Έχουν σπάσει τα νεύρα μου…
Έχουν σπάσει τα νεύρα μου…
μαμά Ρ.
Θα σας πω κι εγώ την δικιά μου ιστορία και για να ξεσπάσω αλλά και για να διαβάσω γνώμες…
Είμαι παντρεμένη 10χρόνια. Τον άντρα μου πριν ακόμα δημιουργήσουμε σχέση τον είχα ερωτευτεί! Ήμασταν στην ίδια παρέα και λιώναμε ο ένας για τον άλλο!
Ένα χρόνο αφότου μπήκε στην παρέα μου, μου είπε πως θα φύγει για σπουδές σε κάποιο νησί. Ξενέρωσε η ζωή μου…Τελικά μετά από ένα χρόνο σπουδών μου ζήτησε να είμαστε μαζί και με ρώτησε αν είμαι διαθετειμένη να τον περιμένω. Η απάντηση μου ήταν θετική! Για να μην μακρηγορώ, ήμασταν μαζί 4χρονια πριν παντρευτούμε, 4τυραννικά χρόνια. Ειχαμε πολλές φασαρίες από την πεθερά μου και γενικά από τρίτους. Η πεθερά μου μου είπε μία κουβέντα που τότε δεν την δέχτηκα αλλά τώρα πια ξέρω πόσο δίκιο είχε. Μου είχε πει πως λόγω χαρακτήρα δεν θα ταίριαζα με τον γιό της.
Δυστυχώς είχε τόσο δίκο…
Πριν παντρευτούμε μου ζήτησε να τον στηρίξω για να κάνει μεταπτυχιακό. Ο μόνος λόγος που το δέχτηκα ήταν επειδή ήξερα απο πριν πως θέλει να προχωρήσει στις σπουδές του και δεν ήθελα να τα αφήσει για μένα και να μου «την πει» πάνω σε κάνα καυγά ότι και καλά τα παράτησέ εξαιτίας μου.Του είπα όμως πως ναι, θα σε στηρίξω αλλά να ξέρεις θα έχω πολλές απαιτήσεις από εσένα.
Οκ, μου λέει, ξεκινάμε!
Παντρευόμαστε! Μες στην τρελή χαρά εγώ! Θα μπούμε στο σπίτι μας, δεν θα έχουμε κανέναν στο κεφάλι μας… Ναι καλά… Όνειρα… Από την πρώτη στιγμή άρχισαν τα προβλήματα. Όταν γύριζαν από την δουλειά έκανα δουλειές του σπιτιου για να τα έχει όλα έτοιμα! Ξαπλώναμε στο κρεββάτι και αντί να κάνουμε έρωτα ή θα κοιμόταν ή θα σηκωνόταν και θα καθόταν μέχρι τα ξημερώματα στον υπολογιστή.
Ανακάλυψα από έναν λογαριασμό τηλεφώνου πως έμπαινε σε πονηρά σάιτ όταν έλειπα στη δουλειά. Έφαγα φρίκη. Δεν με αφήνει να τον πλησιάσω αλλά αυτά του αρέσουν; Τσακωθήκαμε σκοτωθήκαμε, όταν το ρωτούσα γιατι δεν με θέλει, μου έλεγε πως φταίω εγώ και η συμπεριφορά μου…
Έκανα πολλές προσπάθειες αλλά τίποτα. Όταν συζητούσαμε, του έλεγα πως αν δεν αλλάξει στάση και συμπεριφορά θα ξενερώσω τελείως… Τ Ι Π Ο Τ Α… Φανταστείτε, είχαμε ξεκινήσει να κάνουμε έρωτα και επειδή ήρθαν τα σουβλάκια που είχαμε παραγγείλει, μου είπε να διακόψουμε να φάμε και μετά συνεχίζουμε. Μέχρι και πρόγραμμα είχαμε φτάσει να κάνουμε για να κάνουμε έρωτα. Τα ίδια και τα ίδια. Δεν έκανε τίποτα για μένα. Ούτε την επέτειο μας δεν θυμόταν για να μου πάρει ένα δώρο, να μου κάνει μία έκπληξη. Τ Ι Π Ο Τ Α.
Τελικά μετά απο 10χρόνια γάμου έχω φτάσει να έχω ξενερώσει τόσο μαζί του που ούτε που θυμάμαι από πότε έχω να του πω πως τον αγαπάω. Ξαπλώνουμε στο ίδιο κρεββάτι και… δεν τον αντέχω άλλο πια.
Κάναμε και παιδί και στο παιδί έχει την ίδια αδιάφορη συμπεριφορα. Τσακωνόμαστε, κάνει προσπάθεια για τον μικρό μας για κάνα δυό βδομάδες και μετά «πίσω Γιάννη τα καράβια»…
Κουράστηκα… Δεν αντέχω… Και όταν του λέω τίποτα με ββγάζει και τρελη. Έλεος. Βαρέθηκα… β α ρ έ θ η κ α..
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγώ μένω σε μια μικρη επαρχιακή πολη στην Βόρεια Ελλαδα και αυτο ειναι ο κανόνας στο 85 τοις εκατό των νέων ζευγαριών. Περιττό να πω οτι οι πάντες ειναι άνεργοι και οι άντρες και οι γυναίκες. Η πολη μου εχει φρικτή ανεργία, απο το 1997 και μετά έχουν ρημάξει τα πάντα!!! Δεν υπαρχουν ούτε εργοστάσια, ούτε βιοτεχνίες ούτε τίποτα και ο τουρισμός που έρχεται ειναι της κακιάς ώρας!!! Όσα νέα παιδιά μπορούν σηκώνονται και φεύγουν είτε στην ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ είτε στο εξωτερικό!!! Οι νέες γυναίκες προσπαθούν με τα χίλια ζόρια να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και ευτυχώς τις χρηματοδοτούν οι γονείς και οι παππούδες (οσο αντέχουν κι αυτοί) ενώ οι περισσότεροι άντρες την βγάζουν στις καφετέριες και στα προποτζιδικα!!! Τα παιδιά μεγαλώνουν μέσα στην στασιμότητα, την απραξία και την μιζέρια!!! Εννοείται οτι οι πεθερές σφυροκοπούν τους πάντες και ρίχνουν δηλητήριο προς όλες τις πλευρές!!! Ειναι χειρότερες και απο τα φίδια και απο τους κροκόδειλους!!! Τα περισσότερα νέα ζευγάρια οχι μονο δεν πανε διακοπες τα καλοκαίρια αλλα ούτε καν εξέρχονται απο τα όρια της πόλης ολο τον χρόνο!!! Μιλαμε για φριχτό κάψιμο εγκεφάλου εν έτοιμη 2021!!!
