Δεν αντέχω τον σύντροφο της μητέρας μου!
Είμαι 20 ετων, οι γονεις μου εχουν χωρισει και με τον πατερα μου δεν εχω καθολου σχεσεις… Στο σπιτι μενω εγω, ο αδερφος μου (12 ετων) και η μητερα μου.
Η μητερα μου εδώ και ένα χρονο είναι με καποιον που εχουν σχεση εξ αποστασεως (μεγαλης κιολας). Οποτε θα ’ρθει αυτος σπιτι μας για κανα μηνα+ κανοντας τη δικη μας ζωη μαρτυριο… Πολύ επιθετικος και εγωιστικος τυπος, θελει παντα να περναει το δικο του. Πιεζομασταν από τη μητερα μου να του φερομαστε αψογα ενώ αυτος απαισια, φωνάζοντας μας και γενικως μιλωντας με πραγματικα ασχημο τροπο. Το καλοκαιρι λοιπον γινεται το πραγμα που δε θα συγχωρεσω ποτε στη μητερα μου…
Εκει που ειχα μια διαμαχη μαζι της, μπροστα αυτος, πεταγεται λες και είναι πατερας μου και αρχιζει να με βριζει τυπου ‘’κωλοπαιδο’’, ‘’θα πρεπε να ντρεπεσαι’’, ‘’δεν εκτιμάς τιποτα’’ και αλλα τα οποια πανω στα νευρα μου δε θυμαμαι. Μου λεει η μητερα μου λοιπον να βγω να μαζεψω τα ρουχα, βγαινοντας συνεχισε και μου ελεγε τέτοιου είδους πραγματα αυτος και δεν αντεξα άλλο… Αρχισα και φωναζα και ουρλιαζα πως δε θα με κρινει ενας ακυρος. Κανει την κινηση να μου σηκωσει χερι σηκωνοντας την παλαμη του για χαστουκι…. Εε εκει τα ειδα όλα! Θολωσα, ορμαω πανω του και τον σπρωχνω λεγοντας του ‘’Ποιος εισαι εσυ που θα μου σηκωσεις χερι;’’
Μπροστα σ’ ολο αυτό το σκηνικο η μητερα μου εμεινε απραγη υποστηριζοντας τον. Εν τω μεταξύ ειχε γινει το προηγουμενο βραδυ μια φασαρια και εβαλα να μαγειρεψω μακαρονια να φαω γιατι δε μου αφησαν φαγητο και ερχεται με έναν τσαμπουκα στην κουζινα κλεινοντας μου το ματι της κουζινας και απειλωντας με μη το τολμησω και αγγίξω φαγητο. Δεν εχει βαλει ουτε 1ευρω στο σπιτι, ερχεται, τρωει, πινει τζαμπα… ακομα και τα τσιγαρα του η μητερα μου τα αγοραζει. Του ειπα κι εγω ‘’Γιατι εσυ τα πληρωνεις; Με λεφτα της μανας μου θα μου κανεις κουμαντο;’’ Και εκει το μερος του η μητερα μου…
Συνεχιζεται η λογομαχια με τη μητερα μου και ερχεται πανω από το κεφαλι μου και μου λεει ‘’Κωλοπαιδι, θα σου χωσω μια μπουνια θα φτασεις μεχρι -δε θυμαμαι που-» Θολωσα οσο ποτε, τον απειλω λεγοντας του να το κανει και πως θα του κανω μηνυση, και η μητερα μου ειπε χαρακτηριστικα ‘’αμα του κανεις να δεις εσυ τι μηνυση θα φας’’ Εφυγε αυτος για βολτα και καλα και παρακαλουσε η μανα μου τον αδερφο μου να παει να τον βρει να του ζητησει συγγνωμη (?)…
Ερχεται και τωρα για Χριστουγεννα, εγω πιεστηκα τοσο πολύ που ενιωθα ότι πνιγομαι για να μη στεναχωρηθεί η μητερα μου και του φερομουν αψογα… ωσπου ξαναγινεται σκηνικο, μαλωνω με τη μητερα μου και ξαναμπαινει στη μεση λεγοντας μου ‘’πανε κλεισου στην απομονωση σου (δωματιο μου) και μη μιλας πολλα’’ και του απαντω ‘’σωπα ρε; Θα μου απαγορεψεις να κυκλοφορω στο σπιτι μου;’’ Και μου απανταει ‘’ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ!’’ εε ειχα ένα τασακι στο χερι και το πεταξα κατω από τα νευρα μου.
