Για μένα οι γονεις μου δεν θα έπρεπε να λέγονται γονείς!
Mετα από πολλή σκεψη και αφου βιβλιο δε προκειται να γραψω για τη ζωη μου, αν και θα το ηθελα, ειπα να μοιραστω την ιστορια μου μαζι σας….
Πειτε μου πως μπορει να υπαρχουν γονεις να μεγαλωνουν 6 παιδια και να μη τα αγαπουν… Αναρωτιέμαι ακομα και τωρα που είμαι ηδη μανουλα και λειπω χρονια από διπλα τους…
Αλλα ας τα παρω από την αρχη…
Ο μπαμπας μου και η μαμα μου δημόσιοι υπαλληλοι, μεγαλώσαμε σε ένα ομορφο νησι αλλα με πολλες ασχημες αναμνήσεις πλεον οποτε τυχει να παω…
Απο πολύ μικρη εμενα και τον αδελφο μου ο πατερας μου μας εβαζε να κανουμε πολύ σκληρες δουλειες, όπως να κουβαλάμε μπαζα, πετρες απο οικοδομες, να καθαριζουμε το κοτετσι σε ηλικια 7 χρονων. Αν δε γινόντουσαν οι δουλειες τρωγαμε πολύ ξυλο, εμενα με τραβαγε απο τα μαλλια, με εκανε σβουρες και με εδενε σε ένα δεντρο χωρις φαγητο…. Άλλες φορες με σαπιζε με τη παντοφλα τη πλαστικη και με εκανε ολο μελανιες, στον αδελφο μου τα ιδια… Ξυλο, κλωτσιες… Εκεινος εν τω μεταξυ ηταν απο άλλο πατερα αφου ειχε έναν ατυχο γαμο η μαμα μου. Απο ενός χρονου όμως τον ανελαβε ο πατερας μου, θα επρεπε να τον αγαπει περισσοτερο, όμως χμμμμ, δε σκέφτονται ολοι σαν εμενα…
Ετσι κυλουσε η ζωη μας, για μας ηταν απλη καθημερινοτητα.. Εγω αν και παιδι του πατερα μου ειχα εξισου τον ιδιο χειρισμο με τον αδελφο μου….
Στο σχολειο πλεον πηγαινα παντα φοβισμενη, μετα το σχολειο δουλευα σε καφετερια που ανοιξε μετεπειτα ο πατερας μου με ένα φιλο του.. Σερβιρα, επλενα και ημουν ως αργα στη δουλεια και ας ειχα να κανω μαθηματα σχολειου, ποτε δε γινόντουσαν… σχολουσα 12 το χειμωνα και 2 το καλοκαιρι…
Αργοτερα δε πηγαινε καλα η καφετερια και εκλεισε… Επιασα δουλεια αλλου όμως, οπου εβρισκα, επρεπε να προσφερω, ελεγε ο πατερας μου, στην οικογενεια χρηματα… Και ετσι παντα μου εβρισκε, μεχρι και οικοδομη με εστειλε… Ηθελε απο χρηματα παντα περισοτερα… Ετρωγε πολύ… Δε ξερω τι τα εκανε τοσα χρηματα…
Εν τω μεταξυ ο αδελφος μου ειχε μπει στρατο. Τα υπολοιπα αδελφια πιο μικρα και ετσι παρολο που δουλευαν και οι δυο γονεις επρεπε να δουλευω και εγω…
Στα υπολοιπα αδελφια μου δε φερονταν το ιδιο, αντιθέτως θα ελεγα πως τα ειχαν ολα…
Το λογο που με ξεχωρισε δε τον γνωριζω… Επειδή ημουν κοντα με τον αδελφομου; Επειδή ολοι ελεγαν ποσο γλυκο κοριτσι είμαι; Πραγματικα δε ξερω τι να σκεφτω, εχω σκεφτει και το θεμα ζηλειας; Μα πως; Να ζηλευε το παιδι του;
Μικρο κοριτσι «πουτ…». με ανεβαζε, «πουτ…» με κατεβαζε, μεχρι τωρα τα θυμουνται ακομα γιαγιάδες και παππούδες….
