Η αδιάφορη πεθερά!

Κι εγω με την σειρα μου να σας διηγηθω την ιστορια μου, οχι τιποτα αλλο, να ακουσω την γνωμη σας, κοριτσια, μπας και ειμαι εγω η τρελη!

Ολα ξεκινησαν πολυ ιδανικα, με καλοδεχτηκε στις πρωτες γνωριμιες μας, μαλιστα με διαβεβαιωνε οτι επειδη η ιδια ειχε περασει πολλα με την πεθερα της επ ουδενι δεν θα μου εκανε τα ιδια (χαρηκα και γω και ειπα εδω ειμαστε, τι τυχη!!)

Να σημειωσω οτι εγω μετακομισα στην πολη τους για να ζησω με τον αντρα μου μακρια απο τους δικους μου και χωρις να εχω κανεναν φιλο-γνωστο-συγγενη. Θα μεναμε σε αποσταση καποιων λιγων χιλιομετρων με τα πεθερικα. Οι πρωτες παρεξηγησεις αρχισαν π.χ περασαν απο το σπιτι και επειδη ημουν ημιγυμνη και αργησα να ανοιξω νομιζαν οτι δεν τους ηθελα (ενω εγω ετρεχα σαν την τρελη να βαλω ρουχα… επισης λεω »ηρθαν´γιατι φυσικα ειναι κολλητη με την κορη της και τα εγγονια και πηγαινουν παντου μαζι)

Περασε ο καιρος, υποτιθεται πως μιλησαμε και λυσαμε την παρεξηγηση. Απο εκει και περα η σταση της ειναι αδιαφορια, ποτε δεν ηρθε μια επισκεψη να δει τι κανω μονη μου σε ξενη πολη και σχεδον ολη μερα, ποτε δεν εστειλε το παραμικρο δειγμα (εγω σε αντιθεση στην αρχη μονο το βρακι μου που δεν εστελνα, εκανα γλυκο να στειλω, εκανα φαι οπου μπορουσα και οτι μπορουσα)… Αδιαφορια που σε σκοτωνει! Θα μου πειτε καλυτερα απο το να ηταν στα ποδια μας, αλλα σε ακυρωνει τελειως σαν ανθρωπο!

Το αποκορυφωμα; Ειπαμε να φτιαξουμε το σπιτι μας με τον αντρα μου που επρεπε. Οι γονεις μου ηρθαν απο το εξωτερικο και εμειναν μαζι μας 2 μηνες και εκτος τα εξοδα για την ανακαινιση που ηταν αποκλειστικα δικα τους, εβαλαν 3 μηνες τοση προσωπικη εργασια, που λεει ο λογος, εβγαλαν τα νυχια τους. Η κυρια, παρακαλω, μενει λιγα χιλιομετρα πιο περα και ουτε ενα τηλεφωνο δεν εκανε να ρωτησει αν θελουμε κατι, ποσο μαλλον να περασει απο κοντα! Ειναι πολυ νεα και το μονιμο στυλ της ειναι βαριεστημενο και η νουμερο ενα φραση »κανετε οτι θελετε, εγω δεν ενοχλω». Να φανταστειτε τελειωσαμε την ανακαινιση καλοκαιρι και ηρθε τυχαια σπιτι το επομενο Πασχα και το ειδε!! Ματαια περιμενα μια επισκεψη για τα καλοριζικα… τα νευρα μουυυυ!!!!

Τελειωνοντας να σας πω οτι περσι εμεινα εγκυος στην κορακλα μου, δεν πατησε ουτε μια φορα σπιτι, ουτε ενα τηλεφωνο να ενδιαφερθει, ουτε οταν νοσηλευτηκα 3 μερες στο νοσοκομειο στον 3ο μηνα! Ο αντρας μου κραταει μια σταση τελειως ουδετερη και λεει «Βρειτε τα μεταξυ σας!»

Δεν πηρα απο αυτους τους ανθρωπους ποτε τιποτα και μην με παρεξηγησετε, δεν εννοω χρηματα η υλικα αγαθα (που εννοειται ουτε τετοια πηρα), κυριως ηθελα μια νορμαλ καλη σχεση, να πιναμε που και που εναν καφε, να μιλαγαμε στο τηλεφωνο, να εδειχνε ενδιαφερον… Πειτε μου, ειμαι παραλογη;

Με λιγα λογια, δεν υπαρχει η τελεια σχεση πεθερας-νυφης δυστυχως…

Μαρω

Υ.Γ. Εχω αρχισει να το καταπινω σιγα σιγα οτι ειναι παρτακιας και ποτε δεν θα εχουμε την καλη σχεση, αλλα τοσο ακυρωμα, ρε φιλε, σου τρωει τα σωθηκα… το μονο που με παρηγορει ειναι πως οταν θα εχει την αναγκη μου (λογικα), δεν θα εχει τα μουτρα-το θαρρος να μου ζητησει βοηθεια….

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com