Από κομπάρσα… πρωταγωνίστρια!
Πριν από δύο χρόνια περίπου είχα μοιραστεί μαζί σας την ιστορία του πρώτου μου τοκετού ή πιο σωστά τον τρόπο που είχε έρθει στον κόσμο ο γιος μου, ο Ανδρέας (ο μαλλιαρούλης) τον Απρίλιο του 2013 με καισαρική τομή. Η καισαρική μου δεν ήταν ιδιαίτερα επώδυνη ή τραυματική, η ανάρρωση φυσιολογική και σχετικά σύντομη, είχα στο σπίτι ένα γερό μωρό, το οποίο σύμφωνα με το γιατρό «ήταν λωροδεμένο και δεν θα κατέβαινε ποτέ». Παρ’ όλα αυτά κάτι μέσα μου με έτρωγε, κάτι δεν μου καθόταν… Ο γιατρός πασίγνωστος ότι είναι υπερ του φυσιολογικού, με όποιον μιλούσα μου επιβεβαίωνε ότι τα λωροδεμένα παιδιά δεν γεννιούνται φυσιολογικά (και ειδικά όταν είναι σχεδόν 4 κιλά, όπως ο γιος μου), αλλά εμένα εξακολουθούσε να με τρώει…
Τι ήταν αυτό που με έτρωγε; Ότι στη διαδικασία του ερχομού του παιδιού μου στον κόσμο ήμουν ένας απλός θεατής, ή μάλλον μια απλή κομπάρσα μιας και είχα την ελάχιστη συμμετοχή: ήμουν ξαπλωμένη και δεμένη σε ένα χειρουργικό κρεβάτι. Ένιωθα ότι είχα χάσει κάτι πολύ σημαντικό μην έχοντας ουσιαστική συμμετοχή, μην έχοντας ενεργό ρόλο. Ναι μεν πόνεσα, αλλά δεν ήταν οι πόνοι της γέννας, αλλά οι πόνοι ενός χειρουργείου… Είναι δυνατόν να γίνεσαι μάνα έτσι, χωρίς να κάνεις τίποτα;
Πριν καλά-καλά περάσουν 2 μήνες, βρήκα την ομάδα vbac στο ίντερνετ και επιβεβαιώθηκε ο χειρότερος φόβος μου, κάτι που βαθιά μέσα μου ήδη το ήξερα: η καισαρική μου ήταν αναίτια: όλα τα παιδιά δένονται λίγο-πολύ με το λώρο, οι απλές συσπάσεις δεν είναι λόγος για να σου κάνουν εισαγωγή στο μαιευτήριο να γεννήσεις, η ωκυτοκίνη αυξάνει τις πιθανότητες για καισαρική και πόσα άλλα έμαθα διαβάζοντας… Πώς την πάτησα έτσι; Πώς πήγα σαν το πρόβατο και κατάπια αμάσητο ό,τι μου έλεγαν; Όταν δε διάβασα για τα πλεονεκτήματα που έχει για το παιδί ο φυσιολογικός τοκετός, τότε άρχισαν να με τρώνε και οι τύψεις για το γιο μου. Πήγα αδιάβαστη, την πάτησα και στέρησα από εμένα και από το παιδί μου την εμπειρία του φυσιολογικού τοκετού. Έδειξα εμπιστοσύνη στους λάθος ανθρώπους και επέτρεψα μια σειρά παρεμβάσεων, η οποία με μαθηματική ακρίβεια με οδήγησε στο χειρουργείο.
Θα μου πείτε: και τι έγινε; Σημασία έχει ότι είχες ένα γερό μωρό. Ναι, όντως αυτό ήταν το σημαντικότερο. Άλλωστε οι τύψεις και η μετάνοια για ό,τι έγινε δεν ωφελούσαν πουθενά, δεν γύριζε ο χρόνος πίσω. Τουλάχιστον αποφάσισα να μην την ξαναπατήσω, μιας και σκεφτόμασταν να βάλουμε μπρος για αδερφάκι σχετικά σύντομα. Μετά τα πρώτα γενέθλια του μικρού, άρχισε να στριφογυρνάει η ιδέα για δεύτερο παιδί στο μυαλό μας. Πρώτα όμως βρήκα άλλον γυναικολόγο, εξακριβωμένα υπέρ του φυσιολογικού τοκετού και έμπειρο στο vbac. Αφού λοιπόν πήγα και με βρήκε εντάξει για επόμενη εγκυμοσύνη, βάλαμε σιγά-σιγά εμπρός για μωρούλι.
Δόξα τω Θεώ, με την πρώτη προσπάθεια το τεστ βγήκε θετικό. Η εγκυμοσύνη μου απλή και όμορφη όπως η πρώτη, με τη διαφορά ότι είχα κι έναν μικρό «ταλιμπάν» να κυνηγάω! Από το πολύ κυνήγι ούτε που θυμόμουν ότι ήμουν έγκυος πολλές φορές! Εγώ για κάποιον λόγο ήμουν σίγουρη ότι περιμένουμε και πάλι αγοράκι, αλλά έπεσα έξω: περιμέναμε μια μικρή αδερφούλα με ΠΗΤ 28/6/2015! Οι μήνες πέρασαν γρήγορα και πολύ όμορφα, η κοιλίτσα σιγά-σιγά φούσκωνε και εγώ ένιωθα πιο σίγουρη από ποτέ. Είχα απόλυτη εμπιστοσύνη τόσο στο γιατρό μου όσο και στη μαία που μου σύστησε και πραγματικά από την πρώτη στιγμή ένιωσα μεγάλη οικειότητα μαζί της, σαν να την ήξερα χρόνια και μπορούσαμε να συνεννοηθούμε χωρίς πολλά λόγια. Ήταν τόση η εμπιστοσύνη που ένιωθα, που πραγματικά δεν θα με πείραζε τόσο αν δεν καταφέρναμε να γεννηθεί φυσιολογικά η κόρη μου. Έλεγα ότι και σε cbac να καταλήγαμε, τουλάχιστον θα είχαμε τον σεβασμό που μας αξίζει και θα ήταν πραγματικά απαραίτητη η καισαρική αυτή τη φορά. Αν μη τι άλλο, σημασία έχει πρωτίστως να είναι καλά το μωρό! Παρα-έξω βέβαια δεν έλεγα ότι θα προσπαθήσω να γεννήσω φυσιολογικά. Εκτός από τους γονείς μου που ήταν 100% υποστηρικτικοί, σχεδόν όλοι οι άλλοι είμαι σίγουρη ότι σκέφτονταν «με καισαρική θα γεννήσει αυτή κι ας λέει». Έτσι λοιπόν χωρίς άγχος πέρασε η δεύτερη εγκυμοσύνη μου. Το μόνο μου άγχος ήταν πώς θα άφηνα τον Ανδρέα όσο θα έλειπα στο μαιευτήριο, καθώς θηλάζαμε ακόμα και δεν είχε μείνει ποτέ μέχρι τότε μακριά μου.
Στις 18 Ιουνίου, 38 εβδομάδων πια, ο άντρας μου μας έφερε στην Αθήνα να μείνουμε στο σπίτι των γονιών μου, ώστε να είμαστε κοντά για παν ενδεχόμενο. Αυτές οι λίγες μέρες στην Αθήνα βοήθησαν πάρα πολύ γενικώς την κατάσταση, τόσο εμένα που έκανα την πολύτιμη προετοιμασία με την μαία μου, όσο και το γιο μου να συνηθίσει λίγο τους γονείς μου και την αλλαγή περιβάλλοντος. Οι μέρες κυλούσαν ήρεμα, αλλά έλεγα στην μπέμπα να μην μας βρει ο Ιούλιος στην Αθήνα!
Την Πέμπτη 25 Ιουνίου είχα ραντεβού για καρδιοτοκογράφημα στο ιατρείο του γυναικολόγου μου. Ήδη τις προηγούμενες μέρες είχα κάποια πονάκια και κάποιες διάρροιες που έδειχναν ότι πλησίαζε η ώρα. Το πρωί της ίδιας μέρας με παίρνει τηλέφωνο η μαία ότι είχαν τοκετό και βρίσκονταν στο μαιευτήριο, οπότε να πήγαινα εκεί για το καρδιοτοκογράφημα. Όντως πήγα, το καρδιοτοκογράφημα εντάξει. Την ώρα του υπέρηχου δεν ξέρω πώς μου ήρθε και ρωτάω το γιατρό «αν τα υγρά είναι κεχρωσμένα, το δείχνει ο υπέρηχος;» «Όχι, μου απαντάει, αλλά θα είναι μια χαρά, μην ανησυχείς καθόλου». Πώς μου ήρθε να το ρωτήσω αυτό; Έλα μου ντε! Τέλος πάντων, επιστρέφω στο σπίτι, το μεσημέρι ο μικρός ήταν πολύ ανήσυχος, δεν με άφησε να κλείσω μάτι. Το απόγευμα που επέστρεψε και η μητέρα μου από τη δουλειά, αποφασίσαμε να πάμε για ψώνια και μετά το βράδυ μας περίμενε μια θεία μου για επίσκεψη. Αμ δε, η μπέμπα είχε άλλα σχέδια! Μόλις γυρίσαμε από τα ψώνια, κάθομαι κάτω να βγάλω τα παπούτσια μου και νιώθω υγρά να μου τρέχουν! ‘Σπάσαν τα νερά! Δεν έτρεχαν πάρα πολύ, αλλά έτρεχαν! Πάω στο μπάνιο και βλέπω πρασινοκίτρινα υγρά, τα οποία δεν σταματούσαν. Ήταν η ώρα 10 το βράδυ. Τηλεφωνώ στη μαία, την οποία πέτυχα έξω από το μαιευτήριο, μόλις είχε τελειώσει ο τοκετός που είχαν και γύριζε στο σπίτι της. Με το που της λέω ότι έσπασαν τα νερά μου και ότι το χρώμα τους είναι κάπως, μου λέει να πάω στο μαιευτήριο και ότι θα ερχόταν κι εκείνη με το γιατρό το συντομότερο, ίσα να πάνε σπίτι για ένα μπάνιο και να επιστρέψουν. Παίρνω τηλέφωνο τον άντρα μου, ο οποίος ήταν στο χωριό, μόλις είχε φάει και ετοιμαζόταν να ξαπλώσει. Στην αρχή νόμιζε ότι του έκανα πλάκα, μετά όμως αμέσως μου είπε ότι θα ετοιμαζόταν και θα ξεκινούσε για Αθήνα. Η μαμά μου και η αδερφή μου απασχολούσαν τον μικρό κι εγώ με τον μπαμπά μου ξεκινήσαμε για το μαιευτήριο.
