Όλα του γάμου δύσκολα!
Το πρόβλημα μου ειναι ένα αλλα όχι τόσο απλό. Για αρχή να πω ότι με τον τώρα σύζυγο γνωριστήκαμε όταν πήγαινα στην τριτη λυκείου.. Με τα λίγα με τα πολλά εγώ έμεινα έγκυος και αποφασίσαμε να κρατήσουμε το μωρο μας. Άφησα λοιπόν το σχολείο, ξεκοψα και με τις φίλες μου τις συχνές βολτιτσες διότι έπρεπε να αφοσιωθώ στην οικογένεια μου. Κανενα πρόβλημα, το έκανα με μεγάλη μου χαρά γιατί αυτόν τον άνθρωπο τον αγάπησα.
Δυο μήνες αφού ανακαλύψαμε οτι ειμαι έγκυος είδα μηνύματα στο κινητό του από άλλη κοπέλα. Τρελάθηκα, νόμιζα ότι ειναι αστείο. Αυτή πολύ κοντινός μου άνθρωπος. Τελικά το έκανα γαργαρα γιατί σε αυτη την περίπτωση θα αναγκαζόμουν να χάσω το μωρο μου αφού οι γονείς μου σίγουρα θα μου ζητούσαν κάτι τετοιο. Ειπα χαλάλι, αυτό το μωρο είναι όλη μου η ζωή. Μετά από αυτό οι υπόλοιποι μήνες κύλησαν ήρεμα μέχρι περίπου που το μωρο μας είχε γίνει 3 μηνών. Εκεί άρχισαν οι καυγάδες στο σπίτι από μέρους του πάντα διότι ασχολούταν μονίμως με το λαπτοπ του και που χρόνος για εμάς. Ευτυχώς στην δουλειά του ήταν σωστός.
Λιγο καιρό αργότερα οι απλοί καυγάδες μετατράπηκαν σε καυγάδες με πολλές βρισιές και τις περισσότερες φορές και ξύλο… Δεν τόλμησα να μιλήσω σε κανέναν. Φτάσαμε μέσα του 2013 όπου και κατά λάθος βλέπω έναν άνθρωπο στην γειτονιά μου και μου μένει στο μυαλό. Σαν να άλλαξε κατι μέσα μου. Μετά από λίγο καιρό αρχίσαμε να επικοινωνούμε μέσω διαδικτύου και μερα με την ημέρα ένιωθα την ανάγκη να του μιλάω για να ξεφεύγω. Σταμάτησαν οι φασαρίες στο σπίτι αλλα η αδιαφορία ακόμη καλά κρατεί.
Εδώ και ενάμιση χρόνο επικοινωνώ με αυτόν τον άνθρωπο και έφτασα σε σημείο να σκεφτώ οτι βρήκα το άλλο μου μισό. Συμπληρώνει κάθε σκέψη κάθε φραση μου και με κάνει χαρούμενη χωρίς να κάνει σχεδόν τίποτα! Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν ζει στο εξωτερικό! Τώρα που ήρθε συναντηθήκαμε και ήπιαμε ένα καφέ και μιλούσαμε για ώρες ολόκληρες. Δεν έκανε την παραμικρή κίνηση που θα με έφερνε σε δύσκολη θέση εν γνώσει της κατάστασης. Έχει φυγει εδώ και δύο βδομάδες από την πόλη που ζω και έχουμε μιλήσει κανα δυο φορές. Το θέμα ειναι οτι πλέον μετά από όσο καιρό εγώ νιώθω παγιδευμένη στο σπίτι μου αλλα παραμένω για το καλό του παιδιού μου. Ή έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Μιλούσα τις προάλλες με την καλύτερη μου φίλη και της είπα ότι σε λίγο καιρό θα ζητήσω διαζύγιο. Το μόνο πράγμα που μου είπε ειναι οτι το μυαλό μου πετάει γιατί νομίζω οτι ειμαι ερωτευμένη με τον άλλον. Δεν ειναι έτσι όμως! Για ποσο καιρό θα ανεχτώ αυτή την κατάσταση εδώ μέσα; Με τον συγκεκριμένο άνθρωπο μπορεί να μην είμαστε ποτε μαζί. Δεν έχω σκοπό να διακινδυνευσω αυτήν την τύπου σταθερότητα που έχουμε για μια τρελα. Η φίλη μου όμως αυτό νομίζει οτι θα κάνω. Ο συζυγος μου παρα τις απειρες προσπάθειες μου ειναι σαν να μην υπάρχει στο σπίτι εκτος της δουλειας και του οικονομικού θέματος. Ειμαι μπερδεμένη και απογοητευμένη γιατί ξέχασα να ασχοληθώ με εμένα, να κάνω κατι!
Οποια γνώμη δεκτη! Σας παρακαλώ να δείξετε επιεικια! Δεν ειμαι άτομο που θα άφηνα κάποιον να εισβάλει στην ζωή μου αλλα αυτήν την φορά το έκανα και δεν το μετανιώνω!
