Έχω άντρα και δεν έχω…
Είμαι η μαμά Β. και έχω μια κορούλα 3 ετών! Θα ήθελα και εγώ να μοιραστώ το πρόβλημα μου μαζί σας, να το βγάλω από μέσα μου και να ακούσω την γνώμη ή τις συμβουλές σας…
Με τον άντρα μου είμαστε 6 χρόνια παντρεμένοι και με μεγάλη διαφορά ηλικίας (πάνω από 15 χρόνια). Μέχρι να έρθει η κόρη μας στη ζωή, όλα ήταν τέλεια… Τα τελευταία 3 χρόνια έχουμε πολλά προβλήματα… Υπάρχει μόνιμα ένταση και εκνευρισμός μέσα στο σπίτι.. Συνεχώς μου την λέει για τα πάντα… σε καθημερινή βάση… Βασικά είναι τόσα πολλά που δεν ξέρω από που να αρχίσω όποτε για να μην σας κουράσω κιόλας, θα σας πv το κυριότερο και πιο σοβαρό… Το σεξ!!!… Ανύπαρκτο!!!
4 χρόνια σχεδόν, αμα βάλουμε και την εγκυμοσύνη μέσα… Μετά την γέννα έπαθα επιλόχειο κατάθλιψη όπου δεν με βοήθησε καθόλου, ισα ισα κατάφερνε να με κάνει χειρότερα (Εγώ δεν το καταλάβαινα, οι δικοί μου το διαπίστωσαν) Κατάφερα και βγήκα από αυτό μονή μου σιγά σιγά…
Εχω φοβερό κόμπλεξ με το σώμα μου, παρόλο που είμαι πολύ αδύνατη, έχω κρεμάσει και είμαι γεμάτη ραγάδες και φυσικά όταν βλέπεις τον άντρα σου να μην σε ακουμπάει τόσα χρόνια αυτό παραμένει και γίνεται εντονότερο… Συνεχώς κατηγορώ τον εαυτό μου, ότι εγώ φταίω… πιστεύω ότι αυτό είναι το πρόβλημα του.. .ότι άλλαξα… παρόλο που μου λέει ότι είμαι μια χαρά και δεν εχω τίποτα… Στην πράξη όμως; Τι έκανε για να μου τονώσει την αυτοπεποίθηση και να αισθανθώ καλύτερα με το σώμα μου; Τίποτα!
Πλέον η υπομονή μου έχει εξαντληθεί και αποφάσισα να του μιλήσω… απλά δεν βρισκω το κουράγιο και την δύναμη να το κάνω όπως κ όλο αυτόν τον καιρό… Φοβάμαι… (Ούτε αυτός μου έχει αναφέρει ποτέ τίποτα για το θέμα)
Να προσθέσω και ότι έχει σηκώσει το χέρι του μια φορά για ασήμαντο λόγο… Δεν γίνεται να συνεχίσω να ζω έτσι… Εχω άντρα και δεν έχω… ούτε 30 χρονών δεν είμαι ακόμα… Τον αγαπάω αλλά δεν νιώθω όπως παλιά και δεν θα αλλάξει δυστυχώς αυτό… Η σχέση μας νομίζω έχει φθαρεί ανεπανόρθωτα.. Ο μόνος λόγος που κάθομαι είναι το παιδί… αλλά και εγώ; Να είμαι καταδικασμένη να ζω έτσι μια ζωή; Είμαι δυστυχισμένη πλέον….
Σκέφτομαι το διαζύγιο… Προτιμώ να είμαι μόνη μου… Θέλω το παιδί μου να με βλέπει χαρούμενη και όχι μονίμως λυπημένη κ νευριασμένη… Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου; Ευχαριστώ πολύ που με διαβάσατε και όλες οι γνώμες δεκτές…
Μαμά Β.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αγαπημένη μου Β, είναι λάθος να σκεφτόμαστε πάντα τι κάνουμε λάθος στις σχέσεις από τη μια μεριά μόνο. Για μένα καλό θα ήταν αν έχεις την οικονομική δυνατότητα να πας σε ένα ψυχολόγο να γίνεις καλά Εσύ. Αν όταν τα καταφέρεις η δική του συμπεριφορά συνεχίσει να είναι αδιάφορη καλό θα είναι να μαζέψεις χρήματα και να τη κάνεις με ελαφρά. Να ξέρεις ότι το παιδάκι σου νοιώθει ότι νοιώθεις και συ! Άρα είναι κρίμα να το επιβαρυνεις με κακά συναισθήματα. Ακόμα και αν δεν έχεις όμως οικονομική δυνατότητα,Στους δήμους υπάρχουν σχετικες ομαδσε ψυχοθεραπείας. Προσπάθησε να γίνεις καλά ζητά βοήθεια από θετικούς ανθρώπους.
