Λίγο γέλιο βρε κορίτσια…!
Διαβάζω συνεχώς για τις διαφορετικές εμπειρίες γέννας… για γέννες εύκολες, γέννες δύσκολες, γέννες γρήγορες, γέννες που ήταν ονειρεμένες, γέννες που δεν ήταν όπως τις ήθελαν. Να μην παρεξηγηθώ, έχω απολαύσει όλες τις ιστορίες, κάποιες με συγκίνησαν πολύ και κάποιες με έκαναν να νιώσω τυχερή που είχα καλή γέννα. Τώρα βέβαια που έμαθα πως περιμένω παιδάκι, έχω αγχωθεί λίγο παραπάνω με όσα έχω διαβάσει μιας και ξέρω ότι πολλά μπορούν να συμβούν, όμως όπως είχα γράψει και στην ιστορία μου, τα παιδάκια έρχονται μόνα τους… ξέρει η φύση…
Απλά θα ήθελα να διαβάσω πολλά πολλά μαζεμένα σχόλια με αστείες στιγμές και περιστατικά σε γέννες. Λίγο γέλιο μας κάνει καλό πιστεύω, και μιας και οι καιροί και οι μέρες μας έχουν κάνει λιγάκι ευέξαπτους και νας έχουν ρίξει ψυχολογικά έλεγα να μοιρστούμε αστεία περιστατικά από τις γέννες μας…
Δεν θα ξεχάσω όταν κοντά στις εξωθήσεις έσφιξα τόσο δυνατά το χέρι της μαίας που της ζήτησα συγνώμη και την έπιασαν τα γέλια και όταν γέννησα και μετά, επειδή είχα να φάω ένα 24ωρο άρπαξα το μήλο από τον δίσκο και το έφαγα στο τσακ μπαμ… σκεφτόμουν ότι δεν έχω ξαναφάει πιο νόστιμο μήλο, ο άντρας μου με κοιτούσε σαν χαζός γιατί ΔΕΝ τρώω μήλα. Επίσης όταν γέννησα κοιτούσα τα χέρια μου ενώ κρατούσα την μικρή και σκεφτόμουν: «Κοίτα τι ωραία κοιμάται… Κοίτα τι ωραία την κρατάω… αυτά τα χέρια λες και είναι προορισμένα να την κρατήσουν… γι’ αυτό φτιάχτηκαν… ΜΑ ΤΙ ΜΟΥ ΕΒΑΛΑΝ ΣΤΟΝ ΟΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ;»
Μαμά Ελένη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
29 Μαρτίου πάμε με τον αντρα μου στο γυναικολόγο για να με εξετάσει μιας και είχα κάτι πόνους. Μου εξηγεί οτι δεν είναι τίποτα και οτι θα εχω ωορρηξία σε 4 μέρες οπότε να "κουραστούμε" λίγο παραπάνω! Προσπαθούσαμε καιρό.... 14 Απριλίου, μόλις 2 εβδομάδες μετά, είμαι σίγουρη οτι είμαι έγκυος και κάνω τεστ όσο ο αντρας μου λείπει για δουλειά. ΘΕΤΙΚΟ! Κάνω και χοριακή πριν προλάβει να γυρίσει για να είμαι σίγουρη! ΘΕΤΙΚΗ και αυτή και του το ανακοινώνω με μία τσάντα που περιέχει όλο μωρουδιακά και στον πάτο της σακούλας το τεστ εγκυμοσύνης και η χοριακή! Τρελάθηκε και μου λέει... "Δηλαδή πόσο είσαι;;;;" Του απαντώ: "3-4" Έτοιμος να πάθει εγκεφαλικό μου λέει: "ΜΗΝΩΩΩΩΝ;;;;;;!!!!!!" 2 εβδομάδες πριν ήμασταν στο γιατρό και συζητούσαμε για τις προσπάθειες που θα κάναμε!!!
