«Οταν γίνεις μάνα, θα καταλάβεις!» | Η αγανάκτηση!
Θελω να μοιραστω μαζι σας την αγανακτηση μου. Αγανακτηση μιας γυναικας 31 ετων, της οποιας το μητρικο ενστικτο μαλλον εχει μεταναστευσει και δεν βρισκει τον λογο να του δωσει εισιτηριο επιστροφης… Προς Θεου, τα παιδια ειναι ευλογια και μεγιστη χαρα, αρκει να μην ειναι δικα μου…
Πολυ συχνα ακουω τις φρασεις «Ποτε θα γινεις μανα;» μεχρι και η ταδε εγινε μανα» «θα φτασεις 40 και το παιδι θα σε φωναζει γιαγια» ή την κορυφαια φραση «οταν γινεις μανα θα καταλαβεις» που την εχω ακουσει σε στιγμες ακυρες μονο και μονο για να σου αποδειξει η μανα συνομιλητρια την ανωτεροτητα της γνωμης της…
Οχι, φιλοι μου, δεν θελω να γινω μανα -τουλαχιστον οχι ακομα. Ειμαι ανεξαρτητη οικονομικα και συναισθηματικα, ταξιδευω πολυ, περναω υπεροχα με φιλους οπου και οποτε θελω και δεν περιμενω απο ενα μωρο να με ολοκληρωσει σαν ανθρωπο. Ποσο εγωιστικη πραξη.. Να κανεις ενα μωρο για να ευτυχισεις. Το θεμα ειναι να εισαι ευτυχισμενη για να κανεις το μωρο σου ακομα πιο ευτυχισμενο… Δηλαδη αν ποτε δεν κανω παιδι σημαινει οτι δεν αξιζω σαν ανθρωπος; Οτι μειονεκτω εναντι των γονεων; Ή οτι η γνωμη μου δεν ειναι επαρκης επειδη δεν ειμαι μανα;
Ελπιζω να μην ειμαι κουραστικη, εκτος απο αγανακτισμενη… Η συμβουλη μου ειναι να κανετε παιδια συνειδητα και να ζειτε την ζωη σας χωρις να αφηνετε απωθημενα…
Φιλικα, «Ελενη»
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Δεν ξέρω αν το καταλαβες αλλά σπατάλησες χρόνο να γράψεις σε blog για μαμάδες.... 1.γιατί διαβάζεις Blog για μαμάδες? 2.γιατί σε εκνευρίζουν??? δεν έχεις παιδιά...οπότε είναι η αλήθεια ότι δεν μπορείς με τίποτα να καταλάβεις τη νοοτροπία και τη ψυχοσύνθεση τους (των μαμάδων) 3. και τί έγινε που σε ρωτ'ανε πότε θα κάνεις παιδί....μη τους δίνεις σημασία....αν συνεχίζει να σε εκνευρίζει αυτό ....θα πρέπει λίγο να το ψάξεις....συνήθως πίσω από τα πράγματα που μας εκνευρίζουν κρύβεται μια αλήθεια που μας ενοχλεί ή μας πονάει
Ανήκω στην ίδια κατηγορία με σένα ως προς τις απόψεις για το θέμα του παιδιού. Νομίζω πως ολοκλήρωση κι ευτυχία για τον κάθε άνθρωπο μπορούν να είναι πολλά διαφορετικά πράγματα. Για κάποιον η οικογένεια, για άλλον η δουλειά.... Δεν μπορείς να δώσεις "συμβουλές" για το συγκεκριμένο θέμα, δεν πέφτει σε κανέναν λόγος, εκτός από σένα την ίδια. Εγώ πλέον τους βάζω όλους αυτούς κατευθείαν στη θέση τους, γιατί κατάλαβα (δυστυχώς λίγο αργά) ότι δεν οφείλω να απολογούμαι σε κανέναν για τις επιλογές μου. Και το απαράδεκτο είναι πως, ενώ οι γονείς μου σέβονται απόλυτα αυτή μου την άποψη, τα σχόλια και οι μπηχτές έρχονται απ' έξω! Αλλά πλέον δε δίνω καμία σημασία.
Κι εγώ έτσι σκεφτόμουν, αισθανόμουν κι έπραττα...μέχρι που γέννησα τον γιο μου!
Η δικη μου συμβουλη ειναι να μη δινεις συμβουλες!