Τα πεθερικά μου με χρησιμοποιούν!
Το ονομα μου ειναι Αννα και θελω να μοιραστω μαζι σας την ιστορια μου για να ακουσω γνωμες απο γυναικες πιο εμπειρες απο μενα.
Ειμαι 25 χρονων, γεννηθηκα και ζω στην επαρχια και ειμαι αισθητικος. Ειμαι μαζι με τον συντροφο μου 6 χρονια και το προβλημα ξεκιναει οταν μετα απο 1 χρονο σχεσης με πηγε να με γνωρισει στην οικογενεια του.
Δεν με καλοδεχτηκαν, ειχαν πολυ κρυα συμπεριφορα. Μετα απο καιρο μου αποκαλυψε οτι δεν με θελουν οι γονεις του επειδη πιστευουν οτι ειμαι κατωτερη τους. Εδω να σας πω οτι καταγομαστε και οι δυο απο το ιδιο χωριο, απλως οι γονεις του ζουσαν λογω δουλειας στην κοντινοτερη πολη. Γυρισαν πισω στο χωριο οταν συνταξιοδοτηθηκαν. Ειναι και οι δυο αποφοιτοι πανεπιστημιου οπως και ο συντροφος μου, οικονομικα ειναι σχετικα καλα. Οι γονεις μου απο την αλλη δεν εχουν σπουδασει, εχουν δικη τους επιχειρηση και ειναι παρα πολυ καλα οικονομικα. Εχω 3 αδερφους οι οποιοι δουλευουν στην οικογενειακη μας επιχειρηση μαζι με τους γονεις μου.
Οι γονεις του λοιπον δεν με ηθελαν γιατι ειμαι αμορφωτη οπως ελεγαν και οτι του αξιζει κοπελα απο καλυτερη οικογενεια.
Καπως ετσι κυλησαν αλλα 4 χρονια στα οποια δεν ειχαμε καμια απολυτως επαφη και μαθαινα συνεχεια οτι εκαναν διαφορα κακοπροαιρετα σχολια για μενα και την οικογενεια μου. Πριν ενα χρονο ο συντροφος μου μου εκανε προταση γαμου την οποια και δεχθηκα ομως αποφασισαμε να ζησουμε λιγο μαζι πριν φτασουμε στο γαμο. Οι δικοι του προσπαθησαν να του αλλαξουν γνωμη (για την ακριβεια του ειπαν οτι περιμεναν οτι θα με ειχε βαρεθει ηδη τοσα χρονια και θα με παρατουσε…) αφου ομως δεν καταφεραν να του αλλαξουν γνωμη το δεχθηκαν με τα μουτρα στο πατωμα.
Ετσι αρραβωνιαστηκαμε και αρχισαμε να σκεφτομαστε που θα μεινουμε.
Οι γονεις του εκαναν τους κινεζους. Τοτε μας ειπαν οι γονεις μου οτι μου δινουν ενα διαμερισμα που εχουν να ζησουμε εκει για να μην σπαταλαμε τα λεφτα μας στα ενοικια. Και σα να μην εφτανε αυτο μου το επιπλωσαν κιολας και μου ψωνισαν ΤΑ ΠΑΝΤΑ για το σπιτι, απο πιατα ποτηρια μεχρι κουβερτες σεντονια χαλια κουρτινες και οτι αλλο βαζετε με το μυαλο σας. Τα πεθερικα μου αφαντα, δεν εχουν βαλει στο σπιτι μας ουτε ενα ευρω. Δεν μας εχουν παρει ουτε ενα δωρο ηρθαν στο σπιτι μας πρωτη φορα επισκεψη με αδεια χερια!
Μπαινουμε λοιπον στο σπιτι και μετα απο λιγους μηνες μενει ανεργος ο συντροφος μου. Του προσφερει δουλεια ο πατερας μου. Μετα απο συζητηση δεχτηκε να παει αφου οτι εβρισκε στον τομεα του ηταν με πολυ λιγα χρηματα. Δουλευει λοιπον τον τελευταιο καιρο στην οικογενειακη επιχειρηση, οι γονεις μου δεν τον ξεχωρισαν παιρνει οσα παιρνουν και τα αδερφια μου (1.200 ευρω το μηνα)
Απο τοτε αλλαξε και η συμπεριφορα των γονιων του. Οταν με βλεπουν ειναι ολο χαμογελα αγκαλιες και γλυκες. Εκει που η πεθερα μου δεν μου εριχνε δευτερη ματια πλεον φτασαμε στο σημειο να μου λεει οτι με εχει σαν κορη της και οτι ειμαι η καλυτερη νυφη που θα μπορουσε να εχει! Εχω μαθει διαφορα ομως και εχω τρελαθει. Γυρνανε στον κοσμο και λενε περηφανα πως πλεον ο γιος τους εχει δικη του δουλεια, οτι ειναι και αυτος αφεντικο, πως πρεπει να βγουν οι γονεις μου στην συνταξη τωρα πια για να κληρονομησουμε εμεις…. Πηρα αυτοκινητο με δικα μου χρηματα και εμαθα οτι ειπαν στους συγγενεις τους οτι μου το πηρε ο γιος τους και οτι με εχει στα ωπα ωπα!
