Πλησιάζει η επέτειος της 25ης Μαρτίου. Σε όλα τα σχολεία μιλάμε πάντα για τα χρόνια εκείνα τα δύσκολα.
Δε θα μπω σε λεπτομέρειες. Θέλω να μπω στην ουσιά του θέματος. Στον πόλεμο και τις συμφορές που φέρνει… και γνωρίζουμε όλοι καλά πως πόλεμος δε σημαίνει πια η μάχη με τα τουφέκια… είναι πόλεμος εσωτερικός και πόλεμος που εξωτερικεύεται λόγω συμπεριφορών.
Στα πολύ μικρά παιδάκια λοιπόν, πώς να εξηγήσεις και να καταλάβουν τί έγινε τότε; Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τα παραμύθια και τα βιώματα.
Έτσι, ένα πάρα πολύ ωραίο βιβλίο για να καταλάβουν τα παιδιά τί σημαίνει η ασχήμια του πολέμου, είναι το «ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΙΡΗΝΗ» της Φρόσως Χατόγλου.
«’Ενα βιβλίο αφιερωμένο στη ζωή. Αφιερωμένο στην ειρήνη, στη φιλία, στην αγάπη και στην ανθρώπινη ζεστασιά. Εξι μικρές τρυφερές ιστορίες που μιλούν για απλές, καθημερινές χαρές, μ’ έναν απλό, καθημερινό τρόπο. Ενα λουλουδάκι, μια χιονοστιφάδα, ένα αστεράκι, τόσο οικεία κι ευχάριστα στα παιδιά, που μπορούν να γίνουν υπέροχος ύμνος στη χαρά της ζωής. Δεύτερο βραβείο «Μιχαήλας Αβέρωφ» της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών 1979.» (κριτική από το www.greekbooks.gr)
Μία από τις ιστορίες του βιβλίου είναι «Ο πόλεμος των δασών» που, εν ολίγοις, το πράσινο και το κόκκινο δάσος μαλώνουν για την αρχηγία, καταλήγουν σε πόλεμο, βιώνουν κάθε είδους απώλειες και στο τέλος αντιλαμβάνονται πως μόνο αν μονοιάσουν, θα είναι πραγματικά χαρούμενοι.
Αξίζει να το διαβάσετε και να το συζητήσετε με τα μικρά παιδιά. Να ρωτήσετε πώς ένιωσαν και να τους βάλετε να σας ζωγραφίσουν το συναίσθημά τους, αν θέλουν. Είναι τόσο σημαντική η έκφραση του συναισθήματος και θα δείτε.. θα σας εντυπωσιάσουν με αυτά που θα δείτε και θα ακούσετε.
Παρακάτω θα δείτε ένα μικρό βιντεάκι που έφτιαξαν παιδάκια νηπιαγωγείου για τη συγκεκριμένη ιστορία!
Είμαι η Νεκταρία Γεροβασιλείου και είμαι νηπιαγωγός. Γεννήθηκα και ζω στη Θεσσαλονίκη και σπούδασα στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Ρόδο. Έχω κάνει διάφορες δουλειές, όμως η δουλειά της παιδαγωγού είναι η μεγάλη μου αγάπη... Για 7 χρόνια ήμουν εκπαιδευτικός σε ένα υπέροχο σχολείο, στον ιδιωτικό τομέα, λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη. Το δεύτερο σπίτι μου... το 98% των γνώσεών μου πάνω στο κομμάτι της εκπαίδευσης (και όχι μόνο) το έμαθα μέσα εκεί και είμαι ευγνώμων. Μαζί θα μπορούμε να ανταλλάσσουμε απόψεις σχετικά με την εκπαίδευση και όχι μόνο.. όσο μπορώ, βάσει της εμπειρίας μου, θα σας δίνω τα φώτα μου. Και μην ξεχνάτε ότι τα λάθη, οι αμφισβητήσεις και οι διαφωνίες έχουν εξελίξει τον άνθρωπο, αρκεί να υπάρχει σεβασμός στο διαφορετικό. Καλό μας ταξίδι!
Κανένα σχόλιο ακόμη
Γράψτε πρώτος ένα σχόλιο