Γιατί τόσες διακρίσεις ανάμεσα στα εγγόνια της;

Παντρεύτηκα το 2011. Αμέσως βάλαμε μπρος για μωράκι αλλά δε τα καταφέρναμε. Μετά απο τάμα που έκανα στην Παναγία της Τήνου (να βαφτίσω κ να δώσω το όνομα της Παναγίας στο παιδάκι αν μου χάριζε), έρχεται ο Μάϊος του 2013 και μένω έγκυος. Μόλις τότε είχε γεννήσει η συνυφάδα (δεν τα πάμε καθόλου καλά. Κρύβει πολύ ζήλεια μέσα της) αγοράκι. Εγώ μαθαίνω τον Ιούλιο ότι έχω κοριτσάκι. Η χαρά της πεθεράς μου ήταν τεράστια έχοντας μόνο γιους έλεγε «Επιτέλους έρχεται κοριτσάκι να ψωνίζω κορδέλες και φουστανάκια!»

Να μην τα πολυλογώ, όταν γεννήθηκε ο εγγονός και τι δεν τον ψώνισε.. Φορμακια.. σεντόνια.. κουβερτάκια… ματάκι.

Γεννιέται η δικιά μου και δεν της πήρε ΤΙΠΟΤΑ. Στενοχωρήθηκα πολύ.

Φτάνει η μέρα της επιστροφής στο σπίτι. Μένουμε στην ίδια αυλή με την πεθερά και μόλις γυρίσαμε από την κλινική πήγα απ’ το σπίτι τους να δείξω στον πεθερό και την γιαγια την μικρή μου (ο πεθερός ήταν στο κρεβάτι λόγω προχωρημένου καρκίνου). Η πρώτη κουβέντα της γιαγιάς μόλις μας είδε ήταν «Μ.. Καλέ εσύ πάχυνες πολύ.!» Και συνεχίζει η πεθερά μου «Γιατί ήταν ποτέ αδύνατη; Και κ@λο είχε και β@ζιά!»

Άρχισα να κλαίω, πηρα το μωρό και έφυγα. Μπορεί να έκλαιγα και μια εβδομάδα. Και δε το έχω ξεπεράσει ακόμη 25 μήνες μετά.

Και ξέρετε κάτι; ΖΗΛΕΥΩ. Ναι ζηλευω τον εγγονό, γιατι η πεθερά του ψωνίζει συνέχεια ενώ την δική μου τιποτα. Γιατί όλα αυτά; Δε μπορώ να καταλάβω.

Φταίω εγώ μετά που δε γουστάρω ούτε να την βλέπω; Γιατί τόσες διακρίσεις στο δικό μου το παιδάκι; Του ψωνίζει και του δίνει διάφορα μπροστά μου. Οκ. Τώρα ειναι μικρά τα παιδάκια και η δικιά μου δε καταλαβαίνει.. αργότερα πως θα εξηγώ την συμπεριφορά της γιαγιας στο κορίτσι μου;

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας

Μαμά Μ

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com