Έχεις δίκιο και απορώ πως άντεξες
Vre koukla m gt pl apla dn tn afhnhs?t mwro s dn thelei enan mpampa adiaforo alla oute k esu h oikogenoia ot k n ginh prepei n einai demenh....skepsou t...kanto gi sena k gi t paidi s...th vrethei enas anthrwpos p th s agapaei giauto p eisai xwris n allakseis
Μάλιστα...είμαστε πολλες που κάναμε το ιδιο λάθος!!! Βλέπαμε από νωρίς το κακό αλλά κάναμε τα στραβά μάτια κ τώρα είναι δύσκολα για αποφάσεις!!"
K egw pou nwmiza pws eimai i moni atoixh me auton ton antra...egw perimenw to paidi tou k apo twra imaste mesa sta problimata ...osw gia ton erwta exw ksexasei pws gunete perimenw na genniso k meta mallon tha xwrisoume den antexw allo etsi. Koritsia kouragio uparxoun k allou portokalies min skate gia autous ...kapoia stugmi p tha exw xrono tha sas grapso oloi tin istoria mou
Γεια σας απανταω αργα αλλα δεν πειραζει..Θα ξεκινησω λεγοντας οτι ειναι λαθοε να χωριζει ενα ζευγαρι και ιδικα ενα ζευγαρι που εχει παιδι..συμφωνω με την κυρια που ειπε οτι οι αντρες δεν θελουν να ακουνε την γκρινια και ποιος μπορει να την ακουει η να την αντεχει αλλωστε την γκρινια...ολοι μαθαινουμε να γινομαστε καλυτεροι συζυγοι, γονεις με την συζητηση. Μην ξεχναμε ομως οτι δεν ειμαστε ολοι το ιδιο και οτι καποιοι χρειαζονται παραπανω χρονο για να γινουν καλυτεροι σε καποια θεματα αποτι εμεις..ναι ναι ετσι ειναι...σε καποιον αρκει μια φορα να του εξηγησεις κατι και να το καταλαβει και σς αλλον πρειπει δεκα...δεν ειναι κατι το κακο αυτο απλα ετσι λειτουργει ο συγκεκριμενος ανθρωπος..οποτε λοιπον αυτο που θελει ειναι συζητηση η πολυ συζητηση και πραξεις αγαπης οπως χαδια, αγκαλιες, φιλια, καλα λογια...ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ: Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΚΡΟΘΥΜΕΙ, ΑΓΑΘΟΠΟΙΕΙ ' Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΑΥΘΑΔΙΑΖΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΦΘΟΝΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΥΠΕΡΥΦΑΝΕΥΕΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΦΕΡΕΤΑΙ ΜΕ ΑΠΡΕΠΕΙΑ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΖΗΤΑΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΞΑΠΤΕΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΣΥΛΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΣΥΓΧΑΙΡΕΙ ΟΜΩς ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ..Η ΑΓΑΠΗ ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΛΠΙΖΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΜΕΝΕΙ...
Κι εγω φιλη μου εζησα παρομοια κατασταση αδιαφοριας προς εμενα και το παιδι. Εκτος αυτου εμοιαζε να διασκεδαζει με απιστευτα με την παρεα του και για εμας τιποτα.. καμια ορεξη για τιποτα. Ετσι κι εγω τον εδιωξα οταν ηταν 1 χρονου το παιδι, ηταν δυσκολη και επωδυνη αποφαση, ειμαστε σε διασταση 3 χρονια τωρα, δεν εχουμε ξαναφτιαξει τις ζωες μας, αλλα τωρα ειμαι πιο καλα ψυχολογικα απο ποτε. Διατηρουμε αριστες σχεσεις για το παιδι και τωρα δειχνει ενδιαφερον για το παιδι και εμενα, αλα ειναι αργα για να ξαναγινουμε οικογενεια.. περναμε απιστευτες στιγμες ευτυχιας με την κορη μου και χωρις εναν αδιαφορο συζυγο και πατερα (οπως ηταν πριν και φοβαμαι οτι θα ξαναγινει αν γυρνουσε στο σπιτι..) ο αθρωπος δεν αλλαζει και η ιστορια επαναλαμβανεται σχεδον παντα, γι αυτο παρε οποια αποφαση θεωρεις καλυτερη για εσενα και το παιδι και μεινε εκει με οποιες συνεπειες καλες και κακες..
Kouklitsa mou, exeis suneiditopoihsei ti kaneis? 10 oloklhra xronia apo th zwh sou, na zeis auto to marturio!!!!!!!!!!!!! Aksizei na to kaneis ston eauto sou auto? nomizw 10 xronia tha ekanes oles tis prospathies sou na krathseis thn oikogeneia sou...kai opws oloi katalavainoume, o kurios de skopeuei na allaksei!!!!!!!!!!! Egw pantws ezhsa tis idies katastaseis, exontas na antimetopisw kai to soi tou antra mou, pou de me hthele.... Meta apo 4xronia sxesis+gamou sunolo, me mia kori 2.5 etwn,egw phra diazugio... Kai se plhroforw oti eimai polu kalutera, kai polu pio hremh... Kai to kuriotero, ksaeftiaksa th zwh mou kai zw stigmes monadikes, kai egw kai h kori mou... Mhn to kaneis allo ston eauto sou...Steilton sth mana tou kai ksekina apo thn arxh...An exeis kai vohtheia apo thn oikogeneia sou(p.x na sou prosexoun to mwro< wste na arxiseis na kaneis kai esu pragmata gia sena me files sou)tha einai akomi pio eukolo...
καλημερα και απο εμενα, αν υστερα απο 10χρονια συμβιωσης και με παιδι δεν εχουν στρωσει τα πραγματα!!,τοτε δυσκολα θα φτιαξουν!!! ξεκιναμε με μελια και στην πορεια φευγει το μελι μενει η αγαπη η κατανοηση η φροντιδα η εννοια,κλπ.............. αυτα δεν υπηρχαν απο την αρχη (οπως γραφεις),τωρα πως θα προκυψουν; ως δια μαγείας;..δυσκολα η πεθερα σου κατι ηξερε και σου χτυπησε το καμπανακι...,αλλα δεν εδωσες σημασια,,.....,νομιζω πως ο κυριος σε εχει δεδομενη σε τετοιο βαθμο που ουτε προσπαθειες ιδιαιτερες κανει ακομα και για το παιδι σας!! τα παιδια εχουν ενστικτα και παρατηρουν τα παντα,οποτε καταλαβαινουν τα παντα!! το ποσο καιρο θα συνεχιστει αυτο εξαρταται απο εσενα για το ποτε και αν θες, να παρεις δυναμικα τη ζωη στα χερια σου και να ζησεις αξιοπρεπως σαν γυναικα και σαν ανθρωπος ετσι ωστε το παιδι σας να εχει ενα προτυπο γονεα που πανω απο ολα σεβεται τον εαυτο και δεν γινεται ΜΠΑΛΑΚΙ!! ΖΥΓΙΣΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΜΕ ΣΕΝΑ... ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!
poso poli se katalavainw....Ezisa sxedon tin idia katastasi me tin adiaforia tou pros emena kai ton gio mas.Enamisi xrono prin pira tin apofasi kai ton afisa gia kalo emena kai tou paidiou mas.theorousa poli adiko na me vlepei to paidi mas se afti tin katastasi... Na eisai sigouri oti den prokeitai na allaksei pote kai gia tipota. h simvouli mou meta apo ola afta einai i eksis .an exeis skopo na ton afiseis frontise ligo ta oikonomika sou,sigoura tha vretheis se diskoles stigmes an den exeis kapoion na se stiriksei.Kali tixi sou efxomai...
