Εσύ τι έκανες για να υπερασπιστείς το δικαίωμα σου για τον τρόπο που θα εφερνες στον κοσμο μας το παιδι ΣΟΥ;

Πρώτη εγκυμοσύνη, φοβισμένη εγώ, βάδιζα στο άγνωστο, στο πρωτόγνωρο. Για την παραμικρη αλλαγη, το παραμικρο συμπτωμα, ηθελα και ζητουσα απο την γυναικολογο μου, να ξερω αν ολα ειναι καλα, αν το σωμα μου, φροντιζει σωστα το μωρο μου.

Η ωρα 5 παρα οταν εφθασα στο νοσοκομειο. Με εβαλαν στον τοκογραφο, η μαια που εφυμερευε, ελεγξε αν εχω διαστολη: »Διαστολη 1», μου ειπε »θα ενημερωσω την γυναικολογο σου» κι εφυγε. Η αγωνια μου μεγαλη, ειχα αγχος και φοβομουν, δεν ηξερα..

Οταν η γιατρος ηρθε, ελεγξε ξανα την διαστολη μου »Διαστολη 1» ειπε, κι αμεσως με ελεγξε ξανα και η μαια, αυτη η εξεταση με  πονουσε πολυ, »Ελα σταματα» μου ελεγαν »δεν γινεται να το δουμε αλλιως’‘.

Γυρω στις 7, με ξανα εξετασαν η καθε μια ξεχωριστα, η διαστολη μου ακομα 1. Με εντολη της γιατρου, μου εκαναν αιμοληψια, στο  τριτο τρυπημα, αφου μου ειχαν σπασει 2 φλεβες, με κατεβασαν στην αιθουσα τοκετου και με ξυρισαν.

Με ελεγχει η γιατρος, ακολουθει και η μαια, »Διαστολη ακομα 1, βαλτης τεχνητους» και φευγει η γιατρος απο το δωματιο.

Μου τοποθετει η μαια τον ορο, μετα απο λιγο αρχισα να ποναω πολυ, ενας πονος παραξενος, τον ενιωθα αφυσικο, δεν ηξερα πως να  τον διαχειριστω, προσπαθουσα να αντεξω.

Μετα απο καποια ωρα, με ελεγχει η μαια, η διαστολη μου ακομα 1. Καλει την γιατρο, εκεινη ερχεται, με ξανα ελεγχει, επιβεβαιωνει το μεγεθος της διαστολης και μου ανακοινωνει οτι θα μου σπασει τα νερα, της ειπα »Οχι δεν θελω! Ποναει πολυ κι αυτο;» Μου ειπε πως δεν ποναει οταν σου σπανε τα νερα. Εφερε ενα μακρυ λεπτο, λευκο αντικειμενο, μου εσπασε τα νερα και εγω τα ενιωσα να τρεχουν ζεστα στους μηρους μου.Καθόλη την διαρκεια, απο οταν με κατεβασαν στην αιθουσα, με ειχαν ξαπλωμενη με τα ποδια ψηλα και ανοιχτα, αριστερα και δεξια.

Αργοτερα με ελεγχει η γιατρος »Δεν ειναι δυνατον» ειπε »ακομα 1», παει να με εξετασει και η μαια και κλεινω τα ποδια μου οσο μπορουσα

»Δε θελω, με πονατε’‘ της ειπα, εκεινη επεμενε κι αναγκαστηκα την αφησα. Εβαλα τα κλαματα, δε μπορουσα να  σταματησω, η γιατρος μου ειπε »Μην κλαις, αν πονας τωρα, οταν ερθει η ωρα, τι θα κανουμε;» και βγηκε απο την αιθουσα ξανα.

Η μαια συνεχως καθοταν απεναντι μου μπροστα απο τον παγκο.

Ερχεται και με ελεγχει ξανα η γιατρος, εγω δεν ειχα σταματησει να κλαιω

»Εκλεισε! Δεν το πιστευω» ειπε

»Εισαι σιγουρη;», της ειπε η μαια και ερχεται να με ελεγξει κι εκεινη, εγω πονουσα πολυ

‘‘Εχεις δικιο της λεει, δεν εχουμε διαστολη»

Τρομοκρατηθηκα, ημουν μολις 18 χρονων.

»Δεν αντεχω αλλο» ειπε φανερα ενοχλημενη η γιατρος. Ηταν 11 Αυγουστου, φανταζεσαι να γεννουσα 15 Αυγουστο;

«Παρε τηλεφωνο να ετοιμασουν χειρουργειο»

Μου εβγαλαν ολα μου τα ρουχα, μου εβαλαν μια πρασινη διαφανη ρομπα, με μετεφεραν σε φορειο, ωσπου φτασαμε στο χειρουργειο.

