Όταν αποφάσισα να τους βάλω όλους στη θέση τους..!

Θέλω να σας πω και εγώ την ιστορία μου. Δεν ξέρω αν είναι ενδιαφέρουσα, αλλά σίγουρα θα καταλάβουν πολλές ότι ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε ΜΟΝΟ αυτό που θέλουμε ΟΙ ΙΔΙΕΣ!

Γνωριστηκαμε και παντρευτηκαμε με τον αντρα μου σε ενα διαστημα 8 μηνων με παρα πολη πιεση, κυριως απ την οικογενεια μου… Ολα τα κακα εσκασαν ακριβως την ιδια στιγμη που γνωρισα τον αντρα μου. Η μαμα μου χρονια παντρεμενη με τον πατερα μου -ο οποιος πραγματικα δεν την καταλαβε ποτε, ουτε και ηθελε, ενω αυτη τον λατρευε- αποφασιζουν να χωρισουν… Δεν υπηρχε τριτος ανθρωπος στην μεση, απλα ο πατερας μου ηταν ανθρωπος που εκανε την ζωη του… Εβρισκε προφαση με την δουλεια για να μενει ακομα και σ’ αλλη πολη! Εκανε γενικα την ζωη του χωρις να σκεφτεται υποχρεωσεις. Να σκεφτειτε οτι απο λαθος διαγνωση χειρουργουμουν καθε 6μηνο, περασα ολη την παιδικη μου ηλικια σε νοσοκομειο στην Αθηνα… Η μανα μου, ο αδερφος μου, η μαμα της μαμας μου, ο αδερφος της εκει…. αλλαξαν τροπο ζωης, επαγγελμα αλλα ηταν εκει… Ο πατερας μου δουλευε Θηβα, πολυ κοντα στην Αθηνα κι ανεβαινε Λαρισα αντί να ερθει μαζι μας…

Αποφασιζουν να χωρισουν… Τυχαινει δυο μηνες πριν το γαμο μου και πεθαινει κι ο κολλητος της μαμας μου απο καρκινο… Φιλοι απο παιδια 40 χρονια… Κι εκει ξεκινα ο γολγοθας μου… Η μανα μου παθαινει καταθλιψη, η οποια εξελισσεται σε διπολικη διαταραχη… Την μια δεν ηθελε κανεναν, την αλλη φταιγαμε που φυγαμε, να κοιμαται ή να τρωει στο επακρο η το αντιθετο… Να φανταζεται πραγματα, να κατηγορει ανθρωπους, να χτυπαει εμενα, αλλους… Βρισκοταν σε ενα δικο της κοσμο, ασχημο κοσμο…. Οταν καποια στιγμη ηρεμουσε μου μιλουσε για τον γαμο και συνεχιζαμε τις προετοιμασιες…

Απο την αλλη καμια βοηθεια… Ο πατερας μου δεν βοηθουσε με την σταση του η οποια ηταν παθητικη… Ε ενταξει θα χαλαρωσει…. Βεβαια αυτος δεν περναγε οτι περναγα εγω… Η πεθερα μου…. ωωω αλλη κι αυτη… Καλοβουλη γυναικα αλλα δεν ηθελε καμια διπλα στον γιοκα της… Βεβαια κι εγω αν εβλεπα εναν τοσο γρηγορο γαμο θα παραξενευομονουν! Ολο μπηχτες, ολο κακιες.. κι εγω να της καταπινω… Βλεπεις η πεθερα μου, δεν της εφταναν τα διαμερισματα που ειχα, ηθελε μετρητα, επιπλα…

Στην ουσια ειχα να αντιμετωπισω 2 φαντασιοπληκτες!! Σκεφτονταν κι οι δυο τον δικο μου γαμο οπως εκεινες θελαν. Κι ολοι οι δικοι μου να μου λενε «Να παντρευτεις να φυγεις να σωθεις!«

Ο αντρας μου με εβλεπε να τρεχω πανικοβλητη, να κανω τα χατιρια ολων, να μην κοιμαμαι καθολου, να μην τρωω και τον πειραξαν.. τα προσκλητηρια!!! Γιατι ο αντρας μου ελεγε και ξαναλεγε πως δεν υπαρχουν αρκετα χρηματα, οποτε σαν γραφιστας-διακοσμητης εφτιαξα τα προσκλητηρια μονη μου, οπως και μοιρασα μονη μου. Δεν υπηρχε κανενας να ερθει να διαλεξουμε νυφικο, μπομπονιερες, επιπλα, κουζινικα… Την τουρτα εστω ρε γαμωτο!! Το μαγαζι, την εκκλησια, κανεις!! Ολα μονη μου… Με φωνες, νευρα, ξυλο -απο την μανα μου- κι απ’ ολους….

Και ετσι φτανουμε 3 βδομαδες πριν το γαμο! Σχεδον ολα ετοιμα και σχεδον ετοιμα και τα 4 σπιτια. Μην γελασετε… Ευχομαι καμια να μην τα περασει αυτα!!! Το σπιτι της πεθερας 80τμ ριζικη ανακαινιση, το σπιτι της μανας μου και υποτιθεται το διαμερισμα που θα μεναμε 100+100 τμ επισης… Το σπιτι στο χωριο που εντελει εκει μειναμε 80 τμ επισης και για ολα αυτα δεν ασχοληθηκε κανεις! Ουτε καν ξεσκονισμα…

Φτανουμε λοιπον 3 βδομαδες πριν το γαμο και θελοντας να βαλω τον αντρα μου στο κλιμα λιγο του γαμου, του ζητω να επιλεξουμε μαζι την κρεβατοκαμαρα μας…. Ψιλοτσακωνομαστε…. Δηλαδη του ειπα «Δεν μπορω αλλο μονη μου, χρειαζομαι την βοηθεια σου…!» Και τι κανει νομιζετε; Ανεβαινει πανω με την μαμα του και τσακωνονται οι συμπεθερες γιατι ελεγε η πεθερα μου στην μανα μου
«Εμεις οταν παντρεψαμε τη κορη μου, ολα τις τα αγορασε ο αντρας μου… Ο γαμπρος δεν εβαλε τιποτα!» κι απανταγε κι η δικια μου «Κι εμενα η κορη μου σας επιπλωσε 3 σπιτια!!«

Και λεω στον αντρα μου «Αν νομιζεις οτι δεν εχω δωσει ηδη αρκετα, μπορουμε ν’ αναβαλουμε τον γαμο κι οταν με το καλο μαζευτουν και τα υπολοιπα τον κανουμε…«

Ε εκεινος αρχισε τα παρακαλια….

Οταν ησυχασαν, τους ανακοινωσαμε οτι ολα συνεχιζουν… Τι το θελα; επρεπε να το σταματησω εκει… Εφυγε η πεθερα, ο αντρας μου και μαζι μ’ αυτους κι η μανα μου που δηλωσε πως δεν με πουλαει και δεν ερχεται στον γαμο…. Κλαμα κακο απο μερους μου, ειχα στενοχωρηθει… Οποτε αποφασιζω να δωσω ενα τελος…

Αναισθητη στο νοσοκομειο 5 μερες… Βγαινω, ηταν ολοι σχετικα ηρεμοι…

Δυο μερες πριν το γαμο ειχαμε κανονισει να ερθουν 3 κοπελες να κανουν γενικη και να ειναι εκει για τον κοσμο…. Ξαφνικα αρρωστησαν… Βλεπεις ηταν και Δεκεμβρης… Ανασκουμπωθηκα, εκανα γενικη, στρωσιμο κρεβατιου, συγγενεις φιλοξενουμενους σπιτι και σε ξενοδοχεια, μαγειρευα, εφτιαχνα πρωινα, μαζευα οτι αφηναν πισω οι καλεσμενοι…

