Χρόνια πολλά και καλά σε όλες τις ερωτευμένες γυναίκες! Να είμαστε καλά,να έχουμε υγεία και να χαιρόμαστε τα αγόρια μας! Είμαι η Στέλλα. Είμαι 30 χρονών και δεν είμαι ακόμα μανούλα (μόνο χαρούμενη και περήφανη θεία μιας πανέξυπνης και πανέμορφης ανηψιάς 3 χρονών, της Σοφίας.) Διαβάζω το blog και όλες τις ιστορίες φανατικά. Για καλή μου τύχη, το ανακάλυψα από την αρχή του. Με κάποιες χαίρομαι και γελάω, με άλλες συγκινούμαι, δακρύζω και κλαίω. Όλες έχουν τη χάρη τους. Είναι μία και μία. Θέλω κι εγώ να γράψω την ιστορία μου μέρα που είναι.

Γνώρισα το φίλο μου πριν 2 χρόνια. Η συνάντησή μας έγινε μέσα από κοινούς μας φίλους. Τέτοιος καιρός ήταν, τέλη Φεβρουαρίου. Ήμουν σε άλλη σχέση τότε. Από την αρχή μου άρεσε πολύ σαν άντρας, αλλά καθώς ήμουν στην άλλη σχέση, δεν έδινα περισσότερη σημασία. Το πρώτο πράγμα που ξεχώρισα πάνω του ήταν τα υπέροχα μάτια του. Είχαν προς το γκρίζο χρώμα και μου φαινόταν ότι εκπέμπουν μία ξεχωριστή λάμψη. Το δεύτερο ήταν τα χέρια του. Ήταν πολύ περιποιημένα και φροντισμένα για άντρα. Ήξερα ότι τα χρησιμοποιεί πολύ και στη δουλειά του.

Σιγά σιγά αρχίσαμε να μιλάμε, να γνωριζόμαστε και καταλήξαμε, στο τέλος εκείνης της βραδιάς,να συζητάμε οι δυο μας, απομονωμένοι από την υπόλοιπη παρέα μας, αν και στο ιδιο τραπέζι. Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβανόταν κάθε φορά που τύχαινε να βρεθούμε σε κοινή παρέα. Είχαμε τόσα πολλά να πούμε. Βέβαια, δεν είχαμε ανταλλάξει τηλέφωνα, ούτε είχαμε κάποια άλλη προσωπική επικοινωνία, λόγω της δικής μου σχέσης. Αλλά πάντα απολάμβανα πολύ την παρέα του και χαιρόμουν, όταν τον έβλεπα.

Φέτος το καλοκαίρι, μετά από 4 καλοκαίρια που δούλευα σε συγκεκριμένη εποχιακή δουλειά, έμεινα χωρίς αυτήν την τελευταία στιγμή. Προετοιμαζόμουν να περάσω χωρίς υποχρεώσεις το καλοκαίρι μου,μια που ήταν πολύ αργά και δεν προλάβαινα να κάνω κάτι άλλο.΄Ημουν λίγο στεναχωρημένη. Εκείνος έμαθε ότι δε θα δουλέψω, εκεί που δούλευα και μου πρότεινε να δουλέψω μαζί του, στη δική του δουλειά, επίσης εποχιακή. Η πρόταση ήρθε τη μέρα που είχαμε το μνημόσυνο μιας πολύ αγαπημένης μου θείας. Τη δέχτηκα με πολύ μεγάλη χαρά. Πιστεύω λίγο σ’ αυτά τα πνευματικά και μεταφυσικά και το θεώρησα ένα ακόμα σημάδι.

Κάθε μέρα στη δουλειά, όλη μέρα μαζί. Είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε περισσότερο, να μοιραστούμε πράγματα από τη ζωή μας, εμπειρίες μας, να κοιτάξουμε καλύτερα ο ένας τον άλλο. Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι είμαι ερωτευμένη. Είχε χρόνια να μου συμβεί, αλλά σ’αυτή την ηλικία, αναγνωρίζεις εύκολα τα σημάδια. Δεν περίμενα ότι θα το ξαναπάθω. Νόμιζα ότι είχα τελειώσει μ’αυτά τα πράγματα. Όσο μου ανοιγόταν και μου έλεγε πράγματα από τη ζωή του,τον θαύμαζα όλο και περισσότερο. Έβλεπα πολλά κοινά σημεία. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που σκεφτόταν, η αισιοδοξία του, η στάση του απέναντι στην ίδια τη ζωή. Πήγαινα κάθε μέρα για δουλειά, όλο και πιο χαρούμενη,με πολλά χαμόγελα,αλλά ακόμα δεν περίμενα ότι και ο ίδιος με βλέπει πιο προσωπικά. Δεν είχα καταλάβει κάτι.

Ώσπου ένα μήνα μετά μου ζήτησε να βγούμε μετά τη δουλειά. Πήγαμε να φάμε, σ’ ένα πολύ όμορφο μέρος, σ’ ένα δασάκι και μου είπε ότι έχει αρχίσει να νιώθει πολλά πράγματα για μένα, αλλά το ότι είμαι σε σχέση τον εμποδίζει να μου τα δείξει. Είπαμε ακόμα πολλά πράγματα και στο τέλος της βραδιάς, κατάλαβα ότι είχε έρθει η ώρα που έπρεπε να διαλέξω. Πέρασα τις επόμενες μέρες ένα πραγματικό μαρτύριο που δεν εύχομαι σε κανέναν να ζήσει. Δεν ήθελα να πληγώσω τον μέχρι τότε σύντροφό μου, πονούσα που τελείωνε η μακροχρόνια σχέση μου, αλλά μέσα μου δεν υπήρχε επιστροφή. Πίστευα ότι οφείλω στον εαυτό μου να δείξω εμπιστοσύνη στα συναισθήματά μου και να το ζήσω. Σ’ αυτή την απόφαση κατέληξα, ένα βράδυ στη θάλασσα, περπατώντας μόνη μου. Νομίζω ότι το καλύτερο μέρος για να σκεφτείς είναι όπου έχει θάλασσα…. ( Για εμάς βέβαια που ευλογηθήκαμε να ζούμε σε παραθαλάσσια μέρη)