ΦΙΛΗ ΜΟΥ,Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ,ΑΝ ΘΕΩΡΕΙΣ ΟΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΠΟΛΥ,(ΕΓΩ ΤΟ ΘΕΩΡΩ)ΚΑΙ ΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΙΆΝ ΕΙΝΑΙ,ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ....ΕΚΑΝΕΣ ΥΠΟΜΟΝΗ,ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ,ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΗΚΕΣ,ΕΔΩΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ...ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ;;;ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ,ΠΑΝΩ ΑΠΌΛΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ,ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ...ΞΕΡΕΙΣ,ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ,ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ ΠΟΛΥ,ΜΟΝΟ ΕΣΥ....ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ¨ΟΤΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ,ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΟΜΟΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ...¨ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ....ΑΝ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΜΟΙΒΑΙΑ,ΔΥΣΤΥΧΩΣ,ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΑ...ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣΑΝ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ 8 ΧΡΟΝΩΝ...ΕΚΑΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΩ...ΝΤΡΕΠΟΜΟΥΝ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΙ,ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ,ΑΣΧΕΤΑ ΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΜΙΑ ΝΟΡΜΑΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.ΟΤΑΝ,ΟΜΩΣ,ΕΦΤΑΣΑ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ,ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΦΩΤΙΣΕ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΝ...ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΑΝ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ,ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΖΟΥΝ ΜΑΖΙ...ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΗΡΕΜΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΗΜΕΡΑ,ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΩ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΙ...ΗΤΑΝ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΣΩΣΤΟ ΚΑΙ ΩΡΙΜΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ...ΠΕΡΑΣΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ ΤΗΣ,ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ,ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ,ΦΥΣΙΚΑ,ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΧΩΡΙΣΑΝ...ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΗΡΕΜΗ ΜΗΤΕΡΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΕΤΕΔΙΔΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ....ΣΗΜΕΡΑ,33 ΧΡΟΝΩΝ ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΚΟΡΟΥΛΑ 10 ΜΗΝΩΝ,Η ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑΕΦΕΡΕ ΚΟΝΤΑ...ΕΝΩ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΣΑΝ ΣΑΝ ΦΙΛΟΙ,ΑΦΟΥ ΕΙΧΑΝ ΜΑΖΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ,ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΞΑΝΑΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΝ...ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ:¨ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ¨;;;Ε,ΛΙΓΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΜΗΝ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ,ΛΙΓΟ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ,ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝΕ...ΣΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ,ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΑ...Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ,ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΠΑΕΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ,ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ...ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΑΚΟ...ΟΧΙ...ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ,ΟΙ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΤΟΥΣ,ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΟΥΣ...ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;;;ΟΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ,ΦΙΛΗ ΜΟΥ,ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ...ΠΟΤΕ...ΙΣΩΣ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ,ΙΣΩΣ ΛΙΓΟ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΑΙ Ή ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕΙ,ΙΣΩΣ ΑΝΑΘΕΩΡΕΙ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΟΤΕ!ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ 25 ΧΡΟΝΙΑ...ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΗΡΕΜΟ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ,ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ,ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΦΥΓΕ...ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ....ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ;;;
Δεν θα έπρεπε να δινεις τετοιες συμβουλές κορίτσι μου!! δεν ξερεις τι πραγματικα μπορει να συμβαινει..! Κανενα παντρεμενο ζευγαρι δεν πρεπει να χωριζει! τα παιδια πρεπει να μεγαλωνουν και με τους 2 γονεις! με υποχωριση και των 2 παντα φτιαχνουν τα πραγματα. Αν η κοπέλα που μας είπε την δική της ιστορία κάνει λιγο πισω, του δείξει λίγη αγάπη, λίγο υπομονή, ίσως φτιάξουν τα πράγματα! Μην περιμένει να γίνουν τέλεια! Καμία σχεση δεν ειναι τέλεια! Και να πώ και κατι άλλο. Οι αντρες δεν αντεχουν την γκρίνια. Αν βρεις το κουμπί τους, τοτε μπορείς να τους εχεις στα πόδια σου!! Έξυπνες πρέπει να είμαστε, όχι γκρινιάρες και μιζερες! Κι εγω είμαι παιδι χωρισμένων γονιών και....μου εχει στοιχίσει πάρα πολύ στη ζωή μου αυτό!! Και το ξανα λέω!! Μην δίνεις ετσι απλά τετοιες συμβουλές! Αμαρτια από το θεο ειναι! Δεν ξερεις τι κακο μπορει να προκαλέσεις!