Στο δρόμο ένιωθα τις συσπάσεις, αλλά όχι κάτι τραγικό. Έξω από το μαιευτήριο, με το που βγαίνω από το αυτοκίνητο, εκεί πραγματικά ένιωσα τα νερά να τρέχουν σαν χείμαρρος! Μπαίνω μέσα, μου κάνουν εισαγωγή, έρχεται μια κοπέλα να μου πάρει ιστορικό σε χρόνο dt (λες και απαντούσα σε τηλεπαιχνίδι), ρομπίτσα, κλύσμα, καρδιογράφημα και αναμονή… Εν τω μεταξύ είχα αρχίσει να πονάω αρκετά σε κάθε σύσπαση, δεν είχα βέβαια ρολόι, αλλά τις υπολόγιζα γύρω στο δεκάλεπτο. Με ελέγχει η κοπέλα, μου λέει «διαστολή 1 προς 2 και ο τράχηλος μακρύς και προς τα πίσω». Αγχώθηκα λίγο ότι θα μας έπαιρνε πολλές ώρες το πράγμα, μιας και στην ουσία ήμουν πρωτότοκη. Εκείνη την ώρα όμως είπα στην κόρη μου «θα συνεργαστούμε και όλα θα πάνε καλά». Με τα πολλά έρχεται και ο καλός μου ο γιατρός με τη γλυκιά μου μαία, με μάτια κατακόκκινα από την αϋπνία (24 ώρες είχε διάρκεια ο προηγούμενος τοκετός), αλλά χαμογελαστοί και ευδιάθετοι! Αφού όσοι τους έβλεπαν στο μαιευτήριο τους έλεγαν «καλά, εσείς πριν από λίγο δεν μας είπατε καληνύχτα και φύγατε για τα σπίτια σας;». Εγώ ένιωθα λίγο άσχημα, που τους ταλαιπωρούσα έτσι, όχι βέβαια ότι το ήθελα κι εγώ, αλλά όπως ήρθαν τα πράγματα! Ο γιατρός μου είπε ότι λόγω κεχρωσμένων υγρών, αν δεν προχωρούσε από μόνη της η διαδικασία, θα έπρεπε να μου βάλει ωκυτοκίνη. Εγώ βέβαια θα προτιμούσα να μην παρέμβουμε καθόλου, αλλά του είχα εμπιστοσύνη.
Πάμε στο δωμάτιο, ξαπλώνω στο κρεβάτι και κάναμε μαζί με την μαία τις αναπνοές στις συσπάσεις. Ήταν όλα τόσο ήρεμα και μόλις σταματούσε και η σύσπαση, όλα ήταν μια χαρά! Έρχεται και ο άντρας μου, τον οποίο είχα να δω σχεδόν 10 μέρες, φόρεσε την μπλε ρομπίτσα του και καθόταν κι αυτός μαζί μας. Δεν είχε περάσει πολλή ώρα και εγώ ένιωθα τις συσπάσεις να πυκνώνουν. Με κοιτάζει η μαία, διαστολή 2. «Ωχ, σκεφτόμουν, έχουμε μέλλον ακόμα» και όλοι ήταν άυπνοι: ο γιατρός, η μαία, ο άντρας μου. Ήθελα να πάνε όλοι να ξεκουραστούν, ένιωθα τύψεις που τους κρατούσα ξύπνιους! Οι πόνοι όσο πήγαιναν και δυνάμωναν, τα σπασμένα νερά τους έκαναν πιο έντονους. Δεν ήθελα να κάνω επισκληρίδιο, ήμουν αποφασισμένη να επιτρέψω όσο το δυνατόν λιγότερες παρεμβάσεις. Η μαία με βοηθούσε με τις αναπνοές, με μασάζ στη μέση, με βοήθησε να πάω μέχρι το ντουζ να ρίξω λίγο ζεστό νερό πάνω μου, μου έφερε τη μπάλα πιλάτες. Η αλήθεια είναι όμως ότι τίποτα δεν με ανακούφιζε και οι συσπάσεις όσο πήγαιναν και πύκνωναν και ένιωθα ότι δεν προλάβαινα να πάρω ανάσα πριν αρχίσει η επόμενη.
Τελικά δεν άντεξα και ζήτησα να μου κάνουν επισκληρίδιο, έτσι ώστε να ξεκουραστώ λίγο. Ευτυχώς η διαστολή είχε προχωρήσει, ήταν 3 προς 4, οπότε όντως μετά από λίγο ήρθε ο αναισθησιολόγος και μου την έκανε. Πόσο τον αγαπούσα εκείνη τη στιγμή, μου ερχόταν να τον φιλήσω!!! Μόλις έπιασε η επισκληρίδιος, βεβαιώθηκα ότι θα έπεφταν όλοι για λίγο ύπνο και τον έκλεψα κι εγώ λίγο, γιατί ένιωθα ένα πτώμα. Μου φάνηκε ότι είχα κλείσει τα μάτια μου μόνο για 5 λεπτά, όταν άρχισα να νιώθω το γνωστό τάνυσμα και έντονη την ανάγκη να σπρώξω. Ξυπνάω τον άντρα μου, φωνάζει τη μαία, έρχεται, με ελέγχει και την ακούω να λέει «διαστολή τελεία». Δεν το πίστευα, ήμουν τόσο σίγουρη ότι θα μας έπαιρνε ώρες και ώρες που μου φαινόταν πραγματικά απίστευτο. Η κόρη μου ερχόταν στον κόσμο και αυτήν την φορά ήμουν εγώ η πρωταγωνίστρια, εγώ θα τη γεννούσα! Η αλήθεια είναι ότι μία-δυο φορές απελπίστηκα και είπα ότι δεν μπορώ, αλλά η καλή μου η μαία ήταν εκεί να μου θυμίζει ότι έφερνα την κόρη μου στον κόσμο και ότι είμαι 100% ικανή γι’ αυτό. Στο τέλος, μου είχαν βάλει τα πόδια ψηλά, με το ένα πατούσα πάνω στο γιατρό και με το άλλο πάνω στη μαία. Ένιωθα τόσο πολύ το σεβασμό τους εκείνη την ώρα στη διαδικασία και αυτό μου έδινε δύναμη. Βαθιές ανάσες, εξωθήσεις και στις 6 το πρωί της Παρασκευής 26 Ιουνίου κρατούσα την κόρη μου στην αγκαλιά μου, ένα κορίτσαρο 3960, με κατάμαυρο μαλλάκι και μεγάλα μάτια σαν του αδερφού της! Μου φάνηκε τόσο ίδια με τον Ανδρέα! Αλλά πόσο διαφορετικός ο τρόπος που ήρθαν στον κόσμο…
Τώρα είμαστε στο σπίτι μας, σιγά-σιγά βρίσκουμε τις ισορροπίες μας με το νέο μέλος, κάνουμε tandem και σε λίγες μέρες θα πάμε μαζί με τα παιδάκια μου στην εκκλησία που σαραντίζει η μπέμπα. Νιώθω τόσο ευλογημένη για την οικογένειά μου, για όλες τις εμπειρίες που έζησα και που με έκαναν πιο σοφή και (θέλω να ελπίζω) καλύτερη μητέρα. Τώρα πια δεν νιώθω τύψεις για την καισαρική μου, νιώθω ότι ήταν μια πολύτιμη εμπειρία που με οδήγησε εδώ που είμαι σήμερα. Το vbac μου ήταν για εμένα μια λύτρωση και εύχομαι όσες μανούλες επιθυμούν να γεννήσουν φυσιολογικά, να τα καταφέρουν!
μαμά Άννα
ΥΣ. Η ημέρα που γέννησα ήταν η τελευταία μέρα που ήταν οι τράπεζες ανοιχτές! Θα έχω να λέω στη μπέμπα ότι γεννήθηκε σε μια ιστορική πολιτική συγκυρία!!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Διακρίνω μια εμμονική προσωπικότητα. Λυπάμαι αλλά όλο αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Τα παιδιά μας χρειάζονται ψυχικά υγιείς μαμάδες. Και οκ το ίδιο το άτομο δεν ειναι σε θέση να καταλάβει την ψυχωση του. Το περιβάλον του ομως οφείλει να το καταλάβει.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ μια μάνα να ζητά εξιλέωση μέσα απο τον τρόπο τοκετου. Να ελεγε πως ηθελε μετα απο μια καισαρικη να ζησει και τον φυσιολογικό τοκετο να το καταλάβω....αλλα η συγκεκριμένη κοπέλα εχει περάσει σε αλλα επίπεδα....λυπαμαι πραγματικά. Ας φιλτράρουμε εδω μεσα το τι διαβάζουμε....
Ειναι δυνατόν να γέννας και με καισαρικη το 2015 .....γιατί παλιά όταν δεν υπήρχε η καισαρικη η μέλλουσα μανούλα βρισκόταν στους ουρανούς χωρίς να προλάβει να δει το μωρακι της ...η' το μωράκι ...
Η κολλητή μου γέννησε ακριβώς την ίδια μέρα με εμένα, στις 26/6 στη Γαλλία με καισαρική τομή και δόξα τω Θεώ που το έκανε κι έχει ένα γερό μπεμπούλη. Έχει δίκερο μήτρα και το μωρό ήταν ισχιακό, εννοείται ότι όταν υπάρχουν τέτοιες προϋποθέσεις, η καισαρική είναι σωτήρια. Αλλά ίσχυαν τα εξής: - στην κλινική που γέννησε το ποσοστό των καισαρικών είναι 16% - ο γιατρός της στον 9ο μήνα προσπάθησε να γυρίσει το μωρό - ακόμα και τη μέρα που μπήκε με ραντεβού, της έκαναν υπέρηχο ώστε να δουν μήπως το μωρό είχε γυρίσει, έστω και την τελευταία στιγμή. Στην Ελλάδα ΔΕΝ συμβαίνουν αυτά, έχουν εφευρεθεί ένα κάρο ανυπόστατες δικαιολογίες (μυωπία, στενή λεκάνη, επιπλέον κιλά ή μικρό ύψος της μητέρας κτλ) που στην Ευρώπη φαίνονται αστείες. Άλλο είναι το 15-16% και άλλο το 65-70%, τα ποσοστά μιλούν από μόνα τους...
Το κακό με αυτά τα άρθρα και τα σχόλια που ακολουθούν είναι ότι τα διαβάζουν μέλλουσες μητέρες και παθιάζονται. Πάνε μετά στο γιατρό και τον ρωτάνε αν είναι υπέρ του φυσιολογικού τοκετού και τέτοια άλλα γραφικά. Τα έπαθα και εγώ. Κορίτσια οι γιατροί ξέρουν καλύτερα από εμάς. Έχουν σπουδάσει το αντικείμενο, έχουν δουλέψει άπειρες ώρες πάνω σε αυτό. Κανένας δεν θέλει να κάνει κακό στους ασθενείς του. Εκτός και αν είναι ψυχοπαθής.
Αν παγκοσμίως ίσχυε το ίδιο, ίσως να ήταν πιο εύκολο να δεχτούμε ότι οι γιατροί, που έχουν σπουδάσει το αντικείμενό τους, ξέρουν καλύτερα και πράττουν με γνώμονα το καλό του ασθενή (της επιτόκου στην προκειμένη περίπτωση). Δεν είναι όμως δυνατόν μόνο στην Ελλάδα το 60% των γυναικών να πρέπει να κάνουν καισαρική, τη στιγμή που το ενδεδειγμένο ποσοστό παγκοσμίως είναι 15%. Κάτι δεν πάει καλά... Δεν είναι ψυχοπαθείς οι γιατροί στην Ελλάδα, απλώς οι περισσότεροι κοιτούν τη βολή και το συμφέρον τους. Αλλιώς θα πρέπει να ελέγξουμε τι δεν πάει καλά με τις Ελληνίδες και δεν μπορούν να γεννήσουν...
