Το VBAC κοριτσάκι μου!

Μαμά Αγγελική εδω και πάλι! Κάποτε σας είχα γράψει την εμπειρία μου για την καισαρική μου, τώρα κάποια χρόνια μετά έγκυος στο τρίτο μωράκι γράφω για την γέννηση της δεύτερης κόρης μου που γεννήθηκε φυσιολογικά!

Μετά το διαζύγιο μου με τον πρώην άντρα μου δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα κάνω άλλα παιδιά. Έδωσα τα πάντα σε φίλες αδελφές… κούνιες, ρούχα, τα πάντα!!!

Στη ζωή μου όμως μπήκε ο Δημήτρης, ο άντρας της ζωής μου, που ήρθε για να μείνει μετά από πολλές δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε… Μετά από χωρισμό τριών μηνών ξανά μαζί, δεν μπορούσαμε ο ένας μακριά από τον άλλο, έρωτας μεγάλος!! Και χωρίς να περάσει πολύ καιρός, μια ελεύθερη επαφή και τσουπ έγκυος! Σοκ ναι, πολύ μεγάλο, είχαμε ακόμα θέματα πολλά να λύσουμε, αλλά μαζί χέρι χέρι τα καταφέραμε όλα!!!

Αφού όλα μπήκαν σε μια σειρά και θέλοντας να προσπαθήσω για φυσιολογικό τοκετό, ρώτησα την κουμπάρα μου που ήταν και αυτή  έγκυος τότε αν η γιατρός της κάνει vbac και είπε πως αναλαμβάνει! Α ωραία, είπα εγώ είναι και κοντά μου, αλλά κάτι με έτρωγε από την αρχή μέσα μου ότι με δουλεύει και το διαπίστωσα στη συνέχεια!

Κάπου εκεί στην αυχενική διαφάνεια, μου είπε ο Δημήτρης να εξεταστώ για κυστική ίνωση… Ρωτήσαμε την γιατρό μου  και είπε «Αν θέλετε, ok, αλλά δεν είναι απαραίτητη να γίνει!«

Τελικά την έκανα, αίμα απλά σου παίρνουν! Τα αποτελέσματα; Είμαι φορέας κυστικής ίνωσης! Έπαθα σοκ, δεν είχα ιδέα!

Με καθησύχασε η γιατρός ότι είναι πολύ σπάνιο να έχουν και οι δυο γονείς και να μην ανησυχώ… Θα εξεταστεί και ο Δημήτρης και όλα καλά! Μα έλα που δεν ήταν καλά… Στην εξέταση του φάνηκε και εκείνος φορέας! Δεν θέλω να σας περιγράψω την κατάσταση μας πραγματικά! Και αφου το συνειδητοποιήσαμε, πάμε για τροφοβλάστη με 25% πιθανότητα να μην είναι καλά το μωρό μας!

Προσευχές, αγχος, αγωνια μέχρι να μάθουμε ότι απλά το κοριτσάκι μας είναι φορέας με την μετάλλαξη του μπαμπά της!

Ολα καλά, συνεχίζουμε… Ολες οι εξετάσεις καλές και φτάνουμε στο ντόπλερ! Η εξέταση καλή αλλά η τομή μου όχι! χαχαχα, η καλή γιατρός μου έβαλε τον γιατρό που μου έκανε την εξέταση να μου πει πως η τομή είναι πολύ λεπτή και δεν πρέπει να αφήσω το μωρό παραπάνω από τις 38 εβδομάδες γιατί θα σκιστεί η τομη!!! Φυσικά, δεν μου το είπε η ίδια για να μην έχω αμφιβολίες… Εξυπνο κολπάκι αλλά δεν έπιασε! Και τώρα, της λέω, τι κάνουμε;

«Τι θες; Να γεννήσεις φυσιολογικά  και να έχεις θέμα εσύ ή το μωρό; Η να κάνεις καισαρική και να είστε καλά;«

Οκ, απαντώ και φεύγουμε! Είχα από την αρχή τον άντρα μου δίπλα μου στις επιλογές μου και αυτό ήταν  συν  για μένα! Αυτό που με εξόργισε είναι ότι μου είπε ψέματα ότι αναλαμβάνει, θεωρώ πιο τίμιο να πεις ότι εγώ δεν αναλαμβάνω για τους χ ψ λόγους παρά να τρομοκρατείς μια έγκυο στον 8^ο μήνα για να πετύχεις  αυτό που θες!

