Άφησα άθελά μου το μωρό μου να λιμοκτονήσει
Όταν γεννήθηκε ο γιος μας, ζύγιζε 2.800 και είχαμε εξ αρχής θέματα με το πώς έπιανε τη θηλή. Μέρος του προβλήματος ήταν οι δικές μου επίπεδες θηλές, οπότε η μαία μας έδωσε ψευδοθηλές και μου έδειξε πώς να τις χρησιμοποιώ και το μωρό έδειχνε να τα πηγαίνει καλύτερα. Φαινόταν ένα πολύ ευχαριστημένο και ξύπνιο μωρό. Κατά τη διάρκεια της διαμονής μας στο νοσοκομείο έχασε περίπου το 10% του βάρους γέννησης και μας άφησαν να φύγουμε με την προϋπόθεση πως θα βλέπαμε τον παιδίατρό μας από εκεί και πέρα.
Συνεχίζαμε με τις ψευδοθηλές, γιατί πραγματικά δυσκολευοταν να πιάσει τη θηλή και μας είπαν να τις ξαναβάζω όταν τον βλέπαμε να ζορίζεται πολύ. Άρχισα να παρατηρώ πως η ψευδοθηλή ήταν γεμάτη γάλα όταν τελείωνε. Επίσης παρατήρησα πως ήθελε να τρώει για ΠΟΛΥ μεγάλες χρονικές περιόδους και δεν έδειχνε ποτέ να ηρεμεί κατά τη διάρκεια ή μετά τα γεύματα.
Οι φίλες μου στα Facebook γκρουπ μαμάδων μου ελεγαν πως αυτή είναι λίγο πολύ κλασική συμπεριφορά νεογέννητου, οπότε συνέχιζα να τον αφήνω να τρώει όσο συχνά ήθελε για όση ώρα ήθελε. Μεταξύ μας, ποτέ δεν ένιωσα το γάλα μου να έρχεται, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που μου το περιέγραφαν οι φίλες μου. Δεν μπόρεσε να φτάσει το βάρος γέννησης στη μία εβδομάδα, αλλά ο γιατρός δεν φάνηκε να ανησυχεί εκείνη τη στιγμή, γιατί το μωρό έβρεχε και λέρωνε πάνες.
Στο ραντεβού του πρώτου μήνα ζύγιζε μόλις 2880. Είχε κερδίσει μόλις λίγα γραμμάρια και ο παιδίατρος μου πρότεινε να μιλήσω με σύμβουλο θηλασμού. Πήγα την επόμενη μέρα σε ένα γκρουπ θηλασμού, αλλά είχε τόσα άτομα που αγχώθηκα και έφυγα. Αποφάσισα να πάω στο μάθημα που πρόσφερε το νοσοκομείο που γέννησα, όπου θα μιλούσαν δυο από τις νοσοκομες που είχαμε γνωρίσει. Το πρώτο πράγμα που με έβαλαν να κάνω είναι να τον ζυγίσω, να τον ταϊσω και μετά να τον ξαναζυγίσω. Όταν τον ζύγισα μετά από μία ολόκληρη ώρα θηλασμού, η σύμβουλος θηλασμού μου είπε ότι είχε φάει μόλις 20 ml γάλα!
Μου πρότεινε να αρχίσω να συμπληρώνω με ξένο γάλα και με έβαλε σε ένα πρόγραμμα αντλήσεων για να προσπαθήσω να αυξήσω την παραγωγή μου. Πήγαμε στο σπίτι και ξεκινήσαμε αμέσως τη νέα μας ρουτίνα και στην επίσκεψη της επόμενης εβδομάδας είχε πάρει σχεδόν 1 κιλό! Η σύμβουλος αναφώνησε «Ουάου! Πρεπει να ήταν πεινασμένος!«
Δεν ήταν απλά πεινασμένος, λιμοκτονούσε!
Συνεχίσαμε τη ρουτίνα μας και αυτός συνέχισε να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, όμως η παραγωγή μου δεν έδειχνε να αυξάνεται και ο ίδιος συνέχιζε να είναι ανήσυχος όσο θήλαζε. Αυτή η ανησυχία μετατρέποταν σε τσιρίδες όταν τελείωνε τον θηλασμό ή όταν έπινε ένα μπιμπερό με μητρικό γάλα. Κάλεσα τη γιατρό του και μου είπε ότι έμοιαζε με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Μας έγραψε φάρμακο και μου πρότεινε να κόψω τα γαλακτοκομικά. Συναντήθηκα με τον δικό μου γιατρό για το τσεκαπ των 6 εβδομάδων μετά τον τοκετό και της είπα πως έπρεπε να κόψω τα γαλακτοκομικά. Είχε βιώσει το ίδιο, οπότε καθίσαμε μαζί και σημειώσαμε όλα όσα μπορούσα και δεν μπορούσα πια να φάω και τι να προσέχω πάνω στις ετικέτες. Είχα και μια ακόμα φίλη που έζησε το ίδιο, οπότε ακολούθησα το διατροφικό της πρόγραμμα, αλλά ακόμα και έτσι συνέχιζε να είναι στρεσαρισμένος όποτε έπινε μητρικό γάλα!