Κοπέλα μου η διάφορα ηλικίας που έχετε τα λέει όλα. Πάρε το παιδάκι σου και φυγε. Ο άνθρωπος αυτός κατ αρχήν έχει ο ίδιος πρόβλημα και χρίζει ψυχολόγου. Άνθρωπος που σηκώνει χέρι έχει πρόβλημα. Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να μην μπορεί να λειτουργήσει ερωτικά; όσο για το σώμα σου και κλπ αυτά είναι βλακειες αυτά φτιάχνουν η ψυχή και το μυαλό χρειάζονται εξάσκηση για να είναι καλά. Απομακρύνσου και αν σε πλησιάσει πρότεινε να πάτε και οι δυο σε ψυχολόγο γιατί νομίζω ότι και οι δύο το χρειάζεστε για διαφορετικούς λόγους. Αν αγαπάς την κόρη σου κρατα την έξω από όλο αυτό.
Πρωτα πρωτα θα γραψω οτι δε συμφωνω με το οτι σηκωσε χερι πανω σου. Περα απο αυτο ομως, δε διαβασα κατι που να δειχνει οτι εχεις προσπαθησει να δεις τι φταιει... ειχες επιλοχειο, δυστυχως στην καταθλιψη δε μπορει να σε βοηθησει ο συντροφος σου. Κι επειδη εχω ζησει σε σπιτι με ατομο με καταθλιψη ειναι πολυ δυσκολο ολο αυτο και για τον αλλον. Οπως επισης ειναι πολυ κουραστικο να ζεις και να βιωνεις καθημερινα την ελλειψη αυτοπεποιθησης του αλλου και τα κομπλεξ του ενω υπαρχουν σοβαρα θεματα οικονομικα κτλ. Αυτα ειναι θεματα που λυνεις σε εναν ψυχολογο. Σου ελεγε οτι εισαι μια χαρα. Ποσο θελκτικη μπορει να του φαινεται μια γυναικα που ειναι μεσα στη μιζερια. Εσυ ξερεις τα προβληματα σας, με αυτα που ειπες , αυτα ! Δεν ανεφερες ιδιαιτερα προβληματα. Κρινε αυτο που ειπες σηκωσε χερι κι επειτα πραξε! Οταν λες σηκωσε χερι τι σου εκανε?
Φυσικά και να τον χωρισεις για πολλά πραγματα πρώτον γιατί σήκωσε χέρι πανω σου απο την στιγμή που το έκανε μια φορά θα το ξανακάνει παλι!!!!Δεύτερον τα πραγματα μεταξύ σας δεν πρόκειται να φτιάξουν ποτε θες να σου πω γιατι???Παντα θα είσαι εσυ που προσπαθείς μονο εσυ καμια προσπάθεια απο μέρους του άντρες σαν αυτον λοιπόν δεν αξίζουν γυναικες που δεν τις εκτιμανε κ δεν τις σέβονται.... Θα φύγεις πρωτα για το παιδι σου κ μετα για σένα είναι λάθος να σκεφτόμαστε ότι κάθομαι για το παιδι αν η μαμά δεν είναι καλά το παιδι δεν πρόκειται να γίνει ποτε!!!!!!!!!!!!Ξέρεις σκέφτομαι ώρες ώρες πως γίνεται καποιες γυναίκες να είναι οι σωστότερες μάνες νοικοκυρές να κάνουν τα παντα για την οικογένεια και για τον άντρα τους και ο άλλος να μην ανταποδίδει πουθενά ,...και κάτι αλλες που έχουν παιδιά παρατημενα και είναι όλη την ημέρα εξω να έχουν τους πιο σωστούς άντρες?????Κάτι δεν κάνουμε εμείς καλά...