Τι ζηλεια και βλακείες, ο ανθρωπος ειχε απλα πρόβλημα, η μανα μου δε τολμουσε να αντιμιλησει πουθενα και ετσι η ζωη κυλουσε…
Δεν αντεχα ολη αυτή τη μεταχειρηση και στα 16 μου πηρα το καραβι ένα βραδυ και πηγα Πειραια…
Δεν ειχα καπου να παω…
Δεν ηξερα καποιον, ετσι απλα εφυγα….
Δε με αναζητησε κανεις, μετα απο 3 μερες μπορεσε και πηρε τηλεφωνο η μανα μου.. αλλα χωρις πολλα πολλα της ειπα ειμαι καλα και δεν ξανα γυρναω σπιτι…
Η απαντηση της;
«Σε εφερα μεχρι εδώ και εσυ τι κανεις για μας τωρα; Πρεπει να μας ξεχρεωσεις!!!!«
Να ξεχρεωσω τι; Που με μεγαλωσαν; Της εκλεισα το τηλεφωνο!!!
Δεν αντεχα άλλο…. τα γραφω και κλαιω… μου ‘χουν μεινει τοσα μεσα μου….
Μ’ αρεσει που τη λυπομουν κιολας τη μανα μου και εκεινη μου μιλησε με το χειροτερο τροπο!!!!!
Μανα μου είναι, την ποναγα… αλλα εκεινη όχι εμενα.…. Ααααχ, Θεε μου..
Εμεινα μια βραδΙα σε ένα παγκακι εκει στο Πειραια και υστερα ανακαλυψα ότι υπηρχε τοτε μια καφετερια με φαγητο μαζι και λειτουργουσε 24 ωρες ανοιχτα… Ειχα ελαχιστα χρηματα αλλα βολευτηκα (σημερα 33 χρονων που τα σκέφτομαι απορω με το θαρρος μου)
Εκει εμεινα με μια βαλιτσα 3 μερες με την ελπιδα να βρω μια δουλεια και να μεινω καπου….
3 μερες κοιμομουν στο τραπεζακι στο πανω οροφο της καφετεριας… Ανεβοκατεβενα για να αλλαξω ρουχα στο μπανιο και καθομουν εκει και παλι… δεν ηξερα τι να κανω αλλο… Δεν ειχα καθαρο μυαλο, ολο εκλαιγα, ποναγε πολύ η ψυχη μου.…
Ο ανθρωπος που δουλευε τοτε εκει υπεύθυνος μετα απο 3 μερες με πλησιασε και εκατσε μαζι μου…
«Γιατι εισαι εδώ 3 μερες; Δεν φαινεσαι κοριτσι του δρομου…«
Και ετσι του ειπα την ιστορια μου με τους γονεις μου, στεναχωρεθηκε παρα πολύ, αναρωτηθηκε μαλιστα, όπως ολοι εσεις, η μανα μου γιατι δεν εκανε κατι για όλα αυτά…. Χμμμ, φοβοταν λεει… Υπαρχει μανα που φοβαται να μπει μπροστα για το παιδι της; Ρωταω εγω τωρα… θα κανα τα παντα για το παιδι μου!!! Εκεινη όμως όχι….
Με πηρε σπιτι του…. Λες και με εσπρωχνε κατι, ετσι απλα, αβγαλτο κοριτσι πηγα… Θα μπορουσα να ‘χα πεσει σε κανα τρελο βεβαια ή κανα παλιανθρωπο… Όμως τον ακολούθησα! Να ναι καλα, λες και τον εστειλε ο θεος!!! Για μενα ο Θεος τον εστειλε!!!
Με κρατησε 3 μηνες σπιτι του, μου βρηκε δουλεια και με βοηθησε πολύ οικονομικα και αυτος και ο αδελφος του. Ηταν ορφανοι και οι δυο και η ιδεα μιας γυναικας στο σπιτι ηταν πολύ ομορφη αφου δε με εκμεταλευτηκαν πουθενα!! Μπορω να πω ότι περασα πολύ ομορφα, τους ενιωθα οικογενεια. Ηταν η οικογενεια μου!
Μεχρι που επιασα το δικο μου σπιτι και ειχα τη δουλεια μου…. Αργοτερα γνωρισα τον αντρα μου και εχουμε ένα παιδακι τωρα 5 χρονων…
Περασαμε πολλα μαζι, αφου είχαμε καποια μικρα θεματακια με την οικογενεια του… Απο αποψη ότι εγω τι είμαι ορφανη; Που είναι οι γονεις μου; Όταν ηρθε η ωρα να παντρευτούμε, επεμενε πολύ να παρουμε τους γονεις μου τηλεφωνο… Του εκανα τη χαρη, αν και ηξερα την συνεχεια.
