλα καλά. Επίσης να σημειώσω ότι αναλόγως με τη δυναμική και (δυστυχώς) με τα οικονομικά της οικογένειας ξέρω παιδιά που ήταν 4 αδέρφια αλλά μεγάλωναν σα μοναχοπαίδι ο καθένας τους γιατί οι γονείς μπορούσαν να τους προσφέρουν τα μέσα να είναι έτσι και άλλα που είναι δύο και εχουν πιο περιορισμένες δυνατότητες. Οπότε, δε θα είχα αντίρρηση μάλλον να έχω αδέρφια εαν εξακολουθούσα να απολαμβάνω τη ζωή που έκανα χωρίς αυτά χεχεχε
Κα Σταυρουλα, κρίμα, πεταμένα τα λεφτά που δώσανε οι γονείς σας για να πάρετε καλή εκπαίδευση, να εχετε βιβλία να βλέπετε θέατρο κλπ. Το αποτέλεσμα δεν τους δικαίωσε. Σε τι σας ωφεληςαν ολα αυτα, αφού γίνατε ετςι; Μια κοπέλα που αξιολογεί την ευτυχιςμενη ζωή με βαςη τις.....παροχές που απολαμβάνει! Κα μαμα που γράψατε το αρθρο, μα τι ειναι αυτα; Απο τη μια εςεις να εκνευρίζεστε, και πολυ εύλογα, που διάφοροι σας λένε τη γνωμη τους, για ενα θεμα που δεν τους αφορά. Μέχρι εδω καλα. Τα υπόλοιπα ομως που μας γραφετε, για το ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ bullying των μικρών αδελφών απο τα μεγάλα, για τις παροχες που απολαμβανουν τα μοναχοπαίδια, χωρίς να τις μοιράζονται κλπ, ειναι μεγάλες ανοηςιες. Γιατι τα γραφετε; Σας χρειάζονται για να εξηγήσετε την επιλογή σας; Μα αυτη δεν δικαιούται να την κρίνει κανεις. Το μονο βέβαιο ειναι οτι οποιος γράφει τέτοιες ανοησίες, ( εςεις δηλ.) δεν είχε αδέλφια, και γι αυτο δεν γνωρίζει την αγάπη και το δέσιμο των αδελφιών, που πολλές φορες ειναι ισχυρότερο και απο αυτο των γονιών με τα παιδια. Αυτο φυσικά δεν σας το λέω ως παρότρυνση για να κάνετε και αλλο παιδι. Αυτο είπαμε ειναι δικό σας θεμα. Αλλα ολα τα υπόλοιπα που γραφετε δείχνουν τεράστια άγνοια, για να μην πω και τίποτα χειρότερο , για τη φύση και την ποιότητα της αδελφικης σχέσης.
Επίσης να προσθέσω οτι αν δεν εχεις γονεις μπορείς να πας εκδρομή με το Ορφανοτροφείο, που κι αυτο μια παροχή ειναι
Πείτε τα κ.χρυσόστομη!!! Κι εγώ αυτό σκεφτόμουν. -οι υλικές παροχές θεωρούνται αξίες. Κι αναρωτιέμαι πώς θα αντιδράσει ένα παιδί μεγαλωμένο με αυτήν την νοοτροπία, αν για κάποιους λόγους χάσει όλα αυτά που θεωρεί σημαντικά; Θα έχει τη δύναμη να σταθεί στα πόδια του; -όταν ένας άνθρωπος μαθαίνει από μικρός να μην θυσιάζει τίποτα για χάρη του αδερφού του , πώς θα κάνει σχέσεις με άλλους ανθρώπου; Πώς μπορεί να κρατήσει τον γάμο του; Αγάπη αληθινή και βαθιά χωρίς θυσίες ΔΕΝ γίνεται.
Q and A, συμφωνώ και επαυξάνω.
Σταυρουλα μου ισως εισαι μια απο τις λιγες εξαιρεσεις τοτε. Κι εγω μοναχοπαιδι ειμαι. Κι ενω μεχρι τα...25 περιπου περνουσα τελεια και δε μου ελειπε κανενας αδερφος ή αδερφη, γιατι οπως λες ειχα τα παντα απο τους γονεις μου, ολες τις παροχες, ολη τους την αγαπη και προσοχη κλπ, κλπ μην πολυλογω, ήρθε ενα ωραιο πρωι που μου συνεβη κατι πολυ ασχημο στη ζωη μου και ειλικρινα ενιωσα τοσο αδεια, ηθελα να το μοιραστω με καποιον ΔΙΚΟ μου ανθρωπο, οχι φιλους (οσο τελειοι και να ειναι και παντα διπλα μου), ουτε γονεις κι εκεινη τη στιγμη αναρωτηθηκα πως θα ηταν να εχω καποια αδερφη η αδερφο...Απο τοτε και σε οσες δυσκολιες περναω μου λειπει αν και δεν εχω γνωρισει ποτε. Βλεπω την κολλητη μου με την αδερφη της που αν και σκοτωνονται στα δυσκολα ειναι μαζι. Τον αντρα μου το ιδιο. Σκεφτομαι αν τυχει κατι στους γονεις μου με ποιον θα μοιραστω τον πονο...ποιος θα με καταλαβει καλυτερα απο τα αδερφια που δεν εχω? Σκεφτομαι πολλα, μαλλον επειδη μεγαλωνω δεν ξερω...Οσο εισαι νεα δε σε νοιαζει και τοσο, αργοτερα ομως...οι αναγκες σου αλλαζουν. Κι εγω δε συμφωνω με το "ενα ισον κανενα" και εχω τσακωθει με πολλους που το ελεγαν στη μαμα μου και θεωρω απαραδεκτο να ανακατευεται καποιος στα προσωπικα του αλλου. Οσα παιδια θελει και μπορει κανει η καθε οικογενεια! Εγω που ηθελα και μπορουσα εκανα τρια.
Συμφωνώ κι εγώ ως προς τη γενική ιδέα του κειμένου. Έχω υποστεί πολλές φορές bullying, έχω έρθει σε δύσκολη θέση, έχω αναγκαστεί πολλές φορές να απολογηθώ ως μαμά ενός (κατ'ανάγκη) μοναχοπαιδιού...η κόρη μου δε με έχει πιέσει ποτέ ψυχολογικά για αδερφάκι γιατί από τότε που ήταν πολύ μικρή της εξήγησα με πολύ απλά λόγια ότι πέρα από τη δική μας και δική της επιθυμία υπάρχουν και ανώτερες δυνάμεις που καθορίζουν τα πράγματα και της υποσχέθηκα ότι θα προσπαθώ πάντα για να κάνει παρέα με άλλα παιδιά. Τώρα που πάει σχολείο και τα άλλα παιδιά συχνά προσπαθούν να την κάνουν να νιώσει μειονεκτικά που δεν έχει αδέλφια (ναι,συμβαίνει κι αυτό, τα παιδιά συγκρίνουν τα πάντα), της λέω απλώς ότι κάθε οικογένεια είναι διαφορετική από τις άλλες αλλά όλες είναι ίσες μεταξύ τους... Τίποτα δεν είναι απόλυτο σ'αυτή τη ζωή, ας το θυμόμαστε μικροί-μεγάλοι...
Οσα μοναχοπαιδια ξερω μου εχουν πει πως θα εδιναν τα παντα για να εχουν αδερφια!!! Η κορη μου κοντευει τα τρια και μου λεει εγω δε θελω φιλους θελω να κανεις ενα μωρακι να εχω αδερφακι! Και ξερω πως για ολα αυτα τα σκοτωμενα αδερφια μεταξυ τους φταινε οι γονεις και οχι τα παιδια! Εχω συζηγο,γονεις,πεθερικα ολοι τους ειναι γεροι και ειναι διπλα μας αλλα την χαρα μου, τη πικρα μου και το ζορι μου πρωτα με τον αδερφο μου θα τα μοιραστω!Η συμβουλη του ειναι θησαυρος για μενα! Να σας ζησει το παιδακι σας και να ξερεις παντα ο κοσμος βρησκει και λεει για οτι και να κανετε! Αλλα μην κλεινεις το ενδεχομενο να κανεις αλλο παιδακι.Αλλωστε ειστε οικογενεια εσεις οι τρις και καποια στιγμη θα πρεπει να ακουσετε και την αποψη του παιδιου σας για το θεμα!
"Οσα μοναχοπαιδια ξερω μου εχουν πει πως θα εδιναν τα παντα για να εχουν αδερφια!!!" εγώ πάλι όχι, sorry
Εγώ είμαι απο πολύτεκνη οικογένεια και ήμουν ενα πολυ ευτυχισμένο παιδι!!!έχω μια φιλη μοναχοπαίδι και παντα μου λέει πόσο τις λείπεις να είχε ενα αδερφακι!!¡εγω έχω τρια που ουτε τσακωμούς έχουμε ουτε τίποτα!!αντίθετα ενα γειτονακι μας που είναι μοναχοπαίδι όλο κλάματα ακούω!! Όσο για ενα παιδί ίσον κανέναν Συμφωνώ από την άποψη με τις δουλειές αλλιως βάζεις πλυντήριο για ενα παιδι και αλλιως για δυ ο ή και τρια!!!ναι κλειστηκαμε περισσότερο απο τι αν ειχαμε ενα μονο και περισσότερες δουλειές έχω να κάνω!!! Αλλά είναι μαγεία αυτό που ζω!!!αλλιως όσο και να ναι να σε αγκαλιάζουν εξι χερακια απο τι δυο!!! Η αγάπη πολλαπλασιάζεται!!!!!
Βρε Αριστεα μου μιλας σοβαρα; Το γειτονακι σας κλαιει και φταιει οτι ειναι μοναχοπαιδι; Παντως και το δικο μου μοναχοπαιδι ειναι αλλα εινα χαρουμενα χριστουγεννα!
Εμένα την δικιά μου να δεις...Και την ξαδεφούλα της που βλέπει περίπου κάθε 2 βδομάδες την προσέχει σαν να είναι αδερφάκια...Με τα παιδάκια στην παιδική χαρά είναι όλο αγκαλιές και φιλιά...
Εχεις δικιο σ αυτα που λες. Σαν μοναχοπαιδι ομως που ειμαι κι εγω, ενηλικας ομως, σου λεω οτι δεν υπαρχει χειροτερη μοναξια. Οι φιλοι καποια στιγμη ερχονται κ παρερχονται, οι γονεις καποια στιγμη φευγουν. Αισθανομαι καποιες φορες πολυ μονη. Εχω δυο παιδια και δεν υπηρχε περιπτωση να αφηνα το μεγαλο μου χωρις αδερφακι, συνοδοιπορο στη ζωη.....
Η κάθε οικογένεια αποφασίζει το πως λειτουργεί καλύτερα, με πόσα μέλη, κ.τ.λ.. Και το πως μεγαλώνουν το παιδί ή τα παιδιά είναι καθαρά θέμα γονιών και όχι αν είναι ένα ή δύο ή δέκα. Υπάρχουν ευτυχισμένα μοναχοπαίδια, όπως υπάρχουν και ευτυχισμένα παιδιά πολυμελών οικογενειών. Και φυσικά το αντίθετο. Αυτό στο οποίο ήθελα να σχολιάσω εγώ, είναι η φράση η οποία είναι γνωστή σε όλους μας "ένα ίσον κανένα". Νομίζω ότι η αγανακτισμένη μας (δικαίως, από την πλευρά της) μαμά έχει καταλάβει λίγο λάθος το νόημα αυτής της φράσης Ο λόγος ο οποίος χρησιμοποιείται, τουλάχιστον η σωστή της έννοια και όχι ίσως όπως κάποιοι την χρησιμοποιούν λάθος (και άρα κάποιοι την αντιλαμβάνονται λάθος!) είναι για να περιγράψει την "ευκολία" του ενός παιδιού. Και για να μην παρεξηγηθώ, εξηγώ ευθύς τι εννοώ. όταν λέμε ένα ίσον κανένα, εννοούμε (σαν λαός) ότι δεν έχεις τη φασαρία των περισσότερων παιδιών. Συνήθως λέγεται από γονείς με περισσότερα παιδιά, οι οποίοι βιώνουν άλλες καταστάσεις, τελείως διαφορετικές, από αυτούς με ένα παιδί. Και εννοώ πρακτικά ζητήματα, όπως τις φωνές, τους τσακωμούς, το να πηγαίνεις βόλτα με 2 (με περισσότερα δεν μπορώ να φανταστώ πόσα χέρια πρέπει να έχεις!!!) παιδιά και άλλα που με ένα παιδί είναι πολύ πιο εύκολα. Ο μόνος λόγος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτή η φράση για να σου πει ότι το να έχεις ένα παιδί είναι σαν να μην έχεις καθόλου παιδιά (με την κακή έννοια) είναι από ανθρώπους που θέλουν απλά να σε πληγώσουν και θα σου έλεγαν οτιδήποτε. Εγώ που την έχω χρησιμοποιήσει σε φίλες μου, είναι γιατί εννοώ αυτό ακριβώς που σημαίνει- το ότι μιλάω στο τηλέφωνο και δεν μπορώ να συνεννοηθώ από την φασαρία, ενώ στην άλλη άκρη της γραμμής δεν ακούγεται τίποτα. Να χαίρεσαι το παιδάκι σου μαμά και να μην ακούς κανέναν. Η ζωή και η οικογένεια είναι δική σου και μόνο δική σου!