Με τον συντροφο μου τα εχω συζητησει ολα, στεναχωριεται πολυ ομως φυσικα οι δικοι του δεν παραδεχονται ποτε πως εχουν πει τιποτα. Ετσι το μονο που μου λεει ειναι να μην ασχολουμαι μαζι τους να μην τους δινω σημασια και να δινω βαση μονο στην οικογενεια μας και στο σπιτι μας.
Εχουμε αρχισει να συζηταμε για γαμο και να βαλουμε μπροστα για κανενα παιδακι σιγα σιγα και εγω δεν εχω διαθεση για τιποτα. Δεν τους θελω αυτους τους ανθρωπους κοντα μου. Με χρησιμοποιουν, κανουν φιγουρα με ξενες πλατες. Δεν μας εχουν βοηθησει σε τιποτα απολυτως. Μια φορα ζητησα απο την πεθερα μου να μου μαγειρεψει κατι γιατι δεν προλαβαινα και μου ειπε οτι δεν μπορει γιατι της ποναει η μεση! Ενω η μανα μου με βοηθαει και στο σπιτι και σε οτι της ζητησω οχι δεν εχω ακουσει ποτε.
Δεν εχω την παραμικρη βοηθεια σε τιποτα απο αυτους. Ειναι λες και δεν υπαρχουν στην ζωη μας, λες και δεν ειναι γονεις του αλλα τιποτα μακρινοι συγγενεις. Ερχονται τρωνε πινουν και εξαφανιζονται. Ουτε καν ενα δωρο για το σπιτι δεν μας εχουν παρει. Τιποτα απολυτως. Οσες φορες τους ανεφερε κατι ο γιος τους του λενε οτι δεν μπορουν να μας βοηθησουν οτι δεν εχουν, οτι ζοριζονται… η πεθερα μου ομως παιρνει γυναικα να της καθαριζει το σπιτι, που την χανεις που την βρισκεις ολο για ψωνια παει και καθε τρεις και λιγο ταξιδακια πηγενουν κατα τα αλλα ζοριζονται…
Δεν θελω να ειμαι κακια ουτε παραλογη, καταλαβαινω οτι ειναι η οικογενεια του και πως τους αγαπαει και τους θελει στην ζωη του και αλλωστε ζουμε ολοι πολυ κοντα. Οσο σκεφτομαι ομως οτι θα ζησω μια ζωη με αυτους τους ανθρωπους κοντα μου μου ‘ρχεται τρελα. Δεν τους αντεχω. Τους βλεπω και μου ανεβαινει το αιμα στο κεφαλι. Ειμαι μονιμως μεσα στα νευρα και δεν μπορω να χαρω τιποτα. Πως θα κανω οικογενεια ετσι; Ουτε τον γαμο μου δεν εχω διαθεση να οργανωσω. Εχουν αρχισει ηδη να πετανε υπονοουμενα για το ονομα του παιδιου και δεν ειμαι καν εγκυος! Μια μερα μαλιστα μου πεταξε η πεθερα μου οτι οταν κανω παιδι να μην σταματησω να δουλευω να της το αφησω να μου το μεγαλωσει αυτη!
Εχω αρχισει να σκεφτομαι μεχρι και να χωρισω για να γλιτωσω. Ειναι ομως πολυ αδικο γιατι με τον συντροφο μου δεν εχουμε ιδιαιτερα προβληματα στην σχεση μας.
Μανουλες μου γλυκες, ζηταω την συμβουλη σας συμφωνα με την εμπειρια σας. Πιστευετε οτι ειναι εφικτη μια ηρεμη ζωη και θα συνηθισω τα πεθερικα καποια στιγμη ή θα ειναι ολη μου η ζωη ετσι και εγω μονιμως μεσα στα νευρα;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κορίτσι φταίει και ο άντρας σου που δεν τους έχει βάλει στη θέση τους κι αν δε το κάνει τώρα δε θα το κάνει ποτέ. Όπως επίσης κατά τη γνώμη μου πρέπει να τους τα πεις κι εσύ ένα χεράκι, ότι δηλαδή ξέρεις αυτά που λένε, πως πρέπει να αποκαταστήσουν την αλήθεια στον περίγυρο τους και πως αν δεν το κάνουν θα το κάνεις εσύ. Επίσης αν ξανά ακούσεις ότι έχουν πει κουβέντα, να μην ξανά πατήσουν σπίτι σου. Πίστεψέ με οι άνθρωποι σε εκτιμούν περισσότερο όταν μιλάς και στην τελική δεν έχεις να ντραπείς για κάτι. Και στον άντρα σου πρέπει να πεις τις σκέψεις σου, ότι δηλαδή έχεις σκεφτεί μέχρι και χωρισμό γιατί δεν αντέχεις άλλο. Όσο για το όνομα τι να πω; ούτε καν να βγάλεις αυτούς τους ανθρώπους αλλά τους γονείς σου, που σας έχουν τόσο πολύ βοηθήσει ή όποιο άλλο όνομα σου αρέσει. Και μην φοβάσαι, ευτυχώς έχεις υπέροχους γονείς που σε στηρίζουν, έχεις ένα σπίτι, μην αγχώνεσαι
Το έχω ξαναδεί τ έργο ........!