Μιλησα με τη μανα μου που ηταν πολύ ψυχρη.
«Ο πατερας σου θα αποφασισει» ειπε.
Τελικά ήρθαν! Απιστευτο ε; Μαλλον ετσι απλα για να δουνε ηρθαν που βρισκομαι και τι εκανα….
Οι γονεις του αντρα μου είναι κωφαλαλοι… Και τι δεν ακουσα για το παιδι που θα κανω, λες και ηταν ειδικοι!!!!
Δεν τον θελανε με τιποτα, ειχαν και αποψη… «Πώς θα μιλαμε με τους συμπεθερους;» έλεγαν…
Εγω φταιω όμως, ηξερα τι θα γινει… Την ιδια μερα σηκωθηκαν και εφυγαν
Με στεναχωρεσαν, τα εκαναν όλα ανω κατω!!! Ντροπη μεγαλη….
Παντρευτηκα χωρις να εχω καποιον διπλα μου… Mα δεν ηθελα κιολας….. Eπεμενε ο αντρας μου ομως….
Δυσκολοι ανθρωποι πολύ… Mετεπειτα παντρευτηκαν οι δυο μου αδελφες… Oπου και εκει δε θελαν τους γαμπρούς ελεγαν, παρολο που εκεινες περασαν καλυτερα απο εμενα στο γαμο τα χαλασαν… Θελανε οι γονεις μου να παντρευτούμε δημοσιους υπαλληλους ολες, 5 κορίτσια και ένα αγορι ειμαστε…
Ολοι πλεον εχουμε παιδια… Ολοι ειμαστε παντρεμένοι.… αλλα χωρις καμια επαφη μεταξυ μας… ο λογος; Δε τον γνωριζω αληθεια!!!! και με λυπει ακομα.… οσο ελειπα εγιναν πλυσεις εγκεφαλου πολλες φενεται… αλλα αναρωτιέμαι, εγω τους σκέφτομαι ολους μα ολους, εχω επιχειρησει να μιλησω εκεινοι όμως όχι.… γιατι; Μα δεν εχω κανει κατι..… Παλεψα στη ζωη μου πολύ δε με βοηθησε κανεις τους καιόμως για όλα αυτά ευθυνονται οι γονεις μου, πως μπορει να μην αγαπησαν τα παιδια τους όλα; Γιατι μας χωρισαν μεταξυ μας και δε μπορουμε να ενωθουμε γιατι επικρατει ψυχος.…
Μιλαω μονο με τον αδελφο μου… προφανως εμεις ημασταν τα παιδια που δεν επρεπε να μας μιλανε απο μικρα… Προφανως ψυχολογικα μεσα τους εχουν και αυτοι διαφορα…. Αφου δεν υπαρχει ζεστασια… οι γονεις ομως γιατι δε νοιαζονται για τα εγγονια τους!! Απ’ ολων μας τα παιδια δεν εχουν δει κανενα!!!!
Αυτό το γιατι με τρωει ακομα.…
Ξερω ναι κοιταω την οικογενεια μου και προχωραω.… το παιδι μου με ρωτάει και δε ξερω τι να του απαντησω… ειμαστε μονοι μας.… και δε ζηταω κατι παραπανω, δοξα το θεο εχουμε πολλους καλους φιλους… και μια δουλιτσα που τα βγαζουμε δυσκολα… δε ζητησαμε κατι όμως παρα μονο ζεστασια και αγαπη…
Μεσα μου μου πνιγομαι κλαιω και κανω τα παντα για να ναι το παιδι μου ευτυχισμενο, να ‘χει τα καλυτερα και ας το κακομαθαίνω… ελειψαν τοσα σε μενα, μη με κρινετε….