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, μόνο που την ατάκα αυτή την ακούω κι εγώ συχνά και μάλιστα συνοδεύεται από το "Ξέρω ανθρώπους που έχασαν τον γιο/την κορη τους και δεν είχαν μετά μια παρηγοριά"...
Κι εγώ Ελένη το έχω ακούσει, πόση χολή και αηδία το συγκεκριμένο σχόλιο!!!
Μα αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που έχει απηυδήσει η κοπέλα και νώθει ότι πρέπει να υπερασπιστεί την γνώμη της.Ότι τέτοια "καλοπροαίρετα" σχόλια από κάθε "καλοπροαίρετο" συνάνθρωπό μας που θέλει να μας βοηθήσει, λέγονται χωρίς δεύτερη σκέψη... Όσα λέει είναι αλήθειες από κει κι επειτα, που σε μερικές ξινίζουν, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Τα παιδιά γεννιούνται θέλοντας από εσενα τα πάντα κι ΕΣΥ έρχεσαι να τα μάθεις την θέση τους στον κόσμο...όχι τα αδέρφια τους. Αυτό που θέλω να δω είναι ΟΛΕΣ αυτές οι μανούλες που υποστηρίζουν την αδερφική αγάπη με τόσο πάθος και λένε ότι η κοπέλα είναι υπερβολική, τι σχόλια έχουν αφήσει σε κείμενα του στυλ΄"Η κουνιάδα μου έδει τις Χ παράλογες απαιτήσεις" ή "Η οικογένεια του άντρα μου ανακατεύεται στα οικογενειακά μας"...Γιατί αν απαντήσουνε "Πες του άντρα σου ότι τώρα έχετε την δική σας οικογένεια και να μην τους υπολογίζει κι ας πάνε να λένε και να μαλώνουν με όποιον θέλουν" τότε είναι φοβερά υποκρίτριες όλες τους... Και για να μην παρεξηγούμαι, έχω μία αδερφή, την λατρεεύω, θα πέθαινα για χάρη της. "Εχω όμως και ένα σωρό παραδείγματα, από οικογενειακό κύκλο μέχρι γνωστούς που απλά ΔΕΝ μιλάνε με τα αδέρφια τους. Κι αυτό ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ! Δεν είναι λόγος να μην κάνεις κι άλλα παιδιά, αλλά η κοπέλα λέει ότι οσοι τις λένε αυτά που τις λένε, τα παρουσιάζουν όλα πολύ πιο ιδανικά απ'όσο μπορούν να γίνουν...
Αλήθεια λες; Αυτό είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να το πεις. Τελικά για όλα τα κακά της μοίρας μας, φταίει η έλλειψη παιδείας. Γενικής παιδείας.
Oσο και να ακουγονται πλυ σκληρα αυτα τα λογια...για σκεφτειτε τα λιγο...μηπως κουβαλανε μια μεγαλη αληθεια|??????????
Κοίτα, θα συγκρατηθώ και δεν θα σου απαντήσω όπως θα έπρεπε "αγάπη"...αλλά έκανα ένα παιδί, θα κάνω κι άλλο, ίσως κι άλλα...ΟΧΙ για να με παρηγορήσουν αν -δεν θέλω να το σκέφτομαι- συμβεί κάτι σε ένα από αυτά, μιας και δεν είναι ούτε ανταλλακτικά, ούτε παρηγορητές. ΘΑ κάνω, αν αξιωθώ κι άλλα παιδιά γιατί ΤΟ ΘΕΛΩ ΕΓΩ, γιατί ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. Είναι τουλάχιστον αηδία να σκεφτόμαστε έτσι και να μην βάζουμε το μυαλουδάκι μας να δουλέψει τι ΒΑΡΟΣ και ΕΝΟΧΕΣ μπορεί να προκαλέσουμε στα παιδιά που θα σκέφτονται πάντα ότι καλύπτουν ένα κενό... Κι έπειτα ΤΟ ΠΑΙΔΙ μου είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ...ΛΑΤΡΕΥΩ την κορη μου με όλη μου την ύπαρξη για να μου πει κάθε αχαρακτήριστος ότι ένα ίσον κανένα...
Έχω αντιμετωπίσει κι εγώ παρόμοιο πρόβλημα και συμφωνώ με το κείμενό σου. Είμαι μοναχοπαίδι και ποτέ, ειλικρινά ποτέ, δεν είχα πρόβλημα με αυτό. Αντιθέτως μερικές φορές το χαίρομαι, για λόγους που δεν χρειάζεται να εξηγήσω εδώ. Έχω ένα γιο 4,5 χρονών και μάλλον δεν θα κάνουμε δεύτερο. Το χειρότερο που έχω ακούσει είναι πως "είναι πολύ εγωιστικό να κάνεις μόνο ένα παιδί". Ειλικρινά όταν μου το είπαν με σόκαρε! Ποτέ στη ζωή μου δεν πέρασε καν από το μυαλό μου ότι η μητέρα μου ήταν εγωίστρια που δεν έκανε δεύτερο παιδί! Σε γενικότερο πλαίσιο, θεωρώ πως οι άνθρωποι πρέπει να προσέχουμε πολύ όταν κρίνουμε τους άλλους και να μην ξεστωμίζουμε ό,τι μας κατέβει. Ας είμαστε, επιτέλους, πιο ανεκτικοί στους γύρω μας! Το μόνο αρνητικό που βρήκα στο κείμενό σου είναι το ότι δεν απαντούσες αμέσως στους "φίλους" σου και τα κρατούσες μέσα σου. Ανάλογα με την περίπτωση θα βοηθούσε να έλεγες κάτι, ώστε σιγά σιγά να ξεθυμαίνεις και να μην συσσωρεύεται ο θυμός.
Ημουν μοναχοπαίδι για σχεδόν 10 χρονια, δεν μου έλειψε τπτ, οτι ήθελα το ειχα πριν ακομα το ζητήσω,ειχα τις καλύτερες προϋποθέσεις εκπαίδευσης κ ταξίδευα συνεχεια!!! Το μονο που ήθελα όμως ήταν ενα αδερφακι το οποίο ήρθε μετα απο πολυ κόπο κ πολλα προβλήματα της μαμάς μου, το περίμενα σαν τρελή, μιλούσα μονο γι'αυτο κ οταν γεννήθηκε ένιωσα απίστευτα! Ειχα πλέον αδερφό!!!!δεν θα τον άλλαζα με τπτ κ με κανέναν άλλον άνθρωπο στον κόσμο,ειναι η αδυναμία μου κ τον εχω πάνω απο ολους κ απο ολα ( αμοιβαία τα αισθήματα)!μπορει να μειώθηκαν τα δωρα κ οι ανέσεις αλλα ήταν το τελευταίο που με ενοιαζε.κ σκέψου πως εχουμε πολλα χρονια διάφορα οποτε έζησα κ τις δυο περιπτώσεις ετσι κατέληξα πως σαν την αδελφική αγάπη δεν υπαρχει όμοια!
Υποθέτω ότι θα είχες κάποια θέματα με τα αδέρφια σου.. Αλλά σεβαστή η άποψή σου όμως αυτά τα υπέρ που προαναφέρει το κείμενο σου υπέρ -βολικά για σένα!!! Το θέμα είναι πως μεγαλώνουν οι γονείς τα παιδιά τους είτε έχουν ένα είτε δέκα από κει εξαρτώνται όλα!!! Τα φιλιά μου
Λοιπόν πρώτη φορά σχολιάζω και πρώτη φορά συμφωνώ 100% με ένα κείμενο. Αν και η θεματοθέτρια είναι προφανώς (και δικαίως) θυμωμένη, και άρα κάπως υπερβολική, συμφωνώ σε όλα μαζί της.. στην κεντρική ιδέα του πράγματος όπως το θέτει. Στη φιλοσοφική του διάσταση. Πράγματι οι άνθρωποι είναι πολύ πιο σκληροί και πρωτόγονοι απ'ότι θέλουν να παραδεχτούν. Πράγματι οι άνθρωποι δεν είναι κατασκευασμένοι να μοιράζονται, αλλά να διεκδικούν και να κατακτούν. Και αυτό είναι ένα αδιαμφησβήτητο γεγονός. Όλοι μας παλεύουμε όλη μας τη ζωή να διευθετίσουμε τη ζωή μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους και αποδεικνύεται πολύ δύσκολο πράγμα για τους περισσότερους. Και αυτό γιατί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να μοιραστούν (οτιδήποτε)! Και το χειρότερο είναι ότι οι περισσότεροι, αυτό που λέω δεν μπορούν καν να το καταλάβουν ή να το αναγνωρίσουν. Καταλαβαίνω ότι οι περισσότεροι γονείς επιθυμούν διακαώς τα παιδιά τους να έχουν άριστη σχέση μεταξύ τους πάντα και για πάντα.Και γι'αυτό εθελοτυφλούν! Αλλά σας παρακαλώ, όσοι έχετε αδέλφια κοιτάξτε μέσα σας πολύ πολύ πολύ πολύ βαθιά και πείτε μου αν όντως ο αδεφλός ή η αδελφή σας είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙ ο άνθρωπος στον οποίο αν στραφείτε σε μια δύσκολη στιγμή ΘΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ (και αλτρουιστικά). Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Προφανώς. Αλλά είναι αυτό: εξαιρέσεις. Γιατί στη ζωή οι σχέσεις που χτίζουμε μόνοι μας με ανθρώπους που ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ είναι αυτές που διαρκούν. Όχι οι σχέσεις που μας επιβάλουν οι συνθήκες ή οι παιδικές αναμνήσεις μας. Αν τύχει και μια τέτοια σχέση προκύψει με τον άδελφό ή την αδελφή ακόμα καλύτερα. Αλλά αυτό δεν είναι και πολύ σύνηθες. Φλυαρώ και φιλοσοφώ και κουράζω. Απλώς ήθελα να πω ότι η θεματοθέτρια, στο βάθος έχει πολύ πολύ δίκιο.
O καθενας κανει οσα παιδια μπορει να μεγαλωσει. Και δεν το λεω μονο απο την οικονομικη πλευρα του θεματος. Ειναι οντως καφριλα και εγωιστικο και ασχημο να σου λενε ολα αυτα που ειπες. Ειναι ομως και καφριλα απο την δικη σου πλευρα επειδη εχεις επιλεξει να κανεις ενα μονο παιδι (και καλα κανεις) να προσπαθεις να βρεις αρνητικα στις οικογενειες που εχουν παραπανω απο ενα. Αυτα που εσυ θεωρεις ''μειον'' στα αδερφια καποιοι αλλοι τα θεωρουν ''υπερ''.Υπαρχουν ανθρωποι που εχουν αδερφια και παρα τα προβληματα που αντιμετωπιζαν ως παιδια αυτη την στιγμη δεν θα αλλαζαν τον αδερφο ή την αδερφη τους με ολα τα καλα του κοσμου. Και οπως θες εσυ να σεβονται την δικη σου αποφαση να μην σου λενε κατι για την αποφαση αυτη κανε και εσυ το ιδιο. Οπως εσυ παρεθεσες ενα κατεβατο με τα θετικα του να εισαι μοναχοπαιδι μπορει και καποιος αλλος να σου παραθεσει ενα κατεβατο αρνητικα .
Συμφωνώ ότι το ποσά παιδιά θα κανείς είναι δική σου υπόθεση. Ναι είναι καφριλα το σχολιο "ένα ισον κανένα" αλλά διαφωνώ σε ότι ανέφερες για τα πλεονεκτήματα των μοναχοπαιδιων. Πέρασες στο άλλο ακρο. Για να υπερασπιστείς την επιλογή σου, έβγαλες προβληματικές τις οικογένειες με περισσότερα παιδιά και αυτό δεν ισχύει. Στο αν θα μεγαλώσουν σωστά τα παιδια παίζουν μεγάλο ρόλο οι γονείς, είτε έχουν ένα παιδί είτε περισσοτερα. Είσαι λάθος αν πιστεύεις ότι θα είσαι καλύτερος γονιος επειδή μεγαλώνει ένα παιδί. Να σου ζήσει το παιδάκι σου και να αγνοείς τα κακεντρεχη σχόλια των άλλων.
νομιζω οτι στα 4 χρονια που διαβαζω το blog της ολιβια,ειναι η πρωτη φορα που συμφωνω μ ενα κειμενο απο την αρχη του εως και το τελος. Επισης με εναυσμα το συγκεκριμενο κειμενο και επειδη θα ηθελα πολυ το μοναχοπαιδι μου να κανει παρεα και με αλλα μοναχοπαιδια,οποια μαμα θελει ας επικοινωνησει με την ολιβια να παρει το email μου το αγορι μου ειναι 4,5 χρονων και μενουμε θεσσαλονικη τα υπολοιπα μεσω ..mail για αρχη! ευχαριαστω
Κριμα η κορη μου ειναι συνομιληκη αλλα μενουμε Αθηνα!