Μετά από σχεδόν ένα μήνα αντλήσεων ανα 2 ώρες, να μην τρώω, να μην κοιμάμαι, να πενθώ και τον πατέρα μου που έφυγε από τη ζωή δυο βδομάδες πριν γεννηθεί ο γιος μου, είχα γίνει ένα ψυχολογικό ράκος.
Με πήρε τηλέφωνο η μαμά μου μια μέρα που ήμουν ένα βήμα πριν καταρρεύσω και μου είπε «Ο γιος σου σε χρειάζεται υγιή και διαυγή πολύ περισσότερο απ’ ότι χρειάζεται το μητρικό γάλα«
Εκείνη τη στιγμή ένιωσα σαν να έφυγε λίγο βάρος από τους ώμους μου. Έκλεισα ένα ραντεβού με την παιδίατρο σχετικά με το θέμα της μη συνέχισης του θηλασμού. Δυσκολευόμουν να το αποδεχτώ και η ίδια και αγχωνόμουν ότι θα με πιέσει να συνεχίσω.
Η όμορφη απάντησή της:
«Προσπάθησες σκληρότερα απ’ ότι το 99% των μαμάδων με τις οποίες έχω προσπαθήσει να κάνω το θηλασμό να πετύχει και είναι απόλυτα εντάξει αν σταματήσεις εντελώς και αρχίσεις την αποκλειστική σίτιση με ξένο γάλα«
Έβαλα τα κλάματα μέσα στο γραφείο της γιατί αυτή ήταν η έγκριση που έψαχνα. Είχα προσπαθήσει τόσο σκληρά να θηλάσω το μωρό μου, αλλά προφανώς δεν ήταν το ιδανικότερο για κανέναν από τους δυο μας.
Στο ραντεβού των 2 μηνών είχε υπερδιπλασιάσει το βάρος του και στους 6 μήνες ήταν ένα χαρούμενο, παρατηρητικό, ικανοποιημένο μωρό που αναπτύσοταν με φυσιολογικούς ρυθμούς.
Έχω αισθανθεί κατά καιρούς τόσο ένοχη και χρειάστηκα πολύ κουράγιο για να γράψω την ιστορία μου. Την ίδια στιγμή είμαι τόσο ευγνώμων που το μωρό μου πλέον αναπτύσσεται και αισθάνομαι ότι είναι απίστευτα σημαντικό να καταλάβουν οι μαμάδες πως αν το μωρό σου δεν παίρνει βάρος, είναι σημαντικό το να βρεις το γιατί και να μην υποθέσεις ότι είναι κάτι φυσιολογικό, άσχετα με το τι λένε τα δημοφιλή γκρουπάκαι μαμάδων στο Facebook!
Το κλειδί της ιστορίας: θα μπορούσα να έχω χάσει το μωρό μου και τα μυαλά μου. Για μένα δεν είναι το στήθος απαραίτητα, αλλά το να είναι ένα παιδί επαρκώς ταισμένο το καλύτερο!
πηγή: fedisbest.org
Ελεος. Αν δεν ειναι υπερβολη αυτο το αρθρο τοτε τι ειναι; Με διαφήμιση σκονογαλο διπλα... Θελεις να θηλασεις; Θα το κάνεις. Δεν θελεις; Μην μας ζαλιζεις τον ερωτα. Νιωθεις ενοχες που δεν θηλασες; Δεν σου φταινε οι υπολοιποι. Ολες οι πληροφορίες στα ποδια σου. Εθελοντες συμβουλοι θηλασμου σε ολοκληρη την χωρα διαθετουν το σταθερο τους τηλέφωνο για να σε βοηθησουν. Θελεις περισσοτερα και δεν εχεις χρηματα; Συναντήσεις δωρεαν καθε εβδομαδα με πιστοποιημενες συμβουλους θηλασμου. Τα εκανα ολα. Με παιδι προωρο, με συγχηση θηλων, Που δεν έπαιρνε βαρος, Με πολεμο απο το συγγενικό μου περιβάλλον. Με κλαματα, με απογνωση. Εμαθα, παλεψα, τα καταφερα. Θελεις μπορεις. Δεν θελεις, δικαιωμα σου
"Με κλαματα , με απογνωση". Και μετα λετε το αρθρο ( που δεν ειχε, περεμπιπτοντως, διαφημιση για σκονογαλα) υπερβολικο. Μα γιατι πια τοσο Κλαμα και απογνωση και θυσιες και άλλες μελουρες; Το πολυ πολυ να μη θηλαζατε. Δεν πεθανε κανεις επειδη ηπιε φορμουλα, ουτε καμια μαμα επειδη δεν θηλασε. Να βλεπουμε τα πραγματα στις σωστες τους διαστασεις.