Ευχαριστώ και συγγνώμη για την τόσο μεγάλη ιστορία μου.!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κάνε αυτό που νομίζει η καρδιά σου.η ζωή είναι μια και πρέπει να την ζούμε όπως θέλουμε.ζω αυτά που ζεις κ συ.κ σε χειρότερη κατάσταση.κανε αυτό που νομίζεις ότι είναι καλό γ σένα κ τ παιδί σου.μαμα Ιωάννα.
Οι καυγάδες σταμάτησαν γιατι σταμάτησες να κάνεις παράπονα? εσυ τωρα πια αδιαφορεις γιατι εχεις το μυαλό σου σε άλλον....ο αντρας σου περα απο την αδιαφορια τι κανει?μιλατε καθολου?κανετε σεξ?συζητάτε για το παιδί?Σε ρωταω γιατι το να ειδες μν τοτε στο κινητο του δεν μας ξεκαθαριζεις τι ακριβως εγινε....τελειωσε αυτη η σχεση (αν την ειχε) τσακώνεστε γιατι?επειδη εκανες παραπονα για αδιαφορια απο το μερος του η για εξωσυζυγική σχεση...Το να σήκωσε χερι σιγουρα δεν ειναι σωστο αλλα πως εγινε?σε εσπρωξε?σε χτυπησε στο προσωπο?εκανε κίνηση να σε χτυπήσει αλλα δεν το εκανε?Στα γραφω ολα αυτα για να ξεκαθαρισεις μερικα πραγματα...μπορει καταστάσεις να φαίνονται τραγικες οταν τις γραφουμε αλλα στην πραγματικοτητα να μην ειναι...η να ειναι χειροτερες....κ αν δεν ξερουμε λεπτομεριες δεν πιστευω πως ήμαστε ικανες να σου πούμε να φύγεις η να μείνεις...Δεν ξέρουμε καν σε τι σημειο εχει φθασει η σχεση σου με τον αλλο αντρα....Ξερεις τα παντα για αυτον?Πάντως οτι κ αν κανεις να το κανεις χωρις να σκέφτεσαι τον αλλο άντρα!!!Ολοι ξερουμε πως οσο μεγαλος κ αν ειναι ενας ερωτας η καθημερινοτητα (εαν δεν υπάρχει προσπάθεια κ απο τους 2)θα τον σκοτώσει....
Όποιες και να είναι οι λεπτομέρειες αν ο άλλος έχει ήδη σηκώσει χέρι, θα το ξανασηκώσει με την πρώτη ευκαιρία. Πόσο μάλλον αν διανοηθεί ότι υπάρχει και τρίτο πρόσωπο στην ιστορία, ακόμα κι αυτό το πλατωνικό/ηλεκτρονικό και εξ' αποστάσεως. Όποιες κι αν είναι οι λεπτομέρειες αυτό δεν είναι ούτε υγιής γάμος/σχέση ούτε υγιές περιβάλλον για να μεγαλώνει ένα μωρό.
Έχεις ήδη ερωτευτεί, και έχεις ήδη φύγει. Πρόσεξε γιατί έχεις θεοποιήσει τον τρίτο άνθρωπο και δεν είναι οπως νομίζεις. Μόνο όταν βιώσεις το απωθημένο σΟυ, θα μπορέσεις να δεις ποιός είναι ο ένας και ποιός είναι ο άλλος. Το θέμα είναι ποιά είσαι εσυ όμως. Και για να το ανακαλύψεις,στάσου στα πόδια σου τώρα!
Όσα σου λέει η Ιωάννα παραπάνω είναι απαραίτητα κι ας σε δυσκολεύουν να τα κάνεις. Θα πρέπει να μιλήσεις σε ειδικούς και αν μπορείς και σε δικούς σου ανθρώπους, γιατί πρέπει κάπως να αρχίσεις να παίρνεις ώριμες αποφάσεις. Δεν το λέω σαν επίθεση. Όλοι μας πολλές φορές παίρνουμε ανώριμες αποφάσεις, ακόμη και άνθρωποι που είναι και 40 και 50 χρονών. Θέλει πολλή δουλειά με τον εαυτό μας για να αρχίσουμε να παίρνουμε ώριμες και συνειδητές αποφάσεις. Αν μπεις στη διαδικασία ωρίμανσης (που είναι αναγκαίο αφού είσαι μαμά τώρα) θα καταλάβεις ότι δεν μπορείς να βασίζεσαι σε καμία ιδέα, μόνο σε δεδομένα και στον εαυτό σου. Το να μένεις στο γάμο σου στον οποίο υπάρχει και βία και παράλληλα να νομίζεις ότι κάποιος άλλος αλλού μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένη είναι εντελώς λάθος από όποια μεριά κι αν το δεις. Κανείς δε μας κάνει ευτυχισμένες. Κανείς δεν είναι το άλλο μας μισό. Υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους ταιριάζουμε και θέλουμε να ζήσουμε μαζί, αλλά αυτό δεν μπορεί να βασιστεί σε καμία φαντασίωση (βλέπε είναι το άλλο μου μισό), αλλά σε δεδομένα (γνωριζόμαστε πολύ καιρό ώστε να ήταν δυνατό να δούμε όλες τις πλευρές του χαρακτήρα