Μπραβο στον γιατρο σου και στη μαια σου,αλλα πανω απ ολα μπραβο σε σενα που ησουν τοσο γενναια!! Εγω μετα απο μια καισαρικη που εχω κανει δεν ξερω αν θα ειχα το θαρρος σου αλλα θα το ηθελα τοοσο πολυ να γεννουσα φυσιολογικα το δευτερο!!!!!!!!Να σου ζησουν τα παιδακια σου.
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ! Δεν θα έλεγα ότι θέλει γενναιότητα, εμπιστοσύνη θέλει μόνο, το σώμα μας είναι φτιαγμένο για να γεννά! Ούτε με απασχολούσε καθόλου η προηγηθείσα καισαρική, ένιωθα σαν πρωτότοκη.
Ελένη, θα μπορούσες να διαβάσεις ξανά τα όσα έγραψα και να τα καταλάβεις. Οι συνθήκες διαβίωσης παίζουνε τεράστιο ρόλο και οι θάνατοι κατά τον τοκετό είναι ελάχιστοι. Ευλογούμε την επιστήμη που προσέφερε μια λύση γι' αυτό, αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει όλες να γεννάμε με καισαρική? Έχεις δίκιο επίσης ότι έχω δεχτεί πόλεμο επειδή ''τόλμησα'' να γεννήσω φυσιολογικά, χωρίς ποτέ να κοκορευτώ για αυτό που κι εγώ θεωρούσα, και υπό φυσιολογικές συνθήκες, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στη χώρα μας, είναι, φυσιολογικό. Διότι όπως βλέπεις και με τα μάτια σου υπάρχουν πολλές κυρίες στις οποίες ταιριάζει ακριβώς η συμβουλή που απηύθηνα και στην κυρία Μάρθα. Ντρέπομαι για το επίπεδο της ιστοσελίδας και δεν πρόκειται να συμμετέχω ξανά.
Κριμα.. όλες οι αποψεις πρεπει να γράφονται ειδικά απο ειδικούς / καλιεργημένους ανθρώπους όπως εσυ ... Ο ομορφος τροπος γραφης ειναι δειγμα επιπεδου , ο τρόπος που ο καθένας καταθέτει την γνώμη του , οι χαρακτηρισμοι ( ειδικος ψυχικης υγείας???) ειναι επισης δείγμα επιπέδου Οντως μην ασχοληθείς ξανα ειμαστε πολύ χαμηλου επιπέδου για σένα. Συμφωνω απολυτα μαζί σου!!!
Δεν απαντησες σε αυτο που σε ρωτησα!!!! Δικαιωμα σου βεβαια....οπως και δικαιωμα σου να βγαζεις ψυχοπαθη καποιον επειδη δεν μπορεις να του απαντησεις με λογικα επιχειρηματα!!!!! Ομως θα στο ξαναπω...οταν θες να κανεις προπαγανδα να το κανεις εξυπνα.... Και κυριως να μην παπαγαλιζεις!!!!! Διοτι καρφωνεσε!!!! Δεν ενοχλει το φυσιολογικο αγαπητη μου...ενοχλει η πονηρια μερικων που νομιζουν οτι ειναι εξυπνες ( δεν ειναι ομως) και μεσα απο δημοσιευσεις σε ενα σαιτ θα τραβηξουν κοσμο.....
Ακόμα και αν δεν την δεις αυτή την απάντηση νομίζω πως πρέπει να σου απαντήσω. Σαφώς και πιστεύω πως οι καισαρικές στην χώρα μας είναι σε πολύ-αδικαιολόγητα- υψηλό επίπεδο. Και όλοι ξέρουμε τους λόγους. Επίσης ξέρω ότι όσες γέννησαν φυσιολογικά ενίοτε συγκρίνονται με πρωτόγονα ζώα, αν και όσες φορές το ανέφερα σε συζήτηση, το χειρότερο σχόλιο που άκουσα ήταν "εγώ θα θα το έκανα με τίποτα". Και πιστεύω ακράδαντα ότι ο φανατισμός με τον οποίο κι εσύ δέχτηκες σχόλια κι αντίστοιχα όσες γέννησαν με καισαρική πολώνει και τις δύο μεριές και δεν αφήνει τα πάτα καθαρά να δουν. Εδώ λοιπόν μιλάμε για μια συγκεκριμένη περίπτωση. Όχι για το σύνολο της Ελλάδας. Συμπονώ την κοπέλα και πραγματικά πιστεύω πως δεν πρέπει να νιώθει άσχημα. Μέχρι και η τελευταία γυναίκα να πάρει πτυχίο μαιευτικής και να γεννά με καθρέφτη απέναντι από την διαδικασία, θα εξακολουθώ να πιστεύω πως δεν ξέρουμε πάντα αν οι ιχυρισμοί άλλων, ακόμα και γιατρών (ναι...υπάρχουν και γιατροί από τις δύο μεριές που θυσιάζουν τις αξίες τους για το χρήμα) για το αν γεννήσαμε σωστά με καισαρική ή όχι, ισχύουν. Μέχρι τότε, θα πρέπει να δείχνουμε περισσότερο σκεπτικισμό, γιατί αυθεντία και Θεό μπορεί να θεωρεί ο γιατρός με το νυστέρι τον εαυτό του, άλλο τόσο μπορεί να τον θεωρεί και κάποιος που υσποστηρίζει φυσιολογικό ή vbac. Και σε τέτοιες περιπτώσεις οι "αυθεντίες" τυφλώνονται επί το έργω. Αν λοιπόν δεν έχουμε τια απαραίτητες γνώσεις είναι απόλυτα φυσιολογικό να αφηνόμαστε σε χέρια ειδικών. Πριν γεννήσω το πρώτο μου παιδάκι είχα τις ίδιες αγωνίες. "Θα γεννήσω άραγε φυσιολογικά;". Έχοντας διαβάσει εδώ μέσα ιστορίες μαμάδων που κόντεψαν να χάσουν την ζωή τους και το παιδάκι τους όμως, ιστορίες με τις οποίες συγκινήθηκα, ξέρω εκ των υστέρων ότι σκεφτόμουν βλακείες. Και ξέρω επίσης, με 1000% σιγουριά, ότι επίσης εκείνο τον καιρό, αν δεν τα κατάφερνα να γεννήσω φυσιολογικά θα υπήρχαν αρκετές κοπέλες, που θέλοντας να βοηθήσουν ή να μου ανοίξουν τα μάτια θα με έκαναν να νιώσω ράκος...λέγοντάς μου πόσο καλύτερα θα μπορούσα να το είχα ψάξει, πόσο βοηθάει η ενημέρωση, πόσο κορόιδα είμαστε μερικές φορές. ΚΑΜΙΑ τους όμως, ούτε εγώ η ίδια δεν θα μπορούσε να ορκιστεί στην ζωή του παιδιού της σίγουρη για τα λεγόμενά της...λεγόμενα που ενδεχομένως στο δεύτερο τώρα παιδί θα με είχαν οδηγήσει στην ανάγκη να το ξαναψάξω. Να το προσδωκώ. Να ρισκάρω ίσως την ζωή μου και την ζωή του παιδιού μου, για ποιο λόγο; Για να μια προσδωκία; Γι' αυτό και λέω ότι για το πως αισθάνεται η Ανθή και κάθε Ανθή ευθύνεται ο περίγυρος. Δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ. Μπες σε μια ομάδα "στήριξης θηλασμου" στο Facebook και δες τι γράφεται. Ξεκινάνε από κριτική στις μη θηλάζουσες και παίρνει η μπάλα και όσες γέννησαν με καισαρική...το'θελαν δεν το θελαν... Για μένα το σωστό είναι εφόσον υπάρχουν εδώ μανούλες που ξέρουν με στοιχεία πλέον ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ, ακριβώς τι συνέβη σε εκείνες και το αν γέννησαν χωρίς λόγο με καισαρική, να καταγγέλουν επώνυμα και να παρουσιάζουν τα στοιχεία αυτά. Μόνο έτσι, οι μαρτυρίες αυτών των γυναικών θεωρούνται κατ'εμέ βάση για να ζητήσω vbac αν έχω γεννήσει με καισαρική. Μέχρι τότε όμως, καλό θα ήταν οι ιστορίες αυτές να μην ξεσηκώνουν και να μην θεωρούνται ως "άνοιγμα ματιών" μιας και κάθε γυναίκα, κάθε γέννα και κάθε γιατρός διαφέρουν.
*Αννα εννοούσα...μου κόλλησε το Ανθή
Δεν με πειράζει, μου αρέσει και το "Ανθή"! Μόνο που το Πάσχα περιμένω να μου πάρεις λαμπάδα και παπούτσια!!! χι χι χι Πέρα από την πλάκα τώρα, μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις και στο μεγαλύτερο ποσοστό συμφωνώ με αυτά που λες. Μπορεί στο κείμενό μου να φαίνομαι φανατική, αλλά δεν είμαι. Στον περίγυρό μου έχω κοπέλες οι οποίες επέλεξαν την καισαρική και το σέβομαι απόλυτα, παρ' όλο που (προφανώς) δεν συμφωνώ. Επίσης σχεδόν καμία γνωστή μου δεν θήλασε περισσότερο από 40 μέρες και πάλι το σέβομαι, όπως περιμένω να σέβονται κι εμένα που θηλάζω εδώ και 2μισι χρόνια. Γενικά ο φανατισμός σε οποιοδήποτε θέμα δημιουργεί προβλήματα και είναι καλό να αποφεύγεται. Όπως γράφω όμως στο κείμενό μου, δεν ήταν το διαδίκτυο που μου άνοιξε τα μάτια. Κάτι μέσα μου "με έτρωγε", πες το ένστικτο, πες το όπως θέλεις. Αν διάβασες και το κείμενο "Πω πω μαλλί" θα δεις ότι πολλές φορές έγραψα πόσο ήθελα να γεννήσω φυσιολογικά. Όχι επειδή το είχα διαβάσει στο διαδίκτυο, ούτε επειδή οι παλιές έλεγαν "αν δεν πονέσεις δεν γίνεσαι μάνα" (σάμπως η καισαρική είναι ανώδυνη;). Αν είχε ξεκινήσει αυθόρμητα ο τοκετός, αν είχα μπει στη διαδικασία των ωδυνών ή των εξωθήσεων και πραγματικά δεν προχωρούσε το πράγμα, τότε θα έλεγα "δόξα τω Θεώ που μου έκανε καισαρική κι έχω ένα γερό μωρό". Όμως εισάχθηκα στο μαιευτήριο με απλές συσπάσεις και το επόμενο πρωί μου έβαλαν ωκυτοκίνη. Είναι προφανές ότι ο τοκετός δεν ξεκίνησε αυθόρμητα και ότι η διαδικασία προχωρούσε με αχρείαστες παρεμβάσεις. Έχοντας όμως εμπιστοσύνη στο γιατρό, παράλληλα με το φόβο και την άγνοια της πρωτότοκης, εκείνη την ώρα δεν αντέδρασα καθόλου. Δεν προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια κανενός, θέλω απλώς οι γυναίκες να εμπιστεύονται το ένστικτό τους και να βρίσκουν επαγγελματίες υγείας που τις σέβονται.