Γιατί το μητρικό είναι 1000 φορές καλύτερο από το σκονογαλα. Γιατί θέλεις και παλεύεις το καλύτερο για το παιδί σου. Και έχει διαφήμιση σκονογαλα που πεταγετε.
Ετσι για την ιστορια οι διαφξμισεις που εμφανιζονται στον καθε χρηστη, ειναι αυτες για τις οποιες Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΡΗΣΤΗΣ εχει κανει τθς πιο πολλες ανςζητησεις. Προφανως και εσεις ψαχνετε συνεχως ηια σκονογαλα οπως το αποκαλειται. Σας παρακαλω να ειστε περισσοτερο ενημερωμενη....οχι τιποτα αλλο αλλα να μην καρφωνεστε.
ειναι απ αυτες που τα καταφερνουν ολα και θελουν βραβειο μαμαδοσυνης...ποσο ευστοχο το σχολιο σας!!
ποσο κομπλεξ θεε μου!ποση κακια...κριμα εισαι και μανουλα...
Οντως συμφωνω απολυτα!! Κ εγω τα ιδια ειχα παθει αλλα συνεχισα!!!!!
Αχ ποσο σας καταλαβαινω,μπορει να ακουστει σκληρο αλλα θα ηθελα να ξεχασω τις μερες αυτες. Προσπαθουσα 4 μηνες να θηλασω αλλα τιποτα.....σταγονα σταγονα,να εχω γαλα,να εχω πριστει αλλα να μη βγαινει με τιποτα. Τρεις μερες στο νοσοκομειο τι να με βοηθανε οι μαιες,τι να μου φερνουν το μηχανημα για το θηλασμο ...τιποτα. Με τα πολλα επαθα μαστιτιδα,να ποναω ,να μη μπορω να χαρω το παιδι μου,νευρα. Προσπαθησα ομως παλι οταν περασε,αν κ ο αντρας μου ηταν αρνητικος. Ηθελα παρα πολυ να τον θηλασω το γιοκα μου,θεωρουσα οτι δεν ημουν σωστη μανα...!! Με τα πολλα,ξαναεπαθα μαστιτιδα χειροτερη απο τη πρωτη. Ημουν χαλια,ποναγα,εκλαιγα δεν ηθελα κανενα αρχισα παλι το τσιγαρο μετα απο δυο χρονια,ωσπου ενα πρωινο πηγα να κανω εμβολιο του γιου μου με τον αντρα μου κ η παιδιατρος με ειδε σ αυτα τα χαλια κ μου ειπε:"παιδια κανουμε για να ειναι ευτυχισμενα οχι για να ειναι δυστηχισμενα" κ ειχε δικιο να ναι καλα.Με τη βοηθεια της οικογενειας μου κ του αντρα μου πηρα το χαπι για να σταματησω το γαλα,δυσκολη διαδικασια αλλα τελειωσε ....επιτελους!!! Μετα απο τεσσερης μηνες που γεννηθηκε ο γιος μου ηταν η πρωτη φορα που ημουν ηρεμη με το παιδι μου.Τωρα ο γιος μου ειναι 3 χρονων κ τον αγαπω πολυ. Αν ξαναμεινω εγκυος δεν νομιζω να θηλασω...Η επιλογη ειναι δικη μας κ κανενος αλλου!!!!!
ΚΑΜΙΑ μα καμια ομαδα θηλασμου δεν προτεινει ψευδοθηλες!!! Η ιδια λεει οτι της τις εδειξε η " καλη" μαια πως να τις χρησιμοποιει. Αυτη λοιπον φταιει για την ολη κατασταση που δεν ηξερε να δωσει οδηγιες πως να βγαλει τις εισεχουσες θηλες η μαμα. Αηντε με τα χαζοαρθρα του fed is best που ακομα και οτι βγηκε αυτιστικο το παιδι μιας λογω θηλασμου εχουν ποσταρει.!!!