Σηκωνομαι και φευγω που λετε και προσπαθουσα να λειπω οσο περισσοτερο μπορω για να μη τους βλεπω. Βλέποντας με σε τετοια χαλια το αγορι μου προσπαθησε να της μιλησει, τιποτα! Η κολλητη μου… τιποτα!! Με εφτασε σε σημειο να της πω αμα ξαναπατησει εδώ θα σηκωθω να φυγω και θα παρω και τον μικρο, και μου λεει αμα πιεζεσαι καντο.
Η μητερα μου ποτε δεν ηταν από αυτές τις μαναδες που νοιαζονται τα παιδια τους, ποτε δεν την ενοιαξε αν εχω φαει, να μου κανει ένα τσαι όταν είμαι αρρωστη, παντα ο,τι ηθελα το εκανα μονη μου. Ισως ηταν σωστο από τη μια αλλα πραγματικα βλεπω άλλες μαναδες στο δρομο ή φιλων και γυρναω σπιτι και κλαιω! Με τη μητερα μου ημασταν αυτοκόλλητες μεχρι που εμφανιστηκε αυτος, εφτασε μαλιστα και σε σημειο να με διωξει από το σπιτι η ιδια μου η μητερα εξαιτίας αυτουνού… και ο αδερφος μου είναι σε αναλογη κατασταση με εμενα, απλα τον μισει και παρακαλαει να φυγει όταν ερχεται… και η ειρωνεια; Μου ζηταει η μητερα μου καποιο ποσο από τα χρηματα που βγαζω να της δινω ταχα να βοηθαω στο σπιτι ενώ πραγματικα πανε γι’αυτόν!
Εχω προσπαθησει ΑΠΕΙΡΕΣ φορες να της μιλησω, δε καθεται με τιποτα φωναζει και κανει σαν υστερικη! Εχω προσπαθησει να ξεδιπλωσω το μεσα μου αλλα τιποτα, λεει ότι η στεγη και το φαγητο αρκουν… Η συζητηση δε βγαινει ποτε πουθενα γιατι απλως μαλωνουμε. Όταν αυτος φευγει προσπαθει να με πλησιασει να της κανω παρεα, αλλα πλεον νιώθω απεχθεια… Τονιζω πως η συζητηση δε βγαινει πουθενα μαζι της γινεται σκυλι να με φαει! Αυτος τα κανει όλα σιγουρακι! Συγγνωμη για το μεγαλο κειμενο αλλα πραγματικα θελω μια γνωμη που ισως με βοηθησει, νιώθω ότι η κατασταση αυτή παει να με τρελανει και συνεχεια στεναχωριέμαι…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Γλυκό μου κορίτσι, πόσο σκληρή είναι η ζωή για εσένα στα 20 σου χρόνια. Πόσο υπεύθυνα και ώριμα σκέφτεσαι για την οικογένειά σου. Προσπάθησε να θωρακίσεις τον εαυτό σου, απευθύνσου σε κάποια οργάνωση μέσω τηλεφωνικής υποστήριξης (βλ. Χαμόγελο του Παιδιού κ.λπ.), ώστε να ενημερωθείς για τα δικαιώματά σου και τις ενέργειες που μπορείς να κάνεις. Σίγουρα στην πόλη σου ή έστω στην πλησιέστερη μεγαλύτερη πόλη θα υπάρχει κοινωνικός λειτουργός (από όσο γνωρίζω οι δήμοι έχουν οργανωμένες κοινωνικές υπηρεσίες), απευθύνσου και εκεί για βοήθεια. Καλή δύναμη και μην αφήνεις καμία δυσκολία να σε λυγίσει. Προσπάθησε το καλύτερο για τον εαυτό σου και τον αδερφό σου. Όσο για τη μητέρα σου, όταν θα καταλάβει το λάθος της, δε θα έχει χάσει μόνο το σύντροφό της ( γιατί με αυτά που περιγράφεις είναι δεδομένο), αλλά κάτι πολύ σημαντικότερο στη ζωή της, τα ίδια της τα παιδιά.