Οι γονεις μου για μενα δε λεγονται γονεις!!! Νταβατζηδες λεγονται!!! Σεβομαι ότι με εκαναν αλλα δεν με μεγαλωσαν σωστα… Η ψυχη μου το ξερει… μπορει μαυτο τον τροπο να με εκαναν να ποναω τον κοσμο και τον συμεριζομαι αλλα τα αδελφια του τα κανανε να εχουν μισος και κακια μεσα τους….. Εμενα αν μου χτυπησουν τη πορτα θα την ανοιξω.. εκει είναι η διαφορα μας…. και δε ξερω αν είναι το σωστο τελικα..
Να συγχωρω ή να τιμωρω; Θεωρω ότι τιμωρος είναι μονο η ζωη.…
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σε συμμερίζομαι. Η μάνα μου με έδιωξε από το σπίτι ενώ ημουν άνεργη με παιδί. Γιατί? Για να το νοικιάσει για μια εβδομάδα στους Βούλγαρους. Δεν της ξαναμιλησα από τότε. Ευτυχώς είχα βοήθεια από ψυχολογο και το ξεπέρασα. Υπάρχουν γονείς Νάρκισσοι, που θέλουν να καταστρέψουν τα παιδιά τους. Σε μισούν όταν δεν μπορούν να σε ελέγχουν. Και φυσικά σπέρνουν τη διχόνοια στα παιδιά τους. Σου αξίζει ένα μεγάλο μπράβο που έφυγες και πήρες τη ζωή στα χέρια σου. Δεν χρειάζεσαι αυτούς τους ανθρώπους κοντά σου για να ζήσεις μια ζωή που σε ικανοποιεί και σε γεμίζει. Οι άνθρωποι αυτοί είναι δυστυχισμένοι, είναι για λυπιση. Κοίταξε να γίνεις εσύ ο στυλοβάτης και η ακτίνα φωτός για το παιδί σου. Να είσαι πάντα καλά.
M&C 25/11/2015 - 3:59 μμ Σάλτσες?Ναι δεν αντιλέγω...Σάλτσες θα βάλουν όσοι σου μιλάν τετ ατετ για να σε κάνουν να τους λυπηθείς....Ούτε εγώ πέρασα καλά παιδικά χρόνια κ θα μπορούσα να γράψω μια ιστοριούλα πάνω στην απόγνωσή μου όμως δεν το έχω κάνει γι'αυτο μην είμαστε απόλυτοι.... Θα συμβούλευα την κοπέλα να κοιτάξει το σπίτι της κ μόνο κ ότι είναι να έρθει θα έρθει...Από την στιγμή που ούτε τα αδέρφια σου μιλούν μαζί σου μην ασχολείσαι γιατί έτσι κ μπουν στη ζωή σου ίσως πληγωθείς περισσότερο στην πορεία...ίσως έχεις απωθημένα κ έλλειψη στοργής κ αγάπης αλλά ξέχασέ τα πες πως γεννήθηκες χωρίς γονείς...δώσε την αγάπη σου κ την στοργή σου στο παιδί κ τον άντρα σου κ προχώρα δυναμικά...
Σωστά, Τιμωρός είναι η ίδια η Ζωή όπως είπες!! Κοίτα μπροστά φίλτραρε τα γεγονότα και τα αποτελέσματα και ασχολήσου με την οικογένεια που δημιούργησες!!! "π'ισω έχει η αχλάδα την ουρά"... ΟΛΑ ΚΑΛΑ όσο και αν δεν το πιστεύεις!!!
Οκ,ειμαι καιρο εξαφανισμενη και εχω κανα χρονο να σχολιασω καποιο αρθρο απο το site γιατι δεν μπορω να τα διαβαζω ολα λογω ελλειψης χρονου αλλα αυτο ρε φιλεναδα πραγματικα ξεπερναει!Τα παντα ξεπερναει!!!Με προκαλεσε τοσο πολυ οταν το διαβασα που δεν μπορω να μην το χαρακτηρησω τουλαχιστον troll!!!!!
Γιατί M&C? Πιστεύεις πως δεν υπάρχουν τέτοιες οικογένειες? Αγαπητή θεματοθέτρια το μόνο που μπορώ να πω είναι να επισκεφτείς έναν ψυχολόγο, θα σε βοηθήσει να ταξινομήσεις κάπως τα πράγματα μέσα σου. Κι εγώ πέρασα δύσκολα παιδικά χρόνια που τα έκρυβα μέσα μου και έκανα σαν να μην υπήρξαν. Όταν έμεινα έγκυος όμως πανικοβλήθηκα, με έπνιξαν όλα αυτά και εν τέλει δεν μπορούσα να βρω ισορροπία.