32 εβδομάδες, δεν βιάζομαι… Ψάχνω, μιλώ με κοπέλες από την ομάδα του FB που πέτυχαν φυσιολογικό, βρίσκω γιατρούς και κάνουμε το πρώτο ραντεβού… 34 εβδομάδων με το πάσο μου εγώ.

Ενημερωθήκαμε για ότι θέλαμε, μάθαμε ότι δεν ισχύουν όλα αυτά αλλά και πάλι εγώ δεν ήμουν καλυμένη. Δεν μου έκανε κλικ η γιατρός.

«Πάμε σε ένα δυο ακόμα γιατρούς«, λέω του Δημητράκη μου «και μετά θα αποφασίσω«

Επόμενο ραντεβού και οι καλύτερες συστάσεις από πολλές… Δεν χρειάστηκε να πούμε πολλά, αυτός είναι ο γιατρός μου, είπα από μέσα μου!!!  Και μόλις φύγαμε, είχε ακριβώς την ίδια άποψη κ ο καλός μου!

Κάνω ραντεβού και με την μαία μου, μαθήματα θηλασμού και τοκετού και είμαι πια έτοιμη να καλωσορίσω την μικρή μου πριγκίπισσα!

Μπαίνω στον μήνα μου και κάθε εβδομάδα στο ιατρείο για καρδιοτοκογράφο. Στις 38 εβδομάδες οι παλμοί τις μικρής πέφτουν αλλά επανήλθαν, κάτι που ανησύχησε λιγάκι τον γιατρό μου! Μου είπε να πάω το πρωί στο νοσοκομείο και αν το ξανά κάνει μπαίνουμε για καισαρική… Δεν αγχώθηκα και δεν απογοητεύτηκα, είχα και έχω εκατό τις εκατό εμπιστοσύνη στο γιατρό μου που ήμουν σίγουρη ότι θα μου πει θα ειναι για το καλό μας και μόνο! Δεν είμαι κατά της καιρικής, είμαι κατά όμως της αναίτιας καισαρικής!

Πηγαίνω το πρωί και όλα καλά οπότε συνεχίζουμε φυσιολογικά!

39 εβδομάδες και η μπέμπα τίποτα, η υπομονή μου είχε τελειώσει, είχα κουραστεί πολύ, δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια, είχα πάρει 27 κιλά και κουραζόμουν εύκολα.

39 και κάτι ζήτησα από το γιατρό μου να βοηθήσει την κατάσταση, χαχα, σχεδόν τον παρακάλεσα δηλαδή, γιατί δεν έκανε κολπική πριν τις 41 εβδομάδες!

ΠΗΤ είχα 27/2/2015 μαλακός τράχηλος και διαστολή 1!

«Θα σε δω σε 3 μέρες» μου λέει

Πάω την Τρίτη,  ξανά εξέταση, όλα καλά, «Μέχρι το Σάββατο θα έχεις γεννήσει» μου λέει

Παρασκευή 27/2/2015 στις 4:15 το πρωί ξυπνάω από τους πόνους..

«Σήκω αγάπη, πονάω!»

Στην αρχή κάθε 5 λεπτά και μετά κάθε τρία οι πόνοι! Όποτε ερχόταν δεν μπορούσα ούτε ανάσα να πάρω… Τέτοια ώρα να τον ξυπνήσω τον  γιατρό;

Δεν άντεχα όμως πήρα τηλέφωνο κατά τις 5… Μου είπε να κάνω ένα μπάνιο και να πάρω 2 Buscopan και αν δεν μου περνούσε να τον ξαναέπαιρνα. Ωστόσο μίλησα και με τη καλή μου μαία να είναι έτοιμη! Ήμουν σίγουρη ότι γεννάω!

Οι πόνοι συνεχίζουν κανονικά οπότε μου είπε ραντεβού στο νοσοκομείο. Ξυπνάω την Ιωάννα και την πάμε τη γιαγιά της. Στις 7 ήμασταν στο νοσοκομείο, με εξετάζει μια μαία εκεί και μου είπε πως το μωρό είναι ψηλά, διαστολή 1,5.

