Τι θα πει «καλός γονιός»

Ειλικρινά δεν ξέρω πώς/πού/τι θα ήμουν σήμερα αν δεν είχα την υποστήριξη των γονιών μου -και μάλιστα σε θέματα που άλλοι γονείς χαλαρά θα είχαν φρικάρει.

Θυμάμαι μια ατάκα του μπαμπά μου, όταν πριν περίπου 10 χρόνια αποφάσισα να κάνω ένα βήμα που όντως στο τέλος δεν μου βγήκε σε καλό. Μου είχε πει «Εγώ πιστεύω πως θα το φας το κεφάλι σου, αλλά από την άλλη είναι δική σου ζωή. Πήγαινε και αν δεν βγει, να ξέρεις πως η μάνα σου και ο πατέρας σου θα είναι εδώ για σένα» Διηγούμαι πολύ συχνά το σκηνικό, ειδικά σε γονείς που πελαγώνουν με αποφάσεις των παιδιών τους που πάνε κόντρα σε όσα ήλπιζαν/υπολόγιζαν/ονειρεύτηκαν.

Στην παραπάνω φωτογραφία  είναι ο μπαμπάς μου με τον μικρότερο γιο μου στη μεσημεριανή μας βόλτα. Κατά πάσα πιθανότητα αυτή η φωτογραφία δεν θα υπήρχε, αν οι γονείς μου δεν ήταν αυτοί που είναι. Νιώθω απίστευτα τυχερή και ταυτόχρονα είμαι αποφασισμένη να είμαι τέτοιος γονιός για τα παιδιά μου.

Μπορείς να τα στηρίξεις, μπορείς να τα προειδοποιήσεις, μπορείς να δώσεις συμβουλές, όμως δεν έχεις δικαίωμα να ορίσεις εσύ τη ζωή τους. Οι αστοχίες, τα παθήματα, όλα είναι κομμάτι της ζωής και της εξέλιξης του εαυτού μας. Να είσαι εκεί να τους σκουπίσεις τα δάκρυα και να δώσεις ένα χέρι να σηκωθούν. Να τους παρηγορήσεις και να τους δώσεις ώθηση να ξαναπροσπαθήσουν. Για μένα αυτό θα πει «καλός γονιός» Και χαίρομαι που έχω δυο τέτοιους στη ζωή μου!