Είμαι μοναχοπαιδι κ αν κ είχα τα πάντα ,μέσα μου υπήρχε ένα κενό. .. Έχω μιλήσει με κάμποσα μοναχοπαιδια κ μου έχουν πει το ίδιο κ διστυχως και πολύ χειρότερα... Λυπάμαι που το λέω αλλά είναι λάθος να αφήνεις ένα παιδί χωρίς αδερφάκι... πολύ μοναξιά ,άλλη γενιά - χάσμα (ανΆμεσα σε γονιό κ παιδί )... Σκέψου το κυρία! Δεν είναι όλα τόσο απλά όσο τα αναφέρεις... Οσο το σχολιο σου ,ότι τα μοναχό παιδιά εινάί τυχερά γτ δεν θα μοιράζονται τίποτα με κανέναν ,εινάί τουλάχιστον άπαιδευτο. Δεν ξέρω με ποια λογική το είπες. ..
Στον ιδανικό κόσμο τα παιδιά μαθαίνουν μόνα τους να μοιράζονται, να μην απαιτούν και να παίζουν ομαδικά μέσω της συναναστροφής με τα άλλα παιδιά. Στο μη ιδανικό κόσμο τα μικρά παιδιά στην πλειοψηφία τους δε θέλουν να μοιράζονται και γίνονται πολύ απαιτητικά με τους συνομηλίκους τους. Εκεί ισχύει ο νόμος του ισχυρότερου. Το πιο τσαμπουκαλίδικο αδερφάκι θα γίνεται όλο και πιο απαιτητικό και το πιο χαμηλών τόνων αδερφάκι θα γίνεται όλο και λιγότερο διεκδικητικό. Αν δεν επέμβει ο γονιός να τους διδάξει το πως περιμένουμε τη σειρά μας, το πως ζητάμε ένα παιχνίδι και όλα τα παραπάνω που είπανε οι άλλες κοπέλες, μου φαίνεται πολύ δύσκολο να το μάθουν εντελώς μόνα τους όλα αυτά. 'Η αν τα μάθουν θα έχουν ταλαιπωρήσει πολλούς συμμαθητές μέχρι να καταλάβουν τις έννοιες αυτές ή αντίστοιχα θα έχουν ανεχτεί πολλά από τους συμμαθητές τους επειδή κανείς δεν τους δίδαξε να αντιδρούν όταν πρέπει. Είναι καλό τα αδέρφια, αν υπάρχουν, αλλά όλα τα παραπάνω με τον ίδιο τρόπο τα διδάσκονται και τα μοναχοπαίδια και τα παιδιά που έχουν ένα αδερφάκι. Η μόνη διαφορά που έχω δει να υπάρχει είναι στις οικογένειες με 3 παιδιά και πάνω, που εκεί πράγματι τα μεγαλύτερα αδέρφια λειτουργούν σαν δάσκαλοι για τα μικρότερα παιδιά της οικογένειας. Κολλάμε τόσες ταμπέλες στα παιδιά μας, ας μην κολλήσουμε και την ταμπέλα του μοναχοπαιδιού = κακομαθημένο, δεν ξέρει να μοιράζεται, δεν έχει όρια κλπ.
Δεν είναι όλοι σε θέση να κάνουν και δεύτερο ή τρίτο παιδί. Κάποιοι έχουν προβλήματα υγείας , άλλοι οικονομικα, άλλοι οικογενειακά, κάποιοι χώρισαν ή χήρεψαν πριν προλάβουν να κάνουν άλλα παιδιά και κάποιοι πολύ απλά δεν θέλουν. Δεν μπορούμε να κρίνουμε, δεν μας πέφτει λόγος είναι προσωπικό ζήτημα. Τώρα για το πόσο ευτυχισμένα ή όχι είναι τα παιδιά με αδέρφια ή τα μοναχοπαίδια και εκεί νομίζω δεν υπάρχει κανόνας. Δεν είναι παράγοντας ευτυχίας από μόνη της η ύπαρξη ή όχι αδερφών.
έχουμε ένα κοριτσάκι 4 ετών, δεν προχωράμε σε 2ο από επιλογή. Δε θα αναλύσω τους λόγους αυτής της επιλογής, εξαρτώνται σίγουρα από το δικό μας τρόπο σκέψης και είναι βέβαιο ότι δε σκέφτονται όλοι το ίδιο, επομένως, η όποια προσπάθεια να πείσουν οι μεν τους δε, θεωρώ ότι εξαντλείται σε αντιπαράθεση εξίσου "δυνατών" επιχειρημάτων. αυτό που μπορώ να πω εδω είναι ο τρόπος που εμείς διαχειριζόμαστε τις ερωτήσεις τέτοιου τύπου. Τις πρώτες φορές, ίσως από την αμηχανία του "πώς να απαντήσω σε μια τέτοια ερώτηση" λέγαμε κάτι μεταξύ αστείου & σοβαρού, που τελικά έδινε λάθος μήνυμα (έχεις δικαίωμα να μου κάνεις τέτοιες ερωτήσεις και εγώ πρέπει να απολογηθώ για την απόφασή μου). έτσι οι ερωτήσεις επανέρχονταν κ τότε αποφασίσαμε να απαντάμε ως εξής: - άντε, να βάλετε μπρος για 2ο -δε θα βάλουμε -γιατί? μόνο του θα το αφήσετε? ή ό,τι άλλο σκέφτεται ο καθένας -δε θα ήθελα να συζητήσουμε αυτό το θέμα, όποτε το σκέφτομαι το συζητάω με τον άντρα μου, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον -καλά, εγω για σας το λέω κ το παιδί... -εντάξει, αν χρειαστούμε 2η γνώμη, το συζητάμε και μαζί σας Στην τελευταία πρόταση βάλε και ένα συνοδευτικό χαμόγελο (είπαμε θα οριοθετηθούμε, δε θα παρεξηγηθούμε) και νομίζω ότι οι περισσότεροι θα το πιάσουν το μήνυμα...
Μανούλα εν μέρη συμφωνώ μαζί σου . Το " ένα ίσον κανένα" είναι μεγάλη καφρίλα . Εγώ δεν θα σου πω για τα μοναχοπαίδια .... ψάξε γύρω σου να τα δεις .... . Δεν μπορεί να μην το έχεις αντιληφθεί . Εγω θα σου πώ μόνο για το πως βίωσα εγω την αλλαγή απο το ένα παιδί στα δύο . Με το ένα παιδί είχα τον κόσμο όλο στα χέρια μου , μάτια μόνο για το παιδί μου . Ήταν το ωραιότερο , το καλύτερο , το... ,το ,το . Όταν ήρθε και το δεύτερο μωράκι μου ...τότε ένιωσα την καρδιά μου πόσο ικανή ήταν να αγαπήσει . Ένιωσα πως αγάπησα και τα άλλα παιδάκια , αυτά στο πάρκο , των συγγενών μου , ξένα . Δες γύρω σου γονείς με ενα παιδί πως δεν θα δώσουν σημασία στο δικό σου και θα έρθει μια μαμά με 4 παιδάκια και θα μπορεί να βρεί τόόσα να πει για το δικό σου , χωρίς να ασχοληθεί με το πόσο όμορφα είναι τα δικά της , πόσο έξυπνα , πόσο ..... . Το οικονομικό πάντως εγω καν δεν το υπολογίζω γιατί ΌΣΑ έξοδα κάνεις για το ένα , τόσα θα κάνεις και για το άλλο . Ας μην έχει ακριβά ρούχα , ας μην έχει ενα δωμάτιο παιχνίδια , ας μην πας μια φορά ακόμα κομμωτήριο , ας μην πιείς δυο καφέδες , ας μην παραγγείλεις σουβλάκια , ας μην φτιάξεις τα νύχια σου ..... Και αν προσέξεις αυτά τα παιδιά που δεν πήραν τίποτα απο τους γονείς τους είναι αυτά που τους προσέχουν περισσότερο . Τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή ... δεν είναι πράγματα .
Εγω παντως που εχω ενα απο οταν το γεννησα αγαπησα και ολα τα παιδακια του κόσμου..Και τα 120 παιδια που προπονω στις ακαδημίες στιβου τα αγπω με ολη μου τη καρδια..ανεξαρτητως ποσα παιδια εχω...
Θιγεις πολλα θεματα. Πρωτα απ ολα τα μοναχοπαιδια δεν εχουν ταμπελα κρεμασμενη πανω τους, αρα εγω προσωπικα δεν θα μπορουσα να τα αντιληφθω.Δευτερον, ποιος σου ειπε οτι οι μαμαδες με ενα παιδι δεν διανοουνται να κοιταξουν αλλα, ενω αυτες που εχουν πανω απο ενα ειναι ικανες να αγαπησουν και τα ξενα; Αν θεωρεις το "ενα ισον κανενα" μεγαλη καφριλα(και συμφωνω κι εγω), μετα συγχωρησεως, διαπιστωνω οτι κι αυτο που γραφεις κι εσυ ειναι καφριλα. Και μεγαλη αγενεια. Εμενα μου ρχονται τωρα στο μυαλο μαμα με τρια, μαμα με δυο και μαμα με τεσσερα παιδια, που θεωρουν οτι μονο εκεινες γεννησαν κι αλλη καμια! Απο την αλλα εγω εχω ενα παιδι και δεν θα σου μονοπωλησω την κουβεντα για την κορη μου. Αν το οικονομικο δεν το υπολογιζεις εσυ με δυο παιδια, εγω το υπολογιζω γιατι πλουσια δεν ειμαι. Τι σε κανει να πιστευεις πως οι γονεις με μοναχοπαιδια φορανε ακριβα ρουχα αυτοι και τα παιδια τους και ζουν τη "ζωαρα" που περιγραφεις; Και με ποια κριτηρια θεωρεις οτι τα παιδια σου θα προσεξουν μεθαυριο περισσοτερο απ οτι εμενα η κορη μου; Λιγος σεβασμος δεν βλαπτει.
"Μπορεις να μαθεις στο παιδι σου να μοιραζεται οταν φροντιζεις να βρισκεται συχνα με άλλα παιδακια και ισως και καθημερινα ασχετως με το ποσο κουρασμενη εισαι.Μπορεις ακομα να του μαθεις την εννοια του μοιραζομαι οταν ο ενας γονιος διεκδικει και αυτος καποιο παιχνιδι….π.χ πλαστελινες.εγω παντα παιζοντας με τη κορη μου,ΠΑΙΖΩ πραγματικα μαζι της και δεν καθομαι να τη κοιταω,και αυτο σημαινει πως πιανω στα χερια μου τα παιχνιδια της και τα κραταω οσο χρειαστει για να φτιαξω αυτο που θελω,οταν παει να τα παρει-που πλεον δεν το κανει- παντα της εξηγω την εννοια της μοιρασιας….εχει μαθει λοιπον να τα ζηταει και οχι να τα αρπαζει.Αν θελεις να μαθεις κατι στο παιδι σου,το μαθαινεις μια χαρα,ανεξαρτητα απο το αν ειναι μοναχοπαιδι ή οχι.ορεξη να’χεις και τα μαθαινουν ολα.Εχω δει αδερφια που εχουν απιστευτα κακη συμπεριφορα κι ας «εχουν μαθει» να μοιραζονται,κι ας εχουν περιμενει τη σειρα τους…κ.τ.λ!" Ολα αυτα που εγραψες τα διαβασες ξανα? Παιρνεις εσυ ο γονιος το ρολο που θα ειχε το αδερφακι του και νομιζεις οτι κανεις το σωστο? Τα παιδια χρειαζονται αλλα παιδια για να μεγαλωσουν σωστα κι οχι τη μαμα που προσποιειται το παιδακι για να του μαθει αυτα που θα μαθαινε αβιαστα μεσα απο την καθημερινη συνυπαρξη με ενα συνομηλικο....
"Τα παιδάκια χρειάζονται άλλα παιδάκια για να μεγαλώσουν σωστά κι οχι τη μαμα που προσποιειται το παιδακι για να του μαθει αυτα που θα μαθαινε αβιαστα μεσα απο την καθημερινη συνυπαρξη με ενα συνομηλικο…." Εσύ διαβάζεις αυτά που γράφεις; Δηλαδή όλα τα παιδάκια που μεγάλωσαν μόνα τους, είτε από επιλογή των γονιών τους, είτε όχι (γιατί υπάρχουν ένα σωρό θέματα υγείας που εμποδίζουν τους γονείς να κάνουν έστω και ένα...πόσω μάλλον δύο) μεγάλωσαν λάθος; Δεν ήξεραν να συνυπάρχουν με παιδάκια της ηλικίας τους. Και η μαμά δεν είναι άνθρωπος; Δεν χρειάζεται το παιδάκι να μάθει να μοιράζεται σε ΟΛΗ την ζωή του με ανθρώπους; Δηλαδή αν πρέπει να δώσει το τηλεκοντρόλ στην μαμά του για να δει κάτι που θέλει εκείνη, θα υιοθετήσουν παιδάκι για το μισάωρο;
Τρικυμια εν κρανιω...Προφανως καποιες δεν μπορειτε να κανετε αναγνωση (που προυποθετει διαβασμα και κατανοηση). Προφανως ειναι καλυτερες οι οικογενειες με περισσοτερα του ενος παιδια (ειναι κοινος τοπος ολων των ψυχολογων αλλα και της λογικης). Εννοειται πως καποιοι ανθρωποι για χ η ψ λογους κανουν μονο ενα παιδι, ομως ας μην ισοπεδωνουμε την αληθεια προκειμενου να μη δυσαρεστηθουν καποιοι...