του άλλου και όχι μόνο τις ωραίες). Και σίγουρα δεν μπορούμε να εναποθέσουμε στους άλλους τη δική μας ευτυχία. Η ευτυχία σου είναι δικό σου θέμα και θα έρθει όταν θα αρχίσεις να παίρνεις ώριμες και ψύχραιμες αποφάσεις. Βασίζεσαι πάρα πολύ στους άλλους για να ζήσεις τη ζωή που φαντάζεσαι και είναι πολύ δύσκολο να είσαι ασφαλής με αυτόν τον τρόπο. Η ζωή έχει και συντροφικότητα, αλλά και πάρα πολύ μοναξιά γιατί όλες τις κρίσιμες αποφάσεις καλείσαι να τις πάρεις μονος σου. Θα ήταν βολικό απλώς να μπορούσαμε να ακουμπήσουμε ολόκληρη τη ζωή και ολόκληρη την ευτυχία μας στα χέρια των άλλων, αλλά αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος. Ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι δε σε μαλώνω. Δε φταις εσύ που σκέφτεσαι έτσι. Τόσες ιστορίες με πριγκίπισσες και τόσα love stories που μας έχουν μπει για χρόνια στο κεφάλι, μας έχουν τελικά στερήσει τη δυνατότητά μας να σκεφτόμαστε νηφάλια και με σωστή κρίση. Η ζωή είναι περισσότερο αγώνας, παρά μια κατάσταση χαράς που σου χαρίζεται έτοιμη γιατί κάποιος καλός άνθρωπος βρέθηκε στο δρόμο σου και στα έδωσε όλα. Πρέπει πρώτα μόνη σου να πατάς στα πόδια σου και μετά θα βρεις και τον καλό άνθρωπο που θα σου δώσει, αλλά και θα του δώσεις. Για να του δώσεις κι εσύ πρέπει πρώτα να έχεις καταφέρει να δώσεις στον εαυτό σου και έχεις πάρα πολύ δρόμο μπροστά σου για αυτό. Επειδή είσαι νέα και επειδή η ζωή είναι δώρο για να τη σπαταλήσεις έτσι απλά, πρέπει να δουλέψεις με τον εαυτό σου. Και σε πρώτη φάση να δουλέψεις παρέα με κάποιον επαγγελματία, γιατί ακόμη είσαι σε τόσο αρχάριο στάδιο που δύσκολα θα τα καταφέρεις μόνη σου. Αν δε μιλήσεις κάπου, τίποτα δε θα αλλάξει.
Φίλη μου, όταν κάποιος σηκώνει χέρι πάνω σου σημαίνει ότι δεν σε σέβεται. Όταν κι εσύ απο την μεριά σου είσαι έτοιμη να φύγεις κ δεν υπάρχουν σηναισθήματα απέναντι του δεν βρήσκω τον λόγο να κάθεσαι μαζί του. Όσον αφορά το παιδί, με τους καυγάδες, τις φωνές κ το ξύλο το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πάρεις το παιδί απο εκεί μέσα. Όχι μόνο δεν του κάνεικαλό τώρα, αλλά το στιγματίζει για την υπόλοιπη ζωή του. Θα μάθει να δέχετε τέτοιες καταστάσεις ή και να τις εφαρμόζει το ίδιο. Για το καλό λοιπόν, κ των 3 σας απομακρυνθείτε και διατειρείστε μια καλή σχέση.
Το πιο σημαντικό πρόβλημα που έχεις είναι ότι ο σύζυγός σου ασκεί βία πάνω σου. Σε χτυπάει και σε βρίζει και αυτό είναι το πρώτο θέμα που πρέπει να λύσεις για το καλό σου και το καλό του παιδιού σου. Πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον. Μίλα στους γονείς σου. Όσο στενόμυαλους και να τους θεωρείς (και μπορεί και να είναι), όσο αρνητικοί κι αν ήταν με την εγκυμοσύνη σου και με το γεγονός ότι παράτησες το σχολείο (και είχαν πολύ δίκιο), ένα πράγμα σίγουρα θα θέλουν οπωσδήποτε: να είσαι υγιής κι ευτυχισμένη. Γονείς σου είναι και σε αγαπούν και σίγουρα θα σε βοηθήσουν. Αν μη τι άλλο, θα σου προσφέρουν στέγη και προστασία για σένα και το μωρό σου μέχρι να βγάλεις μια άκρη. Αυτό το... online "πράγμα" που έχεις με τον τύπο από το εξωτερικό δεν είναι σχέση. Μην τον σκέφτεσαι σαν τον ιππότη πάνω στο άλογο που θα έρθει να σε σώσει από τον σύζυγό σου. Δεν είναι εφικτό αυτό και μην τον βάζεις στην εξίσωση. Έχεις πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα αυτή τη στιγμή για να ασχολείσαι με ηλεκτρονικούς έρωτες. Ξαναγράψε μας να μας πεις τι κάνεις και πως είσαι!