Παιδιά και διαζύγιο

Ο χωρισμός και το διαζύγιο είναι μία δυσάρεστη και δύσκολη, αναμφίβολα, επιλογή στην οποία καταλήγουν δύο άνθρωποι όταν διαπιστώσουν ότι δεν μπορούν άλλο πια να είναι για πολλούς και διάφορους λόγους. Ο χωρισμός πρέπει να γνωρίζουμε ότι είναι μία δύσκολη συναισθηματικά επιλογή, διότι χωρίζεις με έναν άνθρωπο με τον οποίο μοιράστηκες πάρα πολλά και αυτό και μόνο είναι επαρκές για να μας δείξει ότι οι άνθρωποι καταλήγουν σε αυτή τη λύση μετά από σκέψη και αδυναμίας να συμπορευθούν άλλο πια μαζί. Η κατάσταση όμως είναι ακόμα πιο δύσκολη όταν από τη  σχέση έχουν δημιουργηθεί και παιδιά, ένα γεγονός που προβληματίζει και στεναχωρεί πολλούς γονείς καθώς δε γνωρίζουν ποιες θα είναι οι επιπτώσεις αυτού του χωρισμού στην ψυχολογία των παιδιών.

γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Η ψυχολογία των παιδιών απέναντι σε ένα επερχόμενο διαζύγιο των γονιών είναι δύσκολη και ευμετάβλητη. Τα παιδιά καλούνται να αποδεχθούν έναν τρόπο ζωής και ο φόβος ότι θα στερηθούν τον έναν από τους δύο γονείς είναι διάχυτος. Πρέπει να αναφέρουμε μερικές ομολογουμένως απαράδεκτες και αξιοκατάκριτες συμπεριφορές των γονιών οι οποίοι εκβιάζουν συναισθηματικά τα παιδιά τους, χρησιμοποιώντας αυτά σε μία προσπάθεια να εκδικηθούν ή να νοιώσουν ανώτεροι απέναντι στον έτερο σύζυγο, εκβιάζοντάς τα να προτιμήσουν εκείνους στο να μένουν μαζί.

Οι γονείς πολλές φορές δεν αντιλαμβάνονται ότι μπορεί να χώρισαν σα ζευγάρι, αλλά πρέπει να καλλιεργήσουν ένα κλίμα ομόνοιας και συνεργασίας ως γονείς για το καλό των παιδιών τους. Τα παιδιά δεν είναι πεδίο διαμάχης για να ξεσπάει κάποιος τον εγωισμό του, αλλά υπάρξεις τρυφερές που έχουν ανάγκη την αγάπη των γονιών , όπως και το να μεγαλώνουν με ηρεμία και αποδοχή. Σαφώς και είναι καλύτερη η εναλλακτική λύση του χωρισμού όταν δύο άνθρωποι δεν μπορούν να είναι πια μαζί και είναι δυστυχισμένοι, όπως και για το παιδί το οποίο δε μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον με συνεχείς εντάσεις, αλλά πρέπει να γίνεται πάντα με συνεργασία και υποχωρήσεις και από τους δύο γονείς.

Ένα παιδί που οι γονείς του παίρνουν διαζύγιο βιώνει θλίψη, άγχος, ανησυχία και πολλές φορές μπορεί να εμφανίσει μία ξαφνική χαμηλή επίδοση στο σχολείο, όπως και απόσυρση από την κοινωνική ζωή. Οι γονείς πρέπει να αντιληφθούν ότι το παιδί μέχρι να εκλογικεύσει και να αποδεχθεί τη νέα κατάσταση θα περάσει από μία περίοδο άρνησης και προσπάθειας αποδοχής , για αυτό καλό θα ήταν να μη βιώνει σκηνές με εντάσεις και επιθετικότητα από τους γονείς. Η συμβολή ενός ψυχολόγου – παιδοψυχιάτρου, η συνεργασία με έναν ειδικό θα βοηθήσει το παιδί να εγκλιματιστεί στο νέο περιβάλλον με ηρεμία και διάθεση συνεργασίας.

Πρέπει να θυμούνται, όσοι είναι γονείς, ότι πάντα πάνω από κάθε προσωπική διαμάχη και εγωισμό, πρέπει πάντα μέσα τους προτεραιότητα να δίνεται στην ομαλή εξέλιξη και ψυχική υγεία των παιδιών τους.