Tρία χρόνια μαζί του..! Χρόνια πολλά, Αρχέλαε!
Όταν επιτέλους βγήκες από μέσα μου και σε είδα για πρώτη φορά, μου φάνηκε πως έδωσα ζωή σε ένα μικρό αγγελάκι. Τόσο μαγικά όμορφος μου είχες φανεί. Άρχισες να χαμογελάς μόλις λίγων ημερών και αυτό το χαμόγελό σου είναι το σπουδαιότερο χαρακτηριστικό σου τρία χρόνια τώρα.
Σαν σήμερα το 2012 αντίκρυσες τον έξω κόσμο, αγόρι μου και εγώ αναρωτιέμαι πότε έπαψες να είσαι μωρό και έγινες ήδη τόσο μεγάλος.
Μαζί σου δυο τα κλισέ που βιώνω καθημερινά. Το ότι το δεύτερο παιδί μοιάζει να μεγαλώνει στον αυτόματο πιλότο. Αλήθεια. Λες και δεν χρειάζεται ποτέ να σου δείξουμε κάτι. Τα ξέρεις ήδη όλα και ακόμα περισσότερα.
Και το άλλο… Το μικρόβιο της αγορομάνας. Κάθε μέρα μου δίνεις τα πιο γλυκά φιλιά και μου λες «Μαμά, είσαι μια κούκλα και μισή». Και δεν ντρέπομαι να πω πως λιώνω κάθε μα κάθε φορά, λες και είναι η πρώτη φορά. Ήλπιζα να μην το πάθω εγώ, μα να που το έπαθα. Σε ευχαριστώ για όλες τις φορές που με κάνεις να νιώθω ο σπουδαιότερος άνθρωπος της γης. Υπόσχομαι να μην γίνω θανάσιμη πεθερά, ούτε υστερική αγορομάνα καθώς μεγαλώνεις 🙂
Είσαι ένας γλύκας. Ειμαι περήφανη που είμαι η μαμά σου. Χρόνια σου όμορφα, παιδί μου. Χρόνια γεμάτα πάθος, ευτυχία, περιπέτειες με αίσιο τέλος… Χρόνια πολλά… Χρόνια γεμάτα αναμνήσεις που θα μείνουν για μια ζωή… Nα απολαύσεις το ταξίδι μέχρι την προσωπική σου Ιθάκη… Και αν και όποτε με χρειαστείς, εκεί θα είμαι για σένα.
Σου εύχομαι να δεις τα παιδιά σου να γίνονται να ζουν να νιώθουν να βιώνουν να μαθαίνουν να αισθάνονται να βλέπουν όλα εκείνα που ονειρεύονται.και δεν πειράζει ας γίνεις μια υστερική αγορομανα γιατί ψυλιαζομαι πως το αντρακι που μεγαλώνει θα σου πει ψιτ μάνα χαλάρωσε τη στιγμή ακριβώς που πρέπει!ζησε όμορφες στιγμες
Ποπό... απίστευτο! Πότε πέρασαν τρία χρόνια;;; Να τον χαίρεσαι Ολίβια, να είναι γερός και καλότυχος!! :-)