Σιγά. Ουτε αμαρτία ειναι ουτε θα πάθει τίποτα ο "θεός". Κουκλα μου παρατα τον. Δεν τρέχει και τίποτα. Καλύτερο ενα καλό διαζυγιο παρα ενας κακός γάμος. Και σκασίλα μου αμα δεν αντέχει τη γκρίνια. Δεν καταλαβα, ειναι τουριστας στο σπίτι του, γραφειτο παιδί του εκει που δεν βλεπει ο ηλιος, βλεπει τη γυναικα του δυστυχισμενη και δεν αντέχει τη ΓΚΡΙΝΙΑ??? Ωπα ρε τον καημενούλη που πρεπει με "εξυπναδα" και χωρις "μιζέρια" να τον αντιμετωπίσει. Που ζούμε γμτ στο 1800? Γυναικες είμαστε και πρεπει να ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ την ευτυχία μας ακόμα και αν μερικες φορές κοστίζει. ΥΓ Το παιδί της κοπελιάς μεγαλώνει ΗΔΗ με εναν γονιο, αμα τον παρατησει α) Θα μεγαλωνει και ηρεμα και οχι με ενα γονιο μπαρούτι ετοιμο να καταρρευσει β)Θα βλέπει περισσότερο και τον αλλο γονιο μια και θα ειναι υποχρεωμενος να το επισκέπτεται. Κουκλα μου η αγαπη είναι εκει έξω βγες και αρπαξε την... ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ
ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΣΟΦΙΑ? ΠΑΣ ΚΑΛΑ? ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗ ΧΩΡΙΣΕΙ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ? ΑΝ ΔΗΛ. ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΡΩΕΙ ΞΥΛΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΣΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΕΦΟΡΟΥ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΥΡΑΝΙΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ? ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΤΙΣΟΥΝ ΝΕΥΡΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ? ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!!! ΚΡΑΤΑ ΑΥΤΕς ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
διαβασα καλα?????τι παει να πει κανενα παντρεμενο ζευγαρι δεν πρεπει να χωριζει?σε ποιον αιωνα ζεις καλη μου????ξυπνησαν τα ζωα αντωνακη οπως λεει η ελενιτσα!!!....επισης υποχωριση και υπομονη???δεν διαβασα να μιλασ για αξιοπρεπεια και για ισα δικαιωματα λογου συμπεριφορασ και τα θελω του καθενωσ μεσα σε εναν γαμο!ειμαι παιδι χωρισμενων γονιων κι εγω!!!χωρισανε οταν ημουν 11 και τωρα ειμαι 28 με δικη μου οικογενεια!!οσο μεγαλωνα και καταλαβαινα τι μου γινοταν,εδινα τα ευσημα στην μανα μου που μας μεγαλωσε με αξιοπρεπεια και δεν καθισε νατην παταει ενας και καλα ''ανατολιτης'' συζυγος!ο καθενασ βεβαια εχει το δικαιωμα της γνωμης αλλα μη τρελαθουμε κιολας!και μιλαω απο πλευρας παιδιου και μετα συζυγου!....επισης δεν θα αλλαζα ποτε τα χρονια που περασαμε εγω η μαμα μου και ο αδερφος μου!μεγαλωναμε μαζι και ηταν υπεροχα!......ομολογω οτι δεν μας ελλειψε και ιδιαιτερα ο ''μπαμπας''!
...και νόμιζα ότι ήμουν η μόνη παντρεμένη με έναν αδιάφορο άντρα και πατέρα....να μην αρχίσω για το πόσο μαμάκιας είναι! Χαρά, ανάστησε τη γυναίκα μέσα σου γιατί τα παιδιά καταλαβαίνουν όταν είμαστε πραγματικά ευτυχισμένες και όταν το κάνουμε στα ψέμματα για χάρη τους...η δική μας υποφέρει από έλλειψη πατέρα ενώ ο πατέρας είναι μέσα στο σπίτι αλλα προτιμά να παίζει με το σκυλάκι παρά με την κόρη του, και γενικά προτιμά να κάνει οτιδήποτε άλλο παρά να ασχοληθεί μαζί της, πάντα έχει δουλείες δουλειές δουλειές ......επανελλειμένα την απορρίπτει και δεν το καταλαβαίνει και τώρα η κόρη μας αρχίζει και δείχνει πολύ ανησυχητικές συμπεριφορές σε σημείο που πρέπει να επισκεφτούμε παιδοψυχολόγο! οικονομικά αν μπορούσα θα τον εγκατέλειπα, δεν προσφέρει τίποτα σαν σύζυγος ή σαν πατέρας, μακάρι να μπορούσα να προσφέρω μία γαλήνη στην μικρή μου που τόσο χρειάζεται, όπως και εγώ...αφού εγώ τα κάνω όλα, δουλεία , σπίτι, το παιδί, το σκυλί....αφού ήδη είμαι μονογονεϊκή οικογένεια μακάρι να μπορούσα να το κάνω και με το νόμο!!
Δεν είσαι μονογονεϊκή οικογένεια γιατί είσαι οικονομικά εξαρτώμενη. Μάλλον βαρέθηκες το σύζυγό σου και τον έχεις μόνο για τα λεφτά. Είναι καλύτερα να του το πεις για να ξέρει και αυτός τι να κάνει. Θεωρώ μεγάλη ατιμία από την πλευρά σου να μιλάς τόσο απαξιωτικά για τον σύζυγό σου, γενικά δεν σου "κάνει" ούτε σαν σύζυγος ούτε σαν πατέρας κλπ. Μήπως και εσύ έχεις συμβάλλει σε αυτή τη συμπεριφορά κάπως? Λέω, μήπως.... Και τι εννοείς "ανάστησε τη γυναίκα μέσα σου", να βρει κανένα ... γκόμενο? Όλες που ψάχνεστε τα ίδια λέτε....
Ένα είναι το φάρμακο στην αδιαφορία αλλάζεις συμπεριφορά προσέχεις πιο πολύ τον εαυτό σου,βγαίνεις συχνά έξω μόνη (αφού έχεις στολιστεί πρώτα) με διάφορες δικαιολογίες πχ. πάω να πάρω γάλα, πάω για καφέ με την φίλη μου κ.α αγοράζεις κάνα ρουχαλάκι για βόλτα, του αφήνεις το παιδί και έξω τότε του τραβάς το ενδιαφέρον γιατί βάζει άλλα στο μυαλό του,αν και τότε δεν δώσει σημασία πλέον πιστεύω είναι αργά. ΥΓ: και αρχίζεις να αδιαφορείς για τις ανάγκες του γενικά.
Συμφωνώ με Alex, τουλάχιστον έτσι θα ανοίξει και το μάτι σου λιγάκι και θα αλλάξει η διάθεση σου.
χαρά πόση λύπη στο κείμενό σου. Γιατί αφήνεις τη ζωή να σε προσπεράσει; Κάνε κάτι!
Κορίτσια, δεν ξέρω τι να πω... τόσο για την ιστορία, όσο και για το σχόλιο της Χαράς... ειδικά για το τελευταίο, τι γίνεται μέσα στα σπίτια... Τέλος πάντων, είναι πολλές οι ιστορίες και αυτές που ακούω που μιλάνε για το ίδιο πράμα, αδιάφοροι άντρες, υποτονικοί, σε ΌΛΑ!! Δεν τους νοιάζει τίπότα, αποβλακωμένοι... στην καλυτερη δηλαδή να ξυπνήσουν με κανένα ποδόσφαιρο... τι να περιμένεις απο αυτούς; στήριξη, στοργή; προστασία;;;;; Πάντως, και δεν κάνω πλάκα τώρα, αυτό με τα σουβλάκια, μη σοκάρεσαι καθόλου, νομίζω ότι είναι οι περισσότεροι άντρες έτσι πια.... πρώτα τα σουβλάκια και μετά όλα τα άλλα...