"Παιρνεις εσυ ο γονιος το ρολο που θα ειχε το αδερφακι του και νομιζεις οτι κανεις το σωστο? Τα παιδια χρειαζονται αλλα παιδια για να μεγαλωσουν σωστα κι οχι τη μαμα που προσποιειται το παιδακι για να του μαθει αυτα που θα μαθαινε αβιαστα μεσα απο την καθημερινη συνυπαρξη με ενα συνομηλικο…." Αντιγραφή κι επικόλληση προς απάντησή σου...Και τρικυμία εν κρανίω να είχα πάλι με αυτά που γράφεις τα ίδια θα έλεγα...
Και προφανώς γνώστης και κάτοχος την ΑΛΗΘΕΙΑΣ είσαι εσύ και μόνο...
Αυτο τωρα ειναι επιχειρημα?
*δεν πρέπει αν ιδοπεδώωνουμε
Πρώτον η "αλήθεια" που λες πως δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνουμε, τόσο αυτή των ψυχολόγων όσο και της λογικής, συμπεριλαμβάνει και ΟΛΑ εκείνα τα παιδάκια που δεν είχαν και δεν απέκτησαν ποτέ καλές σχέσεις με τα αδέρφια τους, ΟΛΑ εκείνα τα παιδάκια που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ήταν πάντα στο περιθώριο και σε σύγκριση με τα αδέρφια τους από τους ίδιους τους γονείς; Κι έπειτα όσα γράφεις παραπάνω σου ξαναγράφω μπας και καταλάβεις τι γράφεις. Υπάρχουν ένα σωρό παραδείγματα τόσο στην φύση όσο και στην ανθρώπινη ζωή όπου οι γονείς καλούνται να μάθουν στα παιδιά τους μέχρι και πως να αντιμετωπίζουν καταστάσεις με άλλα μέλη της ομάδας Από την άλλη το να κάνει κάποιος 2ο ή 3ο παιδί όταν δεν είναι έτοιμος και δεν το θέλει μόνο και μόνο για να έχει παρέα το αλλο παιδί (λες και θα του πάρουν κατοικίδιο) ή για μεγαλώσει σωστότερα (λες και θα προσλάβουν παιδαγωγό να κάνει την δουλειά τους) είναι το πιο βλακώδες επιχείτημα που έχδω ακούσει. Και μετά τα βάζουμε με γυναίκες που κάνουν 2ο ή 3ο παιδί ενώ δεν το ήθελαν πραγματικά. Όσο για τα όσα αναφέρουν οι παραπάνω για τα αδέρφια που ποτέ δεν είχαν και θα ήθελαν σα παιδιά, κανένας και καμία δεν σκέφτεται πως θα είχε αλλάξει την δυναμική της οικογένειάς τους, τις συνθήκες αλλά και την σχέση των γονιών και αν όλα θα ήταν τόσο ιδανικά για όλους. ΟΛΟΙ (αφου το θες έτσι) ξέρουν ότι το ένα παιδί είναι εύκολο και ότι με τα δύο αλλάζουν πραγματικά τα πράγματα, οπότε μπορούν οι ψυχολόγοι και η λογική που υποστηρίζεις να εγγυηθούν ότι θα ήταν το ίδιο καλή ή καλύτερη η ζωή ενός παιδιού αν αποκτούσε αδέρφια; Η μήπως θα τους συμβούλευες να περάσουν στα τρία παιδιά με συνοπτικές διαδικασίες μιας και μετά τα δύο όλα είναι εύκολα...;
εισαι πολύ αδικη κοπέλα μου...εγω παντως τριγυρω βλέπω οτι στις μερες μας οι οικογενειες με πολλα παιδια ειδικα 3-4 ειναι πολύ πιο δυστυχισμενοι..και κυριως επειδη οι γονεις δεν ασχολουνται με τα παιδια τους..ειναι λιγο ερμαια..και το ζω σε διαφορες περιπτωσεις τριγυρω...πολλες ομως...Σημασια δεν εχει ποσα παιδια εχεις αλλα πως τα μεγαλώνεις..Και συνηθως οταν εχεις ενα δινεσαι ολοκληρωτικά και δινεις τοσο πολύ αγαπη που αποκλείεται να μη μεγαλώσει υγειες το παιδι..Παιδι με αγαπη βγαινει ασφαλώς υγειες παιδι..ανω παιδια με ζήλια και τσακωμους ολη μερα βγαζουν πολλα προβληματα στη ζωη τους...
Τοσα μηνυματα, Ελενη...Ποιον προσπαθεις να πεισεις? Ειπες τη γνωμη σου, ειπα τη δικη μου, δεν συμφωνησαμε, παμε παρακατω. Γιατι επιμενεις τοσο? Κατσε με ενα παιδι, θα γινει καταπληκτικος ανθρωπος επειδη θα ειναι μοναχοπαιδι, ενω τα δικα μας παλιοχαρακτηρες...
Ελένη και ΕΛΕΝΗ Για να δούμε τι είναι καλύτερο για τα παιδιά πρέπει να απαντήσουμε σε δύο ερωτήματα 1. για ποιον λόγο κάναμε 1,2,3.... παιδιά; Αν τα κάναμε από εγωισμό, για να μην αισθανόμαστε μοναξιά, για καταξίωση, αμφιβάλλω αν θα τα αγαπήσουμε ποτέ πραγματικά. 2.Τι σημαίνει αγάπη, τι σημαίνει ευτυχία; Είναι δυνατόν να δώσει αληθινή αγάπη κάποιος που πιστεύει στο δίκαιο του ισχυρότερου, είτε έχει 1 , είτε 10 παιδιά; και μερικά ακόμα σχόλια... -Τι σημαίνει βλέπω παιδιά πιο δυστυχισμένα. Τα παιδιά πολλές φορές στεναχωριούνται όταν οι γονείς βάζουν όρια. Δεν ξέρουν πόσο τελικά τους ωφελεί αυτό. -Το πόσα παιδιά έχεις (όταν δεν υπάρχει κάποιο ιατρικό θέμα) έχει κάποια σημασία, γιατί δείχνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τις αξίες μας, τι θεωρούμε σημαντικό. -Η ζήλια , ο θυμός και άλλα αρνητικά συναισθήματα είναι ανθρώπινο να εμφανίζονται σε ένα παιδί εφόσον και εμείς οι γονείς τους έχουμε τέτοια συναισθήματα. όμως είναι προτιμότερο ένας άνθρωπος από παιδί να καταλάβει ότι έχει και αρνητικά συναισθήματα και να μάθει να παλεύει με αυτά και ίσως τα αποβάλλει κάποια στιγμή. Τέτοια συναισθήματα έχουν και τα μοναχοπαίδια φυσικά , αλλά αν δεν εκδηλωθούν γρήγορα αυτό είναι χειρότερο για την ψυχική τους υγεία. -Άλλο αγάπη άλλο υπερπροστασία. -"ΟΛΟΙ (αφού το θες έτσι) ξέρουν ότι το ένα παιδί είναι εύκολο και ότι με τα δύο αλλάζουν πραγματικά τα πράγματα " . Στις περισσότερες περιπτώσεις οι γονείς δεν θέλουν κι άλλο παιδί λοιπόν, για να μην χάσουν την ευκολία τους , την βόλεψη τους. Συμβιβάζεται αυτό με την πραγματική αγάπη; Κι ένας 'άνθρωπος που σκέφτεται έτσι μπορεί να αγαπήσει το ένα 'έστω παιδί του;
Μαρίνα...Ακριβώς με τα ίδια λόγια θα μπορούσα να σου πω κι εγώ για όσους επιλέγουν να κάνουν ένα. Αν μη τι άλλο είναι προσβολή και κακία προς όσους προσπάθησαν να κάνουν ΕΣΤΩ ΚΙ ΕΝΑ να πετάγονται μερικές και να μιλάνε για υγιείς σχέσεις γονέων και παιδιών και για γονείς που παίρνουν τον ρόλο του αδερφού. Πρέπει να βουτάμε την γλώσσα και στο μυαλό καμιά φορά γιατί διαβάζουν και ΤΕΤΟΙΕΣ μανούλες... Κι έπειτα, με όλες αυτές τις γενικολογίες μπορώ σου ξανα λέω να απαντήσω κι εγώ. Όσο για τις ισορροπίες που αλλάζουν με ένα δεύτερο ή τρίτο παιδί, εγώ μίλησα για ισορροπίες ΜΕΣΑ σε οικογένεια και όχι ανάμεσα σε ζευγάρι. Όταν λοιπόν μια τέτοια οικογένεια τα έχει βρει, δεν είναι ΑΛΛΟ τόσο εγωιστικό, ανώριμο, ανεύθυνο και γελοίο να κάνεις δεύτερο παιδί για να έχει παρέα το μεγάλο ή για να το "μάθεις να μοιράζεται"; Τι είναι το δεύτερο; Κατοικίδιο ή κουνερνάντα; ΑΝ λοιπόν κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια, δεν επιβάλλουμε τις δικές μας εμπειρίες και σε άλλους έτσι; Αν εσύ έχεις δύο ή τρία παιδάκια μπράβο σου. Μπράβο και σε κάθε μανούλα όμως που μεγαλώνει κι αυτή το ένα παιδάκι της. Κι αν υπάρχουν ιστορίες ανάμεσα στα σχόλια για μαμάδες που δεν είχαν αδερφάκια και θα τα ήθελαν πολύ, ξέρω και άτομα στην ηλικία μου που πραγματικά εύχονταν να είναι μοναχοπάιδια.
Κουκουβάγια...Αν απευθύνεσαι σε μένα, νομίζω ότι μπορώ να γράφω και να μιλάω όσο θέλω και εσύ έχεις το δικαίωμα να μου απαντάς ή όχι και να με διαβάζεις ή όχι...Δεν σε έβαλα με το ζόρι να κάνεις ή να διαβάσεις κάτι...
"Καλυτερες οι οικογενειες με περισσοτερα του ενος παιδια". Τι εννοεις με το "καλυτερες"; Μεγαλη περιεργεια εχω!
συμφωνώ μαζί σου Σύλβια.οι γονείς είναι υπεύθυνοι για την πειθαρχία, τάξη συμπεριφορά κτλ του παιδιού αλλα ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ. ή νομίζουν ότι βάζουν όρια στο παιδί. και είναι λογικό. ένα μοναχοπαίδι έχει ΟΛΑ τα παιχνίδια δικά του, τα ρούχα του ό,τι ώρα θέλει πιάνει το ένα παιχνίδι αφήνει το άλλο και πάει λέγοντας. δεν ξέρει τι θα πει "θέλω τώρα να παίξω με το πιανάκι αλλά το έχει στα χέρια του άλλο παιδάκι και πρέπει να περιμένω να το αφήσει". δεν είναι κακό να το παραδεχτούμε ότι έτσι είναι. το ένα παιδί είναι το κέντρο της προσοχής. αν υπάρχει κι άλλο αυτό μοιράζεται.
Μπορεις να μαθεις στο παιδι σου να μοιραζεται οταν φροντιζεις να βρισκεται συχνα με άλλα παιδακια και ισως και καθημερινα ασχετως με το ποσο κουρασμενη εισαι.Μπορεις ακομα να του μαθεις την εννοια του μοιραζομαι οταν ο ενας γονιος διεκδικει και αυτος καποιο παιχνιδι....π.χ πλαστελινες.εγω παντα παιζοντας με τη κορη μου,ΠΑΙΖΩ πραγματικα μαζι της και δεν καθομαι να τη κοιταω,και αυτο σημαινει πως πιανω στα χερια μου τα παιχνιδια της και τα κραταω οσο χρειαστει για να φτιαξω αυτο που θελω,οταν παει να τα παρει-που πλεον δεν το κανει- παντα της εξηγω την εννοια της μοιρασιας....εχει μαθει λοιπον να τα ζηταει και οχι να τα αρπαζει.Αν θελεις να μαθεις κατι στο παιδι σου,το μαθαινεις μια χαρα,ανεξαρτητα απο το αν ειναι μοναχοπαιδι ή οχι.ορεξη να'χεις και τα μαθαινουν ολα.Εχω δει αδερφια που εχουν απιστευτα κακη συμπεριφορα κι ας "εχουν μαθει" να μοιραζονται,κι ας εχουν περιμενει τη σειρα τους...κ.τ.λ!
Εγώ πάλι θα αναφέρω κάτι που μου είπε μία φίλη-μοναχοπαίδι: "Οι γονείς μου δεν έκαναν άλλο παιδί γιατί ήθελαν να μου προσφέρουν τα πάντα, γι αυτό κατάφερα να σπουδάσω και να φτάσω εδώ που έφτασα. Παρόλα αυτά θα άλλαζα όλα τα πτυχία και τα διδακτορικά μου για ένα αδερφάκι. Τους ευχαριστώ, αλλά αν με είχαν ρωτήσει, αυτό θα τους είχα πει". Ήταν η απάντηση της όταν της είπα ότι εμείς, σαν εξαμελής οικογένεια είχαμε ζοριστεί πάρα πολύ και δεν κατάφερα να κάνω αυτά που ήθελα.
Marw, και εμένα οι γονείς μου δεν έκαναν άλλο παιδί για να μπορέσουν να μου προσφέρουν "τα πάντα" και πράγματι, σπούδασα, πέτυχα κλπ κλπ. Παρόλα αυτά, αυτό που θυμάμαι πιο έντονα από το οτιδήποτε άλλο από τα παιδικά μου χρόνια είναι η μοναξιά. Έχω γίνει πολύ μοναχικός/κλειστός άνθρωπος και εν μέρει φταίει αυτό. Βλέπω τον σύζυγό μου με τα αδέλφια του, ακούω τις ιστορίες τους, τις ζαβολιές, τα παιχνίδια, ακόμα και τους τσακωμούς που πλέον τους θυμούνται και γελάνε και σκέφτομαι πόσο κρίμα είναι να μην έχω ανάλογες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια. Ελπίζω να καταφέρουμε (κυρίως από οικονομικής απόψεως) να χαρίσουμε τουλάχιστον ένα αδερφάκι στο αγόρι μου για να έχει τα πάντα. Όλα όσα είναι σημαντικά δηλαδή στη ζωή και όχι μόνο αυτά που μπορούμε να του εξασφαλίσουμε μέσω των χρημάτων.
Εγώ να είμαι ειλικρινής δεν μπορούσα να το καταλάβω, μιας και έχω τρία αδέλφια. Μάλλον το αντίθετο πίστευα. Τώρα όμως καταλαβαίνω ότι η μεγαλύτερη κληρονομιά που μου έδωσαν οι γονείς μου είναι τα αδέλφια μου και οι αναμνήσεις μας αυτές. Όντως ακόμη και ξύλο που παίζαμε, τώρα το θυμόμαστε και γελάμε. Έχω δύο παιδάκια, μακάρι κάποια στιγμή να μπορέσω να κάνω και άλλα (αν και λίγο δύσκολο) και παρά τους καυγάδες τους, βλέπω ήδη το δέσιμο και την ανάγκη που έχει ο ένας τον άλλο.
Πόσο δίκιο έχεις......Όταν είμασταν παιδιά με την αδελφή μου το τι ξύλο έπεφτε δεν λέγεται...Τώρα όμως είναι η πρώτη στην οποία θα πω την χαρά μου, την λύπη μου, η πρώτη στην οποία θα τρέξω αν μου συμβεί κάτι, η πρώτη την οποία εμπιστεύομαι...Τηην αγαπώ τόσο πολύ....Έχω ένα παιδάκι και όπως φαίνεται με την οικονομική κρίση, θα μείνει μόνο ένα και αυτό με πονά αφάνταστα...
Η ΚΟΠΕΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΠΟΛΥ ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΒΛΕΠΩ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΙΚΡΑ ΚΑΙ ΘΥΜΟ . ΚΑΛΑ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΣΤΕΙΑ. ΕΧΩΝΤΑΣ 2 ΓΙΟΥΣ ΚΑΙ 2 ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΔΕΝ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ.ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΕΙΣ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΑΓΑΠΗ. ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙΣ ΕΡΗΜΗΝ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΑΔΕΛΦΑΚΙ Η ΟΧΙ; ΠΟΣΟ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ...ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΑΓΑΠΗ...
Αληθεια ειναι εγωιστικο;;;;Δηλαδη αν ειχε καποιο γυναικολογικο προβλημα και δεν μπορουσε να κανει αλλο παιδι, δεν θα ηταν και παλι "καταδικασμενο" το παιδι της να μην γνωρισει την αδελφικη αγαπη; Ωρα ειναι να πεις πως δεν το αγαπαει κιολας γιατι δεν προχωραει σε δευτερο παιδι!
Άλλο πάλι! Θα ρωτήσω ένα ανήλικο τι θα κάνω με τη ζωή/σώμα/οικονομικά ... μου!!!!!!!!!
σίγουρα έχουν ξαναειπωθεί αυτά που θα γράψω. ως νηπιαγωγός έχω να καταθέσω το εξής. τα μοναχοπαίδια πάντα ξεχωρίζουν. απο την άποψη ότι μέσα στο σπίτι και μέχρι την ηλικία των 4 περίπου που πάνε παιδικό ζούνε μέσα σε ένα ροζ/γαλάζιο σύννεφο. δεν γνωρίζουν απο όχι, δεν ξέρουν τι θα πεί "περιμένω την σειρά μου" και δεν το αποδέχονται κιόλας, δεν ξέρουν τι θα πεί "μοιράζομαι" ή όταν δεν πειθαρχώ επέρχεται "τιμωρία". και είναι λογικό. ποια μαμά βάζει στο μοναχοπαίδι της "τιμωρία"? το αποτέλεσμα είναι να βάζουν τα κλάματα με το παραμικρό, να απαιτούν και χίλια δυο και μια μαμά να έρχεται να ζητά συνήθως εξηγήσεις. το λέω στατιστικά και εκ πείρας. άρα συμπεράσματα του τύπου το ένα παιδί είναι καλύτερα, απέχει μακράν απο αυτό που πραγματικά είναι.
Ποιος ειπε οτι τα μοναχοπαιδια δεν μπαινουν τιμωρια???οτι πιο αστειο εχω ακουσει!!!δεν ξερουν να μοιραζονται??? καλα εσεις που ειστε και νηπιαγωγος δεν εχετε καταλαβει ακομα οτι ΟΛΑ αυτα εχουν να κανουν και εξαρτωνται απολυτα απο τους γονεις?οι γονεις ειναι υπευθυνοι να μαθουν στο παιδι τους να μοιραζεται,να περιμενει τη σειρα του,για να μιλησει και να διεκδικησει το χρονο τους και φυσικα να τιμωρηθει για την αναρμοστη συμπεριφορα του. Και τα λεω γιατι εχω μια κορη σχεδον 4 ετων και τα εφαρμοζω ολα αυτα-δεν τα λεω τυχαια- και μη μου πειτε οτι ειμαι η μοναδικη,δεν θα το πιστεψω! Παντως δεν μπορεσα να καταλαβω το σκεπτικο σας,επειδη ενα παιδι δεν εχει αδερφια η μαμα του δεν το βαζει τιμωρια....ποια σχεση εχουν αυτα μεταξυ τους,δεν το καταλαβα!
Οταν δηλωνουν νηπιαγωγοί και βλέπεις ατομα τοσο κολλημένα σε στερεότυπα ...
Σοβαρά είστε παιδαγωγός; Γιατί κι εγώ είμαι, ένα παιδί έχω μέχρι τώρα και εννοείται και την απογοήτευση έχει νιώσει όταν δεν της δίνω αυτό που θέλει και την έχω τιμωρήσει παίρνοντάς της αυτό που έχει όταν δεν με ακούει και έχει μάει να περιμένει την σειρά της. Χθες για παράδειγμα παίζαμε με τα τουβλάκια και περίμενε πότε θα πάρω εγώ και μετά μου ζητούσε (μπορείς να μου δώσεις αυτό;)...και είναι δυόμιση... ϊσως τα παιδάκια αυτά να βάζουν τα κλάματα με την μία γιατί μεγαλωμένα σε ένα περιβάλλον χωρίς άλλο παιδάκι νιώθουν πως ίσως ΕΣΕΙΣ τα ξεχωρίζετε σε σχέση με τα άλλα...
Να σου ζήσει το παιδάκι σου κοπέλα μου...πιστεύω πως είναι δικαίωμα του καθενός να κάνει όσα παιδάκια θέλει.άλλοι επιλέγουν να κάνουν ένα,άλλοι είναι αναγκασμένοι να κάνουν ένα και υπάρχουν κι αυτοί που θέλουν την μεγάλη οικογένεια,είτε με δύο είτε με περισσότερα παιδιά.εγώ προσωπικά έχω ένα παιδάκι,αλλά θα ήθελα να κάνω τουλάχιστον τρία.βασικά σε όσους παίρνουν θέση και ανακατεύονται στο πόσα παιδιά θα κάνω,απαντάω:ας μου στείλει ο θεός όσα μπορώ να ταΐσω.αν θες τη γνώμη μου,όταν τρίτοι ανακατεύονται και μιλάνε για αυτό το θέμα,εσύ μπαινακης-βγαινακης.από τη στιγμή που το αποφασίσατε με το σύζυγό σου,μην στέκεσαι σε σχόλια γνωστών σου.κάποια στιγμή μπορεί να αλλάξεις γνώμη και να κάνεις κι άλλο μωράκι.δεν είναι έγκλημα,είναι δικαίωμα σου.εγώ πάντως νομίζω πως έχω ''εθιστηκα'' μόλις κράτησα τον γιο μου όταν γεννήθηκε και θέλω πολλά παιδιά,χαχαχαχαχ...!!!
Δικαίωμά σου να κάνεις όσα παιδιά επιθυμείς και σε κανέναν δεν θα δώσετε λογαριασμό εσύ και ο άντρας σου για τον οικογενειακό προγραμματισμό σας. Κατά τ' άλλα το κείμενό σου έχει πολλά σημεία προς συζήτηση, σαν μητέρα και σαν εκπαιδευτικός δεν θεωρώ ότι τα μοναχοπαίδια είναι πιο τυχερά. Εύχομαι να δείτε το παιδάκι σας να μεγαλώνει ευτυχισμένο και να μην σας ρωτήσει κάποτε γιατί δεν του κάνατε ένα αδερφάκι.
Και η φίλη μου , που η μητέρα της αποφασισε να κανει το 11ο (ενδέκατο) αδερφάκι της οταν εκεινη ήταν στα 15 , την ρωτησε κατευθειαν για ποιον λογο κανει τοσα πολλα παιδιά ! Κατα τα αλλα συμφωνώ μαζί σας , η κάθε οικογένεια κανει τον προγραμματισμό της . Το κειμενο εχει σημεία φωτιά για συζήτηση ...
eimai monaxopaidi 31 etwn kai manoula 2 yperoxwn paidiwn....ena tha sou pw parolo pou ekana oikogeneia thn opoia latrevw.....yparxoun stigmes pou kakiwnw me ti mitera mou pou m afise "xwris parea" kai ti zilevw para poly pou ekeini exei thn adelfoula ths gia otidipote ti xreiastei. ta monaxopaidia mporei na ta exoun ola....alla otan vgoun sti agria koinwnia, prosgeiwnontai poly anwmala dioti den einai pia to kentro tou kosmou kai xanoun ta avga kai ta pasxalia.....ta monaxopaidia panta ma panta psaxnoun antrwpous na stirixtoun kai na ependysoun epanw tous apo filies mexri sintrofo. sta lew se poly genikes grammes oxi gia na sou allaksw motivo...alla gia na sou apodeiksw oti den einai ola rodina opws ta les. eimai monaxopaidi den mou eleipse tipota se olous tous tomeis...alla ta paidia mou den ipirxe periptwsi na min tous xarisw parea....h anthrwpinh epafi einai poly simantikoteri apo ta ylika Agatha....opws episis kai apo tin monimi parea papoudwn, theiwn kai filous goniwn. makari o theos na me evlogisei na kanw kai trito thavma!
ΣΥΜΦΩΝΩ. ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ Η ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΟΧΕΣ ΤΟΥ. ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΠΝΟΓΟΥΝ. ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ. ΚΙ ΟΣΟΙ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΝ ΕΔΩ Η ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΣΕ ΠΕΙΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ...
Καμιά κοπέλα δεν προσπαθεί να την πείσει για το αντίθετο, παρά μόνο για το αυτονόητο. Ότι ένα νόμισμα έχει πάντα 2 όψεις, σύμφωνα με την κρίση του καθενός. Ο δογματισμός (που χαρακτηρίζει την θεματοθέτρια όπως φαίνεται από τον τρόπο που εκφράζεται) και οι "ταμπέλες" δεν οδήγησαν ποτέ, πουθενά. Μόνο σε αδιέξοδα, και σε νόμους της ζούγκλας,όπως ανέφερε και μια κοπέλα πιο πριν. (Βλέπε, π.χ. την φράση της θεματοθέτριας: "...καθώς ο άνθρωπος ως είδος δεν είναι κατασκευασμένος να μοιράζεται, αλλά μόνο να διεκδικεί " ). Παρεπιπτόντως, κι εσύ έγραψες εδώ... αλλά το μόνο που είδα να εκφράζεις είναι απόψεις καφενείου.
