Κατόπιν εορτής

Kατόπιν εορτής

μαμά Λία

24/06/2011 – 24/11/2011

Πάνε ακριβώς 5 μήνες από την πιο συγκλονιστική ημέρα της ζωής μου. Γεννήθηκε το ερωτάκι μας μετά απο 39 εβδομάδες και 3 ημέρες τέλειας εγκυμοσύνης. Ειδικά μετά τον 5ο μήνα που τελείωσα με τις πολλές εξετάσεις, αμνιοπαρακέντηση κτλ και ήμασταν σίγουροι οτι το μωρό μας είναι αγοράκι και είναι υγειέστατο…. άνοιξα φτερά σ’ έναν δικό μου κόσμο. Σαν να μην ήμουν έγκυος, σαν να πετούσα παρόλο τα πρισμένα πόδια και της επώδυνες καούρες από τον 4ο μήνα ως και το βράδυ πριν γεννήσω.

Όλη μέρα ήμουν εκτός σπιτιού.Δεν ήθελα να μένω μόνη μου ούτε δευτερόλεπτο.Ολη μέρα παρέα με τον άντρα μου στην δουλειά του, βόλτες και γενικά «εργένικη» ζωή.

Μέχρι εκείνη την στιγμή. Μέχρι τις 24 Ιουνίου που ξυπνήσαμε 5:30 το πρωί για να είμαστε 06:00 στην κλινική να γεννήσω.

Χαλαρή, άυπνη -όχι τόσο από αγωνία όσο από την γαριδομακαρονάδα που έφαγα το προηγούμενο βράδυ στις 20:00  και μετά με έπιασε η αγαπημένη καούρα και δεν έπρεπε ούτε νερό να πιώ. Όλα πήγαν τέλεια… 2920γρ, 49cm και κούκλος.

Ο 1ος μήνας ΔΥΣΚΟΛΟΣ. Πολύ δύσκολος. Άτοιμοι Κολικοί.

Μετά τον 2ο μήνα άρχισαν όλα να στρώνουν. Να γνωριζόμαστε με τον μπέμπη, να μην μπορούμε μακρυά του, να νοιώθουμε οτι μας αγαπάει όσο κι εμείς και να μας μαθαίνει καθημερινά καινούργια πράγματα, συναισθήματα και κυριώς τον ίδιο μας τον εαυτό.

5 μήνες μετά και Κατόπιν Εορτής σκέφτομαι αν μου δινόταν η ευκαιρία να το ξαναζήσω όλο αυτό θα άλλαζα τίποτα;

Εύκολη απάντηση… ΝΑΙ! Θα άρχιζα από την περίοδο της εγκυμοσύνης μου.

1ον. Θα πήγαινα γυμναστική για εγκύους. Το πρωτοάκουσα λίγες βδομάδες πριν γεννήσω δυστυχώς.

2ον. Όταν θα πήγαινα να γεννήσω θα ζητούσα να μην μου βάλουν την επισκληρίδιο πριν αρχίσουν οι πόνοι. Βλέπετε είμαι πολύ φοβιτσιάρα και δεν μπορώ τον έντονο πόνο οπότε μου την έβαλαν νωρίς νωρίς και δεν κατάλαβα τίποτα. Τώρα όμως που ξέρω πως είναι θα ήθελα την 2η φορά να με αφήσουν λίγο να το «νοιώσω».

3ον. Θα απαιτούσα να μην μου παρουν το μωρό από την αγκαλιά μου αμέσως. Εχθές κατάλαβα πως όταν μου τον έδωσαν να τον δω, μου τον πήραν γρήγορα και πάνω στην σαστιμάρα μου δεν τον είδα καλά, δεν τον φίλησα όσο ήθελα, δεν δεν δεν… Μόνο ένα φιλάκι στο χέρι πρόλαβα και μου τον πήραν. Next time θα το κρατήσω περισσότερο.Να το δω, να το μυρίσω, να κλάψω μαζί του με την ησυχία μου, να έχω μια λιγότερο θολή και βιαστική εικόνα μαζί του.

4ον. Θα «πάλευα» με τον θηλασμό πιο πολύ. Δυστυχώς μάλλον δεν είχα τα σωστά άτομα να με συμβουλέψουν πώς μέσα από την κούραση, την απογοήτευση και την στενοχώρια που ένοιωθα έντονα εκείνον τον 1ο μήνα μπορούσα και είχα ελπίδες να θηλάσω περισσότερες από 20 μέρες που θήλασα. Δεν είχα τα σωστά άτομα να μου που το πιο απλό…. Να έχω το μωρό μου όλη την ώρα στο στήθος και το γάλα μου θα επανέλθει. Αμέσως με «εγκατέλειψαν» στην εύκολη λύση του ξένου γάλακτος.

Κατόπιν Εορτής, 1 πράγμα δεν θα άλλαζα με τίποτα. Την ζωή μου με τους άντρες-έρωτες της ζωής μου.

Σας κούρασα Sorry! Αλλά πραγματικά θα μπορούσα να μιλάω για την καινούργια μου ζωή μετά τις 24/6 για ώρες/μέρες/για πάντα!!!!

Σας Φιλώ!

Λία

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com