Σε νιωθο απολυτα σαν να ακουω τον εαυτο μου.ειδα τον αντρα μου τον ερωτευτηκα ειδα απτην αρχη οτι κατι ετρεχε αλλα λεω εγω θα τον φτιαξο δεν ηθελε να κανουμε ερωτα τον κηνηγουσα ειναι ενας ανθρωπος πολυ ησηχος χωρις νευρο πανο του δεν βρηζη δεν σκαει ειναι στον κοσμο του .εμενα λογο το οτι δεν ξερει να χρισημοποιηση υπολογηστη επερνε τηλ στα 090 .ελεγα πως μπωρει εκει και οχι μαζι μου ειμουν μια κοπελα τοσο ευχαριστη και σχετικα καλη στην εμφανηση οχι μοντελο βεβαια αλλα πολυ με κηνηγουσαν και γω κολησα εκει τυφλη .να μην τα ποληλογο κανενα ενδιαφερον απο μερους του ουτε καλη κουβεντα ουτε χαδι τιποτα .βεβαια εγω ειχα και το προβλημα οικογενιας εναν πατερα πολυ αντρα αρσενικο που δεν περναει ουτε μυγα απαρατηρητη δυπλα του ολο να επιδικνιη τον ανδρησμο του τον τσαμπουκα και το ξυλο μια μανα στην κοσμαρα της οχι οτι εχει περαση λιγα αλλα σαν μανα γιασου .ετςι ο γαμος μου μου κατσε μια χαρα εχω εναν αντρα αδιαφορο ψυχρο αλλα ησηχο καναμε και ενα παιδακι το οποιο ειναι τα παντα για μενα ολη μου η ζωη ο κοσμος μου Το περιεργο ειναι οτι ειναι πολυ καλος πατερας για τον γιο μου πραγμα που να πω την αληθεια δεν το περημενα ελεγα οτι θα ηταν το ιδιο αδιαφορος με το παιδι αλλα καμια σχεση ειναι πολυ καλος τρυφερος και προστατευτηκος απεναντη στο παιδι μας και αυτο μου αρκη ετση ξεπερασα και την αρνηση του να με θελη σαν γυναικα ειμαι ησηχη σε ενα ησηχο περηβαλον για μενα και το αγγελουδι μου .με τους δικους μου δεν εχω πολα παρε δοσε διοτι καθε φορα που πηγενα να δουν το παιδι ειχαν ανχος για το αν ο γιος μου θα γηνη αδερφη και ποσο μεγαλο πουλακι εχει αν θα γηνη ο αντρας που οταν μεγαλοση θα πηδ......... Οτι κηνητε .προτημο να μενο με τον αντρα μου εστο και φηλικα απτο να περαση το παιδι μου οτι περασε ο αδερφος μου μεχρη τα 18 του χρονια που επρεπε να αποδικνιη ποσο αντρας ηταν το οτι τον φοναζε ο πατερας μου πουσταρα απο μωρο επιδη του μετραγε το πουλακι του και το συγκρηνε με τους ξαδερφους του με το μετρο στο χερη να δει ποιο μωρο το χει μεγαλητερο κιαν του λεγες και κουβεντα ετρογες ενα χερη ξυλο γιατι ειχε παντα δικιο.ετση λοιπον ειμαι μια χαρα μενοντας με τον φιλο μου και αντρα μου ησαγογηκα αλλα ησηχη να μεγαλονο ενα παιδακι σε ενα ησηχο γεματο αγαπη περηβαλον.οσο για τον αντρα μου το μονο που θελη ειναι φαι οχι φασαριες απτους δικους μου γιατι εχουμε και τετοια σε διαφορες επισκεψης τους να ναι καθαρο το σπιτι μας αυτα.αλλα δεν εχω παραπονο παω με τον γιο μου της βολτες μας παιδοτοπους κουνιες και οτι αλλο ειναι η χαρα της μανας αλλα η γυναικα πεθανε μεσα μου δεν υπαρχη πια.ξερω οτι ισως τα λεω πολυ απλα και φενονται καπος αλλα ετση ειναι οταν εχεις πικραθη και σπαση το γυαλη και οταν εισαι μονη με οχι τοσο νορμαλ ιοκογενια τοτε το μονο που μενη ειναι η ευτιχια που θα παρης απο το παιδι σου βλεποντας ενα χαμογελο σε περνη αγκαλια και σου δινη ενα σκαστο φιλη στο μαγουλο λεγοντας μανουλα σαγαπαω τοσο τοσο.ειναι ο μοναδηκος αντρας της ζωης μου ο τελευταιος αλοστε με κανη τοσο ευτηχησμενη που δεν χριαζομαι αλον.-συγνωμη αν σας κουρασα.χαρα
Πω πω ρε κορίτσι μου κουράγιο τι να πει κανείς, μια φράση σου με ανατρίχιασε, ότι πέθανε η γυναίκα μέσα σου. Μη το βάζεις κάτω, εύχομαι να ξαναβρείς τη Χαρά με οποιονδήποτε τρόπο
χαρα κοριτσι μου..βρες ενα γκομενο να ξελαμπικαρεις.....δεν γινονται αυτα!!!!!
του εχεις πει οτι το ξερεις,οτι μπαινει σε πονηρα σαιτ? μπες κι εσυ ενα βραδυ σε πονηρα σαιτ και δες την αντιδραση του.
ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΥΠΟΜΟΝΗ.. ΚΑΤΑΡΧΑΣ ΨΑΞΕ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕΣ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΕΣΤΩ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΙΧΝΟΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΙΑΣΤΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ... ΕΠΙΣΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ (ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΠΑΝΤΑ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΑΠΕΞΩ ΤΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΠΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΝΙΩΘΕΙΣ)ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΣ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΕΞΑΝΤΛΗΣΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΔΩΣΕΙ... ΑΝ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΑ ΠΑΡΕ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΕΙΔΙΚΟ.. ΜΙΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΠΕΣ ΤΟΥ ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ (ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΑΝ ΘΑ ΘΕΛΗΣΕΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ) ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΕΙΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΟΝΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΤΟΥ ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΟ ΓΑΜΟΥ.. ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΝΕΥΡΑ .. ΗΡΕΜΑ.. ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΡΘΟΥΝ ΒΟΛΙΚΑ
se katalavainw apoluta !!!an ton agapas akomh k pisteueis me olh thn dunamh ths kardias sou oti tha allaksei etsi outws wste na ginetai mia eutyxismenh oikogeneia kane ta panta gia na ginei. an pali oxi parata ton giati tha dustuxiseis k su k to paidaki sou k einai amartia. den milaw eksw apo ton xoro perasa ta pandeina k eipa terma phra to paidi mou k pleon eimai eutuxismenh.sou euxomai na vreis thn dunamh pou kruveis mesa sou k na prakseis ayto pou pragmatika thelei h kardia sou.k na thumasai mia fora zoume..............
