Το διαβητικό παιδί στο σχολείο: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν γονείς και εκπαιδευτικοί

Ο διαβήτης τύπου 1, ή αλλιώς όπως λέγεται νεανικός διαβήτης, εμφανίζεται σε πολύ μικρές ηλικίες. Από τη νηπιακή ηλικία έως την εφηβική μπορεί να εμφανισθεί και να επηρεάσει τη σχολική ζωή του παιδιού. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και συντονισμός των προσπαθειών από το ίδιο το παιδί, τους γονείς, τους δασκάλους και το ιατρικό προσωπικό, για να μπορέσει αυτό να έχει μια ασφαλή και παραγωγική σχολική χρονιά, εξηγεί ο Δρ. Ρηγόπουλος Δημήτριος, Παθολόγος-Διαβητολόγος.

Όλες οι προσπάθειες θα πρέπει να ξεκινούν από την αρχή, ότι το παιδί με διαβήτη δεν πρέπει να υστερεί σε τίποτα από τους συμμαθητές του. Θα πρέπει να συμμετέχει σε όλες τις εκπαιδευτικές διαδικασίες, τις εκδρομές και τις αθλητικές δραστηριότητες. Δεν θα πρέπει να έχει διαφορετική αντιμετώπιση, σε σημείο να στιγματίζεται ως ιδιαίτερη κατηγορία μαθητή.

Το παιδί μπορεί να αισθανθεί φόβο, όταν κληθεί να αντιμετωπίσει τον διαβήτη μόνο του, στο σχολικό περιβάλλον. Θα πρέπει η σχολική κοινότητα να δώσει την αίσθηση στο παιδί, ότι είναι έτοιμη και ξέρει πώς να το βοηθήσει. Το αίσθημα της ασφάλειας είναι απαραίτητο σε κάθε άνθρωπο, για να μπορέσει να είναι παραγωγικός.

Η προσδοκία για φυσιολογική σχολική ζωή του παιδιού, περνά μέσα από την εκπαίδευση και τον συντονισμό όλων των παραπάνω. Οι γονείς θα πρέπει να εκτιμήσουν τις ανάγκες του παιδιού, σε φαγητό και ινσουλίνη. Θα πρέπει να συνυπολογίσουν την πιθανή αυξημένη φυσική δραστηριότητα του παιδιού στο σχολείο και να σχεδιάσουν ένα συγκεκριμένο πλάνο δράσης. Το πλάνο αυτό καλό είναι να σχεδιασθεί με τη βοήθεια του θεράποντος ιατρού και να γίνει κατανοητό από το ίδιο το παιδί. Επίσης, θα πρέπει να δίνονται στο εκπαιδευτικό προσωπικό γραπτές οδηγίες για την αντιμετώπιση προβλημάτων του παιδιού και να γίνεται επίδειξη του τρόπου της ένεσης.

Το εκπαιδευτικό προσωπικό θα πρέπει να αναζητεί την περαιτέρω εκπαίδευσή του στη διαχείριση του διαβητικού παιδιού. Υπάρχουν περιπτώσεις γονέων που δεν γνωρίζουν αρκετά πράγματα, κάτι που ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να αντιληφθεί εγκαίρως. Το σχολείο θα πρέπει να αναζητά την συμβουλή ειδικών διαβητολόγων και να τους προσκαλεί για να ενημερώνουν-εκπαιδεύουν το εκπαιδευτικό προσωπικό. Επίσης, θα πρέπει να διοργανώνονται ενημερωτικές εκδηλώσεις για το κοινό, ώστε να απομυθοποιείται η κατάσταση. Κανονικά, θα πρέπει να υπάρχει εκπαιδευμένος νοσηλευτής, σε κάθε σχολείο που υπάρχει παιδί με διαβήτη, ο οποίος θα επιφορτίζεται με την οργάνωση της ενημέρωσης και της εκπαίδευσης. Ο στιγματισμός και η απομόνωση του παιδιού, θα αποφευχθεί μόνο μέσα από τέτοιες διαδικασίες.

Μια κακή ρύθμιση του διαβήτη, με πολλές υπεργλυκαιμίες, ή πολλές υπογλυκαιμίες, μπορεί να επηρεάσει την επίδοση του παιδιού στο σχολείο. Επίσης, απρόβλεπτες συμπεριφορές του παιδιού, όπως ευερεθιστότητα, ή απάθεια μπορεί να υποκρύπτουν υπογλυκαιμικό επεισόδιο. Η συμπεριφορά του παιδιού, δηλαδή, θα πρέπει να περνά πάντα από δεύτερη σκέψη από τη μεριά των εκπαιδευτικών. Εάν, η επίδοση στα μαθήματα δεν είναι ικανοποιητική θα πρέπει να εγείρει υποψίες για κακή ρύθμιση του διαβήτη και θα πρέπει να γίνεται επανασχεδιασμός της κατάστασης με τους γονείς και τον γιατρό. Ακόμα, ο διαβήτης μπορεί να είναι η αιτία για κάποιες απουσίες, από ώρες ως ημέρες. Το σχολείο θα πρέπει να δείχνει κατανόηση, αλλά να συζητά για την πορεία της υγείας του παιδιού με τους γονείς.

Ο σχολικός νοσηλευτής επιτακτική ανάγκη για μαθητές με διαβήτη

Οι μαθητές με διαβήτη χρειάζονται να έχουν εντός σχολικού περιβάλλοντος τη συνδρομή ενός σχολικού νοσηλευτή.

«Το πρόβλημα εντοπίζεται συγκεκριμένα στο ότι η απαίτηση που έχει ο διαβήτης στη μέτρηση του σακχάρου ή στη χορήγηση ινσουλίνης για να πραγματοποιηθεί ένα γεύμα, είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αναλάβει κάποιος εκπαιδευτικός, γιατί του απαγορεύεται, αλλά θα μπορούσε να υποστηριχθεί από τον σχολικό νοσηλευτή» εξηγεί  ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη (Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ.), