Ο ρατσισμός του «δεν έχεις παιδιά»

Είμαι 23 ετών. Γράφοντας κείμενα που αφορούσαν τις σχέσεις γονιού-παιδιού, ήρθα πολλές φορές αντιμέτωπη με εκείνο το ειρωνικό κούνημα του κεφαλιού και τη φράση κλισέ ‘’Εσύ δεν έχεις παιδιά, δε δικαιούσαι να εκφέρεις γνώμη’’, ‘’εσύ είσαι μικρή και δεν έχεις οικογένεια, δεν μπορείς να μιλάς’’. Φράσεις που για εμένα είναι απαράδεκτες και ανυπόστατες.

γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Ένας άμεσα εμπλεκόμενος άνθρωπος σε μία κατάσταση –ένας γονιός στη συγκεκριμένη περίπτωση-υποτιμά πολλές φορές τη γνώμη ενός ανθρώπου που δεν είναι γονέας ή δεν τη λαμβάνει σοβαρά υπόψη του. Η στερεοτυπική αυτή αντίληψη συνδέεται με την τεράστια αξία που δίνει η Ελληνική οικογένεια στην απόκτηση παιδιών, στην απόκτηση απογόνων, στην προσφορά απέναντι στην κοινωνία με ένα επάγγελμα, ένα παιδί κτλ. Άρα ένας άνθρωπος που δεν έχει, δεν μπορεί και να εκφέρει γνώμη.

Η άποψη αυτή, κατά τη γνώμη μου, υστερεί για δύο σοβαρούς λόγους: Πρώτον, διότι εχθρικά στερεί από έναν άνθρωπο ή από πολλούς το δικαίωμα στο να εκφέρουν μία γνώμη, μία άποψη για ένα θέμα , ακόμα και αν δεν εμπλέκονται άμεσα. Και δεύτερον, διότι η άμεση συμμετοχή δε σημαίνει και ωριμότητα, υπευθυνότητα ή λήψη σωστών αποφάσεων. Πολλές φορές ένας άνθρωπος που δεν εμπλέκεται άμεσα σε ένα θέμα, βλέπει τα πράγματα πιο ψύχραιμα και καθαρά , από έναν γονιό που ο θυμός πχ, για την επίδοση του παιδιού του στο σχολείο, μπορεί να τον οδηγήσει να αντιδράσει σπασμωδικά και να πληγώσει το παιδί  με λόγια ή με πράξεις πάνω στο άγχος  του. Ένας άνθρωπος που δεν κουβαλάει το βάρος της γονεϊκής ευθύνης, που δεν αφήνει τον θυμό και το άγχος να τον τυφλώσουν, ακόμα και την ίδια την αγάπη του για προστασία, πολλές φορές βλέπει τα πράγματα πιο ψύχραιμα και καθαρά.

Το ότι είναι κάποιος γονιός δεν τον καθιστά αυτόματα και σωστό στο ρόλο του. Όπως και ένας άνθρωπος που δεν είναι, δε σημαίνει επίσης ότι δεν έχει την ικανότητα να γίνει ο καλύτερος. Και το βλέπουμε συνεχώς, γύρω και δίπλα μας, παιδιά πληγωμένα από τις λάθος αποφάσεις των γονιών.

Μπορώ να εκφέρω άποψη. Και ας είμαι 23, και ας μην έχω δικά μου παιδιά. Ξέρω πως αν και όποτε αποκτήσω, να είστε σίγουροι ότι θα πρόκειται για μία πράξη ευθύνης. Ευχαριστώ.