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΑΣ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ..ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΜΙΑ ΖΩΗ ΝΑ Σ ΔΙΝΕΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣ Κ ΝΕΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ. Κ Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΚΑΤΙ ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΑΠΛΑ ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΩ.ΕΓΩ ΘΑ ΧΩΡΙΖΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΧΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ Γ ΕΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΟΠΩΣ ΛΕΣ.ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΕΙ Η ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΣΟΥ!!!
αχχχχ βαχχχχ ποσο σε νιωθω!!!!!καλα αυτο με τα πονηρα site ολοι το κανουν???τι παραπανω βρισκουν δε καταλαβαινω!!!και οχι τιποτα μετα θελει να κανουμε κιαυτα που βλεπει!!ελεοσ!!!συμβουλη κοριτσακι μου δεν εχω λυπαμαι αν ειχα θα την ειχα βρει και για τον εαυτο μου μονο κατανοηση οτι αυτα που περνας τα περναμε κιαλλες κιεγω με τον αντρα μου ειμαστε μαζι 14 χρονια μας εχει φαει η ρουτινα η αδιαφορια κλπ κλπ τι να πω????υπομονη και σου ευχομαι μεσα απο την καρδια μου οποια αποφαση και να παρεισ να εισαι παντα ευτυχισμενη κιεσυ και το παιδακι σου.....
Αχ καλή μου κοπέλα τι τραβάς!!! Στεναχωριέμαι πραγματικά! Εγώ δεν θα σου λεγα ποτε παράτα τον και φύγε γιατί όταν είσαι έξω από τον χορό όλα είναι πολύ εύκολα να τα λες...(παρόλο που όπως τα περιγράφεις η κατάσταση είναι πολύ άσχημη).Το σίγουρο είναι ότι πολλά νέα ζευγάρια περνούν φάση μετά τη γέννηση του παιδιού που μπορεί να κρατήσει από μήνες ως και κανα χρόνο ή λίγο πιο πολύ... εγω θα σε συμβούλευα να αποτανθείς σε ένα σύμβουλο γάμου - φυσικά μαζί με τον άνδρα σου. Τώρα αν εκείνος δε θέλει μάλλον σημαίνει ότι δε θέλει να διορθώσει και τίποτα. Εν πάσει περιπτώση ζήτα συμβουλή από ένα επαγγελματία και βγαλτα όλα από μέσα σου, για να τα δεις τα πράγματα και από άλλη οπτική. Από κει και πέρα θα αποφασίσεις ότι είναι καλύτερο για σένα και το παιδάκι σου...
Συμφωνώ...
Καλή μου μαμά Ρ. ειμαι κ γω μαμα μιας δωδεκαχρονης κουκλιτσας,η ιστορια σου μου θυμησε πολυ τη δικη μου ζωη.13 χρονια ειμασταν παντρεμενοι με τον αντρα μου κ δεν ηταν ουτε μια μερα παρον εκει κοντα μας, ουτε σε μενα ουτε στην κορη μας,οικογενειακη ζωη μηδεν,διακοπες πηγαινα εγω με τη μικρη, σπιτι εγω με τη μικρη, στο σχολειο εγω με τη μικρη κλπ κλπ...προσωπικη ζωη ποιο κατω απο το μηδεν σχεδον απ το δευτερο χρονο του γαμου μας....κ γι αυτο το τελευταιο εφταιγα εγω γιατι ειμουν "τρελη" γιατι ενω ειμασταν απο μακρια κ αγαπημενοι θα επρεπε στο κρεββατι να ειμαι φωτια!!!κ η δικαιολογια για οοοολες αυτες τις απουσιες ηταν η δουλεια του...χαχαχαχα μην απορησετε δε δουλευε στη νασα μια ταβερνα ειχε....κ του ετρωγε οοολο το χρονο ολη τη διαθεση κ οοοοτι αλλο ειχε προς διαθεση...Εδω κ ενα χρονο εχουμε χωρισει...το μετανιωσα που το εκανα τοσο αργα γιατι για τη μικρη μου θα ηταν μαλλον ποιο ευκολα αν ηταν μικροτερη ομως ευτυχως παλι καλα το πηρε γιατι χωρις εγω να δηλητηριασω την εικονα του πατερα της ειχα καταλαβει οτι δεν ειμασταν η συνηθισμενη οικογενεια μαμας μπαμπα παιδι...καπως ετσι οπως ειμαστε τωρα οι δυο μας ειμασταν κ τοτε...Καλη μου Ρ. ειναι δυσκολα πρεπει να σου πω ο πρωην αντρας μου οικονομικα με βοηθαει σε οτι αφορα το παιδι ευτυχως αρκετα ομως γενικα υπαρχουν δυσκολιες...εγω πριν το κανω σκεφτηκα...καλιο αργα παρα ποτε δυνατη αισθανομαι κ θα παλεψω για μενα κ την κορη μου κ θα ειμαστε καλα ο κοσμος να χαλασει..καλη σου τυχη σε οτι κ αν κανεις..
αφού την έχεις παλέψει μέχρι εδώ κ μπήκες κ στον κόπο να του χαρίσεις παιδί κ αυτός να μην σας δίνει σημασία, τι να πώ χαρά στην υπομονή σου, αλλά είναι καιρός πια να αλλάξεις μονοπάτια. Πρέπει να ζήσεις για σένα κ το παιδάκι σου, γιατί αν συνεχίσεις έτσι σίγουρο θα τρελαθείς κ το χειρότερο θα είναι πως δεν θα έχεις κουράγιο να προσφέρεις στο παιδί σου όσα χρειάζεται απο σένα. ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!