Καναμε ενα τεραστιο τραπεζι το βραδυ πριν το γαμο στο σπιτι των γονιων μου και τελικα οι καλεσμενοι κατα τις 4 το πρωι φιλοτιμουνται να φυγουν και να πανε για υπνο… Εγω ομως οχι… Επρεπε να μαζεψω το σπιτι απ’ οπου θα εφευγα νυφη, να πλυνω τα πιατα…

Κατα τις 7 πηγαινω λιγο να ξαπλωσω… 9μιση με ξυπναν γιατι θα ερχοταν στις 11 η κομμωτρια και η μακιγιεζ… Φτιαχνω πρωινα, τα μαζευω, δεχομαι τα τελευταια δωρα και ξεκιναν να με φτιαχνουν ενω συνειδητοποιω οτι μπανιο δεν εχω κανει… και ναι… κανω ενα ωραιο παγωμενο μπανιο, γιατι κανεις δεν ειχε την υποψια οτι θα χρειαστω λιγο ζεστο νερο!!

Με φτιαχνουν, με στολιζουν, παμε εκκλησια… κι αντι να περιμενω σαν κοπελα να με παρει ο πατερας μου απ το χερι κι ο αδερφος μου, παω και παραδιδομαι μονη μου!!

Μια χαμογελαστη φωτο της μανας μου ή της πεθερας μου απο τον γαμο δεν εχω…

Εγινε ο γαμος, πηγαμε ταξιδι, ηρθαμε και την επομενη μερα ξεκινα η μεγαλη παραφροσυνη της μανας μου… Να παιρνει την αστυνομια να λεει οτι με εκλεψε, να ερχεται κατω απο το σπιτι μας να φωναζει, να σπαει παραθυρα… ζημιες, φωνες, μηνυσεις, στενοχωρια… Η μανα μου σε τετοια κατασταση, ο πατερας μου να μην κανει τιποτα για αυτο και η πεθερα μου να λεει τα χιλια μυρια για τους γονεις μου κι ο αντρασ μου να μην ξερει πως να το χειριστει… Η διπλωματια του πηγαινε περιπατο, ο τσαμπουκας δεν επιανε…

Εντελει η μανα μου μπαινει σε ενα προγραμμα, καλη του ωρα του γιατρου, και ηρεμει… Kι ετσι ηρεμουμε ολοι και τα ξαναβρισκουμε…

Και μετα απο 1 χρονο ερχεται στην ζωη το πρωτο αγγελουδι μας! Το γεννησα σε δημοσιο μαιευτηριο γιατι ισως να χρειαζομουν αιμα. Κλινικες στην περιοχη μου δεν λειτουργουσαν κι επρεπε να κατεβω Αθηνα… Και το κυριοτερο; Μας χτυπησε κοκκινο η τσιγγουνια μας, του συζυγου δηλαδη, και την πληρωσαμε ακριβα και εμεις και το παιδι μας… 15 ωρες με σπασμενα νερα και δεν μου επαιρναν το παιδι, ηθελαν να γεννησω φυσιολογικα… και δεν μας εφτανε αυτο… δεν μπηκε και σε θερμοκοιτιδα οταν γεννηθηκε σαν προωρο και σαν μωρακια που του ειχαν στερηση το οξυγονο… Αποτελεσμα; Ενα παιδι με αυτισμο που εχει φτασει στα 6 του χρονια και ακομα δεν μιλαει…

Παθαινω επιλοχειο σοβαρη… Οι μαμαδες ξεκιναν παλι να τρωγονται, ο συζυγος μου εχει προβλημα με απνοιες και κοιμαται παντου… και… να σου… προβλημα σοβαροτατο στη μεση… Κανονικα δεν επρεπε ουτε τουαλετα να πηγαινω… κι ομως τα καταφερνω για λιγο ολομοναχη, ωσπου παραλυουν τα ποδια μου… Δεν μπορω να σας πω που πηγε η ψυχολογια μου οταν για 2 μερες ο αντρας μου με μετακινουσε αγκαλια ή μετα οταν χρησιμοποιουσα το καροτσι… Ευτυχως ο αντρας μου ηθελε να ζητησουμε 2η γνωμη κι αλλαξαμε ορθοπαιδικο… Φορεσα υποστηριξη, πηρα για 4-5 μηνες μια χουφτα χαπια, εκανα φυσικοπεραπειες αλλα τωρα στηριζομαι στα ποδια μου..