Απο περιεργεια μπηκα να δω μηπως σχολιαστηκε το σχολιο μου. Δεν ειμαι κακια κι ουτε εχω σκοπο να τσακωθω με κανεναν.Απλα η ολη ιστορια μου φανηκε πολυυυυυυ τραβηγμενη!!Δεχομαι οτι υπαρχουν ανθρωποι που δεν περασαν καλα παιδικα χρονια,που ειχαν κακους γονεις και περασαν μπολικη κακοποιηση αλλα δεν τους ετυχαν ΟΛΑ στραβα!!!Αν ο χαρακτηρισμος μου ''troll'' σας φανηκε υπερβολικος,τι να πω?Μπορει και να ηταν αλλα αυτη η εντυπωση μου δημιουργηθηκε διαβαζοντας αυτη την ιστορια.Οταν ενας ανθρωπος λεει μια ιστορια ζωης η οποια εχει και λιγη 'σαλτσουλα' να περιμενει οτι θα εχει και δυσπιστους αναγνωστες!Και για μενα αυτη η ιστορια εχει μαλλον πολλες 'σαλτσουλες'!!
Kι εγω αυτο σκεφτηκα....πολυ Δημουλιδου βιαβαζει η τυπισσα
Μην απορείς ....Σε διαβεβαιώ οτι υπάρχουν τέτοιες οικογένειες, κ εγω απο μια τέτοια ακριβως ιδια οικογένεια και καταστάσεις προερχομαι.......την καταλαβαίνω απόλυτα την κοπελα κ ειμαι σίγουρη οτι αυτα που μας περιγράφει ειναι απολύτως αληθινά
Ή μεγαλύτερη τιμωρία τους είναι πως δεν κατόρθωσαν να φτιάξουν έναν κακό άνθρωπο που θα προσπαθούσε να αναπαράγει το πρότυπο τους και να διαιωνισει και στα δικά του παιδιά τον ξυλοδαρμό και τις κάθε είδους τιμωρίες.Ίσως θα πρέπει να σταματήσεις να αναρωτιέσαι ια το γιατί έγιναν όλα αυτά και να αρχίζεις να θαυμαζει ς τον εαυτό σου που τα σταμάτησε όλα αυτά .Ζησε ευτυχισμένη και περήφανη που τη βία δεν την έκανες και δικό σου τρόπο ζωης
Κρίμα για τα παιδικά σου χρόνια. Όμως η ζωή σε έκανε δυνατή. Ευτυχώς η δύναμη αυτή θα σε κάνει καλή μητέρα για το παιδάκι σου. Μη σκέφτεσαι τα παλιά, δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι. Κοίτα πώς θα κάνεις όμορφη και χαρούμενη τη ζωή για τη νέα σου οικογένεια. Καλή συνέχεια.
Να το δωσεις στη Μαντα...Μεγαλη επιτυχια αν και θυμιζει αρκετα καποια αλλα που εχει ηδη γραψει.........
Πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Πολύ ζόρικη ζωή. Πολύ λυπάμαι. Δεν μου αρέσει η έκφραση "ότι δεν σε σκοτώνει δε κάνει δυνατότερο" γιατί δεν ισχύει (όπως και άλλες μπαρούφες που έχει πει ο Νίτσε). Σε αλλάζει και σε κάνει να βλέπεις τη ζωή αλλιώς, ναι. Αλλά τέτοιες πληγές δεν επουλώνονται εύκολα. Θα σου πρότεινα να μιλήσεις με κάποιον ειδικό. Έναν ψυχολόγο. Να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις την κακοποίηση που υπέστης από τους γονείς σου και να μην επαναλάβεις τα λάθη τους. Να σου ζήσει το παιδάκι σου και εύχομαι τα καλύτερα από δω και στο εξής.
Συγχαρητήρια για το σθένος που έδειξες και για το πως πορεύτηκες στη ζωή σου! Μπράβο που δεν άφησες το μίσος να πνίξει την ψυχή σου , μόνο με την αγάπη μπορούμε να προχωρήσουμε κορίτσι μου και αυτήν θα μεταλαμπαδεύσεις στο παιδί σου. Να σαι γερή , να χαίρεσαι την οικογένειά σου!