Πάντως με μεγαλη ευκολια λεμε σε μια αλλη γυναικα "Παρατα τον και φυγε, παρε το παιδι και φυγε" Και όλα αυτα.... Ευτυχως κι ενα (μικρο) ποσοστο ειπε πως καπως πρεπει να το ψαξει περισσοτερο κι η φιλη μας και πως υπαρχει μια μικρη "πιθανοτητούλα" να εχει κ εκεινη ενα μεριδιο ευθυνης... Κοπελια, ειναι δυσκολο το "Τον παραταω και φευγω". Φυσικα και δεν λεω να χαντακωσεις μια ολοκληρη ζωη υπομενοντας, αλλα ψαξ΄το και λιγο πιο βαθεια. Οσο μπορεις κι οσο σε παιρνει. Εγω αντιμετωπιζα παρομοια κατασταση αδιαφοριας, ελλειψης ερωτικης ζωης, ψυχρας μεταξυ μας, να κοιμαται το βραδυ διπλα μου και να νευριαζω ακομα και με την αναπνοη του.. Και απο ενα σημειο και μετα σκεφτομουν οπως εσυ περιπου. Μες στη μαυριλα στο σπιτι μου μεσα και με ενα παιδι 2 ετων να μην θελω ουτε να κλαψω για να ξεσπασω και κανω κακο στο μωρο ταχα... Ψαχνοντας το και κυνηγωντας το λιγο, κατοπιν συζητησεων με ανθρωπους που με αγαπουν, ζητησα βοηθεια ψυχολογου και ψυχιατρου. Τελικα ειχα μια αρκετα προχωρημενη καταθλιψη, η οποια αυτη δημιουργουσε τα περισσοτερα. Την ψυχροτητα του αντρα μου, την λυσσα μεσα στο σπιτι και τις μαυρες μου σκεψεις.. Το εψαξα το θεμα (της καταθλιψης), το παλαιψα με τη βοηθεια του ψυχιατρου κι οταν ολα εκαναν τον κυκλο τους και το σπιτι μου ηταν διαφορετικο... Εγω ηρεμη, με καλη διαθεση κι οχι να περιμενω ποτε θα μιλησει για να του την πω, αρχισα παλι να τον κοιταζω ενω μιλαει και να σκεφτομαι ποσο ομορφος ειναι, χαιρομαι περισσοτερο με το παιδι μου και ολα ειναι νορμαλ. Φυσικα δεν περιμενεις να εισαι μαζι του οπως την πρωτη μερα της γνωριμιας σας, γιατι υπαρχουν πια αλλα πραγματα, αλλες ευθυνες, αλλες υποχρεωσεις που μας κυνηγουν ολους, και αλλαζουμε μεσα απο τις καταστασεις.. Ομως πιστεψε με αξιζει να το ψαξεις παραμέσα, πριν τα δυαλυσεις ολα ετσι μπαμ... Κυριως για το παιδι σου. Και ξαναλεω AN KATI ΛΥΝΕΤΑΙ! Οχι να μεινεις εκει αιχμαλωτη.... Σκεψου χωρις εγωισμους και παρε ολο το σεναριο απο την αρχη και σε καποια σημεια μπες λιγο και στο πετσι του αλλου. Ειναι πολυ λυτρωτικο. Ελπιζω να σου πανε ολα καλα και να σε φωτισει Ο Θεος.
Πάρα πολυ συμφωνω μαζί σου. Νομίζω οτι αυτή είναι η πιο ασφαλής λύση. Και αυφου πια θα τα έχεις δοκιμάσει ΟΛΑ μαμα Ρ. και εφόσον δεν έχουν αποτέλεσμα, θα μπορέσεις να πάρεις τα μέτρα σου. Ενδεχομένως να πρεπει να πάτε και σε έναν ψυχολογο παρεούλα να βρείτε τελικα πιο είναι το πραγματικο πρόβλημα. Πάντως αυτο με τα "πονηρα" site δεν ειναι και το τέλος του κόσμου. Όντως λίγο πολυ σε όλους αρέσει να τα επισκέπτονται που και που. ΙΣως μπορεις να συμμετέχεις κι εσυ στην αναζήτηση αυτη για να κάνεις τα πράγματα λίγο πιο...ενδιαφέροντα (όπως πρότεινε και μια μαμα παραπάνω). Βέβαια σε περίπτωση που αυτο δεν σου προκαλεί μια αηδία (γιατι πάιζει και αυτο το σενάριο). Πάντως ότι κι αν γίνει εύχομαι καλη τύχη!
Ξέχασες όμως ότι την άρνηση τη δημιουργεί ο σύζυγος και ότι αν ήθελε θα το είχε ψάξει μόνος του όπως έκανες εσύ... Είναι πολύ δύσκολο να πείσεις τον άλλον να μιλήσει σε ειδικό ειδικά τη στιγμή που είναι αδιάφορος... Επίσης ξέχασες ότι 10 ολόκληρα χρόνια συμβαίνει αυτό.... συν άλλα 4 πριν το γάμο (αν κατάλαβα καλά) Το πιο βασικό "φαουλ" του κυρίου είναι ότι δε δίνει σημασία στο παιδί! Αν δεν μπόρεσε να το αγαπήσει τόσα χρόνια... δε θα μπορέσει ποτέ... Τι έχει δώσει αυτός στην οικογένεια λοιπόν? Πίκρα και απουσία 10 χρόνια (έλεος). Είναι πολύ γλυκό και καθωσπρέπει να της λέμε "προσπάθησε να σώσεις το γάμο σου", αλλά ήδη έχει χάσει σύνολο 14 χρόνια να παλεύει να μείνει με αυτόν τον άνθρωπο... πόσα ακόμα να κάνει... να προσπαθήσει και εν τέλει πόσα χρόνια ακόμα να αφιερώσει σε μια σχέση που δεν υπάρχει παρά μόνο στα χαρτιά???? Εαν τόσα χρόνια είχε κάνει την κίνηση να φύγει, ίσως τώρα να είχε πολύ καλύτερη ζωή με κάποιον που την έκανε ευτυχισμένη.... Το σίγουρο είναι πως αυτός ο άνθρωπος δεν κάνει ευτυχισμένους ούτε την ίδια αλλά ούτε και το παιδί τους και μάλιστα δεν προσπαθεί καθόλου για αυτό... Κατά τη γνώμη μου η κοπέλα έγραψε εδώ για να πάρει κουράγιο και δύναμη για να φύγει από τη 10ετή φυλακή της... με το να συμβουλεύουμε να μείνει σε μια αρρωστημένη κατάσταση δεν λύνουμε τα προβλήματα αλλά τη βυθίζουμε σε μεγαλύτερα. Πόσο ακόμα να προσπαθήσει? Αλλα 10 χρόνια? Το παιδί το σκέφτηκε κανείς? Είναι ωραία εικόνα να έχει γονείς που δεν είναι αγαπημένοι και δεν κάνουν πράγματα μαζί? Μη μου πεις ότι δεν καταλαβαίνει τη μητέρα του ότι δεν είναι ευτυχισμένη και ότι ο πατέρας του είναι αδιάφορος προς όλους??? (από τα 5 κιόλας καταλαβαίνουν άριστα το κλήμα που επικρατεί στην οικογένειά τους) Συμπέρασμα? δώστε κουράγιο να κάνει το μεγάλο βήμα προς μια καλύτερη ζωή... πιο ποιοτική... το αξίζει.... ήδη πέρασε πολλά!
Βρες και δείτε την ταινία fireproof μαζι... Αμα τη δεις θα καταλάβεις γιατι στην προτεινω, να τη δει κι αντρας σου ομως... http://www.videolesxi.gr/index.php?view_option=viewsp&id=5147&adult=0 ευχομαι οτι καλύτερο
de diavasa ti sou egrapsan ta koritsia sa symvouli alla ena tha sou pw..kane pws koitas allou k dwstoy na to pistepsei k an de deiw diafora dysthxws tha prepei na skeftesai pio sovara to pragma..katalavainw exeis oikogeneia k paidi k einai dyskolo panta dineta mia eykairia alla edw exeis thema.na eisai kala!na xairesai to paidaki sou k pana ap ola na diekdikeis thn eytyxia sou!