Φεύγεις τρέχοντας, καίτηση μόλις το δει αυτό θα σε ξαναπλησιασει, όμως μην γυρίσεις. Γιατί. .?σήκωσε χέρι, κι αυτό τα λέει όλα, φύγε, ,,
Sta logia s vlepw th zwh mou.. zw akrivws to idio ... edw k pente xronia me gio 3,5 etwn k eimai mono 30 k me diafora hlikias me ton antra m 9 xronia.. menw mono gia to paidi ..
...έχει σηκώσει το χέρι του μια φορά για ασήμαντο λόγο… μόνο κ μόνο αυτό αρκεί. Φύγε, πάρε το παιδί σου και μακρυά. Αν το έκανε μια, θα το ξανακάνει και όσο εσύ μένεις, το παιδί θα το θεωρεί φυσιολογικό, και τη λεκτική κ τη σωματική βία και θα το δεχτεί μετέπειτα στη ζωή του...
Γλυκια μου μαμα..φυγε.. Οχι για το σεξ αλλα για τη βια ψυχολογικη και σωματικη απο οτι αναφερεις. Το παιδι σου θα ζησει τα ιδια με εσένα Θα μαθει να μην σηκωνει αναστημα.. Εισαι 30..και το σκεφτεσαι ακομα..
Εγω θα σου πω οτι περασα παρομοια κατασταση.... Αποδειχτηκε οτι ολα αυτα τα χρονια ειχε παραλληλη σχεση με την κολλητη μου.... Αυτο λοιπον που θα σου πω ειναι οτι δεν φταις εσυ...ουτε αξιζει να ζεις ετσι...σε κανεναν δεν αξιζει.... Βρες δυναμη και στηριξη να φυγεις απο αυτο το περιβαλλον... Μπορει να γινει μπαλωμα αν προσπαθησεις λυση ομως δεν θα βρεθει...οταν ο αλλος εχει παψει να σε βλεπει ερωτικα τοτε κατι αλλο βλεπει ετσι... Ευχομαι να βρεις την ακρη και να ευτυχισεις.....
Δυστυχως όλα τα ζευγάρια παίρνουν κρίση με τον έναν η τον αλλο τρόπο. Συμφωνώ ότι η λύση είναι ο διάλογος χωρίς κατηγορίες και άμυνες. Τα πάντα λύνονται. Ίσως όχι όπως θα θέλαμε. Υπομονή. Και το σημαντικό είναι η υγεία μας. Και ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε περαστικοί σε αυτήν την ζωή. Ας κάνουμε ότι μπορούμε για να την κάνουμε όμορφη. Δεν είναι κακό να προσπαθείς. Κακό είναι να μην κανεις Κατι για την ευτυχία σου και να είσαι μοιρολατρης κ μίζερος.
Εγώ το έκανα είδη.τον έδιωξα και ησυχασα.
Όλα τα ζευγάρια υφίστανται φθορά με το πέρασμα του χρόνου, πόσω μάλλον με τον ερχομό ενός παιδιού ή και περισσότερων που αλλάζουν το παιχνίδι...Βέβαια, το να φτάσεις να κάνεις σεξ 4 χρόνια τώρα, είναι ακραίο, αλλά εγώ θα ξεκινήσω από την σχέση σας έξω από αυτό. Αν σου φέρεται τόσο υποτιμητικά όσο λες, γιατί δεν το συζητάς μαζί του;Μοιάζει να ψαχνει λόγο να σε κάνει να νιώσεις άσχημα. Γιατί; Μίλησέ του, πες του πως νιώθεις και πως σε κάνει η συμπεριφορά του να νιώθεις και ρώτα τον πως νιώθει κι εκείνος. Ζήτα του να σε ακούσει χωρίς να αμυνθεί κι εσύ μην τον κατηγορήσεις. Απλά σαν να διαπιστώνεις πράγματα, σαν εξωτερικός παρατηρητής. Και όταν εκείνος με την σειρά του σου μιλήσει για το πως νιώθει, μην μπεις σε θέση άμυνας ούτε εσύ. Δεν πρόκειται να βγείτε ο ένας πάνω από τον άλλον, αλλά να βγείτε και οι δύο μαζί μέσα από αυτό. Κι όσο για το σεξ...Εμείς οι γυναίκες συχνά λέμε ότι οι άντρες μας θεωρούν δεδομένες ή ότι δεν μας δίνουν σημασία...Εμείς μας δίνουμε; ΚΑι δεν εννοώ να περιποιηθείς τον εαυτό σου, αν και αυτό σίγουρα βοηθάει. Εσύ έχεις ανάγκες; Έχεις δείξει στον άντρα σου τι σημαίνει για εσένα το να τον θες πολύ; Του έχεις δείξει πόσο σημαντικό είναι το σεξ για σένα;...Πίστεψέ με, οι τέλειες γυναίκες τους τραβάνε την προσχή, αλλά στο σπίτι τους και στο κρεβάτι τους τους αρέσουν οι αληθινές γυναίκες. Που τους διεκδικούν, Που τους βλέπουν σαν ξερολούκουμο όπως θα θέλαμε να μας βλέπουν κι αυτοί εμάς...που θέλουν σεξ και το φχαριστιούνται και δεν κολλάνε...
