Με λένε Μαρία, ειμαι χωρισμένη και «μαμα» ενός 4χρονου αγοριού. Στη λέξη μάμα βάζω εισαγωγικά γιατί δεν ξέρω πλέον αν θεωρούμαι μαμά, μέσα μου παλεύω με την ενοχές και τις τύψεις… Άφησα τον πατέρα του παιδιού μου για χάρη ενός έρωτα που δεν είχα ζήσει ποτέ. Μπήκε στη ζωή μου τα τελευταία 2 χρόνια όταν δηλαδη ο γιος μου ήταν 2 ετών. Χώρισα τον μπαμπά του τον οποίο ακομη και σήμερα θεωρώ καλύτερο μπαμπά του κόσμου για τον άνθρωπο τον όποιο ερωτεύτηκα παράφορα…
Περνούσαμε καλα, ζούσα τον απόλυτο έρωτα, ένα πρωτοφανές συναίσθημα για μένα μιας και τον μπαμπά του γιου μου τον παντρεύτηκα μετα από σύντομη σχέση και έπειτα από εγκυμοσύνη. Ζούσα λοιπόν τον έρωτα μου αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το παιδί μου… Αυτο που με ένοιαζε ήταν να ειμαι με τον σύντροφο μου, να περνάω καλα… Δεν παράτησα τον γιο μου αλλα δεν περνούσα και χρόνο μαζι του, το μυαλό μου ήταν εκεί κολλημένο…
Σήμερα ειμαι ακομη με τον σύντροφο αλλα δεν μένουμε μαζι γιατί εγω μένω με τον γιο μου, πράγμα το οποίο και δεν δέχεται γιατί έτσι τον έμαθα τον έμαθα… Αποτέλεσμα μετα από 2χρόνια να μου ζητάει να αφήσω το παιδί στον μπαμπά του για να συζήσουμε και να κάνουμε οικογένεια και να τον παίρνω Σαββατοκύριακα…
Έχω βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το παιδί μου, αλλα ειμαι τόσο ερωτευμένη που αυτο θολώνει τη σχέση μου με το παιδί μου. Ειμαι τόσο δειλή, δεν μπορώ να τον βγάλω από τη ζωή μου και να αφοσιωθώ στο μικρό μου τον οποίο όποτε κοιμάται του ψιθυρίζω στο αυτί ένα συγνώμη που του διέλυσα την οικογένεια, που τον αφήνω πολλές ώρες για να ακολουθώ τον έρωτα που δεν είχα ζήσει ποτέ…
Μέσα μου ξέρω το αποτέλεσμα, ξέρω ότι θα χάσω τον έρωτα, θα μείνω μόνη με τον γιο μου και αργότερα τελείως μόνη και με πονάει, δεν θέλω να τον χάσω, του έχω δώσει τα πάντα αλλα δεν υπάρχει λύση… Απλά νομίζω ότι δινω μια παράταση κάθε μέρα…
Το ξέρω θα κριθώ, θα πληρώσω γιατι για χάρη του έρωτα πλήγωσα τον άντρα μου αλλα και τον γιο μου… Φοβάμαι το αυριο, φοβάμαι τις μέρες που θα έρθουν, νομίζω ότι έχω χάσει κάθε επικοινωνία με το παιδί μου, δεν θέλει να ειναι μαζι μου πλεον, ζητάει συνεχώς τον μπαμπά και τη γιαγιά του, τη μαμά του μπαμπά του, γιατί με εκείνους περνάει όχι τον περισσότερο χρόνο αλλα τον πιο ουσιαστικό χρόνο… Θα παίξουν, θα διαβάσουν παραμύθια, θα δημιουργούν, θα τον διασκεδάζουν, ενώ μαζι μου ξέρει ότι θα με βλέπει πάνω από ένα τηλέφωνο και θα χαζεύει με τις ώρες dvd μέχρι να κοιμηθεί…
Τώρα πλεον που τα καταλαβαίνω ειναι αργά γιατί απλά δεν θέλει… Δεν με θέλει…
Έχω χάσει τον έλεγχο σαν μάνα, σαν σύντροφος, σαν ανθρωπος…
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
προσπαθησε να τα βρης με τον συζυγο σου.