Προς Θεού! Δεν θεώρησα εσένα φανατική. Ούτε καν την Αλίκη. Και συγνώμη αν περξηγήθηκα. Απλά θεωρώ ότι σε κάποια φάση της όλης συζήτησης όλοι που έχουμε δεχτεί κριτική φανατιζόμαστε. Ειλικρινά με στεναχωρεί να ακούω ή να βλέπω μανούλες να νιώθουν άσχημα με την καισαρική τους. Κι αυτό λέω. ΔΕΝ πρέπει να αισθάνεσαι άσχημα. Δεν ήταν δικό σου λάθος, αν ήταν λάθος. Κάθε γέννα διαφορετική. Και δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις 100% αν τα πράγματα είναι όπως τα λες. Κι εγώ με τον ίδιο τρόπο ξεκίνησα. Απλές συσπάσεις, διαστολή στο 1 για ώρα. Χορηγήθηκε ωκυτοκίνη και ωστόσο γέννησα μετά από 8 ώρες που μου την δώσανε (χωρίς να προλάβω να πω το όνομά μου) και στο τέλος ο γιατρός μου είπε "Δεν στο είχα...Περίμενα να γεννήσεις με καισαρική". Και μπορεί το ένστικτό σου να έχει δίκιο για το πως ξεκίνησαν όλα, αν όμως, λέω αν, το μωράκι σου μετά από τόσες ώρες και μετά από την ωκυτοκίνη είχε επιβαρυνθεί πολύ; Θα το ξανασκεφτόσουν; Θα ήθελα κι εγώ να ξέρω σε κάθε περίπτωση τι μου συμβαίνει, αλλά από την στιγμή που δεν μπορώ να είμαι100% σίγουρη, μου είναι αδύνατο να στηριχτώ μόνο στο ένστικτό μου ή να λάβω σοβαρά υπόψη μου άλλες ιστορίες. ¨οπως είπα, με στοιχεία τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τουλάχιστον εγώ, έτσι λειτουργώ... Όσο για το Πάσχα...δεν έχω αντίρρηση. Και λαμπάδα και παπούτσια και σε ξαναβαφτίζω αν θες!
Δεν διαβασα ολη την ιστορια σου ουτε και τα σχολια. Σταματησα στη μεση. Δεν θα γραψω πολλα γιατι το εχω ξαναπει σε αλλες ιστοριες περι καισαρικης. Το μονο που θελω να σου πω ειναι το εξης: Τραβα να μιλησεις σε ενα ψυχολογο μπας και ξεπερασεις το θεματακι που εχεις με τους τροπους που μπορει να γεννησει μια μελλουσα μαμα. Εγω το μονο που κοιταζω αυτη τη στιγμη ειναι την δεκα μηνων κορη μου και το οτι κοιμαται σαν αγγελουδι και το μονο που σκεφτομαι ειναι να ειναι καλα και υγιης, οχι το πως τη γεννησα και το τι ακριβως εγινε στη γεννα. Σταματηστεβνα δημοσιευετε τετοιες ηλιθιες ιστοριες γιατι σας διαβαζουν και γυναικες που εχουν περασει τα πανδεινα για να γινουν μανουλες και ακομα δεν το εχουν καταφερει και πιστεψε με, αν τις ρωτησεις δεν θα τις ενδιαφερει καθολου μα καθολου το πως θα γεννησουν. Ειστε για γελια πραγματικα. Μονο αυτο, τιποτα αλλο.
Επιτελους ενας λογικος...
Να χαίρεσαι την κορούλα σου, Μαρία. Από μια μεριά έχεις δίκιο, για μια μανούλα που έχει περάσει πολλά μέχρι να αποκτήσει ένα παιδάκι, σίγουρα ο τρόπος γέννησής του είναι το τελευταίο που την απασχολεί. Είναι αυτό που λένε "άμα δεν δεις τα χειρότερα, δεν εκτιμάς αυτό που έχεις". Δεν νιώθω την ανάγκη να απευθυνθώ σε ψυχολόγο, γιατί το ξεπέρασα μόνη μου και το vbac με βοήθησε, το γράφω και στο τέλος του κειμένου, που μάλλον δεν διάβασες.Θα σε παρακαλούσα όμως να μην το χαρακτηρίζεις "ηλίθιο", αν μη τι άλλο μία ιστορία τοκετού αξίζει λίγο περισσότερο σεβασμό.
Εγω δεν διαβασα καμια ιστορια τοκετου. Εγω διαβασα αλλη μια επαναληψη για τις καισαρικες απο μια μαμα που προφανως ΤΟ ΜΟΝΟ που τη νοιαζει ειναι γιατι δε γεννησε φυσιολογικα. Εδω ο κοσμος καιγεται βαρκουλες αρμενιζουν...και ζητας κακ σεβασμο;;;;;;;; Αυτο κι ειναι για γελια...
Δεν διάβασες ιστορία τοκετού; Τότε μάλλον δεν διάβασες καλά ή δεν την διάβασες ολόκληρη. Η ιστορία αφορούσε τον τοκετό της κόρης μου, που ήρθε στον κόσμο φυσιολογικά στις 26/6/2015. Το ότι ο γιος μου είχε έρθει στον κόσμο με καισαρική τομή πριν από 2 χρόνια, ήταν απλώς συμπληρωματικό. Σε εμένα αναφέρεσαι ότι είμαι η μαμά που το ΜΟΝΟ που με νοιάζει είναι ότι δεν γέννησα φυσιολογικά; Πραγματικά έχω αρχίσει και απορώ, μήπως δεν ξέρεις να διαβάζεις; Τώρα πού καίγεται ο κόσμος και πού αρμενίζουν οι βαρκούλες, είναι μάλλον μια άλλη ιστορία...
Τι σε νοιαζει εσενα καλη μου ποσες γυναικες γεννανε με καισαρικη και ποσες φυσιολογικα και το ψαχνεις τοσο πολυ;;;;; Την πτυχιακη μελετη σου κανεις;;; Εχεις φαει τρελη ψυχωση με την καισαρικη. Πες ενα δοξα τον Θεο που ολα πηγαν καλα και που τα παιδια σου εχουν την υγεια τους! Αχαριστη! Αλλες γυναικες ταλαιπωρουνται παρα πολυ και δεν τα καταφερνουν να γινουν μανουλες κι εσυ τη βρισκεις με το να γραφεις ξανα και ξανα τα ιδια και τα ιδια! Ντροπη σου! Αλλα δεν φταιςεσυ, φταινε αυτοι που τα δημοσιευουν. Απαραδεκτοι ολοι σας και αχαριστοι...
Από τον τρόπο που απαντάς φαίνεσαι πολύ πληγωμένη, γι' αυτό και δεν το συνεχίζω. Λυπάμαι ειλικρινά για όσες γυναικες ταλαιπωρούνται και είμαι σίγουρη ότι το τελευταίο που τους νοιάζει είναι ο τρόπος τοκετού. Καμία φορά αν δεν δεις τα χειρότερα, δεν εκτιμάς αυτό που έχεις. Πτυχιακή δεν κανω πάνω στις καισαρικές, μιας και είμαι δασκάλα και δεν είναι αυτό το αντικείμενό μου.
Τόσο μένος ενάντια σε όποια γυναίκα έχει γεννήσει φυσιολογικά δεν είναι νορμάλ. Θα σας συμβούλευα με όλο το σεβασμό να απευθυνθείτε σε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας, διότι αυτό το εσωτερικό πρόβλημα που σας ταλαιπωρεί μπορεί να επηρεάσει πολύ χειρότερα τα παιδιά σας απ' ότι ο τρόπος που τα γεννήσατε.
Για όλα τα πράγματα που κάνουμε υπάρχει από πίσω ένα ΓΙΑΤΙ, Γιατί λοιπόν οι Ελληνίδες προτιμούν την καισαρική; 1. Γιατί πιστεύουν ότι θα πονέσουν λιγότερο. Αυτό σημαίνει ότι γενικώς στην ζωή τους αποφεύγουν τον πόνο και άρα με αυτήν την λογική θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Είναι άραγε τυχαίο ότι είμαστε από τις πιο υπερπροστατευτικές μανούλες; 2. Γιατί έχουν θεοποιήσει τον γιατρό τους,( ελλείψη άλλου Θεού;), γι΄αυτό κιόλας στην Ελλάδα δεν εμπιστεύεται σχεδόν καμιά γυναίκα τον εφημερεύον ιατρό, ελάχιστες (προ κρίσης) γεννούσαν σε δημόσιο νοσοκομείο και η γέννα έφτασε να κοστίζει όσο ένα αυτοκίνητο. 3. Δεν έχουμε την υπομονή να περιμένουμε, δεν αντέχουμε την αγωνία πότε θα με πιάσουν οι πόνοι, πόση ώρα θα κάνω;....... Αν όμως αυτή είναι η στάση μας σε όλη μας τη ζωή, πώς τα παιδιά μας θα μάθουν στην υπομονή, πώς θα γίνουν τολμηρά, πώς θα παίρνουν ρίσκα στη ζωή τους; Μπορούμε εμείς να τους το μάθουμε αυτό. Καλά έκανε, λοιπόν, η μανούλα που έγραψε το κείμενο και το έψαξε λίγο περισσότερο, δοκίμασε τα όρια της, και τόλμησε να γεννήσει φυσιολογικά.
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ! Αυτά που γράφεις με βρίσκουν απολύτως σύμφωνη και πραγματικά δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί συμαβαίνουν μόνο στην Ελλάδα.
Αυτές οι γενικεύσεις είναι εντελώς γελοίες.
Το μένος σας απέναντι σε μια γυναίκα που το μόνο ''έγκλημά'' της ήταν να υπερασπιστεί το αυτονόητο και να θελήσει να το μοιραστεί με άλλες γυναίκες όχι με σκοπό να τις κάνει να αισθανθούν άσχημα αλλά αντιθέτως να τις ενθαρρύνει, φοβάμαι ότι είναι πέραν του φυσιολογικού. Δεν σας γνωρίζω, όπως και εσείς δεν με γνωρίζετε, αλλά θα ήθελα να σας προτείνω, με όλο το σεβασμό, να επισκεφτείτε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας. Οι χαρακτηρισμοί μέσω διαδικτύου ίσως να σας κάνουν προσωρινά να αισθάνεστε καλύτερα, δεν λύνουν όμως το σοβαρότατο (όπως είναι έκδηλο από τα γραπτά σας) ψυχικό πρόβλημα που σας απασχολεί, και δυστυχώς τέτοιου είδους προβλήματα της μητέρας μπορούν να επιδράσουν πολύ περισσότερο αρνητικά επάνω στα παιδιά της από ότι ο τρόπος που τα έφερε στον κόσμο.
Θα σκεφτόμουν να προτείνω το ίδιο, αλλά δυστυχώς όταν από όσα λέω καταλαβαίνεις ότι επιτίθεμαι σε μια μητέρα που γέννησε φυσιολογικά, το θέμα είναι γνωστικό.
