Αδέξια ή… τεμπέλικα παιδια – Μια συνθήκη που αλλάζει

Ως παιδιατρικοί φυσικοθεραπευτές συναντούμε συχνά γονείς οι  οποίοι προβληματίζονται γιατί το παιδί τους είναι “ αδέξιο” ή “τεμπέλικο”.

Η  αλήθεια είναι πως πολλές φόρες παρατηρούμε παιδιά σε διάφορες ηλικίες  τα οποία:

Αποφεύγουν δραστηριότητες και δεν απολαμβάνουν το παιχνίδι

Αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην καθημερινότητα τους ή ντρέπονται να συμμετέχουν σε αθλήματα ή ομαδικά παιχνίδια γιατί φοβούνται πως δεν θα τα καταφέρουν

Πέφτουν συχνά, βαδίζουν απρόσεχτα

Τους  παίρνει αρκετό  καιρό να μάθουν καινούργιες δραστηριότητες όπως ποδήλατο, κουτσό, σχοινάκι

Κουράζονται να μείνουν στην σωστή καθιστή θέση για να παίξουν ή να γράψουν ακόμη και για λίγη ώρα

Προτιμούν μια πιο καθιστική ζωή και εγκλωβίζονται με την χρήση των tablet και άλλων ηλεκτρονικών παιχνιδιών, περιορίζοντας έτσι την κινητικότητα τους

Πολλές φορές αντιμετωπίζουν ζητήματα με την καθημερινότητα τους, λύσιμο –δέσιμο κορδονιών, χρήση  τουαλέτας κ.λ.π.

Δυσκολεύονται γενικότερα σε διάφορες δραστηριότητες που απαιτούν συντονισμένη χρήση των δυο πλευρών του σώματός τους.

Ωστόσο η “αδεξιότητα” είναι “αποδεχτή”  όταν το παιδί βρίσκεται στις πρώτες δοκιμές μίας νέας δεξιότητας, διότι έτσι μέσα από τα λάθη θα την κατακτήσει.

Σύμφωνα με την θεωρία της κινητικής ανάπτυξης τα παιδιά κατακτούν νέες δεξιότητες μέσα από τη διαρκή αλληλεπίδραση τους με το περιβάλλον και την αντιμετώπιση των προβλημάτων- προκλήσεων που παρουσιάζονται κάθε φόρα.

Δυστυχώς όμως ζούμε σε μια εποχή όπου η ζωή των παιδιών γίνεται όλο και πιο προγραμματισμένη, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο ελεύθερος χρόνος τους.

Υπερφορτώνονται με δραστηριότητες που θεωρούνται πως τους κάνουν καλό, όμως στην ουσία έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Ελεύθερος χρόνος δεν είναι οι δομημένες εξωσχολικές δραστηριότητες και τα σπορ, αλλά το αδόμητο παιχνίδι και ο απρογραμμάτιστος χρόνος, όπου το παιδί θα νιώσει ελεύθερο να αναπτύξει τη φαντασία του. Έτσι θα μειώσει τα επίπεδα άγχους, θα ολοκληρωθεί κοινωνικά, συναισθηματικά, αλλά και κινητικά.

Τι είναι αυτό που μπορεί να βοηθήσει αυτά τα παιδιά;

Γιατί αν δεν υπάρξει σωστή αντιμετώπιση για αυτή την αδεξιότητα, τροποποιείται -δεν φεύγει έτσι απλά από μόνη της. Είναι σημαντικό να μάθει το παιδί να χειρίζεται το σώμα του ανάλογα με τις περιστάσεις και τις ανάγκες για να κτίσει την αυτοεκτίμηση του.

Ποιοτικός χρόνος με παιχνίδια στην αυλή, παιδική χαρά, φίλους.

Κίνητρα για ελεύθερες δραστηριότητες (βόλτες στο πάρκο, στο βουνό, στο γήπεδο κλπ).

Δραστηριότητες ή/και παιχνίδια για να αναπτύξει το παιδί φαντασία του  ώστε να σχεδιάσει κινητικά.

Οι γονείς πρέπει να πάρουν συμβουλές από ειδικούς επαγγελματίες που μπορούν να αναγνωρίσουν τις ατομικές ανάγκες του κάθε παιδιού και να το αξιολογήσουν κινητικά σύμφωνα με την ηλικία του. Πολλές φορές πρέπει να υπάρξει εκπαίδευση από ειδικούς επαγγελματίες ώστε το παιδί να βελτιώσει ποιοτικά την κίνησή του και να γίνει πιο λειτουργικό στην καθημερινότητά του.

Τις παραπάνω συμβουλές μας έδωσαν η κα. Χριστίνα Καλαϊτζή και οι συνεργάτες της, ειδικοί παιδιατρικοί φυσικοθεραπευτές. Για περισσότερες πληροφορίες σε σχετικά θέματα, μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της www.kalaitzi.gr ή να ακολουθήστε τη σελίδα της στο Facebook εδώ.