Από εκεί και μετά όλα πήραν το δρόμο τους. Είμαστε μαζί, περνάμε καταπληκτικά, χαιρόμαστε τα καθημερινά μικροπράγματα, απολαμβάνουμε ο ένας τον άλλον. Μας αρέσουν τα ίδια πράγματα και έχουμε κοινή αίσθηση για τα περισσότερα γεγονότα και καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω μας. Έχουμε παρόμοιες αντιδράσεις σε πολλά ζητήματα, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά. Γελάω πολύ με τα αστεία του. Έχει φοβερό χιούμορ και λέει πολύ παραστατικά τα ανέκδοτα. Αυτό είναι ακόμα ένα στοιχείο που θαυμάζω σ’ αυτόν, μια που εγώ δε μπορώ να θυμηθώ ούτε ένα ανέκδοτο. Βλέπουμε μαζί μπάλα και σχολιάζουμε. Εκείνος είναι ενθουσιασμένος και χαίρεται πολύ που επιτέλους βρήκε μια γυναίκα που όχι μόνο δεν παραπονιέται για τα αθλητικά, αλλά τρελαίνεται να πηγαίνει και γήπεδο. (Πάντα μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο)

Αυτό που σέβομαι και θαυμάζω περισσότερο σ’εκείνον είναι ότι κατάφερε τόσο πολλά μόνος του και αν και πέρασε πολλές δυσκολίες από μικρός, δεν έχασε στο ελάχιστο την ευαισθησία, την ανθρωπιά και την καλοσύνη του. Αν και 8 χρονών έχασε τη μανούλα του και χωρίστηκε από την υπόλοιπη οικογένειά του, σε πρακτικό επίπεδο ,δεν έγινε σε τίποτα άκαμπτος και σκληρός. Έμαθε από πολύ μικρός να κάνει δουλειές, να οργανώνει το σπίτι,τις υποχρεώσεις και τη ζωή του, να μαγειρεύει. Είναι καταπληκτικός μάγειρας. Είναι ο πρώτος άντρας που μαγειρεύει για μένα και τα τραπέζια, που μου έχει κάνει, αποτελούν από τις πιο όμορφες εμπειρίες στη ζωή μου.

Είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι έτσι για κάποιον σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Νομίζω ότι είμαστε πολλά χρόνια μαζί και πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς έβγαζα τη ζωή χωρίς αυτόν. Το ίδιο λέει και εκείνος για μένα. Κοιτάζω τα χέρια του, όταν πάει να με αγκαλιάσει και αισθάνομαι ότι το σώμα του είναι φτιαγμένο μ’ αυτό τον τρόπο για να μπορεί να με περιβάλει τόσο αρμονικά. Νομίζω ότι το άνοιγμα των χεριών του υπάρχει μόνο για να αγκαλιάζει εμένα. Τον κοιτάζω, όταν ξυπνάω και έρχεται στο μυαλό μου ένα καινούργιο τραγούδι του Μίλτου Πασχαλίδη που αγαπώ πολύ, οι «Περσείδες».

«Ανοίγω τα χέρια μου. Όλο τον κόσμο χώρεσαν κάποτε. Μα τώρα πια χωράνε μόνο εσένα«

Περνάω μαζί του πάρα πολύ όμορφα, δενόμαστε όλο και περισσότερο και κάθε μέρα κάνουμε όνειρα και σχέδια. Να μας δίνει ο Θεός υγεία,αγάπη και δύναμη!

Είμαι 30 χρονών και δε ξέρω ποια είναι η ερώτηση για τη ζωή. Ξέρω όμως ότι η αγάπη είναι η απάντηση. Για όλα τα προβλήματα, για όλους τους κινδύνους, για όλα τα ζητήματα που μας απασχολούν και στις μέρες μας είναι πολλά. Σ’ αυτή την τόσο δύσκολη εποχή που περίσσεψε η κακία, η αποξένωση και κανείς δε δείχνει ενδιαφέρον, διάθεση και χρόνο για αληθινές και ουσιαστικές σχέσεις, είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που η δική μου καρδιά χτυπάει για κάποιον και το σώμα μου έχει πλημμυρίσει από αγάπη και θετική ενέργεια.

Σας ευχαριστώ που μου κάνετε την τιμή να το μοιραστώ μαζί σας!

Χρόνια πολλά και καλά σε όλους μας!!!!

Μωρό μου, σ’ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου, την άλλαξες σε ουσιαστικό επίπεδο και την ομόρφυνες!

Αλλά περισσότερο, σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις, γιατί άνθρωποι όπως εσύ, κάνουν τον κόσμο μας πολύ καλύτερο….

Το χαμόγελό σου είναι πολύ σημαντικό για μένα και θα κάνω ό,τι μπορώ για να το βλέπω κάθε μέρα.

Σου αφιερώνω για ακόμα μια φορά το τραγούδι μας….

«Όταν σε κοιτώ, πάντα ανακαλύπτω κάτι ακόμα.

Κάτι από τη μαγική σου εικόνα,που με αναγκάζει να σε ερωτευτώ ξανά….»

Το μόνο που θέλω είναι να είμαι μαζί σου….

Σ’ αγαπάω πολύ, Δημήτρη μου!