Δευτερη εγκυμοσυνη που χαθηκε στον 3ο μηνα… Βρισκουμε ευτυχως το προβλημα του αντρα μου γιατι ηταν πολυ πολυ σοβαρο…

Τριτη, τεταρτη, πεμπτη εγκυμοσυνη… τα μωρα να χανονται στον 4ο, 6ο κι 8ο μηνα… Ειδικα στο τελευταιο αφησαν το μωρο μεσα μου και παθαινω σηψαιμια… Πηγαινουμε στο νοσοκομειο και με απειλες γυναικολογων φιλων που ηρθαν απο Αθηνα ειδικα για μενα, γινεται επιτελους καθαρισμα και παιρνω 3 φιαλες αιμα… Δεν μπορουμνε να βρουνε τον λογο… Δεν το ψαξαμε κι ιδιαιτερως… Κι ο μικρουλης μου γινεται 3,5 ετων κι ολοι πεφτουν πανω μου και με κατηγορουν που δεν μιλαει ακομα… Εγω τους απαντω οτι υπαρχει προβλημα…

Ξεκιναμε παιδικο… καναμε καθημερινα μια αποσταση 25+25χλμ καθημερινα κι αντι η παιδαγωγος να μου βεβαιωσει η να μου πει οτι υπαρχει προβλημα, μου λεει οτι απλα δαγκωνει τα παιχνιδια.. Το παιδι το βλεπω θλιμενο οποτε το σταματαω απο τον παιδικο… Παμε σε λογοθεραπευτη, επειτα ψυχιατρο και μας πεφτει η κεραμιδα… Αυτισμος… Tο αποδεχτηκα γρηγορα γιατι καποιος επρεπε να ποlεμησει μαζι του… Tου αντρα μου του πηρε δυο χρονια…

Eρχεται στον κοσμο ο δευτερος μου αντρας… Ευτχως στην θεια μου στην Αθηνα ειχα αρχισει και γινομουν αλλος ανθρωπος πιο διεκδικητικος… Γυρισαμε, εβαλα πεθερα και μανα στην θεση τους -ισως με αγριο τροπο… Τσακωνομασταν λιγο για τον τροπο που φερομουν στην πεθερα μου με τον αντρα μου, βεβαια οχι τοσο για το πως της συμπεριφερομουν αλλα για το οτι επρεπε να μιλω σε κεινον και να τα λυνει εκεινος… Τελικα οταν πεθανε η πεθερα μου και σταματησα να ακουω τα σχολια του πατερα μου, γιναμε αλλοι ανθρωποι, ηρεμοι, γαληνιοι και τα παιδια μας χαρουμενα!

Βγαλτε τους ανθρωπους που σας χαλανε την μερα απο την ζωη σας οποιοι κι αν ειναι αυτοι… Επιλεξτε με ποιους θα ζησετε και τι πραγματικα θελετε να κανετε… Εσεις κι οχι η κοινη λογικη ή καποιος αλλος…. Αφηστε τους αλλους να κανουν λαθη και καντε και σεις και συγχωρηστε οτι και οσα μπορειτε….

Μπορει να παιρνω μια χουφτα φαρμακα για να μπορω να σταθωμ αλλα τωρα πλεον εχω μονο υπεροχες στιγμες να θυμαμαι… Δυο υπεροχα παιδια κι εναν υπεροχοτατο αντρα που τους αγαπω και μ’ αγαπουν και το δειχνουμε καθε στιγμη…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com