Γλυκιά μου η ιστορία σου μου θύμισε πολυ του άντρα μου.Δεν έζησε παιδικά χρόνια μόνο δουλειά και ξύλο.Ακομα και τώρα του συμπεριφέρονται λες και ειναι χειρότερα απο ξένος.Τα αλλά δύο αδέρφια του μικρότερα σε ηλικία έχουν τα πάντα και το έχει σαν παράπονο.Εγω προσπαθώ να τον στηρίξω αλλά τα παιδικά τραύματα και τα αποθυμενα δυστυχώς δεν ξεπερνιούνται εύκολα.Προσπαθουν με κάθε τροπο να τον πληγώνουν και αναρωτιέμαι πως γίνεται να τον κάνουν στο ίδιο τους το παιδί,στο αίμα τους.Δυστηχως κοπέλα μου κάποιοι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν παιδιά.Αυτο που θα σου πω το οποίο λέω συνεχώς και στον άντρα μου ειναι να τους λυπάσαι που φέρανε στον κόσμο τέτοιο παιδί σαν εσένα και δεν το εκτίμησαν.Οι ζωη ειναι μικρή και ολα εδω πληρώνονται. Να σαι καλα εσύ και το παιδάκι σου και βγαλτους εντελώς απο την ζωη σου γιατι και πάλι θα σε πληγώσουν.
Κοπέλα μου έχεις δίκιο σε ότι κ αν πεις!! Αλλά τι το ψάχνεις μετά από τόσα χρόνια ? Καταλαβαίνω ότι για να θες να το μοιραστείς είναι κάτι που ακόμα σε τρώει, σε βασανίζει κ είναι λογικό ως ένα σημείο γιατί δεν πέρασες κ λίγα. Αφού όμως είναι κάτι που δεν μπορείς εύκολα να αφήσεις πίσω σου, εγώ θα έλεγα ότι ίσως είναι καλύτερα να μιλήσεις κ σε κάποιον ειδικό. Ένας ειδικός θα μπορέσει να σε βοηθήσει περισσότερο κ καλύτερα απ' ότι εμείς. Κάποιοι άνθρωποι, όπως οι γονείς σου, δεν πρέπει να γίνονται γονείς, οι πράξεις τους το δείχνουν. Όμως όσο κ αν το ψάχνεις στο μυαλό σου γιατί οι ίδιοι σου οι γονείς σου φέρθηκαν έτσι, συμπέρασμα δεν θα βγάλεις. Κανείς από εμάς τουλάχιστον, δεν έχει την απάντηση που ψάχνεις, μόνο οι γονείς σου την έχουν. Αλλά φοβάμαι ότι ούτε κ από αυτούς απάντηση θα πάρεις. Όχι γιατί δεν την έχουν, δεν ξέρουν, αλλά γιατί δεν θέλουν να στην δώσουν, γιατί δεν έχουν ούτε ένα ίχνος καλοσύνης μέσα τους, γιατί δεν τους νοιάζει, γιατί δεν θέλουν να σε βγάλουν από την μιζέρια σου κ να σε ξελαφρωσουν απαντώντας στα ερωτήματα σου ώστε να μπει ένα τέλος κ εσύ να συνεχίσεις την ζωή σου ήρεμα κ ωραια! Έχεις φτιάξει μια ωραία οικογένεια αυτό έχει σημασία τώρα. Ότι έγινε στο παρελθόν δεν αλλάζει. Το παρόν κ το μέλλον μόνο αλλάζουν για αυτό ξέχνα τα παλιά κ κοίτα μπροστά. Κ αν πρέπει οπωσδήποτε να βάλεις ένα τέλος σε αυτό που σε τρώει την ψυχή γιατί σε εμποδίζει να πας παρακάτω τότε πιάσε τους γονείς σου κ μιλάς τους. Μιλάς τους σταράτα όμως, με ειλικρίνεια, πες τα όλα! Πες τους επακριβώς τι σου έχουν κάνει μήπως κ καταλάβουν τι πρόβλημα έχουν δημιουργήσει κ έτσι μήπως φιλοτιμηθουν κ απαντήσουν στις ερωτήσεις σου. Επίσης εγώ θα σου πρότεινα να προσπαθήσεις να επανασυνδεθεις με τα αδέρφια σου. Βάλε νερό στο κρασί σου κ κάνε εσύ την κίνηση, δεν πειράζει. Επικοινώνησε μαζί τους, προσπάθησε να καταλάβεις τι είναι αυτό που τους κάνει να είναι εναντίον σου κ προσπάθησε να το διορθώσεις ακόμα αν δεν φταις.