Εγώ θα σταθώ μονο στο σημείο που λες ότι σήκωσε το χερι του. Θα ξαναγίνει. Και είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Κοίταξε τον ευατό σου και το παιδί σου.
40+ άντρας χωρίς σεξ για 4 χρόνια? Το δίνει αλλου 1000%. Φύγε... Και ηδη άργησες παααρα πολύ.
περασα κι εγω τα ιδια...περιπου...ο αντρασ μου ποτε δεν σηκωσε χερι πανω μου....μετα ομως απο 2 εγκυμοσυνες επιτυχησ και πολλες που δεν ειχαν αισιο τελοσ...και με σοβαρη επιλοχειο και στα 2 παιδια...αποφασισα και του μιλησα..θελει θαρροσ...απλα οι αντρες δεν καταλαβαινουν παντα τα παντα θελουν να τους τα πεισ...μπορει απλα να μην τα χουν προσεξει...σ εμενα ας πουμε ο αντρασ μου νομιζε πως εχω τοσες πολλες ευθυνες...συν τον θηλασμο...που κουραζομουν τοσο ωστε οταν τα παιδια κοιμοντουσαν δεν ηθελε να μου χαλασει την χαλαρωση...ηθελε να ξεκουραστω...οποτε σεξ...ανυπαρκτο...ειχε μαθει στο πολυ εξω....νομιζε οτι τα παιδια του το στερουσαν αυτο...οταν αποφασισα πλεον να μιλησουμε καταλαβε...πως ολα εχουν ...τον χρονο τους....πως καποιε φορες θα βγαινει με τους φιλους του εξω τα βραδια γιατι εγω επιλεγω συνηθως να μενω με τα παιδια...δεν ειναι κακο να βγει μονοσ του ο καθενας μας εξω....ετσι λοιπον μιλησαμε και δια μαγειασ ολα λυθηκαν...ολοι ειμαστε ηρεμοι και τα παιδια ηρεμα και χαρουμενα...ολοι εχουμε αυτο που θελουμε...ειναι πολυ επιζημιο για τα παιδια να σε βλεπουν χαλια η να τσακωνεστε....και πιστεψε με στα λεω ροδινα....αλλα ειχαμε και εχουμε προβληματα πολυ πιο σοβαρα....παιδι με αυτισμο,καρκινο στο στομαχι και πο΄΄α ακομα ιατρικα....ετσι συνηδητοποιεισ οτι αυτα που θεσ ειναι να αγαπιεστε και να ζειτε ηρεμοι...εμεισ ετσι το πετυχαμε...και γω με τον αντρα μου 16 χρονια διαφορα εχουμε....ισως μικροτεροι να φαινοταν η διαφορα στον τροπο σκεψησ....πλεον μετα απο 10χρονια γαμου...εχουμε διαφφορες ,διαφωνιες αλλα περναμε καλα...πολυ καλα...θα σου πω κατι ομως ....μην κανεισ υπομονη για τιποτα και για κανεναν....μην ακουσ τι σου λεν οι γυρω σου...την αποφαση σου θα την παρεισ μονη σου...δεν αξιζει να σε με καποιον που δεν θα σε κατανοει...η μικρη μπορει να χει μια αριστη σχεση με τον πατερα της...αυτο δεν σημαινει πως πρεπει να κατσεισ και να θυσιαστεισ σεμια σχεση επειδη υπαρχει το παιδι....εισαι ανθρωπος κι αν δεν νιωθεισ καλα,φυγε,μην καταστρεφεσαι....τα παιδια καταλαβαινουν ποτε κανουμε τον κλοουν κι ας γελαμε δυνατα