Που θα πάει κάποια στιγμή θα πεθάνουν!!!! ? Εντάξει αστειάκι!!! ^_^ Πάντως εσύ για καλό κ για κακό κάνε μια συμφωνία με τον άντρα σου ν μην βάλετε στα παιδιά σας τα ονόματα του!!! Έτσι για να πάρεις τ αίμα σου πίσω! Για τ γαμωτο
Η σχέση με το σύζυγό σου είναι που μετράει. Δεν μπορείς να τους αλλάξεις. Σκέψου να είχες τέλεια πεθερικά κι έναν απαράδεκτο σύζυγο... Μην περιμένεις να σου δώσουν πράγματα που δεν διαθέτουν(καλοσύνη, ειλικρίνεια, ευγένεια...) Ζήσε τη ζωή σου και μην αναλώνεσαι με τις βλακείες τους! Μίλησε ειλικρινά στον άντρα σου και πες του πώς αισθάνεσαι. Αποφασίστε από κοινού για τη στάση σας από δω και πέρα. Και μην συγκρίνεις τη συμπεριφορά τους με αυτή των γονιών σου.
Νομίζω ότι σου έχει γίνει εμμονή. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί νιώθεις μέσα σου αυτήν την ανάγκη ότι πρέπει τα πεθερικά σου να σε βοηθάνε. Κ σε τι πρέπει να σε βοηθάνε ακριβώς; Παιδί/ά δεν έχετε ακόμα άρα δεν έχετε καμία άμεση ανάγκη από βοήθεια. Ίσως, δεν ξέρω υπόθεση κάνω, να νιώθεις τύψεις που οι γονείς σου σας βοήθησαν τόσο πολύ να φτιάξετε. Δεν χρειάζεται όμως γιατί οι γονείς σου το έκαναν επειδή το ήθελαν κ από αγάπη για εσένα κ είμαι σίγουρη όπως όλοι οι γονείς δεν ζητάνε κάτι πίσω ως ανταμοιβή για την βοήθεια που σου πρόσφεραν. Ίσως πιστεύεις ότι αν κ τα πεθερικά σου σε βοηθήσουν ότι μετά θα νιώσεις καλύτερα απέναντι στους γονείς σου. Δεν χρειάζεται να νιώθεις έτσι. Επίσης τι τους θέλεις πάνω στο κεφάλι σου; Οι περισσότερες νύφες θέλουν τα πεθερικά τους μακριά ακόμα κ όταν έχουν καλά πεθερικά. Όταν κάνεις την δική σου οικογένεια την στηρίζεις στις δικές σου δυνάμεις κ στις δικές σου πλάτες, όχι σε άλλων. Όταν κάνεις δική σου οικογένεια φεύγεις από την οικογένεια που γεννήθηκες κ από την οικογένεια του αντρός σου. Είστε ξεχωριστή οικογένεια τώρα κ έτσι πρέπει να είστε. Φυσικά κ θέλεις κοντά σου τους γονείς του όπως κ τους δικούς σου αλλά δεν τους έχεις ανάγκη για να ζήσεις την ζωή σου με τον σύντροφο σου. Ξεκαθάρισε τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις, τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις έτσι, ποίος είναι ο πραγματικός λόγος που δεν σε αφήνει να ξεκινήσεις την οικογένεια σου, γιατί νομίζω ότι όλα τα άλλα (αυτά που έγραψες δηλαδή) είναι δικαιολογίες. Κάτι άλλο υπάρχει, κάτι που κρύβεται, που σε εμποδίζει να προχωρήσεις με τον σύντροφο σου. Παρόλα αυτά αν όντως είναι αυτό το πρόβλημα σου τότε σκέψου το καλά πριν προχωρήσεις. Ζυγιασε τα θετικά με τα αρνητικά. Τον σύντροφο σου τον αγαπάς; Τον αγαπάς τόσο πολύ για να κάνεις αυτόν τον συμβιβασμό ώστε να προχωρήσεις μαζί του; Έπειτα μίλα του κ μίλα κ στους γονείς του, μιλήστε τους μαζί. Με τον διάλογο κ με καλή καρδιά όλα λύνονται. Καλή τύχη!