Πότε θα κοιμηθώ ξανα;

Με αφορμή την ιστορία μιας μανούλας που γέννησε το πρώτο της παιδακι με φυσιολογικό τοκετό και το δεύτερο με καισαρικη και ακόμα δεν μπορει να το ξεπεράσει, αποφασισα να γράψω και εγω τη δικη μου ιστορία!

Στο πρώτο μου παιδι πήγαν ολα όπως τα ειχα ονειρευτεί! Ειχα ενημερώσει το γιατρο πως ειμαι άνθρωπος που δεν αντέχει τον πόνο ετσι δυο πράγματα με ένοιαζαν: το να γεννήσω οπωσδήποτε με καισαρικη και να κανω επισκληρίδιο με κάποιο αναισθησιολόγο εμπιστοσύνης. Ευτυχώς πήγαν ολα όπως τα ειχα κάνει πλάνο και επειδή γέννησα σε ιδιωτικό μαιευτήριο, μου κρατούσαν οι μαίες το μωρό αρκετές ωρες την ημέρα και ειδικά τη νύχτα που με ενδιέφερε γιατι ήθελα να κοιμάμαι για να ξεκουράζομαι, καθώς ήξερα σπίτι τις περίμενε μολις θα έβγαινα. Ευτυχώς το παιδι 3900 και γρήγορα μπήκε σε μια σειρά, του έβαζα ρύζαλευρο στο γαλα και κοιμόταν σαν πουλάκι. Θήλασα παρ’ όλα αυτα ενα τρίμηνο κουτσά στραβά και όταν πια δεν ειχα αλλο γαλα απλα συνεχίσαμε με σκόνη.

Στα διδυμα όμως τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμενα! Ετσι παραμονή Χριστουγέννων και ενώ ο συζυγος έλειπε, είδα αίμα. Έβαλα τα κλάματα και με έπιασε πανικός… Έδωσα το παιδι στην πεθερα, πηρα ενα ταξί και βουρ για το μαιευτήριο… Μόνη σαν το λεμόνι… Φόβος πολύς… Ευτυχώς δε μου είπαν να σπρώξω και επειδή ήταν άδειο το μαιευτήριο, ειχα τρομερή εξυπηρέτηση στην καισαρικη…

Το μονο που με ενόχλησε ήταν αργότερα που αρχικά το πλάνο ήταν να με βάλουν στο ίδιο δωματιο με μανούλα με rooming in, να εχω δηλαδή το ξένο μωρό να κλαίει, ενώ τα δικά μου ήταν στη θερμοκοιτίδα, δηλαδή ύπνος μηδέν… Φυσικά αρνήθηκα και ετσι με μετέφεραν σε αλλο δωματιο και κοιμήθηκα με την ησυχία μου…

Τα μωρά τα πηρα μετά απο 13 μέρες, ευτυχώς ετσι ειχα χρόνο να προετοιμαστώ ψυχολογικά αλλα και σωματικά, μπορείτε να με φανταστείτε μετά την καισαρικη με 3 παιδιά, τραγικό… Ετσι μου ηρθε πιο ομαλά, βέβαια ύπνος μηδέν…

Και επειδή ακόμα δεν κοιμάμαι αναρωτιέμαι… Εγώ πότε θα κοιμηθώ ξανα; Και πως να ειμαι η μανα που θα ήθελα αν δεν κοιμάμαι ;

Μια ξάγρυπνη μαμά

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com