Λια μου αυτο ακριβως της ειπα κι εγω! Οταν καποια στιγμη θα καταλαβει το λαθος αλλα θα ειναι πολυ αργα γιατι θα μας εχει χασει ηδη, και εκει μου χτυπησε οτι προσπαθω να χαλασω τη ζωη της τωρα που βρηκε εναν ανθρωπο να την αγαπαει! Ελπιζω να μη το καταλαβει αργα και να υπαρχει χρονος αναπληρωσης χαμενων στιγμων οικογενειας...σε ευχαριστω παρα πολυ για τις συμβουλες σου και τη δυναμη που μου δινεις, σε περιπτωση χειροτετεψης της καταστασης σιγουρα θα ψαξω για βοηθεια σε κοινωνικο λειτουργο διοτι πλεον δε μπορω να τα βγαλω περα μονη!
Πόσο να χειροτέρεψει η κατάσταση δηλαδή; να χτυπήσει εσένα ή τον μικρό; επικοινώνησε άμεσα με το χαμόγελο του παιδιού. Ο αδερφός σου είναι σε ευαίσθητη ηλικία, μπορεί πολύ εύκολα να πέσει σε κακές συνήθειες, σε καταχρήσεις, ως έφηβος που θέλει να ξεφύγει από αυτή την αρρωστημένη κατάσταση που συμβαίνει στο σπίτι του. Και μην κατηγορείς αυτόν, δε φταίει αυτός, η μάνα σου φταίει για όλα, είναι τραγική για ένα γκομενο πετάει τα παιδιά της! Εσύ δεν είσαι παιδί πλέον, είσαι ενήλικας και πρέπει να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων. Κάλεσε το χαμόγελο του παιδιού όταν θα είναι αυτός εκεί. Να δούνε πόσα απίδια βάζει ο σάκος!
Τετοιες καταστασεις θελουν πολυ σκέψη και δουλεια πριν παρθουν αποφασεις. Για μενα πρωτα απο ολα ψαξε και βρες το τηλ. καποιου ιδρυματος που να μπορει να παρεχει βοηθεια σε τετοιες περιπτωσεις. Δεν ξερω αν λεγεται ψυχολογικη βοηθεια, νομικη ή αν μπορεις ακομα και σε ιδρυματα οπως χαμογελο του παιδιου να απευθυνθεις. Αυτη θεωρω ειναι η πρωτη κινηση που πρεπει να κανεις. Απο κει και περα να σκεφτεσαι πως για να βρεθει πραγματικη λυση πρεπει να δωσεις χρονο στον εαυτο σου και να ανεχτεις για καποιο διαστημα αυτο το μαρτυριο μεχρι να καταφερεις να ξεφυγεις απο αυτο και εσυ κ ο αδερφος σου. Για μενα αυτο σημαινει πως αφου εισαι 20 χρονων μπορεις να ψαξεις μεσω χρυσης ευκαιριας αγγελιες εργασιας στην πλησιεστερη πολη (ή οπου αλλου θες). Δωσε χρονο στον εαυτο σου να βρει μια δουλεια που να μπορει να σου αποφερει περιπου 500 ευρω ωστε να μπορεσεις να νοικιασεις ενα σπιτι στα 200 ευρω. Ο χρονος θα σου χρειαστει τοσο για να σκεφτεις καλυτερα τις αποφασεις που θα παρεις όσο και για να μαζεψεις λιγα χρηματα στην ακρη για τα πρωτα σου εξοδα. Αν καταφερεις να αποταμιευεις 50 ευρω το μηνα απο τα 300 που παιρνεις τωρα, σκεψου πως σε ενα 6μηνο θα εχεις 300 ευρω στην ακρη. Αν μπορεις και παραπανω καλώς. Αν γινει αυτο το βήμακαι βρεις δουλεια καπου με ενα καλυτερο μισθο, ολα θα αρχισουν να λυνονται. Μετα το μονο που θα χρειαζεσαι ειναι μια νομικη συμβουλη για το τι μπορεις να κανεις με τον αδερφο σου ωστε να μενει μαζι σου. Φιλικα, Κοπελα μου μην το βαζεις κατω. Στεναχωριεμαι οταν βλεπω τετοιες καταστασεις να βιωνουν τα παιδια μεσα σε μια ''οικογενεια''. Σφιξε τα δοντια και αλλαξε την τυχη τη δικια σου σε πρωτη φαση και μετα του αδερφου σου. Ευχομαι να σου παν ολα καλα. Εχε δυναμη!