«Μόνο;» λέω από μέσα μου «και πονάω τόσο; Αχ τι με περιμένει!«

Με ετοιμάζει και με πάει στο δωμάτιο, με το ζόρι περιπάταγα διπλωμένη… Έρχεται η καλή μου μαία, μου βάζει ορό, έρχεται και ο γιατρός μου, μου σπάει τα νερά και βαράτε βιολιτζήδες χαχαχαχα αβάσταχτος ο πόνος!

Μπαίνει και ο αντρούλης μου μέσα ντυμένος στα μπλε του, σε μια γωνίτσα καθόταν. Με σηκώνει η μαία μου και με βάζει στην μπάλα πιλατες και καθόμαστε αγκαλιά εκεί κάνοντας ασκήσεις, να μου δίνει κουράγιο και να με βοηθηθεί με τις ανάσες να χαλαρώσω για να ανοίξει ο τράχηλος… Και κάπου εκεί μου λέει η μαία αν θέλω απισκληριδιο αφού με είδε και δεν άντεχα άλλο!

Καλέ, είχα πάθει αμνησία από τον πόνο, δεν θυμόμουν καν ότι υπάρχει σαν επιλογή, χαχχα! Ε ναι θέλω και μένω μόνη με τον άντρα μου μέχρι να βρουν αναισθησιολόγο… Με κρατάει από το χέρι. Από ότι μου είπε μετά -δεν  θυμάμαι τίποτα εγώ- του έλεγα δεν αντέχω, δεν μπορώ, τι τον ήθελα το φυσιολογικό τοκετόν εκείνος να μου λέει να ηρεμήσω και να παίρνω ανάσες… Και γίνεται το θαύμα! Και μετά ένα χαμόγελο συνεχώς, να μην πονάω καθόλου και αφού βλέπει την διαστολή, λέει 10 !!!!!

Νιώθω μια μεγάλη πίεση και λέω πως βγαίνει, μου πιάνουν πόδια μαία και γιατρός αλλά μου έφυγε, χαχαχ, γελώ που τα σκέπτομαι τώρα!

Μετά από λίγο ξανά, μου πιάνουν πόδια και σπρώχνω με όλη μου την δύναμη και με την μια βγαίνει το κεφαλάκι της… Ουφ, στοπ μου λέει η μαία για να μην βγει ολόκληρο και σκιστώ, ο γιατρός φωνάζει τον Δημήτρη να δει που βγαίνει η κόρη του. Μου βάζει τα χέρια ο γιατρός να πιάσω το κεφαλάκι της και με βοηθάει να την βγάλουμε μαζί… Πόση ανακούφιση, τι συναίσθημα είναι αυτό, δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια… Πόση δύναμη βγάζουμε από μέσα μας και πως η αγκαλιά μας γεμίζει από αγάπη!

27/2/2015 10:20 το πρωί γέννησα την δεύτερη κορούλα μου! Ο μπαμπάς έκοψε τον λώρο και κάτσαμε μαζί στην ανάνηψη και το μωρό μας και εκεί την θήλασα για πρώτη φορά και συνεχίζουμε 18 μήνες.

Πόσα ευχαριστώ να πω στην μαία και γιατρό μου που με βοήθησαν να ζήσω μια φυσιολογική γέννα, να πάρω αγκαλιά το κοριτσάκι μου χωρίς να είμαι δεμένη και να μην μπορώ να την ακουμπήσω, να την φιλήσω, να την θηλάσω…

Και πόσα σ’ αγαπώ να πω στον άντρα μου που ήταν δίπλα μου σε όλο αυτό το όμορφο ταξίδι της εγκυμοσύνης και της γέννας, που άκουσε τις ανάγκες μου για έναν φυσιολογικό τοκετό και ήταν μαζί μου σε όλα!

Αυτή τη στιγμή είμαι έγκυος στο 3^ο παιδάκι μου και σε λίγες μέρες θα κάνω τροφοβλάστη να δούμε αν είναι καλά το μωρό μας. Κάντε μια προσευχή μανούλες να πάνε όλα καλά και να κρατήσουμε αγκαλιά μας το μωράκι μας!

Καλή γέννα σε όλες εύχομαι, με γερά μωράκια!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com