Kαι επί του θέματος. Για τα πάντα υπάρχει ένα γιατί . Γιατί δεν κάνω παιδιά; Γιατί κάνω μόνο ένα; Γιατί κάνω μόνο δύο; Γιατί κάνω πολλά; Κάθε άνθρωπος ξέρει (όχι πάντα βέβαια) αυτό το γιατί. Αν μια μάνα δεν κάνει παιδιά π.χ. για να μην χαλάσει το σώμα της, σημαίνει ότι με αυτό το ήθος θα μεγαλώσει το μοναχοπαίδι της. Άρα το παιδάκι της θα έχει αυξημένες πιθανότητες να πάθει νευρική ανορεξία, να μην τα πάει καλά με το σώμα του, να διαλέγει τους φίλους του με βάση την εξωτερική τους εμφάνιση. Αν μια μάνα κάνει πολλά παιδιά γιατί π.χ. φοβάται την μοναξιά, μάλλον θα προσπαθήσει να κολλήσει τα παιδιά πάνω της για να μην της φύγουν. Και κάτι άλλο η πρόταση "ο άνθρωπος ως είδος δεν είναι κατασκευασμένος να μοιράζεται, αλλά μόνο να διεκδικεί! " είναι ο νόμος της ζούγκλας και ευτυχώς που δεν την υιοθετούν όλοι οι άνθρωποι. Όσο για το επιχείρημα "μπορεί να έχει καλύτερες συνθήκες, καλύτερη εκπαίδευση και γενικά καλύτερη ζωή, από παιδιά που οι οικογένειες τους πρέπει να μοιράσουν τα ήδη περιορισμένα βαλάντιά τους ανάμεσα στα αδέλφια." Ακούγεται λογικό αλλά δεν έχει αποδειχθεί ώς τώρα. Η καλύτερη εκπαίδευση δεν οδηγεί σε καλύτερη ζωή! ίσα ίσα οι άνθρωποι που δεν δυσκολεύονται στην ζωή τους συνήθως δεν βρίσκουν νόημα σε αυτήν και με χαπάκια κρατιούνται στην ζωή!
Συμφωνώ απολύτως!
Καλή μου μην αγανακτείς! Δες τι τραβάω κι εγω η πολύτεκνη με 4,5,6... παιδιά. Τι σχόλια έχω ακούσει, δεν λέγετε! Με το που απαντώ θετικά στην ερώτηση "δικά σου είναι όλα αυτά; " αρχίζει το πανηγύρι; Πότε τα έκανες;Πώς αντέχεις; Πόσο χρονών είσαι; Θα κάνεις κι άλλα; Μη μου πεις ότι είσαι πάλι έγκυος; Τι δουλειά κάνεις; Πως τα βγάζεις πέρα; Παίρνεις ψυχοφάρμακα; Είναι όλα τα παιδιά καλά; Με μια γυναίκα τα έκανες; (στον άντρα μου;) Γιατί τα έκανες; Πότε θα σταματήσετε επιτέλους; Είσαι κουνέλα; Θεούσα; Παπαδιά; Τηλεόραση δεν έχετε; Συμβουλές για αντισύλληψη, (ευτυχώς δηλαδή, γιατί τόσο καιρό σκότωνα πελαργούς και δεν έπιανε!) Οι άνθρωποι γενικώς σχολιάζουν οποιονδήποτε κάνει κάτι διαφορετικό από αυτούς. Ακούω πάντα με προσοχή τις συμβουλές των ανθρώπων τις επεξεργάζομαι και αν είναι σωστές τις κρατώ, αν είναι λάθος τις πετώ στον κάλαθο των αχρήστων!.
Χαχαχα !! Πέθανα στα γέλια έτσι όπως τα γράφεις ! :') Μην με παρεξηγήσεις, να είσαι καλά εσύ και η οικογένειά σου!
ετσι ακριβως...παθουσα..
Αγαπητή μαμά, Θα συμφωνήσω και γω με πολλά σημεία του κειμένου σου στα οποία έχεις πολύ δίκιο. Λόγω κάποιων προβλημάτων(που δεν ξέραμε καν ποια είναι!) άργησα να μείνω έγκυος. Κοντά στα 2,5 χρόνια...Μετά από πολλά προβλήματα κατά την εγκυμοσύνη κατάφερα να κρατήσω στην αγκαλιά μου το γιόκα μου... Εγώ και ο άντρας μου τον μεγαλώσαμε μόνοι μας σε μια ξένη πόλη με τις οικογένειες και των δυο μακριά... Οπότε καταλαβαίνεις ότι δυσκολευτήκαμε να τον μεγαλώσουμε, μοιράζοντας όλες τις υποχρεώσεις(δουλειά και δουλειές σπιτιού) για να καταφέρνουμε να βγάζουμε την μέρα και να μην του στερούμε την προσοχή, την αγκαλιά, την αγάπη, τις βόλτες, τα δώρα, όλα...Και ήταν και λίγο ζόρικο παιδάκι, όχι από κείνα που όπου τα αφήσεις κάθονται...Κοντά στα 3 που ηρέμησε κάπως και καταφέραμε και μεις να κοιμηθούμε λίγα βράδια μονοκόμματα, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ως ζευγάρι, το θέμα του δεύτερου παιδιού...Ο άντρας μου ήταν εκείνος που ήταν εντελώς υπέρ. Εγώ προσπαθούσα να τα ζυγίσω όλα...Από την μια πως θα μπορούμε να παρέχουμε όλα όσα θέλαμε και στα δυο μας παιδιά χωρίς να τους στερήσουμε κάτι...Το θεωρούσα εξαιρετικά άδικο το δεύτερο παιδί μου να έχει οτιδήποτε λιγότερο από το πρώτο...Και μόλις είχε μπει και η κρίση με μειώσεις μισθών και τα σχετικά...Από την άλλη σκεφτόμουν ξανά την διαδικασία του τοκετού που την πρώτη φορά ήταν τραυματική για μένα και τι κουσούρι μπορεί να μου άφηνε αυτή την δεύτερη φορά...Μα κυρίως, δε μπορούσα να φανταστώ ότι θα μπορούσα να αγαπήσω ξανά ένα παιδάκι όσο και το πρώτο μου!! Απίστευτο ε? Σκεφτόμουν σενάρια με τον ερχομό του δεύτερου παιδιού και το πως θα επηρέαζαν τον πρώτο μου γιο και έκλαιγα γιατί σκεφτόμουν πως θα του το κάνω αυτό???? Λες και θα έκανα έγκλημα...Μου πετούσαν και διάφορα για το πως θα νιώθει του στυλ "θα είναι σαν να σου πει ο άντρας σου μια μέρα κοίτα, σου έφερα την τάδε(άλλη γυναίκα εννοώ) και από δω και πέρα θα μένει και αυτή μαζί μας"...Και όσο αυτή τη σκέψη την έκανα εικόνα τόσο τρελαινόμουν για το πως θα ένιωθε ο μικρός μου...χεχε... Όμως μετά σκέφτηκα ότι εγώ και ο άντρας μου είμαστε μόνοι σε μια ξένη πόλη και το παιδί μου από ξαδέρφια και οικογένεια δεν έχει και πολλά για να τα βλέπει συχνά και να έχει κάποιο στήριγμα, να μπορεί να τους βλέπει και να παίζει όπως παίζαμε εμείς μικροί με τα ξαδέρφια μας που ήμασταν στο ίδιο χωριό και ήταν και ξαδέρφια και φίλοι μας μαζί!!! Εδώ στην πόλη, οι φίλοι μας λιγοστοί και με παιδιά μεγαλύτερα...Και οι επαφές με συμμαθητές δυστυχώς μηδαμινές...Όλοι κλεισμένοι στο καβούκι τους πια...Θα μου πεις βέβαια ότι ναι μπορούσε να μην τα πηγαίνει και καλά μαζί με τα ξαδέρφια που είναι και το πιθανότερο...Αλλά κατά βάθος πιστεύω ότι το αίμα νερό δε γίνεται και στην δύσκολη στιγμή ένας αδερφός θα είναι εκεί για σένα...Και αν δεν είναι, αυτό θα είναι λάθος των γονιών που δεν τους μεγάλωσαν σωστά... Οπότε πήραμε την μεγάλη απόφαση και βάλαμε μπροστά για το δεύτερο παιδάκι το οποίο ήρθε σε 9,5 μήνες...Αμέσως δηλαδή... Εύκολο δεν ήταν και δεν είναι...Ψέματα δεν θα πω...Κουραζόμαστε διπλά(καθώς ο μικρός είναι 20 φορές πιο ζωηρός από τον πρώτο που νομίζαμε ότι ήταν δύσκολος!!), δεν έχουμε σχεδόν καθόλου χρόνο για τον εαυτό μας, και μόνο στην σκέψη ότι όλα όσα έκανα για τον πρώτο θα πρέπει να τα κάνω και για τον δεύτερο, αγχώνομαι!!! Και αγχώνομαι όχι από πλευράς βαρεμάρας αλλά για το πως ελπίζω να έχω τις αντοχές να είμαι το ίδιο μάνα απέναντί του μέχρι να τα περάσει και αυτός χωρίς να δυσανασχετήσω και είτε να του φωνάξω είτε να μην προσπαθήσω όσο στον πρώτο... Να είμαι εκεί δίπλα του μέχρι να μιλήσει και να του διδάσκω τις νέες λεξούλες, στην εκπαίδευση της τουαλέτας, στην πρώτη μέρα στο νέο σχολείο, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων με άλλα παιδιά που δυστυχώς έχουμε με τον πρώτο και πονάει η καρδιά μου στο πως να του διδάσκω να τα αντιμετωπίζει καθώς δυστυχώς κυκλοφορούν πια στα σχολεία παιδιά γεμάτα κόμπλεξ που κουβαλούν ένα σωρό προβλήματα από το σπίτι, στο να του προσφέρεις νέες εμπειρίες....Γιατί με τα χρόνια οι ανάγκες και των δυο τους αλλάζουν και μεγαλώνουν και εμείς ως γονείς καλούμαστε να διατηρούμε τις ισορροπίες...Τόσο μεταξύ των παιδιών όσο και μεταξύ μας, για να παραμείνουμε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι.... Οπότε... Ναι, είναι δύσκολο το πάνω από ένα παιδί...Και έχοντας πια ζήσει την εμπειρία με το δεύτερο, τότε από αυτή την άποψη ναι καταλαβαίνω κάποιους που μπορεί να σου πουν ότι το να έχεις ένα παιδί είναι πολύ πιο εύκολο. Προσωπικά απορώ πως τα βγάζουν πέρα οι οικογένειες με πάνω από δυο μωρά και όποιον ξέρω του λέω μπράβο! Όμως εγώ σαν γονιός όταν τα βλέπω και τα δυο μαζί να μεγαλώνουν και να αποζητά ο ένας τον άλλο, κλαίω από συγκίνηση... Και θα σκιστώ όσα και αν στερηθώ, ώστε να τα μεγαλώσω όπως πρέπει γιατί από την στιγμή που το αποφάσισα για δεύτερο παιδί θεωρώ ότι είναι και υποχρέωσή μου, ώστε κάποτε(που εμείς θα έχουμε φύγει) να στηρίζονται ο ένας στον άλλο και να έχουν ένα αποκούμπι σε μια δύσκολη ώρα... Και προσπαθούμε με τον άντρα μου να δείχνουμε καταννόηση σε αυτά τα πρώτα δύσκολα χρόνια ο ένας στον άλλο, γιατί θα περάσουν τόσο γρήγορα και τα μικρά μας θα ξεπεταχτούν και έτσι να χαρούμε και εκείνα χωρίς όσο μπορούμε να παραμελούμε ο ένας τον άλλο. Όλα αυτά που έγραψες στο ότι τα μοναχοπαίδια έχουν περισσότερα να κερδίσουν και να είναι πιο ευτυχισμένα δεν είναι όλα αλήθεια...Ή μάλλον καλύτερα δεν μπορείς να ξέρεις αν θα είναι αλήθεια στο μέλλον...Γιατί όπως λες ότι θα έχουν πιο πολλά πράγματα και πιο πολλή αγάπη, έχει πολλές οικογένειες με περισσότερα από δυο παιδιά τα οποία αν ρωτήσεις μπορούν να σου πουν ότι δεν νιώθουν να στερήθηκαν τίποτα ως παιδιά από τους γονείς τους...Από την άλλη πως μπορείς να θεωρείς δεδομένο από τώρα ότι το παιδί σου δεν θα θέλει αδερφάκι? Ίσως θα πρέπει να το συμπεριλάβεις και εκείνο στην απόφασή σου, η οποία διαφορετικά θα μπορούσε να θεωρηθεί εγωιστική καθώς εκείνο δεν μπορεί να εκφέρει την άποψη του τώρα και έτσι λαμβάνεις εσύ την απόφαση και για αυτό, που είναι μέρος της οικογένειας... Για να κλείσω, πιστεύω ότι όλα είναι θέμα των γονιών...Ναι δεν είμαστε υπεράνθρωποι, κάποια μέρα θα κουραστούμε παραπάνω και μπορεί να φωνάξουμε και λίγο, κάποια μέρα μπορεί να μην έχουμε τόσα λεφτά για να τους πάρουμε το πανάκριβο παιχνίδι που μπορεί να ζητήσουν, κάποια μέρα μπορεί να μην έχουμε τόσο πολύ χρόνο να παίξουμε μαζί τους, αλλά προσπαθούμε ως γονείς να τους κάνουμε να καταλαβαίνουν όλες αυτές τις καταστάσεις και να κατανοούν κάποια πράγματα εκτιμώντας κάποια άλλα.Και κάθε μέρα μιλάμε, μιλάμε, μιλάμε... Γιατί είμαστε οικογένεια και αποτελούμε ο ένας στήριγμα του άλλου. Και μοιραζόμαστε και θα μοιραζόμαστε τόσο τις καλές στιγμές όσο και τις κακές...:) Η κάθε μια θα έχει την αξία της στην ζωή μας...