Κοπελα μου σε ευχαριστω παρα πολυ για το χρονο που ξοδεψες απαντωντας μου! Προσπαθω να μασω καποια λεφτακια ωστε να ξερω οτι σε περιπτωση αναγκης εχω κατι στην ακρη! Πιστεψε με, στην πολη που ζω οι μισοι ανθρωποι και παραπανω ειναι χωρις δουλεια. Πρεπει να λεω ευχαριστω που εχω δουλεια!! Οσο για την δυναμη που μου δινεις σε υπερευχαριστω!! Αναγκαστικα θα κανω υπομονη να δω που θα παει..ελπιζω σε καλυτερες καταστασεις για τον αδερφο μου πανω απ'ολα! Σε ευχαριστω για τις συμβουλες σου πολυ!!!
Δεν ειμαι ειδικος αλλα με τον αδερφο σου ως μαρτυρα μπορεις να πας σε εισαγγελεα αφου κανεις καταγγελια στην αστυνομια και να του κανεις ασφαλιστικα μετρα. Επειδη απειλειται η σωματικη σας ασφαλεια. Μετα θα απαγορευεται να σας πλησιαζει και ετσι θα κανεις καλο και στη μητερα σου. Ζητησε πληροφοριες στην πλησιεστερη μεγαλη πολη που ζεις. Εννοειται ολα αυτα χωρις να ενημερωσεις τη μητερα σου...
Το σκεφτηκα και αυτο κοριτσι μου ομως μετα θα τραβηξω τα πραγματα πολυ στα ακρα, η μητερα μου θα με μισει και ποιος ξερει τι θα επακολουθησει. Αν δω οτι συνεχιζεται ολη η ιστορια σιγουρα δε θα μεινω απραγη! Σε ευχαριστω πολυ για την συμβουλη σου!!
Επειδη εχω ζησει χρονια με έναν πατριο που εβριζε χυδαια και χωρις λογο που δημιουργουσε φασαριες χωρις λογο και σηκωνε το χερι του και η μαμα μου το επετρεπε σου λεω σηκω φυγε, εγω εφυγα οταν εγινα 18 πιο πριν δεν μ αφηναν γιατι ημουν ανηλικη, δυστυχως ο αδερφός σου ειναι μικρός και δεν μπορεις να τον παρεις μαζι του αλλα στηριξε τον οσο μπορεις και οταν ερχεται αυτός να μενει μαζι σου! Ευχομαι να βρεις το δικιο σου και την ψυχικη σου ηρεμια πανω απ ολα Καλη επιτυχια
Ευχαριστω για τη συμβουλη σου Γιαννα, δυστυχως δεν μπορω να παω πουθενα μη εχοντας σχεση με τον πατερα μου και βγαζοντας βαρια 300€ το μηνα...πραγματικα δεν εχω αλλη επιλογη και δεν μπορω να αφησω και τον αδερφο μου μονο του να περναει αυτο το μαρτυριο. Με μενα νιωθει ασφαλεια, παντα τους μαλωνει αυτος και μπαινω εγω στη μεση με αποτελεσμα να μη χρειαστει να ερθει σε δυσκολη θεση ο αδερφος μου
Κοριτσι μου σηκω φυγε απο εκει μεσα! Βρες ενα σπιτακι να μενεις και μια δουλειά και αστην! Αφου βαζει πανω απο τα παιδια της τον εραστη της συγγνωμη κιολας αλλα δεν θα επρεπε να λεγεται μανα.. Τωρα για να πάρεις και τον αδελφο σου μαζι ειναι δυσκολο γτ ειναι ανήλικος και μπορουν να σου κανουν μηνυση... Μπορείς να τον φιλοξενεις οταν ερχεται αυτος
Δυστυχως εδω ειναι επαρχιακη πολη και πολυ δυσκολο να βρεις καλη δουλεια ωστε να συντηρησεις ενα σπιτι, παιρνοντας 300€ το μηνα πραγματικα δε μπορω να κανω τιποτα...Θα'θελα πολυ να φυγω αλλα ακατορθωτο..σε ευχαριστω πολυ Αλεξανθρα-Αθανασια μου για την απαντηση σου!!
Λινα είμαι στην ίδια κατάσταση είμαι 27 ετών και αυτή τη στιγμή φιλοξενούμε από εδώ και από εκεί