Ωχ, κοπέλα μου, τι να σου πω;;; Έχω ζήσει σχεδόν ό,τι και εσύ, με τη διαφορά οτι εγώ τον χώρισα στα 3 χρόνια πριν τον παντρευτώ, γιατί το είδα νωρίτερα το έργο. Λές και μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο και την ίδια ιστορία. Επίσης ήμασταν στην ίδια παρέα και τρελοί (τελοσπάντων) ο ένας για τον άλλον, επίσης η πεθερά δε με χώνευε, επίσης υπήρχαν τρίτοι και το κυριότερο, εφυγε στο εξωτερικό για σπουδές, δε μου δινε σημασία, απέφευγε το σεξ, και όλα όσα είπες! Και όλο μου έλεγε οτι θα προσπαθήσει, οτι θα με παντρευτεί, οτι όλα τα κάνει για μάς και όλο λόγια-λόγια-λόγια, κι από εργα τίποτε... Η διαφορά μας με σένα είναι οτι εγώ τα πήρα στο κρανίο, έκανα πέτρα την καρδιά μου και τον χώρισα. Και καλά έκανα, γιατί στην ιστορία σου βλέπω τη συνέχεια της δικής μου ιστορίας, αν την άφηνα να συνεχιστεί. Και δεν μπορώ να σε κατηγορήσω για τίποτε, οτι δηλαδή δεν τον χώρισες νωρίτερα όπως εγω, γιατι κι εγώ δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να το κάνω, ακριβώς επειδη κι αυτός (όπως και ο δικός σου) με έβγαζε τρελή και νόμιζα οτι κάνω λάθος. Τελοσπαντων, άσχετα αν εχετε παιδί, προτείνω να τον χωρίσεις, διοτι είναι ακατάλληλος και για σύντροφος και για πατέρας. Καλύτερα να ζησει το παιδί με τη μαμά του παρά και με έναν ανύπαρκτο και αδιάφορο πατερα. Και στο εξής θα πρέπει να είσαι προσεκτική στην επιλογη συντρόφου, γιατί μπορεί να γίνει ο μέλλων πατριός του παιδιού σου. Τι να σου πω άλλο; Συμπάσχω όσο δε φαντάζεσαι, με πήγες πολύ πίσω με την ιστορία σου. Ελπίζω να έχεις κι εσύ καλό τελος όπως εγώ, που πλέον ειμαι παντρεμένη με έναν νορμάλ ανθρωπο που συνεννοούμαστε και αγαπιόμαστε, και σε λίγο θα γίνω κι εγώ για πρώτη φορά μαμά (πρώτα ο θεός).
ρε κοριτσι μου μηπως εχει κατι αλλο στη ζωη του...δεν δικαιολογητε τετοια σταση σε νεο αντρα.μηπωσ και εσυ εισαι πολυ γκρινιαρα..η εχεισ αφησει πολυ τον εαυτο σου,εμφανισιακα μηλαω.για κατσε και μιλα μαζι του σοβαρα και αποφασιστηκα ομως και οχι στο σπιτι.αλλα πρωτα θα μιλησεισ με τον εαυτο σου για τα δικα σου τα λαθοι που ισωσ να κανεις και να μην το καταλαβενεισ.....και αν κοτιτσι μου υπαρχει αγαπη να εισαι σιγουρη οτι ολα θα διορθωθουν.οσο για τα πονηρα σαιτ μην τρελενεσε ολοι οι αντρες τα γουσταρουν αυτα....εγω καμια φορα με τον αντρα μου τα βλεπουμε και μαζι...και που και που τα επαναλαμβανουμε,δεν ειναι κακο...και διατηρουμε την σχεση μασ ζεστη και τρελιαρικη.τωρα ειμαι εγκυοσ στο τεταρτο παιδακι μας και συνεχιζουμε να ειμαστε οπωσ πριν.Γινε λιγο πιο "εξαλη"και εσυ,απο την στιγμη που βλεπεις οτι του αρεσουν λιγο τα ΕΞΑΛΑ. ΣΕ ΦΙΛΩ ΚΑΛΗ ΤΙΧΗ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ
Σωστά τα λες, οτι πάντα κάπου φταίνε και οι δύο, αλλά επειδή εχω ζήσει τα ίδια, νομίζω οτι το μόνο στο οποίο φταίει η μαμα Ρ. είναι που κορόιδευε τον εαυτό της και έλπιζε τόσα χρόνια οτι θα αλλάξουν τα πράγματα. Όσο γι αυτό που λες "αν υπάρχει αγάπη", προφανώς δεν υπάρχει και πολλή αγάπη, αλλιώς ο άντρας της θα είχε ενδιαφερθεί περισσότερο να δει τι πρόβλημα έχει η γυναίκα του μαζί του. Όσο για το να γίνει έξαλλη επειδή του αρέσουν οι εξαλλοσύνες, αυτό δε λύνει τίποτε.
SYMFONO APOLUTAAAAA ME THN XENIA !!!
Συμφωνω με την ΠΜΤ.Μην περιμενεις αλλο.Αν νομιζεις οτι δεν προκειται να αλλαξει η κατασταση με μια ακομη συζητηση(που δεν το πιστευω)παρε το παιδι σου καιΦΥΓΕ! Ευχομαι ολα να σου πανε καλα στη ζωη σου!
τι περιμένεις δηλαδή να σου κουβαλήσει και γκόμενα στο σπίτι για να τον χωρίσεις??? εκτός αν θες να σου πούμε: δεν πειράζει και όλα θα πάνε καλά και άλλα τέτοια που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα... Πάντως πιστεύω πως μέσα στις "συζητήσεις" που έχετε κάνει κάποιο λόγο σου αναφέρει που τον κάνει να ξενερώνει.... Μπορεί επίσης να ήταν ξενερωμένος πριν από τον γάμο και ίσως να προχώρησε από φιλότιμο που τον περίμενες τόσα χρόνια, επειδή του είπες ότι θα πρέπει να στο ανταποδώσει.... Τα πολλά λόγια είναι φτώχια... αν δεν δίνει σημασία ούτε και στο παιδί τι τον κρατάς???? για να του πλένεις τα σώβρακα?
Δυσκολα τα πράγματα,κυριως γιατι δεν εχει διαθεση εκεινος να αλλαξει προς το καλύτερο.Εφοσον εχεις εξαντλησει τα περιθωρια επικοινωνιας,δεν εχω καποια συμβουλη να σου δωσω,μονο να ζυγιασεις τι ειναι καλυτερο για σενα και το παιδακι σου,αυτη η κατασταση η τωρινη,η μηπως να επαιρνες την κατασταση στα χερια σου?