Καθως ημουν καθιστη στο τραπεζι, για να μου τρυπησουν την πλατη, η γιατρος μου μπροστα μου, της επιασα τα χερια και της τα εσφιξα, φοβομουν τοσο πολυ, χρειαζομουν απεγνωσμενα λιγη ασφαλεια, λιγη παρηγορια πως ολα θα πανε καλα. Πιστευα πως κατι δεν πηγαινε καλα με το σωμα μου, ενιωθα απογοητευμενη που δεν »δουλεψε» οπως περιμενα, νομιζα πως μπορει και να πεθαινα εκει.

Εκεινη μου ειπε «Ξαπλωσε«

Μου εδεσαν τα χερια και τα ποδια, με λουρια που εμοιαζαν σαν ζωνες, τοσο σφιχτα που δεν μπορουσα να κουνησω, ενιωσα ανημπορη, απροστατευτη. Ντρεπομουν, ολογυμνη μπροστα σε τοσο κοσμο, απογοητευμενη και φοβισμενη. Ενιωθα λες και απο μεσα τους με κοροιδευαν που δεν τα καταφερε το σωμα μου, λες και με εβλεπαν σαν προβλημα εκεινη την στιγμη. Με ρωτησε »Το νιωθεις αυτο;’‘ της ειπα »Οχι» και ειπε »Ξεκιναμε».

Στις 22:20 ακουσα το κλαμα της κορης μου.

‘‘Τελειωνουμε» μου ειπε η γιατρος. Ενιωθα ολα τα τραβηγματα και τα κοψιματα, αλλα δεν ενιωθα πονο. Παρ’ ολη την χαρα που θα επρεπε να νιωσω, εγω ενιωθα λυπη, αναριωτομουν γιατι δεν τα καταφερα, ποιο ηταν το προβλημα.

Την επομενη ημερα, με επισκεφθηκε η γιατρος. Μετα τα συγχαρητηρια που μας εδωσε για το μωρο, την κοιταξα και την ρωτησα »Ε….α, γιατι μου εκανες καισαρικη; Τι δεν πηγε καλα;» η απαντηση της »Μια χαρα πηγαν ολα! Σε 2 χρονια θα μπορεις να γεννησεις φυσιολογικα το δευτερο σου παιδι’‘

Δεν ειχα σκοπο να κανω δευτερο παιδι μετα απο ολα αυτα που περασα.

Βιωσα μια αναιτια καισαρικη τομη.

Σημερα, μετα απο 8 χρονια που εχουν περασει απο τοτε και αφου αλλαξα γιατρο, γεννησα την δευτερη κορη μου με φυσιολογικο τοκετο..

Τωρα καταλαβα πως τοτε το σωμα ΜΟΥ δεν ειχε καποιο ελαττωμα. Οι χειρισμοι που χρησιμοποιησε η γιατρος ηταν λαθος και μου προκαλεσαν στρες και φοβο. Τοσα χρονια ειχα χασει την εμπιστοσυνη μου στο σωμα ΜΟΥ, χωρις να αμφιβαλω ουτε μια φορα για τις υπηρεσιες που μου προσφερε η γιατρος μου. Η συγκεκριμενη γιατρος εχει ανοιξει πλεον δικο της ιατρειο και γνωριζω ακομα μια γυναικα που εχει υποστει αναιτια καισαρικη (ανημερα Χριστουγεννων) απο τα χερακια της.

Ξερω λοιπον πως στην Ελλαδα μας υπαρχουν γυναικες που εμπιστευτηκαν τυφλα τους γιατρους τους και το πληρωσαν με το ιδιο τους το σωμα. Αναρωτιεμαι, μιας κι ανηκω κι εγω σε αυτη την κατηγορια: Τι εκανες εσυ που το βιωσες για να υπερασπιστεις το σωμα ΣΟΥ;

Τι έκανες για να υπερασπιστεις το δικαίωμα ΣΟΥ, για τον τρόπο που θα φέρεις στον κόσμο μας το παιδί ΣΟΥ;

Είναι αποθαρρυντικο στην εποχη μας εμείς οι γυναίκες να πρέπει ακόμα να παλευουμε για τα δικαιώματα που έχουμε για το σώμα ΜΑΣ!

Φιλικά Νίκη Καρτσωνάκη (L.M.)

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!