Ελένη μου, με όλο το σεβασμό, έχω δύο ενστάσεις στα συγκινητικά και ειλικρινή λεγόμενά σου! Πρώτον, ''Για όσα άσχημα νιώθουν όσες μητέρες γέννησαν με καισαρική και δεν το επέλεξαν οι ίδιες, φταίμε εμείς οι υπόλοιπες που τις κάνουμε να νιώθουν άσχημα.''. Εσύ θα πρότεινες όποια γεννάει φυσιολογικά να πηγαίνει να κρύβεται μην τυχόν και το μάθει η συντριπτική πλειονότητα των μητέρων και αισθανθεί άσχημα? ή μήπως θα ήταν καλύτερα να το μοιραστεί με άλλες μητέρες, να τους δώσει δύναμη για να τολμήσουν κι αυτές να πάνε κόντρα σ' ένα σύστημα που θυσιάζει την υγεία τους και την υγεία των παιδιών τους, για να αλλάξει σιγά σιγά αυτή η κατάσταση, να μειωθούν οι αναίτιες καισαρικές κι έτσι λιγότερες γυναίκες να αισθάνονται άσχημα? Κι επέτρεψε μου να πω ότι όσο άσχημα κι αν αισθάνονται, κανείς δεν τους δίνει το δικαίωμα να αποκαλούν ''ζώα'' και ''πρωτόγονες'' και ''ανισόρροπες'' όσες ''τολμήσαμε'' να γεννήσουμε φυσιολογικά. Δεύτερον, σε σχέση με τις γιαγιάδες μας που πέθαιναν, οι συνθήκες ζωής (υγιεινή, διατροφή, πόλεμος, υπερπολυτοκία) πριν εκατό χρόνια στην Ελλάδα δεν είναι συγκρίσιμες με τις σημερινές, οπότε η σύγκριση αυτή, αν και ακούγεται πολύ εντυπωσιακή, λογικά δεν ευσταθεί.
Να σε ρωτησω καλη μου..... Μηπως εισαι μαια που σιγονταρεις εκτος απο vbac και τοκετους στο σπιτι???? Συγνωμη για τον τροπο μου...αλλα ειναι τοσο μα τοσο ιδιος ο τροπος που μιλας. Αν παλι δεν εισαι...σιγουρα εχεις πεσει θυμα της πλυσης εγκεφαλου που κανουν. Και αναρωτιεμαι δικο σας λεξιλογιο δεν εχετε???? Τα ιδια επιχειρηματα οι ιδιες εκφρασεις..... Η ιδια σιγουρια....( χαρακτηριστικο των ημιμαθων). Δε σε γνωριζω προσωπικα αλλα καποια στιγμη πρεπει να σταματησει ολη αυτη η προπαγανδα....
Αλίκη, με όλο τον σεβασμό κι εγώ, αλλά νομίζω ότι δεν σεβάστηκες καν αυτά που έγραψα. Πως έφτασες να λες ότι σύμφωνα με όσα λέω θα πρέπει να κρύβονται όσες γέννησαν φυσιολογικά; Είναι πολύ ξεκάθαρο αυτό που λέω και η φράση που έβαλα "αν δεν πονέσεις δεν είσαι μάνα"¨δεν μπήκε τυχαία. Αυτό που λέω είναι πολύ πολύ απλό. Για την ντροπή και τις ενοχές που νιώθουν οι μανούλες που δεν το επέλεξαν φταίνε όσες μιλάνε υποτιμητικά για καισαρικές και καμαρώνουν για τον φυσιολογικό τους τοκετό λες και έκαναν κατόρθωμα. Πλάσματα της φύσης είμαστε, κάποιες τα καταφέρνουν, άλλες όχι και ΕΥΤΥΧΩΣ η φύση μας έχει προβλέψει την ευφυή ανάπτυξη επιστημών που βοηθούν σε αυτές τις περιπτώσεις. Σε συζητήσεις με άλλες μαμάδες που γέννησαν με καισαρική ακούω πάντα "Ναι με καισαρική, αλλά είχα...". Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει. Μαγκιά τους αν γέννησαν έτσι από επιλογή ή από επιβολή. Αυτό που λέω είναι ότι αυτές οι μαμάδες που δεν το επέλεξαν πολλές φορές ακούνε πολλά του στυλ "Ναι αλλά κι εγώ μία περιτύλιξη είχα αλλά γέννησα φυσιολογικά, μήπως να το έψαχνες, μπορούσες αν ήθελες" λες και έφταιγαν αυτές. Ούτε λέω να μην μοιράζονται τις εμπειρίες τους. Είναι όμως διαφορετικό να πεις "Γέννησα με καισραική ενώ εκ των υστέρων έμαθα με 100% βεβαιότητα ότι δεν χρειαζόταν και προσπάθησα για vabc" και άλλο να πεις όλα αυτά προσθέτοντας "νιώθω ενοχές/κομπάρσα/ασχημα"...Σαφώς και να μοιράζονται τις εμπειρίες τους, αλλά το γεεγονός ότι νιώθουν άσχημα, έχει να κάνει με την αντιμετώπισή τους από τον περίγυρο τις περισσότερες φορές. Έτσι είναι δυστυχώς. Κι έπειτα, και μόνο που αναφέρεις για μαμάδες "ανισόρροπες", "ζώα", "πρωτόγονες" σε ένα κείμενο όπου η μαμά που γέννησε με καισαρική νιώθει άσχημα, μου δείχνει και το τι πόλεμο έχεις δεχτεί κι εσύ. Κι εγώ έχω ακούσει, αλλά δεν αφήνω να με επηρεάζουν, ώστε να περάσω στην αντίθετη μεριά και να θεωρώ ότι πρέπει να νιώθω άσχημα αν πχ γεννήσω με τον αντίθετο τρόπο. Έχω γράψει ένα κείμενο σχετικά με αυτό που λέγεται "Μπες στην θέση μου" αν θες να το διαβάσεις και να καταλάβεις τι εννοώ. Είναι κρίμα να νιώθει κάποια πως είναι σφαχτό και ζώο που έκανε καισαρική ενώ ίσως θα έπρεπε να είναι πιο ενημερωμένη. Λες και πρέπει να πάρουμε όλες πτυχίο γυναικολογίας για να γεννήσουμε. Και ΝΑΙ πρέπει να καταπολεμηθεί αυτή η βιομηχανία, όμως κατά την γέννα, δεν είσαι πάνω από το σώμα σου, δεν ξέρεις 100% κατα πόσο αληθεύουν όσα λέει ο γιατρός ή όχι. Θα το ρισκάρεις εμμένοντας στον φυσιολογικό τοκετό; Θα σου γεννηθούν προσδωκίες για vbac και αν δεν τα καταφέρεις τι θα κάνεις; Θα μπεις σε γκρουπάκι με εμπειρίες "Πώς πήγα για vbac και την πάτησα"¨για να μάθεις από τις εμπειρίες άλλων που θα σε βάλουν πάλι στην ίδια διαδικασία; Χωρίς να είναι επιστημονικά τα δεδομένα;
Και μια χαρά στέκει η σύγκριση γιατί μιλώ μόνο για τον τοκετό...όχι για τις συνθήκες διαβίωσης. Μιλώ για θάνατο κατά τον τοκετό. Μία ιστορία-όχι παραπάνω από 30 χρόνια πίσω- στην Τρίπολη. Η γυναίκα έχει θέμα στην τρίτη γέννα. Ο γιατρός ζητά καισαρική με υπογραφή του συζύγου. Εκείνος είναι επιφυλακτικός και φοβάται την καισαρική. Η γυναίκα του πεθαίνει στην γέννα και ο ίδιος μένει μόνος με δύο παιδιά κι έναν νεογέννητο.
Καταλαβαίνω πως το λες, αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα που δεν ξέρουμε. Να πω αρχικά ότι είμαι υπερ του φυσιολογικού, έχω γεννήσει φυσιολογικά, χωρίς επισκληρίδιο και θα ήθελα και το δεύτερο να γεννηθεί έτσι, γιατί απλά φοβάμαι νυστέρια και ναρκώσεις και θεωρώ το φυσιολογικό, το καλύτερο. Κι εμένα γεννήθηκε με περιτύλιξη η μικρή μου (μία μόνο) και χαίρομαι που τα κατάφερα, αλλά αν οι περιτυλίξεις ήταν περισσότερες και ο λώρος αρκετά πιο κοντός για να βγει το παιδί μόνο του έξω; Θα το διακινδύνευα; Πόσο μπορείς να βασιστείς στις εμπειρίες άλλων γυναικών που με κανέναν τρόπο δεν μπορούν και δεν θα μπορούν ποτέ να είναι ολόιδιες με την δικιά σου; Αυτά με βασανίζουν και το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι θέλω ένα υγιές παιδί. Ξέρω πως έχει μετατραπεί το όλο θέμα σε βιομηχανία και οι γυναίκες νιώθουν σαν σφαχτά. Αλλά στην προκειμένη πέρα από τις γυναίκες που το επιλέγουν συνειδητά και μαγκιά τους δεν θα έπρεπε να νιώθει άσχημα καμία άλλη μανούλα. Πρώτον γιατί δεν είχε τις γνώσεις και δεν είναι και υποχρεωμένη να τις έχει, δεύτερον γιατί ποτέ δεν είναι πάνω από την διαδικασία στην θέση του γιατρού να ξέρει σίγουρα και τρίτον γιατί δεν είναι επιλογή της. Για όσα άσχημα νιώθουν όσες μητέρες γέννησαν με καισαρική και δεν το επέλεξαν οι ίδιες, φταίμε εμείς οι υπόλοιπες που τις κάνουμε να νιώθουν άσχημα. Μπράβο σου που κατάφερες να γεννήσεις φυσιολογικά το δεύτερο παιδάκι σου αλλά κι έτσι να μην εξελισσόντουσαν τα πράγματα δεν θα έπρεπε να νιώθεις άσχημα. Εσύ τα κυοφόρησες για 9 μήνες και οι 2 ή οι 10 ώρες που μεσολάβησαν μέχρι να τα κρατήσεις στα χέρια σου δεν μετράνε. Άσε τι λέγανε παλιά. "Αν δεν πονέσεις δεν είσαι μάνα". Από την στιγμή που τα γεννάς πονάς καθημερινά και σε περιμένουν πολλά ακόμα. Κι έπειτα οι παλιές πέθαιναν στην γέννα γιατί δεν υπήρχαν άλλες επιλογές...
Αλίκη και Paliomama σας ευχαριστώ πολύ που βάζετε link για όποια μανούλα θέλει να ενημερωθεί και να μάθει λεπτομέρειες. Η αλήθεια είναι ότι όταν έγραψα και έστειλα προς δημοσίευση την ιστορία μου, ήξερα ότι θα υπήρχαν αντιδράσεις και κακοπροαίρετα σχόλια, αλλά αν έστω και μία κοπέλα ευαισθητοποιηθεί στο θέμα του vbac, για εμένα είναι κέρδος. Όπως έχω αναφέρει ήδη, δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν ούτε να γενικεύσω καταστάσεις. Ήθελα απλώς να μοιραστώ τις ιστορίες των τοκετών μου, μαζί με κάποιες σκέψεις, στη φιλόξενη αγκαλιά του eimai mama. Από εκεί και πέρα, τα "αφιλόξενα" σχόλια είναι μέσα στο πρόγραμμα, τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους!