Όλες οι απαντήσεις που θες βρίσκονται μέσα στο γράμμα σου. Η επικοινωνία σε διαπροσωπικό επίπεδο έχει χαθεί.Δεν μιλάς και ακούς μόνο υποδείξεις.. Στις δύσκολες στιγμές δεν ήταν εκεί...Κ όταν λέω ¨"εκεί" δεν εννοώ με την φυσική παρουσία αλλά με τον ρόλο του συζύγου,του συνοδοιπόρου. Το κόμπλεξ με το σώμα το αντιλαμβάνομαι, αλλά δεν το δικαιολογώ.. Μπορείς να κάνεις γυμναστική εντός ή εκτος σπιτιού..Όλα θα διορθωθούν!! Το ότι τον αγαπάς είναι δεδομένο. Είστε χρόνια μαζί και είναι ο πατέρας της κόρης σου! Ο άλλος πιο σημαντικός άνθρωπος στην ζωή της. Μαρία, αναφέρεις τους δικούς σου ανθρώπους και δεν είναι ένας απο αυτούς. Γιατί να συνεχίζεις σε μια τελειωμένη σχέση; Έχουμε ανάλογη ηλικία.. Κ εγω δεν έκλεισα ακόμα τα 30.. Κ έχω μια κόρη..κ έναν σύζυγο όπως τον περιέγραψες..Ξέρεις τι έκανα; ΕΦΥΓΑ γιατί είχα τους δικούς μου ανθρώπους να με περιμένουν για να με στηρίξουν! Δεν λέω ότι είναι εύκολο, κυρίως γιατί δεν ξέρω τι θα κάνει με την μικρή αλλά αν είναι η μανούλα καλά θα δίνει πάντα δύναμη στα παιδάκια της... Κάνε αυτό που φοβάσαι αλλά ξέρεις ότι είναι αυτό που θα σε λυτρώσει..Εσύ με την συμπεριφορά των άλλων ως έχει!
Φύγε! Απο προσωπική εμπειρία, σου λέω φύγε όσο είναι νωρίς. Έκανα τραγικό λάθος κι εγω που δεν έφυγα όταν το είχα πάρει απόφαση. Προσπαθούσα, τον πλησίαζα, το συζήτησα και πίστευα την κάθε του δικαιολογία. Έμεινα έτσι στην αναμονή αρκετά χρόνια, μετά να με πλησιάζει κάθε 15 μέρες, μετά κάθε μήνα και μετά πάλι καθόλου. Γυναίκα σαν τα κρύα τα νερά και να μην με θέλει. Να προσπαθώ και η αυτοεκτίμηση μου να είναι στα τάρταρα μη δίνοντας σημασία σε ενδιαφέρον που έδειξαν τρίτα ατόμα, γιατί "είμαι παντρεμένη". Και πέρασαν τα χρόνια ανέραστη, στο ίδιο σπίτι με τον άντρα που παντρεύτηκα να τον εχω πια σαν αδερφό. Πέρασα δύσκολες φάσεις. Απόρριψη, θυμό, στεναχώρια, κατάθλιψη, κλάμα.... Και;;;;; Έφτασα πια 45, ανέραστη 15 χρόνια, σε μια φυλακή, ζώντας μόνο για τα παιδιά μου. Η προσμονή, η ατολμία, ο φόβος και η προσπάθεια καλή μου, μου έφαγαν τα νιάτα. Απλά εδώ και 5 χρόνια, απο τότε που γύρισε το μάτι μου και το πήρα απόφαση, προσπαθώ να κάνω πράγματα για μένα χωρίς καν να το συζητήσω, που δεν με άφηνε πριν χρόνια να κάνω. Φύγε και μην περιμένεις το πότε και το αν αλλάξουν τα πράγματα, μη δεχτείς ψίχουλα που ίσως σου πετάξει για να σε τουμπάρει και προς θεού, σταμάτα να προσπαθείς να βρεις το φταίξιμο σε σενα. Και ξέρεις κάτι;;;;; Δεν είμαι η μοναδική που ζει έτσι. Μη γίνεις κι εσυ μια απο εμάς. Τρέχα να σώσεις την ψυχή σου.