Λαθος! Στην Αμερική λοιπόν όπου μένω μου έδωσαν ψευδό θηλές και τις δυο φορές και στα δυο παιδιά, διαφορετικές ομάδες θηλασμού κι αυτό γιατί έχω επιπεδες θηλες! Τα μωρά παιδεύονται και δεν έπιαναν, έκλαιγαν και αποκοιμοιοντουσαν νηστικά! Τι ίδιο και σε φίλες μου που μένουν σε διαφορετικές πολειτειες! Το ίδιο και σε φίλη μου που γέννησε πρόσφατα στην Αγγλία. Η ειδικότητας σας εσάς δηλαδή ποια ακριβως είναι και είστε τόσο πολύ ενημερωμένη και απόλυτη πάνω στο θέμα;
Αχ κοριτσι μου, ποσο σε νιωθω... ποσες τυψεις, μονο η ψυχη μου το ξερει.. και οταν ακους το "ολες μπορουν να θηλασουν, ολες εχουν γαλα" πεφτεις ακομα πιο βαθια στο πηγαδι των ενοχων. Δυστυχως δεν μπορουν ολες. Ηθελα να θηλασω τοσο οσο ηθελα να κανω παιδι. Τοσο πολύ. Δυστυχως δεν τα καταφερα. Δεν επιανε το στηθος με τιποτα, με τιποτα. Ποτε δεν το επιασε. Εβγαζα με θηλαστρο και του το εδινα. Ευτυχως ηπιε το γαλα μου, εστω και ετσι. Μετα απο 3 χρονια μπορω να πω παντα θα το σκεφτομαι και τωρα καταλαβαινω ποσο κοντα εφτασα να μου γυρισει το μυαλο (ειδικα οταν ακουγα το "ολες μπορουν να θηλασουν" γιατι αυτη η φραση με εκανε να νιωθω η πιο αχρηστη μανα). Νομιζω πια οτι πιο πολύ σημασια εχουν αλλα πραγματα οπως η αγαπη, η φροντιδα, η ασφαλεια και τοσα αλλα και το πιο σημαντικο οτι το παιδι μου ειναι καλα στην υγεια του και τον καμαρωνουμε που μεγαλωνει και γινεται αντρακι!
Αμαν με την ταση υπερβολης σε αυτη.τη χώρα... ο,τι γινεται μοδα μας παθιαζει,γινομαστε ξαφνικα εμπειρογνωμονες και κρινουμε-το αγαπημενο μας σπορ!!μπορει να θηλασα και τα δυο μου παιδια ως τα δυο αλλα δεν φανατιστηκα ποτε ουτε κοιταξα υποτιμητικα τις μαμαδες που δεν μπορεσαν (ειτε απο επιλογη ειτε γιατι δεν ειχαν αρκετο γαλα).εχω ακουσει αρκετές τετοιες περιπτωσεις,που λογω προπαγάνδας και κοινωνικης πιεσης,ενω η μαμα βλεπει και το ενστικτο της λεει ότι το μωρο της πειναει να μην του δινει ξενο γαλα μην τυχον και την αποπαρει η αιρεση της ομάδας θηλασμου.παντου συνωμοσιολογιες,αν τυχόν κ τολμησεις να πεις οτι ΝΑΙ υπάρχουν και καποιες περιπτωσεις που η γυναικα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΗΛΑΣΕΙ τι να κανουμε να πεθανει το μωρο για να μην παει πισω η προωθηση του μητρικου θηλασμού;;δηλαδη ελεος ρε παιδια!!το ιδιο συμβαινει κ με τις καισαρικες.ημουν τυχερη και γέννησα με φυσιολογικους τοκετους κ τις δυο μου κορες,αν ομως δεν πηγαινε κάτι καλα σιγά μην καθομουν να το διακυνδινευσω η σιγα μην ενιωθα λιγοτερο μαμα επειδη γέννησα με καισαρικη!!νομιζω οτι οι γυναικες που κάνουν τετοιες γενικευσεις και επιδιδονται σε κατηγοριες που προκαλουν ενοχες,απλα βλεπουν το μητρικό ρολο σαν ενα μεσο επιβεβαιωσης κ τιποτε αλλο!!τα ειπα και ξαλαφρωσα!? και μπραβο στην Ολιβια που ανεβαζει κ τετοια αρθρα χωρις να φοβαται τις επικρισεις των "αιρεσεων".αμην!!
Μπράβο κοπέλα μου! Ότι ακριβώς έγραψες ήταν ακριβώς αυτο ούτε σκέφτομαι και εγω πολλα χρονια! Μας έχουν πρήξει με τις καισαρικές και τους θηλασμους οι κομπλεξικες.