Ας ενημερωθούμε λιγάκι και για τα περί ρήξης μήτρας αλλά και για την επικινδυνότητα μιας δεύτερης καισαρικής. Το παρακάτω άρθρο είναι αρκετά ενδιαφέρον και διαφωτιστικό. http://www.mommydotcom.gr/top-articles/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%81%CE%AE%CE%BE%CE%B7-%CE%BC%CE%AE%CF%84/
http://www.tovima.gr/science/article/?aid=399587 http://www.protothema.gr/world/article/466994/freno-pou-stis-kaisarikes-mono-an-einai-iatrika-aparaitites/ http://www.tanea.gr/news/world/article/5227958/thn-pagkosmia-epidhmia-twn-kaisarikwn-kataggellei-o-poy/ Για όσες θεωρούν ακόμη (;) ή τουλάχιστον διατείνονται έτσι, ότι η καισαρική τομή είναι κάτι ασήμαντο (!), απλώς το μέσο για να έρθει ένα παιδί στον κόσμο....(!) Η ιατρική επιστήμη την κατατάσσει στις σοβαρές ιατρικές πράξεις που πρέπει να προϋποθέτουν σοβαρή ιατρική ένδειξη. Με παρενέργειες. Με επιπτώσεις. Που δεν συγκρίνεται με τον φυσιολογικό τοκετό. Τα αποδεκτά ποσοστά καισαρικών (σύμφωνα με το ίδιο το ιατρικό κατεστημένο παγκοσμίως) πρέπει να κυμαίνονται στο 10-15% των τοκετών. Στη χώρα μας το ποσοστό αυτό φτάνει το 65%! Στη Γαλλία το αντίστοιχο ποσοστό είναι 18%, στην Ολλανδία 14%. Μας έχουν γίνει υποδείξεις: "Η Επιτροπή του ΟΗΕ έχει ήδη εκφράσει από τον Μάρτιο του 2013 την ανησυχία της για το εξαιρετικά υψηλό ποσοστό των καισαρικών τομών στην Ελλάδα που πραγματοποιούνται σε δημόσια (40%) και ιδιωτικά (έως 65%) νοσοκομεία χωρίς ιατρική αιτιολόγηση, με τα ελληνικά ποσοστά να είναι τα υψηλότερα στον κόσμο, πολύ πιο πάνω από το ποσοστό 15% που θεωρείται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) ότι καλύπτει ιατρικές ανάγκες." Το πρόβλημα υφίσταται και είναι σοβαρό όπως βλέπετε. Συγχαρητήρια στις μητέρες που ερευνούν, προβληματίζονται και δεν κάθονται σαν (πραγματικές) κότες να αποδέχονται τυφλά μια κατάσταση γιατί "έτσι γίνεται συνήθως..." και αφού το'πε ο γιατρός...Κι όμως, η ιατρική επιστήμη είναι πάνω από τα άτομα και τις καταστάσεις, πάνω από τον ένα γιατρό τον ανίδεο και τον αδιάφορο για την επιστήμη του και κυρίως αδιάφορα για τον ΑΝΘΡΩΠΟ που υπηρετεί ή που θα έπρεπε να υπηρετεί ως επιστήμονας. Και κυρίως συγχαρητήρια σε όσες/όσους προβάλλουν το ζήτημα για να ευαισθητοποιηθούν αλλά και να ενημερωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες μητέρες ή μέλλουσες μητέρες! Όσο θα τα θύματα παραμένουν πολλά πολλοί θα είναι και οι θύτες.
Και το παραληρημα συνεχιζετε!!!!!!
Συγχαρητήρια Άννα για όλα! Κατ ' αρχήν για το θάρρος και το τσαγανό σου να ψάξεις την αλήθεια και να προχωρήσεις σε μία φυσιολογική γέννα. Το vbac είναι κάτι αυτονόητο σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά στην Ελλάδα έχει πάρει διαστάσεις μυθικές λόγω του κλίματος αμάθειας και τρόμου που επικρατεί. Κατά δεύτερον για το επίπεδο και την αξιοπρέπεια με την οποία απαντάς στις κακοπροαίρετες φωνές. Είναι βαθυά πεποίθησή μου ότι ένας άνθρωπος αν θέλει κάτι πολύ θα μπορέσει και να το καταφέρει, γι' αυτό θα ήθελα να πω (καλοπροαίρετα!) στις κακοπροαίρετες φωνές αυτές ότι, αν αισθάνονται άσχημα με τις επιτυχίες των άλλων, και προσπαθούν να υποβιβάσουν όσους κατάφεραν ό,τι εκείνες όχι, δεν έχουν παρά να το προσπαθήσουν!
Πηγαινε σε ενα νοσοκομειο παιδων και μετα ελα να μιλησεις για 'επιτυχιες' Αντι να λετε ευχαριστω που εχετε γερα παιδια καθεστε και κοκορευεστε για τον φυσιολογικο τοκετο. Δηλαδη για κατι που κανουν εκατομυρια γυναικες καθημερινα εδω και αιωνες.... Η' τρολαρετε η' λυπαμαι αλλα η αντιληψη σας ειναι κατω του μετριου. Ωρες ωρες ανατρωτιεμε αν ολες εσεις με αυτες τις εμμονες εχετε σωας τα φρενας!!!!!!!
Και επισης αντι για θαρροςκαι τσαγανο.... Πες καλυτερα ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ. Πως ηξεραν αυτοι που την ανελαβαν αν η τομη στην μητρα της ηταν σωστη ωστε να αντεξει εναν φυσιολογικο τοκετο?????? Κατα τυχη της πηγαν ολα καλα.... Αλλη θα ειχε παθει ριξη μητρας.... Ελα να σοβαρευομαστε εδω μεσααααααα
Αγαπητή Μάρθα, δεν γέννησα στο χωράφι με καμία μαμή, γέννησα σε μεγάλο μαιευτήριο της Αθήνας, παρακολουθούμενη καθ' όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης από έμπειρο γιατρό και μαία. Δεν βλέπω πού είναι η ανευθυνότητα, ούτε πιστεύω ότι άφησα τίποτα στην τύχη. Δεν ξέρω καμία γυναίκα έχουσα σώας τας φρένας που να θέλει να πεθάνει και να αφήσει ορφανό το δίχρονο παιδί της. Βγάζετε βιαστικά συμπεράσματα και φαίνεται ότι δεν έχετε ενημερωθεί για το αληθινό ποσοστό επικινδυνότητας για ρήξη της μήτρας. Όπως ανέφερε και η Αλίκη παραπάνω "Το vbac είναι κάτι αυτονόητο σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά στην Ελλάδα έχει πάρει διαστάσεις μυθικές λόγω του κλίματος αμάθειας και τρόμου που επικρατεί." Παρεπιπτόντως, Αλίκη σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Μπραβο που το εζησες, φανταστικα δοσμενη ιστορια , να χαιρεσαι την οικογενεια σου !! Οσο για καποιες ´´κυριες ´´ εδω μεσα , τι να πω ;;; Ελλειψη τροπων που σε σοκαρει.. Απλα.. Φιλια σε ολες τις μαμαδες vbac !!
Να είσαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ!
Υποθέτω ότι και για την Ολίβια, στο άρθρο της "Ναι, ήμουν τελικά ένα κορόιδο!" θα είχατε να πείτε τα ίδια, ότι είναι αχάριστη,επιπόλαιη και αγνώμων...
Χαίρομαι να διαβάζω κείμενα σαν το δικό σας! Δεν είναι εύκολο αυτό που πετύχατε δεδομένων των συνθηκών! Να χαίρεστε τα παιδιά σας και εκείνα τη μαμά τους που αγωνίζεται για το καλύτερο! Επίσης.. πραγματικά σκεφτόσασταν την κούραση του προσωπικού του νοσοκομείου εκείνη την ώρα; (!) Είστε αξιοθαύμαστη! Εμένα δε, εκείνη την ώρα, του τοκετού δηλαδή ...σίγουρα δεν μου πέρασε από το μυαλό τέτοια σκέψη ή ανησυχία!
Paliomama σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
Υποθέτω ότι αφού είστε τόσο μα τόσο σούπερ-άξια-έξυπνη-μορφωμένη-πρωταγωνίστρια, μπορείτε να αντιληφθείτε τη διαφορά της δικής σας διατύπωσης της εμπειρίας, από της Ολίβιας! :)
Ομολογώ πως δεν την καταλαβαίνω άρα μάλλον δεν είμαι μια τόσο σούπερ-άξια-έξυπνη-μορφωμένη-πρωταγωνίστρια.
Εδω οφειλω να ομολογησω οτι ουτε και εγω την καταλαβαινω.
Ναι, ναι.. Κι εγώ σας θυμάμαι.. Είστε η δασκάλα που θέλατε χειροκρότημα επειδή επιλέξατε να δουλεύετε στην σκληρή παραμεθόριο των τουριστικών Τρικάλων Κορινθίας! Χμ.. Κομπάρσα??.. επειδή γεννήσατε με καισαρική το πρώτο σας παιδί?? Αναρωτιέμαι πως θα αισθανθεί όταν μεγαλώσει και τύχει να διαβάσει αυτό το άρθρο. Αν μη τι άλλο θα αντιληφθεί ότι η μητέρα του βρήκε την ισορροπία της φύσης της γεννώντας την αδελφή του! Γιατί η δική του γέννα ήταν...κάτι...(*scowls*) άλλο..!!! Τι άλλο θα ακούσουμε (εχ.. διαβάσουμε ήθελα να πω)!!
PS: Τα capital controls μόνο ιστορική πολιτική συγκυρία δεν ήταν! Ας μην υπερβάλουμε.
Τι ξυνιαρα γυναικουλα εισαι ω θεε μου
Κυρία Ιωάννα, ειλικρινά δεν ξέρω γιατί με κρίνετε τόσο αρνητικά. Δεν βλέπω το λόγο να νιώσει άσχημα ο γιος μου αν μεγαλώνοντας διαβάσει αυτό το κείμενο. Ήμουν πράγματι κομπάρσα ή θεατής ή όπως αλλιώς θέλετε να το διατυπώσετε δεδομένου ότι δεν είχα ενεργό ρόλο. Αυτό δεν ακυρώνει τη χαρά που ένιωσα όταν τον είδα ή το πόσο συγκινήθηκα καθώς έγινα μανούλα για πρώτη φορά. Είναι κρίμα που είστε τόσο αρνητικά προκατειλημμένη εναντίον μου γιατί απ' ότι έχω δει σε άλλα θέματα μάλλον συμφωνούμε, όπως για παράδειγμα στο θέμα του θηλασμού. Λέγοντας ιστορική συγκυρία δεν αναφέρομαι στα capital controls αλλά στη διενέργεια δημοψηφίσματος.
Αγαπητή Άννα δεν διαφωνώ με τις αποψεις σας. Διαφωνώ με τον εντεχνα συγκεκαλυμμένο αλαζονικό τρόπο που τις διατυπώνετε. Μου δίνετε την αίσθηση οτι ειστε ... so full of yourself (συγνώμη που δεν μου έρχεται η Ελληνική έκφραση).