Τι είπες τώρα κοπέλα μου; 15 χρόνια χωρίς χαδια φιλια αγκαλιές αποδοχή αγάπη; Αυτό που συμβουλευεις πρέπει να κάνεις. Είμαστε συνομηλικες και δεν μπορώ να φανταστώ τον κόσμο μου χωρίς όλα αυτά που σου είπα. Πήγαινε να αγαπήσει και να αγαπηθεις
Δεν είμαι μαμά,δεν είμαι παντρεμένη. Δεν είναι εύκολο ένα διαζύγιο αλλά με τέτοιο αναίσθητο άντρα δίπλα σου είναι η μόνη λύση.Το διαζύγιο νομίζω είναι ούτως ή άλλως σίγουρο,γι'αυτό καλύτερα τώρα που είναι νωρίς. Είναι αδιανόητο να μην σε βοηθάει ψυχολογικά,να σου ασκεί λεκτική,ψυχολογική και σωματική βία γιατί έτσι του αρέσει.Όσα προβλήματα και να έχει ένας άνθρωπος σωστός ,που σε αγαπάει και σε νοιάζεται δεν συμπεριφέρεται λες και είσαι ένα τίποτα.Το οτι δεν εχετε επαφη τοσα χρονια.και δεν μιλάτε για αυτό είναι φταίξιμο και των δύο. Μίλησε του αν και δεν πιστεύω πως είναι καλός ακροατής. Δημιουργήσατε ένα πλασματάκι μαζί,ήταν τόσο ανώριμος στα 40 να κάνει παιδι; Δεν ήταν και μπέμπης,σιχτιρ! Αγάπη σημαίνει κατανόηση,υποχωρίσεις,τρυφερότητα,επικοινωνία. Από οτι γράφεις τίποτα δεν μαρτυρούν αγάπη προς εσένα.Και εσύ είσαι η προτεραιότητα σου.Είσαι άνθρωπος πρώτα και μετά γυναίκα,μητέρα κτλ. Αν του μιλήσεις και η αντίδραση του είναι τρομαχτική,μην κάνεις δεύτερη σκέψη και φύγε.Ακόμα και αν σου λει οτι θα αλλάξει,μην τον πιστέψεις. Αλλάζουν ένα μικρό χρονικό διάστημα και μετά γίνονται πάλι ο εαυτός τους.
Κορίτσι μου είσαι 30 χρόνων νεοτατη στην καλύτερη ηλικία μιλά μαζί του και προχωρά. Αν εχεις αποφασίσει να χωρίσεις τοτε γιατί το καθυστερείς? Από την άλλη αν θες να το παλεψετε Πως θα το κάνεις αν δεν μιλήσετε? Το να μην κάνεις τίποτα δεν βοηθάει κανέναν. Προχωρά και Μην φοβάσαι . Έχεις ολο το παιδάκι σου. Θα σε οπλίσει αυτό με τη δύναμη που χρειάζεσαι. Και μιλά και με τους δικούς σου ανθρώπους (οικογένεια φιλους) Μπορεί η συμπαράσταση τους να σε βοηθήσει. Καλή τύχη όποιο δρόμο και αν διαλέξεις. Μην σταματάς στο σταυροδρόμι...διαλεξε δρόμο και περπατά δυναμικά...
Τρώγοντας έρχεται η ορεξη λενε ! Εχεις περιποιηθει εσυ τον εαυτό σου ; εχεις σηκωθει το πρωι να ντυθεις ομορφα να φτιάξεις τα μαλλια σου να βαφτεις να πεις στον εαυτο σου καλημερα ; φορεσες τα σεξυ εσώρουχα σου προσφερες ενα ποτο στον αντρα σου, τον πλησιασες ν κανετε ερωτα; θες διαζυγιο πριν ακομα μιλήσεις μαζι του; πριν ακομα εκφρασεις τις σκέψεις σου τα συναίσθηματα σου; άκουσες τα δικα του; οσο για το χερι δε το συζητώ απαράδεκτο και την επόμενη φορα θα πρέπει πραγματικά να φυγεις αμεσα ! Στη θεση σου θα βελτιωνα πρωτα τη σχέση μου με τον εαυτό μ κ μετα με τον αντρα μου! Επισκεψου ψυχολογο και συμβουλο γαμου