δεν θές να σε κρίνουν μα κάνεις το ίδιο και με άσκημο τρόπο όλο παρωπίδες και έλειψη αντικειμενισμού μεγαλύτερα αδέρφια κάνουν μπούλινγκ στα μικρότερα ΠΑΝΤΑ γονείς περισσότερων παιδιών που είναι μονίμως κουρασμένοι και δεν αφιερώνουν ποιοτικό χρόνο στα παιδιά τους συντροφικότητα κατ' ανάγκη μοναχοπαίδια = καλήτερη ζωή, άρα οι οικογένειες με περισσότερα παιδιά τα καταδικάζουμε σε χειρότερη ζωή κρίμα, ενώ πληγώνεσε από την κρίση των άλλοων κρίνεις τόσο άσχημα όσους επιλέγουν κάτι διαφορετικό από σένα αποζητάς να σε αποδεχτούν ώς διαφορετική, δογματίζοντας πόσο λάθος είναι δικιά τους επιλογή σε σχέση με τη δικιά σου Τι υποκρισία πραγματικά
ΓΡΑΦΕΙΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ. ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΠΑΛΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ Η ΚΟΠΕΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΙΣ ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ. Η ΥΠΟΚΡΙΤΡΙΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ.
μαλλον εσυ εισαι η υπερβολικη κ δεν καταλαβες τι γραφει η κοπελα...μια χαρα τα γραφει ....απλα ειναι δυσκολο να αποδεχτούμε την πραγματικοτητα!!!!
Φοβερη επιχειρηματολογια Μαρια!
Το οποίο είναι πραγματικά απλώς ένας ευσεβής πόθος και τίποτε παραπάνω καθώς ο άνθρωπος ως είδος δεν είναι κατασκευασμένος να μοιράζεται, αλλά μόνο να διεκδικεί! Όσο και να θέλετε να πείσετε τους εαυτούς σας για το αντίθετο!..........Σε αυτη τη φραση μας και σε διαψευδει η ιδια μας,σου, επιλογη...εκανες οικογενεια οποτε κατι μοιραζεσαι εκ των πραγματων!απο κει και περα συμφωνω απολυτα με την επιλογη σου να εχεις ενα μονο παιδι αλλα τα επιχειρηματα δεν ειναι αναγκαια νομιζω,με την εννοια πως αν εχεις πειστει εσυ,απο αναγκη ή επιλογη για αυτη σου τη αποφαση δεν υπαρχει λογος να υπερθεματισεις για να αποδειξεις οτι εχεις δικιο.Σαφως και τα επιχειρηματα που ακους,που ακουμε ολοι οσοι εχουμε ενα παιδι ή ακουγαμε μεχρι να κανουμε το επομενο,ειναι γελοια,δεν τα σχολιαζω καν.Αλλα μην κανεις τελικα αυτο που δεν σου αρεσει,μην κρινεις με τετοια επιχειρηματα αυτους που επιλεγουν να κανουν και αλλα παιδια.Γιατι υπαρχουν και πολλα αδερφια που ειναι αγαπημενα και ναι ειναι στηριγμα ζωης...
Δικαιωμα σου να επιλεξεις τον τυπο της οικογενεια που επιθυμεις και να στηριξεις την επιλογη σου. Ομως το αρθρο σου ειναι γεματο επιχειρηματα που πολυ ευκολα μπορουν να ανατραπουν απο καποιον που επιθυμει μεγαλυτερη οικογενεια. Ισως εχεις μεγαλωσει σε ενα περιβαλλον που η διαχειριση καταστασεων η συναισθηματων ηταν ανεπαρκης, ομως οσο δογματικα σε αντιμετωπιζουν οι αλλοι, αλλο τοσο δογματικα σκεφτεσαι κι εσυ. Τη μορφη και δομη της οικογενειας, τις μεταξυ των μελων σχεσεις τις διεπουν "κανονες" προσωπικοι. Το ζητουμενο ειναι να ειναι κανεις ισορροπημενος και να κανει ισορροπημενα παιδια (η παιδι)
Αγαπητη μαμα ειμαι μαμα 4 παιδιων παντα θελαμε πολλα παιδια οταν αποφασισαμε να κανουμε τριτο μας ηρθαν διδυμα εξου λοιπον τα 4 παιδια.Πολλοι γνωστοι μας ελεγαν γιατι τοσα παιδια και τα λοιπα.βλεπεις λοιπον οτι υπαρχει και η αντιθετη οψη του νομισματος.θελω να πω με αυτο οτι κανενας μα κανενας δεν εχει το δικαιωμα να σου πει η να μου πει η να πει σε καποιον ποσα παιδια θα φερει σε αυτο το κοσμο.Αυτο αφορα το ζευγαρι και μονο.Και στο λεω εγω που πολυ πολυ κοντινος μου ανθρωπος εχει παρει την αποφαση συνηδειτα να μην κανει παιδια πως μπορω εγω η οποισδηποτε αλλος να τους πουμε τι θα κανουν ειναι λοιπον δικαιωμα του καθενος αν κανουν 1 η 2 η 3 παιδια η κανενα παιδι.Απο εκει και περα ομως δε συμφωνω οτι αν υπαρχουν παραπανω απο ενα παιδι τα πραγματα ειναι απαραιτητα οπως τα περιγραφεις σου λεω περιγραφεις γιατι δεν τα ζεις απο μεσα για αυτο το λεω.Δε πιστευω οτι ως ανθρωποι ειμαστε κατασκευασμενοι οπως ειπες μονο να διεκδικουμε ειμαι σιγουρη οτι μοιραζομαστε κιολας μοιραζουμε την αγαπημας στο συντροφο μας στο παιδι μας η στα παιδια μας μοιραζουμε το χρονο μας και αλλα πολλα.Δεν εχει σημασια αν εχουμε 1 η 2 η πιο πολλα σημασια εχει να εχουν υγειες ψυχες το οποιο θελει πολυ δουλεια και το ξερουμε ολες η μαμαδες
Εντάξει, σεβαστό το ότι δε θέλεις να κάνεις (και εμείς στο ένα σταματήσαμε), αλλά μιλάς όπως σου μιλάνε και δε σου αρέσει. Κάθε περίπτωση έχει τα θετικά της και τα αρνητικά της και για να είμαστε ειλικρινείς (πέρα φυσικά από τα χαζά που ακούμε "ένα ίσον κανένα" κλπ), περισσότερα θετικά έχει μια οικογένεια με πολλά αδέλφια. Και εγώ ακούω τέτοια και χειρότερα, όπως "κρίμα δεν μπορείτε", απλά ούτε καν απαντώ. Οι επιλογές είναι προσωπικές στον καθένα και από τη στιγμή που τις πάρει καλό είναι να μην τον νοιάζει η άποψη των υπολοίπων.
είναι αστείο που ξεκινάς το αρθρο σου λέγοντας ότι δεν θα μας αναλύσεις τους λόγους και μετα τους αναλύεις... επίσης μου φάνηκε λαθος που λες ότι όλοι όσοι σε ρωτούν θελουν να σε πληγώσουν, μπορεί να το κάνουν απλά απο συνήθεια ή για να πουν κάτι ή απο βλακεία και όχι για να πληγώσουν εσενα! να είσαι καλά και εσύ και η οικογένεια σου αλλα χαλάρωσε και λιγακι
Καλημερα και καλη εβδομαδα. Στο μοναδικο σημειο που θα συμφωνησω μαζι σου ειναι πως σε εχουν πριξει οι αδιακριτοι για 2 μαιδι ενω στην ουσια εσυ εισαι πολυ ευτυχισμενη και ολοκληρωμενη με το 1 παιδακι που εχεις ( να ειστε πανατα καλα και ευτυχισμενοι). Ωστοσο δεν μπορεις να γενικολογεις και να βαζεις ταμπελες ή δοσομετρητες για το ποσο τυχερα ειναι τα μοναχοπαιδια σε σχεση με τα παιδια που εχουν 1 ή και περισσοτερα αδερφια. Μπορεις απλα να ρωτησεις ενα μοναχοπαιδι να σου πει την αποψη του.
Συμφωνώ απολύτως
Λες ότι δεν σε αφορούν τα σχόλια των τρίτων για τη επιλογή σου να μην κάνεις δεύτερο παιδί αλλά μάλλον το αντίθετο καταφέρνουν. Επιλογή σου, δικαίωμα σου αλλά διαφωνώ(άλλωστε γι΄αυτό έγραψες το κείμενο αυτό για να ακούσεις τις απόψεις και άλλων μαμάδων). Υπήρξα μοναχοπαίδι για 10 χρόνια, ευτυχώς η μαμά μου έκανε άλλα δύο παιδιά μετά και παρόλο που δεν έχουμε ιδιαίτερες σχέσεις, μοιραζόμαστε τα προβλήματα που προκύπτουν αναφορικά με τους γονείς μας, δεν τα φοτρώνεται ένας και πίστεψε με έχω δει πολλά μοναχοπαίδια να νιώθουν, από μια ηλικία και μετά,τρομερή ευθύνη και άγχος για τα προβλήματα των γονιών τους μεγαλώνοντας. Επίσης ποτέ, εκτος από εδώ μέσα σήμερα, δεν άκουσα γονείς με ένα παιδί να μην το έχουν μετανιώσει, εαν όχι αμέσως, σίγουρα όμως μετά από χρόνια. Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία τι λέει ο καθένας από εμας, έχεις κάνει τις επιλογές σου, τις υποστηρίζεις όπως λες και δεν μετανιώνεις γι΄αυτές, άρα όλα καλά. Καλό Πάσχα!!!!!!
Και εγώ στην ίδια κατάσταση είμαι. Βέβαια δεν έχω αποκλείσει ακόμα το ενδεχόμενο να κάνω δεύτερο παιδί...αλλά τα σχόλια του "αντε τί περιμένετε..πότε θα κάνετε το δεύτερο.." "ένα ίσον κανένα..." και άλλα τέτοια.. έχω βαρεθεί να τα ακούω. Το κορυφαίο δε είναι: "Περνάνε τα χρόνια κοντεύεις τα 40...πότε θα το κάνεις το άλλο παιδί.." χαχαχαχα αισχρό θράσος!!!! Ειδικά για μια φίλη μου που τα έκανε απανωτα τα δύο της παιδιά με 11 μήνες διαφορά αισθάνομαι ότι όταν μου το λέει να κάνω δεύτερο απλά ψαχνει για συμπαράσταση...γιατί έχει τόσο πολύ πήξει που θέλει και οι άλλοι να βρίσκονται στην ίδια κατάσταση.
Πόσο δίκιο έχεις ! Τα ίδια ακούω κ γω ( απο όλους εκτός απο τη μάνα μου ) εδω κ 4μιση χρονια κ περπατώντας πια τα 41 . Καλημέρα !!!
ποσο λαθος εισαι σε μερικα σημεια...μεγαλωσαμε 4 αδελφια κ εγω εχω κανει 3 παιδια για ολες τις περιουσιες του κοσμου δεν θα ηθελα να ειμαι μοναχοπαιδι κ ποτε δεν δέχτηκα επιθέσεις απο τα αδελφια μου (μεγαλυτερα η μικροτερα) ειναι απο το χερι του γονεα να μεγαλωσει σωστα τα παιδια του κ με τετοιο τροπο ωστε ποτε κανενα να μην αδικηθεί....μεγαλωνω 3 παιδια τωρα κ αν κ τοοοοσο μικρα ειναι τοσο αγαπημένα ξυπνάνε τα μικρα κ αντι να φωνάξουν μαμα φωναζουν τον μεγαλυτερο αδελφο για να παιξουν τι λες τωρα!!!! δικαίωμα σου να μην θες αλλο παιδάκι κ δεν ειναι κατακριτέο αλλα οχι οτι παιδια με αδέλφια να ειναι κ αδικημένα, ευλογημένα θα ελεγα εγώ.....οπως ειπε καποτε κ μια γνωστη μου "ποτε δεν θα συγχωρέσω τους γονεις μου που δεν μου χάρισαν εναν αδελφό -αδελφή " δεν κατακρίνω καμια μανουλα που δεν θελει αλλο παιδακι αλλα μονο ενα κ εμενα η αδελφη μου ενα εχει κ μαλλον δεν θα κανει αλλο (ο καθενας εχει τους λογους του κ πρεπει να τους σεβαστούμε ) αλλα οχι , ειναι απαρεδεκτα αυτα που εγραψες για τα πολλα αδελφια πραγματικά!!!!!!