Έχω αρκετά ελαττώματα, αλλά δεν θα έλεγα ότι η αλαζονεία είναι ένα από αυτά. Έτσι είναι, ο γραπτός λόγος συχνά παρεξηγείται. Ίσως αν με γνωρίζατε από κοντά να αλλάζατε γνώμη. Αν σας φέρει ο δρόμος σας στα τουριστικά Τρίκαλα Κορινθίας, θα χαρώ να έρθετε και από το χωριό μας να σας κεράσουμε ένα κρασάκι!
Αυτο που ξεκατινιαζεστε μερικες εδω μεσα αλλα παντα στο πλυθηντικο γιατι ξερετε τι επαγγελετε ο αλλος με ξεπερνα. Οπως με ξεπερνα το γεγονος οταν ο αλλος βιωνει διαφορετικα καθε περιπτωση αμεσως κατωτερος και αλαζονικος. Ελεος πραγματικα ελεος γιατι δεν δειχνει ο θεος;
Κα Αννα, κατ αρχας να σας ζησουν τα παιδακια σας,τυχερα και ευτυχισμενα. Διαβασα το αρθρο σας, διαβασα και τα αλλα αρθρα σας, για την πρωτη σας γεννα, την αποφαση σας να ζησετε στο χωριο, την αποψη σας για τα εμβολια, διαβασα και κατι σχολια σας, προς αλλες μητερες και προς εμενα, τα οποια τελος παντων δεν ειναι του παροντος. Κα Αννα, χαιρομαι που πραγματοποιησατε το ονειρο σας, αφου ηταν η επιθυμια σας, και ειχατε μαλιστα και τυψεις, ακατανοητες βεβαια για μενα. Δικαιωμα σας να ζησετε οπως θελετε, να θηλασετε tandem, ξερω γω για 5-6 χρονια, να ακολουθησετε τις αποψεις σας για την ομοιοπαθητικη, για τον μη εμβολιασμο των παιδιων σας τι να πω, ευτυχως ειναι υποχρεωτικο. Επισης δικαιωμα σας να θεωρειτε τις γυναικες που γεννησαν με καισαρικη κομπαρσες! Εγω που γεννησα δυο παιδια, ενα με φυσικο τοκετο, χωρις επισκληριδιο ή ραχιαια, που δεν εφαρμοζοταν τοτε, και στη συνεχεια ενα με καισαρικη, σας λεω ειλικρινα, το εχω ξαναπει, οτι προτιμω 100 φορες τον φυσικο τοκετο. Αλλα δεν αιστανθηκα σαν κομπαρσα στην καισαρικη, και πιστευω οτι η γνωμη σας αυτη προσβαλλει τις γυναικες που γεννησαν ετσι. Κυριως ομως προσβαλλει τον γιατρο που σας ξεγεννησε στον πρωτο σας τοκετο, ο οποιος οπως διαβασα σ εκεινο το κειμενο σας, εδειξε μεγαλη φροντιδα , επιμελεια και ευςυνειδηςια, και ουτε ειχε σπευςει αλλωςτε να σας βαλει αμεςως για καιςαρικη. Εσεις ομως , σ αυτο το κειμενο σας, τον διαγραφετε, τον χαρακτηριζετε αναξιοπιστο ατομο, που σας εξαπατησε τροπον τινα, και τον εαυτο σας κοροιδο, κι αυτο γιατι; Γιατι ετσι σας ειπαν οι κυριες κοτες του vbac! Ομως εςεις δεν ειςτε γιατρος για να κρινετε αν ηταν ή οχι δικαιολογημενη η καιςαρικη σας. Ουτε οι κυριες του vbac ειναι, και εν παςη περιπτωςει δεν ειναι ο γιατρος Ο ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ, αυτος που σας ειχε αναλαβει και σας παρακολουθουςε, ο μονος αρμοδιος να κρινει αν και ποτε επρεπε να γινει καισαρικη. Ουτε το γεγονος οτι στην ελλαδα υπαρχει ιδιαιτερα αυξημενο ποσοστο καιςαρικων , αποδεικνυει οτι στην ΔΙΚΗ σας περιπτωςη δεν ηταν αναγκαια η καιςαρικη. Γι αυτο λοιπον, να χαιρεςτε που ζηςατε την εμπειρια του τοκετου, αφου τη θελατε, αλλα να μην ειστε αχαριστη,επιπολαιη και αγνωμων οταν αναφερεςτε στην πρωτη σας γεννα.
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας, επίσης εύχομαι να χαίρεστε την οικογένειά σας. Το πώς ένιωσα εγώ στην καισαρική μου δεν σημαίνει ότι χαρακτηρίζω έτσι όλες τις γυναίκες που έχουν υποβληθεί, είναι κάτι προσωπικό. Στο κάτω-κάτω ο όρος "κομπάρσα" δεν θεωρώ ότι είναι τόσο απαξιωτικός, για εμένα απλώς τονίζει τον μη-ενεργό ρόλο που έχει η επίτοκος. Αντίθετα ο όρος "κότες" που χρησιμοποιείτε εσείς είναι απαράδεκτος. Εν πάσει περιπτώσει, συμφωνώ απολύτως στο δικαίωμα του καθενός να γεννάει όπως θέλει (ή όπως επιβάλλεται), να εμπιστεύεται τους επαγγελματίες υγείας που επιλέγει, να εμβολιάσει και να εμβολιαστεί (κάνετε λάθος, δεν είναι υποχρεωτικό, καμία ιατρική πράξη δεν μπορεί να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα, γιατί αυτό καταστρατηγεί το Σύνταγμα). Όσα άρθρα έχω γράψει και στείλει στο eimaimama, είχαν σκοπό απλώς να μοιραστώ προσωπικές απόψεις και εμπειρίες, ποτέ δεν προσπάθησα ούτε να επιβάλλω τη γνώμη μου, ούτε να πείσω κανέναν. Έχω την εντύπωση ότι αυτός είναι ο σκοπός της φιλοξενίας των κειμένων μας σε αυτό το blog και ότι με αυτό το σκεπτικό γράφουν και στέλνουν μανούλες από όλη την Ελλάδα (και εκτός αυτής) τις ιστορίες τους. Θα χαρώ πολύ να διαβάζω και κάποιο δικό σας κείμενο, γιατί από τα κείμενα καταλαβαίνει κανείς περισσότερα για τον άλλο, παρά από τα σχόλια, τα οποία μπορεί να έχουν γραφτεί εκείνη τη στιγμή αυθόρμητα και να έχει παρασυρθεί κανείς από τα συναισθήματα της στιγμής.
Κα Αννα, κατ αρχας, το τι θα ελεγα στην κα Ολιβια, για το δικο της κειμενο, δεν σας αφορα.Αν εχω κατι να πω στην κα Ολιβια, το λεω στην ιδια. Αλλες φορες δημοσιευεται το σχολιο, και μπορουν να το δουν και οι αλλοι, και αλλες οχι. Οι εμβολιασμοι δεν ειναι υποχρεωτικοι με την εννοια οτι αμα θελω σε παταω κατω και σε εμβολιαζω, αλλα με την εννοια οτι ειναι δυνατον μην επιτρεπεται η συμμετοχη σε πολλες και σοβαρες δραστηριοτητες, ( π.χ. Φοιτηςη σε σχολεια) αν δεν εχουν γινει οι εμβολιασμοι του Προγραμματος Εμβολιασμων, εκτος αν υπαρχει ιατρικα βεβαιωμενη αντενδειξη. Αυτοι οι περιορισμοι ειναι απολυτα ανεκτοι απο το Συνταγμα, και δικαιολογουνται απο το δημοσιο συμφερον. Μην σπευδετε να πειτε σε καποιον οτι κανει λαθος, ιδιως για θεματα που δεν ανηκουν στο δικο σας επιστημονικο πεδιο. Μην κρινετε τις γνωσεις και τις αποψεις καποιου, σε θεματα της επιστημης του, βασει των οσων διαβαζετε στο Ιντερνετ . Αυτο το λεω κυριως για οσα εκφρασατε σε σχεση με το μαιευτηρα σας, τη διαδικασια της γεννας, κλπ. Αντιθετα,μια που ειστε και δασκαλα ξαναδιαβαστε το δικο σας κειμενο. Δεν βλεπετε κανενα ορθογραφικο λαθος που δεν επιτρεπεται σε εκπαιδευτικο; Στα μπλογκ του vbac, ειδα κυριες να χαρακτηριζουν τους εαυτους τους , και αλλες γυναικες, προβατα, σφαχτα, γελαδια, ζωα, κ.α. , τους δε γιατρους χασαπηδες, ψευτοεπιστημονες (!) απατεωνες, κ.α. . Επισης μια ατελειωτη κλαψα , ( μεχρι και οτι τις ετςουξε το betadin της απολυμανςης!) και ενα απωθημενο , λεει, απο την καισαρικη τους, που δεν μπορουν να ξεπερασουν, και απο το οποιο πιστευουν οτι θα λυτρωθουν μονον με vbac! Δεν ειδα να λενε , εχω ενα γερο παιδακι, ειμαι γερη, γιατι να μην μπορω να παραμεριςω αυτο το θεμα,αφου δεν ειναι και τοσο σοβαρο, μηπως χρειαζομαι βοηθεια απο ψυχιατρο; Οχι. Πιστευουν οτι για να το ξεπερασουν πρεπει να επιχειρησουν vbac. Και μεχρι εδω πες καλα. Το θεμα ειναι οτι προςπαθουν να πεισουν και τις αλλες <>, ακομα κι αυτες που ουτε καν γνωριζουν, οτι ο γιατρος τους τις εσφαξε για διαφορους αθεμιτους λογους, και να τις συμβουλευσουν τι να κανουν για να το αποφυγουν τη δευτερη φορα. Για ολους αυτους τους λογους τις λεω κοτες, δηλαδη αμυαλες, που τις ευχαριστει να ανακατευονται εκει που δεν ξερουν τιποτα, και κυριως να συμμετεχουν σε ομαδικα ,και ανωνυμα συνηθως , πυρά κατα των γιατρών απεναντι στους οποιους αισθανονται κατα βαθος δεος. Καλο απογευμα.
Στα εισαγωγικά: Καισαρικομανες. ( ποτε δεν θα το πετυχω!)
Κυρία Q and A, ειλικρινά, διαβάζοντας τα σχόλιά σας μου έρχεται η γνωστή φράση από τις ταινίες "ό,τι πεις θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου". Το ότι έγραψα ένα κείμενο για την εναλλακτική ιατρική και άλλο ένα για το ότι είμαι δασκάλα, έχω την εντύπωση ότι με ακυρώνει στα μάτια σας. Δεν είναι εδώ ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος να μιλήσουμε για τα εμβόλια, για τα οποία σας βεβαιώ ότι δεν ενημερώνομαι αποκλειστικά από το ίντερνετ. Το ίδιο ισχύει και για το vbac, εννοείται ότι όταν πρόκειται για τόσο σοβαρά θέματα, δεν μπορεί η μοναδική μας πηγή ενημέρωσης να είναι το διαδίκτυο. Ίσως απλώς αποτελεί το έναυσμα για να το ψάξει κανείς λίγο καλύτερα. Όσο για την ορθογραφία μου, λυπάμαι που με βρίσκετε ανεπαρκή ως δασκάλα, θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά ορθογράφο (όχι αλάνθαστο), θα χαρώ πολύ να μου υποδείξετε τα λάθη μου (έχοντας υπόψη και τον "δαίμονα του πληκτρολογίου"). Τέλος, όσον αφορά τους χαρακτηρισμούς σας για την ομάδα του vbac στο ίντερνετ, σας βρίσκω τρομερά άδικη. Όλη αυτή η "κλάψα" όπως την αναφέρετε, σε πολλές περιπτώσεις είναι κατάθλιψη (επιλόχειος ή μη), μία κατάσταση που δεν σηκώνει κοροϊδία ούτε ειρωνεία ούτε και χρήζει παρακολούθηση από ψυχίατρο. Δεν είναι ανάγκη να πείσουν κανέναν οι "άμυαλες" ότι οι περισσότερες καισαρικές στην Ελλάδα γίνονται χωρίς σοβαρή αιτία, τα ποσοστά μιλούν από μόνα τους. Εσάς, αν σας διαβεβαίωναν ότι χρειάζεστε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς και στη συνέχεια διαπιστώνατε ότι δεν ήταν αναγκαία, θα λέγατε απλώς "δεν πειράζει, αρκεί που είμαι γερή" ή θα θυμώνατε που σας έβαλαν στο χειρουργείο χωρίς σοβαρό λόγο;
Αγαπητη κα Αννα, γιατι το κανετε αυτο; Εχω προςεξει και αλλους να το κανουν. Εννοω να διαμαρτυρονται για δηθεν σχολια, χαρακτηριςμους κλπ εις βαρος τους, τα οποια ομως δεν εγιναν ποτε.Συγκεκριμένα: 1. Πώς θα ηταν δυνατον να σας κακοχαρακτηριςω, να σας ακυρωςω οπως λέτε, επειδη ειςτε δαςκαλα και επειδη σας ενδιαφερει η εναλλακτικη ιατρικη; 2. Το οτι εχω διαβαςει προηγουμενα κειμενα σας, το ανεφερα για να σας πω οτι εχω μια γενικοτερη ας πουμε εικονα των αποψεων σας σε οριςμένα θεματα, οχι για να σας καταλογισω κατι. Αντιθετα, δεδομενου οτι εχετε αναφερει το σχολειο που εργαζεσθε, και αλλα στοιχεια, απο τα οποία προκυπτει ουυσιαστικα η ταυτοτητα σας, πρεπει να σας πω ότι εκτιμω το γεγονός ότι δεν εκφραζεσθε ανωνυμως και εχετε το θαρρος της γνωμης σας. 3.Προς Θεου, ειπα εγω οτι ειστε ανεπαρκης ως δασκάλα; Το σχολιο μου για το μικρο , ορθογραφικο λαθακι, που ασφαλως σας ξεφυγε οχι απο αγνοια αλλα απο κεκτημενη ταχυτητα ,(εννοω το πασΕΙ), εγινε μονον για να σας δωσω ενα παραδειγμα για το οτι ειναι καλυτερα να προςεχετε τα θεματα της αρμοδιοτητας σας, αντι να σπευδετε να κατηγορησετε καποιον οτι κανει λαθος, (σε θεματα τα οποια πιθανον γνωριζει πολυ καλυτερα απο σας). Δεν ειμαι αλλωστε η θεά της ορθογραφιας......( δεν το εχω πολυ...) 4. Εγω δεν χλευασα τις γυναικες που αισθανονται ασχημα και δεν μπορουν να ξεπερασουν την καισαρική τους, και μαλιςτα σε βαθμο καταθλιψεως. Ειπα οτι ιςως χρειαζονται ψυχολογικη βοηθεια απο ειδικο, και ειδικοι ειναι οι ψυχιατροι, οχι αυτοι που τους παροτρυνουν , ελαφρα τη καρδια , να επιχειρησουν vbac . Γιατι αυτο σας φανηκε κοροιδια και ειρωνια; Εχετε προβλημα με τους ψυχιατρους ή τους ασθενεις τους; Τελος , μα τι σχεση η εγχειρηση ανοικτης καρδιας με την καισαρικη; Αστοχη παρομοιωση. Σας χαιρετω και παλι κα Αννα.
Άννα, είδα στο άλλο ποστ της πρώτης σου γέννας που υπογράφεις στα σχόλια σαν Anna-Post author. Eπειδή έτσι θυμάμαι ότι υπέγραφε και μια Άννα δασκάλα σε ένα άλλο ποστ που μιλούσε για το σχολείο της στο χωριό, πες μου ότι είσαι η ίδια Άννα να χαρώ. Να σου ζήσει το δεύτερο! Και το θέμα με τις τράπεζες θα το έθετα αλλιώς. Έγινε το κοσμοϊστορικό γεγονός της γέννησης της κόρης σου και προκλήθηκε έτσι το κλείσιμο των τραπεζών. Δε γινόταν μια τέτοια μέρα να περάσει σαν όλες τις άλλες. Έτσι να της τα πεις :-) Να τους χαίρεσαι όλους!
Εγώ είμαι όντως Nina, είσαι φοβερή!!! Έτσι υπογράφω στα κείμενα που έχω γράψει η ίδια, αλλιώς συνήθως υπογράφω Άννα Κ. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!
Τωρα πια δε νιωθεις τυψεις για την καισαρικη σου???? Και η φυσιολογικη γεννα ηταν μια λυτρωση επισης??? Μακαρι κοριτσι μου να ειναι παντα αυτα τα προβληματα σου.... Θα μα κουφανετε εδω μεσα..... Να σου ζησουν παντως!!!
Σ' ευχαριστώ, κι εσύ να χαίρεσαι το/τα παιδάκι/α σου. Κάθε γυναίκα το βιώνει διαφορετικά, ξέρω πολλές που βλέπουν το θέμα όπως εγώ. Δεν θα διαφωνήσω όμως, μακάρι να ήταν αυτό το μοναδικό πρόβλημα στη ζωή μου!
Πες τα βρε συνονόματη! και πραγματικά απορώ! Μαρία2
Τι υπέροχη ιστορία! Μπράβο που το τόλμησες, μπράβο και στους δικούς σου που σε στήριξαν (οι περισσότεροι φρικάρουν), μπράβο και στον γιατρό σου (φαντάζομαι ξέρεις ότι οι περισσότεροι γιατροί με κεχρωσμένα νερά πάνε αμέσως σε καισαρική)! Πόσο χαίρομαι που το έζησες όπως το ήθελες! Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου!
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ! Η επιλογή της σωστής ομάδας (γιατρός-μαία) είναι το άλφα και το ωμέγα στο vbac.
Άννα μου να σου ζήσουν! Σε παρακαλώ πες μου, Αθήνα γέννησες; Θα μπορούσα να έχω στοιχεία της μαίας και του γιατρού σου; Είμαι στη 2η εγκυμοσύνη μου και με ενδιαφέρει πολύ ένα vbac! Σε ευχαριστώ!
Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου!!! Φοβερή η ιστορία σας... Εγώ γέννησα και τα δυο μου παιδιά με καισαρική σε διαφορετικούς γιατρούς.. Στη δεύτερη γέννα, στον δεύτερο γιατρό σε δημόσιο πλέον νοσοκομείο μου είχαν δώσει την επιλογή φυσιολογικού τοκετού ή καισαρικής. Ευτυχώς επέλεξα την τελευταία στιγμή καισαρική και λέω ευτυχώς γιατί κατά την διάρκεια του τοκετού αποδείχτηκε ότι στην πρώτη γέννα ο γιατρός με είχε σχίσει σε σημείο που τα τοιχώματα της μήτρας ήταν λεπτά(πήγα να πεθάνω εκείνη την ώρα και το μωρό έπρεπε να βγει, μεγάλη ιστορία...) και έτσι σύμφωνα με τον δεύτερο γιατρό μου (διευθυντή της γυναικολογικής) αν είχα τελικά επιλέξει να γεννήσω φυσιολογικά θα πάθαινα ρήξη της μήτρας... Για αυτό αναρωτιέμαι, πως ο δεύτερος γιατρός σου και πως ο δεύτερος γιατρός σε όλες τις κοπέλες που επιχειρούν vbac(γιατί σίγουρα η πλειοψηφία άλλαξε γιατρό για να το επιχειρήσουν) είναι τόσο σίγουρος για την κατάσταση της μήτρας εσωτερικά...Εμένα αν δεν με είχε καθοδηγήσει το ένστικτό μου τώρα ίσως να μην ζούσα...Πως λοιπόν ξέρουνε οι δεύτεροι γιατροί τι γίνεται από μέσα?? Εμένα ο πρώτος γιατρός ούτε που μου τα είχε αναφέρει όλα αυτά τα πράγματα, μέχρι να συνέλθω το ζώον και να ενημερωθώ από μόνη μου και να φύγω...Γιατί σίγουρα αν έγινε κάποια στραβή στο χειρουργείο, δεν θα αναφερθεί σε κανένα φάκελο και σε κανένα πρακτικό...Πως θα καλύψουν το τομάρι τους και τούτοι?? Και έχει κοπέλες που θα σταθούν τυχερές όπως εσύ και θα πετύχουν το vbac και όλη αυτή την υπέροχη εμπειρία(όπως έχω ακούσει) του φυσιολογικού τοκετού...Και δυστυχώς έχει κοπέλες όμως που θα έχουν επιπλοκές και θα ριψοκινδυνεύσουν.... Εγώ θα έλεγα στο σημείο αυτό να προσέχετε τις επιλογές σας και να είστε σίγουρες και κατασταλαγμένες για ότι αποφασίσετε καθώς θεωρώ ότι κανείς μα κανείς δεν μπορεί να σας εγγυηθεί τίποτα...Όλα θα είναι δική σας απόφαση οπότε θα πρέπει να σκεφτείτε και τις συνέπειες...
Εσυ σωστα μιλας!!!!! Αλλα σιγα μην παρεις σοβαρη απαντηση.....
Το vbac δεν είναι ρώσικη ρουλέτα. Εννοείται ότι πριν μείνω έγκυος με εξέτασε ο γιατρός με κολπικό υπέρηχο και διαπίστωσε αν η τομή ήταν εντάξει. Επίσης είχε περάσει το ενδεδειγμένο χρονικό διάστημα μεταξύ των τοκετών και με βάση το ιστορικό μου μου είπε ότι πληρούσα τις προϋποθέσεις για vbac. Από εκεί και πέρα κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα γενικώς γιατί ο τοκετός από μόνος του είναι μια διαδικασία που δεν χωράει εγγυήσεις. Το ίδιο ισχύει και για την καισαρική τομή και για οποιαδήποτε άλλη επέμβαση, έτσι δεν είναι;
Κατερίνα, πολύ ευχαρίστως να σου δώσω τα στοιχεία του γιατρού και της μαίας, αν θέλεις δώσε μου κάποιο mail ή το link σου στο facebook, γιατί απ' όσο ξέρω δεν κάνει να δίνουμε τέτοια στοιχεία δημοσίως. Με το καλό εύχομαι το δεύτερο μωρούλι σου!!!
cahtie.kn@gmail.com Σε ευχαριστώ πολύ Άννα! :)