Για την καισαρικη δεν με ενοιαξε γιατι επρεπε να την κανω για ιατρικους λογους και ημουν προετοιμασμενη (ειχαν προηγηθει ήδη 2 χειρουργεια με καισαρικη οποτε δεν ειχα την επιλογη, αν και θα το ηθελα) και αλλωστε αυτο που ηθελα ηταν να γεννηθει ο μικρος, να τον ακουσω και να μου πουν οτι ειναι υγιης. Για τον θηλασμο, ακομα και τωρα μετα απο 3 χρονια που εχω γεννησει εχω εναν κομπο στο στομαχι οποτε το σκεφτομαι. Οπως εγραψα και στην απαντηση μου στο αρθρο της κοπελας, αυτο το "ολες μπορουν να θηλασουν, ολες εχουν γαλα" καποιες φορες εχει κανει περισσοτερο κακο παρα καλο, γιατι διαβαζουν και γυναικες σαν και εμενα που δεν τα καταφερα... Και ειναι χτυπημα κατω απο τη μεση, ειναι σαν να εισαι ηδη πεσμενος κατω και να σου δινουν την χαριστικη κλωτσιά στα μουτρα! Ας σταματησει λιγο αυτη η παρανοια, συμφωνω απολυτα μαζι σας κοριτσια και μπραβο σου Isabella που τα λες αυτα και ας θηλασες και ας γεννησες φυσιολογικα. Δεν υπαρχει καλυτερο απο το μητρικο γαλα, αυτο δεν το αμφισβητει κανεις, αλλα παρακαλω οσους διαβαζουν και ειναι καθετοι και απολυτοι και στηνουν στα 5 μετρα οσες δεν θηλασαν (ή οσες εκαναν καισαρικη αντιστοιχα) να σταματησουν γιατι κανουν ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ σε ήδη επιβαρυμενες ψυχολογιες και γιγαντωνουν ενοχες και τυψεις.
Εγώ έχω κόμπο ακόμη και μετά από 10 χρόνια. Αλλά τώρα που βλέπω μια φίλη, πόσο παιδεύεται το παιδί της στον αποθηλασμό που εγινε για ιατρικός λόγους, λέω μια χαρά τα βγάλαμε πέρα και με το μπιμπερό.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με όσα λες Isabella. Ως παθούσα στο πρώτο μου παιδί ( και καισαρική και δεν θήλασα), ήμουν ένα ψυχολογικό ράκος. Το " μητρικό γάλα είναι το καλύτερο" με οδήγησε σε αντλήσεις με θήλαστρο, σε σημείο που να έχω πάθει ψύχωση και να έχω εστιάσει μόνο σε αυτό. Δυστυχώς ντρέπομαι που το λέω, αλλά είχα παρατήσει το μωρό μου στα χέρια της γιαγιάς, γιατί νόμιζα ότι μόνο με το μητρικό γάλα του δείχνω την αγάπη μου. Για 2 μήνες υπέφερα και μαζί με εμένα και όλοι γύρω μου. Η μητρότητα θα πρέπει να γεμίζει τη μανούλα με χαρά, να κοιτάει το αγγελούδι που έχει στα χέρια της και να πετάει στα σύννεφα από ευτυχία. Ειδικά τις νέες μανούλες πρέπει να τις στηρίζουμε γιατί ξεκινάνε ένα ταξίδι στο άγνωστο, με πολλές απορίες και πολύ άγχος για το αν ανταποκρίνονται στα καλέσματα του μωρού όπως πρέπει ή αν το φροντίζουν όσο χρειάζεται. Το μόνο που δεν πρέπει είναι να τις γεμίζουμε με ενοχές για το αν θήλασαν ή όχι. Φτάνει πια. Και όλο αυτό ότι ο θηλασμός είναι το πιο φυσικό πράγμα στο κόσμο, ποιος το λέει; Επειδή μπόρεσα και θήλασα το 2ο παιδάκι μου, έχω να πω ότι ταλαιπωρήθηκα και πόνεσα αρκετά μέχρι να το καταφέρω ( με φραγμένος πόρους και όχι τόσο καλές θηλές). Ας σταματήσουμε επιτέλους όλο αυτό το " πες μου αν θήλαςες ή γέννησες φυσιολογικά να σου πω πόσο καλή μάνα είσαι" και ας κοιτάξουμε τα παιδιά μας, γιατί ο δρόμος της μητρότητάς είναι μακρύς και δύσκολος και δεν σταματάει στο θηλασμό και αυτά μας έχουν ανάγκη να είμαστε κοντά τους γερές και δυνατές.