Αν νιώθεις τύψεις για όλα αυτά, διόρθωσε τα όσο ακόμα μπορείς γιατί θα χάσεις το παιδί σου, δε θα σε θέλει. Ακόμα μπορείς. Ξεκίνησε να παίζεις μαζί του. Τι πάει να πει το αφήνεις να βλέπει dvd και κοιτάς το τηλέφωνο? Αυτό δείχνει ότι ούτε εσυ θέλεις το παιδί σου γιατί δε διεκδικείς ούτε μια στιγμή μαζί του....ή όχι?? Θέλεις να μεγαλώσει με την αγάπη μόνο του πατέρα? Πολλά κρίμα. Συμμορφώσου!! Έχεις οικογένεια και παιδί, οι γονείς κάνουν θυσίες για τα παιδιά τους, εσυ????
Είσαι πολύ εγωίστρια! Όλα όσα γραφεία επιβεβαιώνουν ότι τελικά κάποιοι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν ποτέ παιδιά ! Κατανοώ ότι μπορεί να ερωτεύτηκες αλλά δεν μπορώ με τίποτα να κατανοήσω γιατί πληγώνεις έτσι μια αθώα παιδική ψυχή ! Το καλύτερο είναι το παιδί να μεγαλώσει με τον μπαμπά του σε ένα υγιές περιβάλλον με ανθρώπους που το αγαπάνε πράγματικα ! Δυστυχώς ΕΣΥ αγαπάς μόνο τον εαυτό σου ! ΕλπιΖω να πράξεις το καλύτερο για το παιδί ! Διάβασα δυο φορές το κείμενο σου και μόνο θυμό νιώθω ! Συγγνώμη αλλά έχω μια κόρη 2,5 ετών και δεν μπορώ να σκεφτώ να την παραμερίζω για κάνεναν και τίποτα !!
Καλησπερα. Οχι εγω δε μπορω να κατηγορησω εναν τετοιο ανθρωπο. Ναι το χει μετανιωσει ναι εχει ενοχες μη λεμε τα ιδια γι αυτο αλλωστε γραφει. Μη ξεχναμε αλλωστε πως για να εχει ουσιαστικη σχεση με το παιδι πρεπει να ναι ολοκληρωμενη και ευτυχισμενη η ιδια. Αλλιως το παιδι το καταλαβαινει κ φορτωνεται το ιδιο ενοχες. Ναι ημουν τυχερη γιατι εγω μπορεσα αν και χωρισμενη να υα ισσοροπησω και τα δυο και εχω πολυ καλη σχεση με τα παιδια μου. Αλλα ισως μεχρι να βρει τον εαυτο της αν βλεπει το παιδι μονο σκ να ειναι πιο ουσιαστικο απ οτι καθημερινα και να ειναι το μυαλο της αλλου. Δεν ειναι τρελο ως χωρισμενη μπορω να σας πω πως ο γονιος που εχει ενα σκ γεματο με τα παιδια του εχει πιο ουσιαστικο χρονο απ οτι στην καθημερινοτητα που αν δεν ειναι ο "ερωτας" ειναι ολα τα προβληματα που μας βαραινουν. Και βεβαια επιβαλλεται να φτιαξει τη σχεση της με το παιδι αλλα αν αφησει το αλλο κομματι που προφανως το εχει αναγκη θα βγει πανω στο παιδι. Και προς θεου δεν εγκρινω τη συγκεκριμενη σχεση που εννοειται θα πρεπε να τη στηριξει με το παιδι και οχι να τη βαζει σε τετοια διλληματα.
ενταξει ολα αυτα που διαβαζω ειναι απαραδεκτα ...αν ειναι δυνατον τι αλλο θα ακουσουμε ..καλα δεν σκεφτεσε καθολου το παιδι σου ???εαν αυτος ο αντρας σε ηθελε πραγματικα τοτε δε θα σε εβαζε να διαλεξεις αναμεσα σε αυτον και το παιδι σου..τοσο χαζη εισαι?? το κεφι του θελει να κανει ο ανθρωπος ....εαν πραγματικα σε αγαπουσε θα ηταν στηριγμα διπλα σε σενα και το παιδι σου ...βαλε μυαλο και αφιερωσε χρονο στο παιδι σου ..θα μετανιωσεις και θα ειναι αργα στο μελλον ....οι ερωτες πανε και ερχονται ..τετοια λαθη ομως δεν διορθωνονται ...