Αχ βρε κοριτσι....κουβαλας μεγαλο πονο στην ψυχη σου!!!! Και ειναι λογικο δηλαδη!!!! Ειναι δυσκολο κανεις να διαχειριστει τετοιες καταστασεις....δεν θα σου πω ξεχνα τα γιατι καταλαβαινω πως δεν γινεται!!! Ουτε να συγχωρησεις θα σου πω.....απλα απομακρυνσου εντελως!!!! Κρατα επαφη μονο με τον αδελφο σου!!!!! Και ολοι οι υπολοιποι μακρια...!!!!! Μην ψαχνεις τα γιατι.....κακο στον εαυτο σου κανεις!!!!! Ήσουν απλα ατυχη ως προς τα παιδικα σου χρονια, σκεψου ομως ποσο δυνατη σταθηκες!!!!! Εισαι παραδειγμα προς μιμηση κουκλα μου!!!!! Τα καταφερες υπεροχα και ειμαι σιγουρη πως θα εισαι μια υπεροχη ΜΑΝΑ!!!! Πραγματικα με συγκινησε η ιστορια σου!!!! Να εισαι παντα καλα με το παιδακι και τον αντρα σου!!!! Εχεις το σεβασμο μου!!!!!
Είναι ίσως εύκολο να σου πω να μη στενοχωριέσαι και να κοιτάξεις την οικογένειά σου και τη ζωή σου, αλλά από προσωπική εμπειρία, ξέρω πως δεν είναι και τόσο εύκολο. Πάντα υπάρχει μέσα σου μια πικρία και ένα "γιατί". Το μόνο που μπορώ να σου πω, και το ξέρω από πρώτο χέρι, είναι πως, αν έχεις την οικονομική δυνατότητα, καλό είναι να δεις έναν ψυχολόγο, να βγάλεις από μέσα σου όλη τη στενοχώρια και τα γιατί που σε βασανίζουν. Όλη αυτή η κακοποίηση της παιδικής ψυχής αφήνει κατάλοιπα που απλά σε ταλαιπωρούν και σε θλίβουν και καλό είναι να τα ξεφορτωθείς. Τότε θα μπορείς να δεις με άλλο μάτι τη ζωή σου και όλα αυτά θα υπάρχουν πίσω σου απλά σαν γεγονότα, χωρίς συναισθηματική φόρτιση. Να είσαι πάντα καλά, κι από εδώ και πέρα μόνο ευτυχία σου εύχομαι!
Τα καταφερες! Εμεινες ορθια! Απλα να αγαπας το μωρο σου και τον αντρα σου και να προχωρας προς το φως! Τους αλλους αστους, μονο ενεργεια θα σου τρωνε....
Γιατι καθεσαι και στεναχωριεσαι; Να ευχεσαι να ειναι το παιδι σου να ειναι καλα, να το βλεπεις να μεγαλωνει και να το καμαρωνεις!!! Ολοι οι ανθρωποι δεν ειναι φτιαγμενοι για να γινονται γονεις!!! Ισως αυτο συνεβει με τους δικους σου!!! Αυτο ομως δεν ειναι προβλημα δικο σου!!! Ειναι δικο τους!!! Οι γονεις εχουν υποχρεωση να ειναι διπλα στα παιδια τους και να τα βοηθουν οπως μπορουν, και οχι το αντιθετο!!! Γι' αυτο μη σκας!!! Σου ευχομαι τα καλυτερα για σενα και την οικογενεια σου.
Δεν ξέρω τι να σου πρωτογράψω. ποιος να κρίνει εσένα γλυκιά μου; Αντίθετα σου αξίζουν πολλά μπράβο που τα καταφερες και στάθηκες στα πόδια σου. Κοίταξε την ζωή σου, προσπάθησε να μην τα κουβαλάς μέσα σου όσο δύσκολο κι αν ειναι. Να χαίρεσαι το παιδάκι και να είσαι πάντα γερή!!!!!