Τo 2014 Μαιο μηνα περίμενα να αδιαθετησω αλλα περίοδος πουθενα.. Ημουν τοτε στην Γερμανία. Πηγα να παρω ενα τεστ εγκυμοσύνης με τον άντρα μου στο σούπερ μάρκετ. Κανω το τεστ, βγαίνει θετικο. Δεν πρόλαβα να καταλάβω τι και πως, έπρεπε να παω στην δουλειά, δουλεύαμε σε εστιατοριο…

Την επομένη μερα παιρνω την γυναικολόγο μου, τον φυλακα αγγελο μου… Της ειπα οτι βγήκε θετικο και μου λέει «Πηγαινε σε εναν γυναικολογο να κανεις μια β χοριακη«

Παμε με τον άντρα μου… Απο γερμανικα μηδεν οποτε το έριξα στο αγγλικο.. Της το ζηταω και μου λεει Πρωτα θα κανουμε ουρα, το αίμα δεν χρειάζεται εδω στην Γερμανια, δεν το κανουμε»

Τελος παντων μου κανουν ουρα και βγαίνει θετικο, μου κλείνει ενα ραντεβου με τον γυναικολογο γιατι αυτες εκει ηταν σαν γραμματεις.

Μετα απο 2 βδομαδες παω.. και ημουν 6 εβδομαδων! Ενα μικροσκόπιο σπορακι που μου έδωσε τοση χαρα!! Θελαμε πολύ ενα παιδακι, ηταν το ονειρο και των δυων μας..

Περνουσε ο καιρος και φτάσαμε στην 12 εβδομάδα και πηγαμε για αυχενική διαφάνεια με την αφεντικινα μου -που μονο καλο άνθρωπο δεν την λες! Πηγαμε και μας είπε «Είναι πολυ μικρό, δεν μπορούμε να το μετρήσουμε» Εμείς την επόμενη πετάγαμε για Ελλάδα και ηταν το καλύτερο για εμενα, θα πήγαινα στην δικη μου  γιατρο…

Πηγαμε στην Ελλάδα, καναμε την αυχενικη διαφάνεια και ολα οκ! Μας ειπε οτι ηταν και αγορακι και η χαρα μας απεριγραπτη. Γυρναμε Γερμανια, ο καιρος περνουσε, αυτοι οι άχρηστοι -γιατι γιατρούς δεν τους λες- με εξεταζαν κολπικα που αυτο απαγορεύεται και του το ειπα και μου είπε πως εμεις εδω στην Γερμανία ετσι εξεταζουμε… παιρνω την γιατρο μου και μου έλεγε να μην τους αφηνω να με εξεταζουν κολπικα, ελα όμως που μου ειπε πως είμαι στην Γερμανια και να μην του λεω τι κανουμε στην Ελλάδα… Εγω ειχα τρελθει, δεν μπορουσα να καταλάβω τον λογο. Τέλος πάντων ολα καλα κ μια ωραία μερα αποφασισαμε πως το καλύτερο για το νινακι μας ειναι να καταλαβαινουμε  τι μας λενε…

Ηρθαμε Ελλάδα και παω στην γυναικολόγο μου και μου ζητησε τος εξετάσεις μου. Της δινω το λεγόμενο βιβλιαριο εγκυμοσύνης κι επαθε ενα σοκ! Ουτε τις μισες απο οσες κανουμε εδω… Με βάζει σε σειρα να κανω αυτες που μου λειπουν…

2 μερες πριν μπω στον 9ο πάμε για επαναλειπτικο doppler για να δουμε ποτε θα γεννησουμε… Πάμε και αρχζει να με εξεταζει. Ολα καλα μεχρι που φτάνει στο κεφαλακι του μωρου και μας λέει πως ο μισος εγκεφαλος ειχε καταστραφει! Ουρλιαζα κι έλεγα συνέχεια «Το μωράκι μας, Θωμα!!» κι ο καημένος ο αντρας μου προσπαθουσε να με ηρεμήσει… Παιρνει αυτος που μας έκανε την εξέταση την γιατρο μου, έρχεται και προσπάθουσαν να μου εξηγήσουν τι πρόβληματα θα εχει το μωρο μου αν γεννιοταν…

Εγω σε απόλυτο κενο και το μονο που έλεγα ηταν «Γιατι Παναγια μου; Γιατι σε εμας; Τι κακο κάναμε;» Και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αν γεννιοταν μετα απο λιγες μερες, θα πεθαινε… Ο άντρας μου μου εσφιγγε το χερι, μου ψιθυριζε πως θα περασει και πως σε αυτην την ανηφόρα ημασαν μαζι… και οι δυο μας πονουσαμε!

Αποφασισαμε με βαριά καρδιά να διακοψω την εγκυμοσύνη μου… Παμε σπίτι, κλάμα και το μωράκι μου να κουνιέται κι εγω να πεθαινω αργα και βασανιστικα μεσα μου…

Παμε την επόμενη ημέρα Κυριακή σε εναν γιατρο εμβυολογο καιτο μονο που ελεγα ηταν «Κανε Παναγια μου να εκανε λάθος ο αλλος«

– Γιατρε σε τι κατάσταση είναι το μωρο;

– Λυπάμαι, ο εγκέφαλος εχει καταστραφει 100%, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα ζήσει

Ρωτουσαμε πως το επαθε αυτο, υδροκεφαλιαση ειπε

– Ειναι πολυ σπανιο για την ηλικία σου (24)

Τέλος πάντων με πολυ πονο και κλάματα παμε στο μαιευτηριο, μπαινω στο χειρουργείο με ενα μωρακι στην κοιλια καιγυρνάμε σπιτι με αδεια χερια…

Ημουν χάλια, δεν μιλουσα σε κανεναν μονο στον αντρουλη μου… Ουτε στην μαμα μου…. Με το που βγήκα απο το νοσοκομείο σε δυο μερες ηταν Χριστούγεννα, τα χειρότερα τις ζωης μου… Μονο που έλεγα μετα είναι οτι θελω να ξανα μεινω εγκυος, η γιατρος μου μου έλεγε ότι καλύτερο θα ηταν να πέρασει ένας χρόνος απο την πρωτη καισαρική, αλλά μετα οταν με έβλεπε πως ήμουν, είπε στον αντρα μου πως αν δεν κανω αλλο μωρο θα τρελαθώ….

Παρακαλουσα την Παναγία να μου δωσει ενα αλλο μωρο και να  μου  προσεχει το αλλο εκει ψηλα… κι ετσι με ακουσε ..

Μετα απο 6 μηνες εμεινα εγκυος στον  Ανδρέακο μου.. εξετάσεις αμέτρητες και ασχετες, φοβος και πολλη προσοχη… και την Παναγίτσα διπλα  μου…

Είμαι μια χαζομαμα… με μια μεγάλη πληγη στην καρδια μου κι ενα μεγαλο ΓΙΑΤΙ;;;;  Τι έγινε; Αυτοι οι άχρηστοι καναν κακο στο νινακι μου…; Ολοι μου λενε να τους κανω μήνυση αλλα εμείς τους λέμε πως το νινακι μας δεν γυρίζει πίσω … ποιος ο λογος….;

Εύχομαι εκει ψηλα που είναι να είναι καλα … να ξερει πως η μανούλα του τον αγαπει πολυ…