Αγαπητή μαμά!! Είμαι από τους γονιούς που πάντα εδώ και χρόνια πρότεινα σε άλλους γονείς να κάνουν δεύτερο παιδάκι. Από την εποχή που δεν ήμουν καν παντρεμένη μέχρι και σήμερα. Όχι, βέβαια με το κλασικό "ένα ίσον κανένα" (ούτε εγώ το πιστεύω!!!), ούτε, φυσικά, συζητώντας μόνο αυτό ή επιμένοντας πολύ... Ο λόγος είναι ότι ήμουν εγώ μοναχοπαίδι και δεν μου άρεσε καθόλου, από μικρή μέχρι και σήμερα που έχω περάσει τα 40. Δεν στο λέω για να σου πω ότι η δική μου η γνώμη είναι η σωστή, μη νομίζεις κάτι τέτοιο. Δε βρίσκω τίποτα κακό στο να λέει κάποιος τη γνώμη του. Δεν καταλαβαίνω γιατί ενοχλείσαι τόσο πολύ. Εννοείται και είναι δικαίωμά σου να κάνεις ένα παιδάκι, όπως δικαίωμά σου να πεις ότι είναι καλύτερο το ένα παιδί από τα περισσότερα, αλλά είναι και δικαίωμα του άλλου να εκφράσει τη γνώμη του ότι είναι καλύτερα τα δύο ή περισσότερα παιδιά. Κανείς δεν σε πίεσε και κανείς δεν θα μπει δερβέναγας στο σπίτι σου. Κι εμένα κάποιες εποχές 1) οι γονείς μου δεν θέλανε να ακούσουνε για δεύτερο και μου το λέγανε συνέχεια, 2) το σόι του άντρα μου, μου έλεγε συνεχώς για δεύτερο ενώ δεν ήμουν έτοιμη, αν και το είχα σκοπό 3) μου λένε κάποιοι εδώ και καιρό για τρίτο παιδάκι, το οποίο επίσης δεν έχω σκοπό. Έκλεισα και κλείνω τα αυτιά μου, Καθένας ας μου λέει ότι θέλει, εγώ έχω πάρει τις δικές μου αποφάσεις!!! Θα σου πρότεινα να κάνεις το ίδιο!!! Για να μην χαλιέσαι!!! Καλή σου μέρα!!!
Polu kala ta les! Mpravo sou! Sumfwvw k epauxavw!
Πες τα χρυσόστομη! Έλεος πια με τις αδιακρισίες "Πότε θα κάνετε άλλο παιδί';" και "Γιατί δεν θέλετε δεύτερο παιδί;". Άλλο ένα θέμα γονεϊκότητας για το οποίο θεωρεί ότι μπορούν να εκφέρει γνώμη ο κάθε άσχετος και σχετικός. Ας κοιτάει ο καθένας το σπιτικό του και να μην ανακατεύεται στη ζωή των άλλων.
Δεν γραφω συχνα ομως τωρα ηρθε η ωρα να το πω: Πες τα χρυσοστομη επιτελους και ενας ανθρωπος που μπορει να με καταλαβει!!!!Οπως δεν κατακρινω εγω κανεναν που κανει δυο,τρια,τεσσερα η δεκατεσσερα παιδια και τα μεγαλωνει οπως εκεινος νομιζει σωστα,ετσι δεν θελω και δεν επιτρεπω σε κανεναν να με κρινει που εχω ενα και το εχω οπως εγω θελω!!!!
Αγαπητή φίλη, είμαι κι εγώ μια μαμά που δεν θα κάνω 2ο παιδί για πολλούς και σοβαρούς λόγους. Όμως ως τα 10 μου ήμουν η ίδια μοναχοπαίδι και δεν μου άρεσε καθόλου. Από μικρή ήθελα και ζητούσα αδερφάκι που δεν μπορούσα να έχω για λόγους υγείας της μητέρας μου. Και τώρα το παιδί μου, που είναι 4 χρονών, ζητάει και αυτό αδερφάκι που, θα ήθελα πραγματικά να του δώσω αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές. Δεν τίθεμαι υπερ ή κατά της επιλογής σου, εξάλλου την ίδια επιλογή έχω κάνει κι εγώ, απλώς σου το αναφέρω διότι μπορεί κάποιοι από αυτούς που σου το λένε και σε εκνευρίζουν να έχουν στο νου τους αυτό που σου ανέφερα, δηλ μπορεί οι ίδιοι να πιστεύουν ότι είναι καλύτερο.
San monaxopedi diafono... Ena adelfaki einai stirigma... Eimai ego i mama m kai o pateras . Otan pe8anun den 8a exo kanena sto kosmo. Poses fores laxtarisa ena adelfo adelfi esto kai an plakonomastan. Mporei na exo ton antra m ena igies paidaki 2 xronon kai to 2o idi sto dromo kai to 2o einai kata epilogi gt akrivos os monaxopedi viosa poli mona3ia... Argies kalokeria giortes p ola ta 3adelfia m fevgane kai pigenane stus papudes tus egw emena moni... Vale ta ola kato kai pare mia pio sosti apofasi. Gia ta klironomika fteme emeis os goneis kai oi papudes p tazume sta pedia mas pragmata. Ego opos exo pei se olus den dexome na iposxe8un tipota se kanena paidi. To ti 8a tus klirodotiso otan ego apodimiso eis kirio 8a ta ma8un otan anoi3ei i dia8iki....
Μέσα στο μυαλό μου είσαι....Αναίδεια, αγένεια, αδιακρισία..... Αυτοί τα ξέρουν όλα κι ΕΣΥ πρέπει να συμφωνήσεις!!!! Ε,όχι... Έχω ένα και δεν ντρέπομαι να πω ότι, για διάφορους λόγους, μπορεί να παραμείνει ένα. Αλλα αυτό δε αφορά κανένα. Και το καλύτερο που μπορώ κάνω για το παιδί μου είναι να το αγαπώ και να του το δείχνω και όχι να του χαρίσω ένα αδερφάκι ( παραλογισμός ακραίος). Εθίμου δογματική δεν είσαι, απλα υπάρχουν και άλλες διαφορετικές απόψεις στη ζωή αυτή την απρόβλεπτη.... Αλλα μήπως όλοι αυτοί έχουν μετανιώσει; Αναρωτιέμαι καμία φορά. Καλό βράδυ και συνέχισε να έχεις την μοναδικότητα της σκέψης σου!
Πραγματικά πόσο άσχημα πέρασες η ακόμη περνάς από τα αδέρφια η τους γονείς σου!!! Δηλαδή θεωρείς ότι το παιδί σου αργότερα δεν θα χρειαστεί να μοιραστεί τίποτα αργότερα?? Και πως θα καταφέρει να διεκδικήσει αποτελέσματικα στη ζωή του όταν έχει μάθει ότι όλα του χαρίζονται και είναι μόνο δικά του; τώρα όσον αφορά τους (υποτίθεται) φίλους σου αφού δεν τους ανοίγεσαι να εκφράσεις την άποψή σου για σένα πρώτα δεν είναι πραγματικοί φίλοι. Τελικά νομίζω ότι απλά είναι οικονομικό το θέμα αλλά προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου για τα υπόλοιπα. Αν δεν θες να είσαι δογματικημπορείς απλά να πεις σε όλους αυτούς που σου λένε για δεύτερο ότι απλά δεν τους αφορουν οι οικογενειακες σου επιλογές, και να κρατάς τα αισθήματα σου μέσα σου.
Αγαπητή μου, Είμαι και γω μια μαμά με ένα παιδί και δέχομαι πολλές φορές τέτοιου είδους σχόλια! Στα περισσότερα απο όσα γράφεις συμφωνώ αλλα όταν κάνουμε οικογένεια τις αποφάσεις δεν τις παίρνουμε πλέον ως ζευγάρι αλλα ως οικογένεια! Σκεφτήκαμε να μείνουμε κι εμείς με ένα παιδί αλλα όταν το ξανά συζητήσαμε είπαμε πως εμείς κάποια στιγμή θα γεράσουμε ( θέλω να πιστεύω ) και θα πεθάνουμε και δε θα θέλαμε να μείνει το παιδί μας χωρίς κανέναν δικό του άνθρωπο. Πρόσφατα έχασα τον πατέρα μου σε ηλικία 67 χρόνων και όλο αυτο μου στοίχισε πολυ διότι του είχα και μεγάλη αδυναμία! Έχω δυο αδερφούς! Όλον αυτόν τον καιρό ο ένας στηρίζει τον άλλον και όλοι μαζί τη μάνα μας! Έχουμε όλοι δημιουργήσει τις οικογένειες μας αλλα υπάρχει και μια αλλη οικογένεια που μας ενώνει και θα μας ενώνει για πάντα! Δεν είμαστε απο τα πιο αγαπημένα αδέρφια αλλα είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον. Κανένας φίλος ή άλλος συγγενείς δεν μπορεί να το αντικαταστήσει αυτο. Επίσης όπως σου έγραψα και στην αρχή απο ένα σημείο και μετά αποφασίζετε ως οικογένεια. Εμείς είμαστε σε αυτο το σημείο, διότι το παιδί μας ηλικίας 3,5 ετών μας ζητάει συνέχεια αδερφάκι. Και στεναχωριέται πραγματικά που δεν εχει και όπως χαρακτηριστικά μας λέει " εγω με ποιον θα μοιράζομαι πράγματα;". Για όλους αυτούς τους λόγους σας εύχομαι να το ξανασκεφτείτε και να εντάξετε και το παιδί σας στην κουβέντα αυτή! Χαίρομαι για τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων με τα αδέρφια μου και για την οικογένεια που μου πρόσφεραν οι γονείς μου, και ελπίζω να γίνω και γω το ίδιο καλή για την δίκη μου οικογένεια! Φιλικά Αναστασία
Μεσα στο μυαλο μου εισαι κοπελα μου! Και γω τα ιδια περναω. Και μεις εχουμε ενα γιο στα εξι και δεν θελουμε αλλο για πολλους και διαφορους λογους. Εγω και ο αντρας μου ξερουμε πως το μεγαλωνουμε αυτο το παιδι! Κανενας ομως δεν ρωταει. Το μονο που ξερουνε να λενε ειναι οτι "πρεπει να το αδερφωσουμε, γιατι ενα ισον κανενα". Δεν τους αφηνω πια να με πληγωνουν με τετοιες κουβεντες, το ιδιο να κανεις και συ. Κανενας δεν ξερει...αστους να λενε. Να χαιρεσαι το παιδακι σου!!!
Όλα καλά κ αγια με την επιλογη σας.αυτο αισθάνεστε αυτό ακριβώς να πράξετε. Αλλά αυτά που γράφεις για τα αδέρφια δεν είναι καθόλου Φαίδρα. Κι όσο γι αυτό το ένα ίσον κανένα που αναστατώνει πολύ κόσμο απ ότι βλέπω ως προς τι???? Έτσι δεν είναι? Κι εγώ ένα παιδί έχω με τις υποχρεώσεις κ την κούραση που απαιτείται αλλά υποθέτω πως αν είχα 2 το ένα θα μου φαινόταν παιχνιδάκι! κάπως έτσι το εκλαμβάνω το ένα ίσον κανένα. Χαλάρωσε λοιπόν γιατί κάπως τα χεις μπερδέψει.
Είναι επιλογή του καθένα να κάνει όσα παιδιά θέλει, αλλά σαν άτομο πολύτεκνης οικογένειας, επέτρεψε μου να διαφωνήσω μαζί σου. Η αλήθεια είναι πως εγώ σαν παιδί δε στερήθηκα τίποτα, ούτε τα χάδια, ούτε την προσοχή. ούτε υλικά αγαθά.Βέβαια αυτό είναι στην οικογένεια :/ Γενικώς είναι πολύ όμορφο το να έχεις ένα αδερφάκι, και παραπάνω, γιατί πέρα απ'το ότι έχεις παρέα , μαθαίνεις πολύ γρήγορα να μοιράζεσαι, να δίνεις και να παίρνεις παιχνίδια κλπ (και συναισθήματα εννοείται). Δεν νομίζω να είναι σοκαριστική και τραυματική εμπειρία η έλευση του/της αδερφού/ής. Πιστεύω πως αυτό έχει να κάνει με το παιδί και με το πόσο και το πώς θα προετοιμάσουν οι γονείς το παιδί για το νέο μέλος της οικογένειας. Όσο για το θέμα του bullying πιστεύω πως και αυτό έχει να κάνει καθαρά με το πώς θα μεγαλώσει το κάθε παιδί, με το αν θα μάθει τις αξίες κ.λ.π. Αυτά είχα να πω! :) Να χαίρεσαι το παιδάκι σου και ασ'τους να λένε! Μην χαλάς την ζαχαρένια σου! Πάνω απ'όλα να είσαι γερή κι ευτυχισμένη με την οικογένεια σου!
Συμφωνω μαζί σου! Ανηκω κ εγώ σε πολύτεκνη οικογένεια, είμαστε πέντε αδερφές και όταν γεννήθηκε η μικρότερη εγώ ήμουν 17 χρόνων. Δεν ένιωσαν κανένα σοκ με καμια απ τις αδερφές μου ίσα ίσα που είμαι απέραντα ευγνώμων που τις έχω. Και που είμαι η μεγάλη τους αδερφή. Εννοείται πως υπάρχουν κ στιγμές που τσακωνομαστε αλλά δεν τις αλλαζω με τίποτα στον κοσμο. Είναι ότι πιο όμορφο να έχεις αδέρφια.
Και εγώ ένα έχω και τα έχω ακούσει χιλιάδες φορές. .....Μόνο μία είπε κάτι πολύ σωστό (η ίδια έχει 2 παιδια)....και ο ήλιος ένας είναι αλλά φωτίζει όλον τον κόσμο! !!!
Πολυ καλο!!!
ΜΑΖΙ ΣΟΥ.... ΜΑΖΙ ΣΟΥ ....ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ! ΘΕΩΡΩ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΑ ΤΑ ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙΑