Η μισή μου καρδιά βρίσκεται στον ουρανό…

Είμαι η Μαρία 35  χρονών. Εχω δύο γιους που τους λατρεύω. Πριν ένα χρόνο γεννήθηκε η κόρη μου. Ενώ σε όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης πήγαιναν όλα καλά στον τελευταίο υπέρηχο ο γιατρός μου λέει είναι μονηρης κύηση και πολύαμνιο. Δεν κατάλαβα τίποτα.

Σε λίγες μέρες η κοιλιά μου πρηστηκε και δεν άκουγα το μωρό.

32 εβδομάδων νοσηλεύτηκα vσπου τελικά μου το πήραν με καισαρική γιατί το αμνιακό υγρό ήταν πάνω από τα φυσιολογικά. Έκλαψε αμέσως. 1.800gr.

Της έδωσα ένα φιλί στα γρήγορα και μου την πήραν.

Πηγαινα και την έβλεπα συνέχεια στην εντατική… μια σταλιτσα ήταν, είχε μόνο ένα σωληνάκι στο στόμα. Τραβούσα το γάλα μου και της το έδινα αλλά το έβγαζε. Πήρα εξιτήριο χωρίς το μωρό μου…

Το ίδιο βράδυ με παίρνουν από το νοσοκομείο «Ελάτε γρήγορα,το μωρό σας δεν είναι καλά«

Έχασα τη μισή μου ζωή. Μέχρι να φτάσουμε προσευχομουν.

Μπηκαμε στην εντατική και είδα πάνω από το τοσοδουλικο πλάσματακι μου πέντε γιατρούς να παλεύουν με μαλαξεις.

«Πρόβλημα με την καρδιά, δεν ανταποκρινεται!» μας είπαν. Πάγωσα δεν ήξερα τι να κάνω νόμιζα ότι ονειρευόμουν…

– Υπάρχει ελπίδα;

– Ναι, μου λέει η γιατρός, αν μου φέρεις τώρα μια καρδιά καινούρια.

– Σταματήστε να το τυραννατε, λέει ο άντρας μου, αφήστε το να ησυχάσει.

Αυτό ήταν. Το πήρα πρώτη φορά στην αγκαλιά μου νεκρό. Και τελευταία.

Κάθε βράδυ κλαίω κρυφά. Μόνο το μαξιλάρι μου ξέρει τι περνάω. Το μωρό μου έγινε άγγελος αλλά βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι ο Θεός θα μου το ξαναφέρει πίσω. …