Το παιδί σας λέει ότι παρα είστε αυστηρός. Το ένστικτό σας, πάλι, σας λέει το αντίθετο. “Αν χαλαρώσω τους κανόνες”, σκέφτεστε, “είναι σίγουρο ότι θα μπλέξει!”

Ωστόσο, είναι εφικτό να βάλετε λογικούς κανόνες στο παιδί σας. Πρώτα, όμως, χρειάζεται να καταλάβετε τι θα μπορούσε να φταίει για την αντίδρασή του στους κανόνες. *

Μύθος: Όλοι οι έφηβοι επαναστατούν με τους κανόνες. Είναι αναπόφευκτο κομμάτι της εφηβείας.

Γεγονός: Είναι λιγότερο πιθανό να επαναστατήσει ο έφηβος όταν οι γονείς βάζουν λογικούς κανόνες και τους συζητούν μαζί του.

Παρότι διάφοροι παράγοντες ίσως συντελούν σε αυτή την επανάσταση, μπορεί και οι γονείς να σπρώχνουν άθελά τους το παιδί προς τα εκεί αν οι κανόνες τους είναι άκαμπτοι ή δεν ταιριάζουν πια στην ηλικία του. Σκεφτείτε τα εξής:

• Άκαμπτοι. Όταν οι γονείς αποφασίζουν και διατάζουν χωρίς να δέχονται κουβέντα, οι κανόνες μοιάζουν περισσότερο με λουρί που δένει σφιχτά το παιδί παρά με ζώνη ασφαλείας που το προστατεύει. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να αρχίσει να κάνει στα κρυφά αυτά ακριβώς που του απαγορεύουν οι γονείς του.

• Αταίριαστοι με την ηλικία του. Η εξήγηση «επειδή το λέω εγώ» ίσως αρκεί για ένα μικρό παιδάκι, αλλά οι έφηβοι χρειάζονται κάτι περισσότερο—χρειάζονται λόγους. Στο κάτω κάτω, ίσως δεν αργεί και πολύ ο καιρός που το παιδί σας θα ζει μόνο του και θα παίρνει σημαντικές αποφάσεις. Είναι πολύ καλύτερα λοιπόν να μάθει από τώρα, που βρίσκεται ακόμα υπό την επίβλεψή σας, να σταθμίζει τα πράγματα και να παίρνει σωστές αποφάσεις.

Αλλά τι γίνεται αν το παιδί σας φαίνεται να εκνευρίζεται συνέχεια με τους κανόνες σας;

Κατ’ αρχάς, πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι οι έφηβοι χρειάζονται—και κατά βάθος μάλιστα θέλουν—κάποια όρια. Γι’ αυτό, βάλτε κανόνες και σιγουρευτείτε ότι το παιδί σας τους καταλαβαίνει. «Όταν οι έφηβοι έχουν σαφή όρια και αναμένουν ότι οι γονείς τους θα τους επιβλέπουν σε λογικό βαθμό, είναι λιγότερο πιθανό να εμπλακούν σε προβληματική συμπεριφορά», λέει το βιβλίο Αποχωριστείτε τα με Αγάπη και Εμπιστοσύνη (Letting Go With Love and Confidence). Από την άλλη πλευρά, οι αποστασιοποιημένοι γονείς που παραχωρούν υπερβολική ελευθερία στα παιδιά τους τούς δίνουν την εντύπωση ότι δεν νοιάζονται για αυτά. Και αυτό είναι η ιδανική συνταγή για επανάσταση.—Βιβλική αρχή: Παροιμίες 29:15.

Τότε πώς μπορείτε να πετύχετε την ισορροπία; Να αφήνετε το παιδί σας να εκφράζεται για τους οικογενειακούς κανόνες. Για παράδειγμα, αν ζητήσει να γυρίσει αργότερα στο σπίτι, ακούστε το καθώς παρουσιάζει τα επιχειρήματά του. Όταν ένας έφηβος ξέρει ότι οι γονείς του τον έχουν ακούσει με προσοχή, είναι πιθανότερο να σεβαστεί την απόφασή τους—έστω και αν δεν συμφωνεί.—Βιβλική αρχή: Ιακώβου 1:19.

Προτού πάρετε μια απόφαση, όμως, να θυμάστε το εξής: Ενώ οι έφηβοι ζητούν συνήθως περισσότερη ελευθερία από όση δικαιούνται, οι γονείς ίσως τείνουν να παραχωρούν λιγότερη ελευθερία από όση θα μπορούσαν. Γι’ αυτό, λάβετε σοβαρά υπόψη αυτό που ζητάει το παιδί σας. Έχει αποδείξει ότι είναι υπεύθυνο; Μήπως δικαιολογούν οι περιστάσεις μια παραχώρηση; Να είστε πρόθυμοι να «λυγίζετε» όταν είναι κατάλληλο.—Βιβλική αρχή: Γένεση 19:17-22.

Εκτός από το να ακούσετε τα αισθήματα του παιδιού σας, φροντίστε να ξέρει και το παιδί σας τι ανησυχεί εσάς. Κάνοντάς το αυτό, ίσως του μάθετε να σκέφτεται όχι μόνο τις δικές του επιθυμίες αλλά και τα αισθήματα των άλλων.—Βιβλική αρχή: 1 Κορινθίους 10:24.

Τελικά, πάρτε μια απόφαση και εξηγήστε τους λόγους. Ακόμα και αν δεν κατενθουσιαστεί με την απόφαση, πιθανότατα θα είναι χαρούμενος που έχει γονείς οι οποίοι τον ακούν με προσοχή. Να θυμάστε ότι ο έφηβος είναι ένας μαθητευόμενος ενήλικος. Βάζοντας λογικούς κανόνες και συζητώντας τους με το παιδί σας, θα το βοηθήσετε να γίνει υπεύθυνος ενήλικος.—Βιβλική αρχή: Παροιμίες 22:6.

πηγή