Έπρεπε να ήμουν πιο επιφυλακτική!
Αποφάσισα κι εγω να σας γράψω τη δική μου ιστορία μιας και διαβάζω ολες τις ιστορίες καθημερινά. Είχα μια εγκυμοσύνη σχεδόν εύκολη καθως δεν ειχα εμετους και αλλα τετοια κόλπα. Το μονο που ειχα πάθει ειναι «ελεφαντίαση» στα ποδια και στα χερια μου απο το πρηξιμο και την κατακρατηση γιατι εφαγα ολο το καλοκαιρι καθως γεννησα Σεπτεμβρη.
Ολα βαιναν καλως. Ο γιατρος μου αψογος.
Περασε το καλοκαιρι και φτασαμε στο Σεπτεμβρη περιμενοντας πως και πως τον μπέμπη μας να γεννηθει. Αποφασισαμε με τον γιατρο μου να γεννησω με καισαρικη καθως ειχα χασει αρκετο αμνιακο υγρο απο το σακο και το μωρο δεν τρεφόταν σωστα. Κανονισαμε το ραντεβου 12/09. Γεννησα ενα υγειεστατο αγορακι 3 κιλά!
Οσον αφορα το θηλασμο;; Καλυτερα δεν θελω να το θυμαμαι. Καμια μαια δεν μου εδειξε. Κανεις δεν με βοηθησε με αποτελεσμα να γυρισω στο σπιτι και να κλαιω ολη μερα γιατι το μωρο δεν τρεφοταν σωστα. Ολοι ελεγαν το μακρυ και το κοντο τους. Εγω στα ορια της τρελας. Θηλασα σκαρτα 10 μερες και με θηλαστρο εβγαζα γαλα, αλλα μια ωραια πρωια το γαλα κοπηκε. Ξεκινησαμε ξενο γαλα και μαζι με αυτο και οι κολικοι του μπεμπη οι οποιοι κρατησαν 4 ολοκληρους μηνες. Δεν κοιμοταν παρα μονο 3 ωρες το πρωι και ολη την υπολοιπη μερα εκλαιγε ασταματητα χωρις να μπορω να το βοηθησω.
Βρηκα ειδικα γαλατα. Κατι φυτικες σταγονες. Χαμομηλι. Τιποτα δεν μπορουσε να τον ηρεμησει και εγω μεταξυ νευρικου κλονισμου και τρελας να θελω να κοιμηθω μερικες ωρες και να μην μπορω. Το αποτελεσμα ηταν μια καταθλιψη την οποια προσπαθω ακομα να ξεπερασω και ο γιος μου ειναι 8 μηνων. Δεν θελω να σας ζαλισω αλλο…
Θελω να πω σε ολες τις κοπελες που ειναι σαν εμενα ξεροκεφαλες και νομιζουν οτι δεν θα τους συμβει τιποτα απο οσα ακουνε και διαβαζουν απο αλλες γυναικες, να ειναι επιφυλακτικες.. Εγω ελεγα θα γεννησω φυσιολογικα, θα θηλασω, πως το δικο μου το μωρο δεν θα εχει κολικους, εγω δεν θα παθω επιλοχειο καταθλιψη… Ολα τα εζησα μεσα στο πετσι μου.. Το μονο που βλεπω και χαιρομαι ειναι αυτα τα δυο ομορφα ματια του γιου μου και με γεμιζουν χαρα. Εχω ενα υπεροχο συζυγο και μια καταπληκτικη μανα που κανουν οτι μπορουν για να γινω γρηγορα καλα και να χαρω το δωρο που μας εστειλε ο Θεος!
μαμά Β.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ειναι δυνατον να αγχωνεσαι γι'αυτα τα πραγματα και να τρελαινεσαι;αυτα ειναι φυσιολογικα και μπορει να συμβουν στον οποιοδηποτε.Για πηγαινε δες ποσα νεογεννητα γεννιουνται με καποιο προβλημα,ποσα γεννιουνται προωρα και μπαινουν σε θερμοκιτιδες,ποσα κολλανε μικροβια στη γεννα,γιατι δεν εχουν ανοσοποιητικο,ποσα αρρωσταινουν και κιδυνευουν και μετα σκεψου οτι πρεπει να ευχαριστεις το Θεο που γεννησες ενα μωρακι υγιεστατο και οι κολικοι θα περασουν και το μωρακι σου δεν θα παθει τιποτα με το ξενο γαλα.Δες μονο στη συσκευασια ποσες βιταμινες εχουν αυτα τα γαλατα πρωτης βρεφικης...Με καθε σεβασμο ας μην ειμαστε αχαριστοι και να ευχομαστε πανω απο ολα να υπαρχει υγεια και ολα τα αλλα λυνονται.
Tο γεγονός ότι έχεις αναγνωρισει το πρόβλημα,θα σε βοηθήσει να το ξεπεράσεις πιο γρήγορα. Κουράγιο κοπελα μου,σύντομα θα γίνου ολα καλα και θα χαρείς το μικρακι σου!!
Σιγά-σιγά θα νιώθεις καλύτερα... Όσο περνάει ο καιρός μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι το παιδί σου και την ζωή σου ετσι όπως διαμορφώθηκε πλέον, όλο και πιο καλά...Όλες περάσαμε και περνάμε και κάτι κοριτσι μου, πίστεψέ με. Να, πάρε παράδειγμα εμένα που στα 40 μου έμεινα έγκυος (εκεί που είχα πλέον παρατήσει τις ελπίδες αλλά η εγκυμοσύνη μου ήταν...ας μην την χαρακτηρίσω καλύτερα!) Επαθα σακχαρώδη διαβήτη, είχα εμετούς, καουρες, πίεση και μια αποκόλληση πλακούντα στον 5ο μήνα όπου έπρεπε να μείνω καθηλωμένη στο κρεβάτι μέχρι τέλους και να σηκώνομαι μόνο για φαγητό και τουαλέτα. Κι εγώ έφαγα ξαπλωμένη με απεριόριστη ζέστη όλο το καλοκαίρι γιατί γέννησα Οκτώβριο. Από γάλα? Άστα. Θηλασα μόνο 2 μήνες κι αυτό με πολύ κόπο αλλα και με πλήρης άγνοια γιατί δεν ρ και δεν μου έδειξε κανείς. Αλλά....έχω μια αξιολατρευτη κορούλα που είναι όλη μου η ζωή. Άρα είμαστε τυχερές φίλη μου για το θαύμα που αποκτήσαμε, τα παιδάκια μας και για τις οικογένειες που έχουμε και μας στάθηκαν και μας στήριξαν και μας αγαπάνε όπως και να είμαστε. Ψηλά το κεφάλι λοιπόν και θα'ρθουν ακόμη καλύτερες μέρες...