Δεν είναι ιστορία γέννας αλλα εγκυμοσύνης. Εφτα μηνών εγκυος μια ωραία Πέμπτη, παω στο γυναικολόγο, μου κάνει τα καθιερωμενα ζυγισματα μετρηματα κλπ όλα καλα και στο τέλος με ρωτάει αν θέλω να του πω κάτι. Γίνομαι κατακόκκινη και του λέω "εεεεεε θέλω να τρωω πολύ καρπούζι πειράζει;" "Ε όχι μου απαντάει μονο που θα τρελαθείς στο κατούρημα αλλα όταν λες πολύ τι εννοείς;" Γίνομαι ακόμα πιο κόκκινη και ψελλίζω "να..... από τη δευτέρα έχω φάει δύο" "Δύο κομμάτια;" "Εχμ...οχι...ΔΥΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙΑ" Ακριβως ειχα φάει δυο ολοκληρα καρπούζια μεσα σε τέσσερις μερες ο γιατρός ακόμα γελάει με τον τρόπο που το είπα. Μου συνέστισε μονο να μην τρωω πολύ το βραδυ με κατουρηθω πάνω μου αλλά κατα τα αλλα η καρπουζομανία κράτησε μεχρι σχεδον που γεννησα.
Λοιπόν, τα παρακάτω περιστατικά δεν ξέρω αν είναι αστεία, αλλά εγώ διασκεδάζω όταν τα σκέφτομαι... Στην πρώτη μου γέννα (φυσιολογική, χωρίς επισκληρίδιο), ήμουν μόνη μου με τη γιατρό μου, ο άντρας μου είναι λιγάκι (εως πολύ) φοβιτσιάρης, οπότε περίμενε απ'έξω (δεν επιτρεπόταν κιόλας, αν δεν είχε παρακολουθήσει μαθήματα ανώδυνου τοκετού). Στα μέσα, περίπου της διαδικασίας, η γιατρός μου, μου είπε να μου κάνει μια ένεση πεθιδίνης (ισχυρότατο αναλγητικό, τύπου μορφίνης) για να ξεκουραστώ και να κοιμηθώ λιγάκι και συμφώνησα. Λοιπόν, ανάμεσα στις ωδίνες, κοιμόμουν για 3-4 λεπτά κι έβλεπα και όνειρα!!! Και η αίσθηση της "μαστούρας" ήταν πολύ σούπερ!!! Ακόμα όταν το συζητάμε με τη γιατρό μου της λέω ότι το καλύτερο κομμάτι της γέννας ήταν το "μαστούρωμα" και χασκογελάμε... Στη δεύτερη γέννα (φυσιολογική, ΜΕ επισκληρίδιο), ήμουν πάλι μόνη μου με τη γιατρό κι ο καλός μου απ'έξω. Τα πράγματα όμως κυλούσαν πολύ χαλαρά, οπότε με κάποιον τρόπο τον έψησε να μπει μέσα μαζί μας, να μην περιμένει κι αυτός μόνος του (ο τοκετός ξεκίνησε μεσάνυχτα, οπότε δεν ειδοποιήσαμε κανέναν). Μπήκε μέσα διστακτικά (ο... φοβιτσιάρης), πιάσαμε την κουβέντα για τις πολιτικές εξελίξεις και όσο προχωρούσε ο τοκετός, χωρίς να το καταλάβει, παρασύρθηκε μαζί μας μέσα στην αίθουσα τοκετού, όπου παρακολούθησε όλο τον τοκετό και είδε το μωρό μας τη στιγμή που γεννήθηκε! Είχε καθίσει όσο πιο πίσω γινόταν μην τυχόν και δει τίποτα (...) κι εγώ, αντί να έχω το μυαλό μου στις εξωθήσεις, σκεφτόμουν εκείνον!!! Ακόμα να πιστέψει τι του συνέβη!!!
Εγώ είχα πιάσει κουβέντα στο χειρουργείο για εναλλακτικούς τρόπους θέρμανσης... Ήταν Οκτώβριος κ είχε μόλις αποφασιστεί ότι δεν θα μπει πετρέλαιο στην οικοδομή...!!!!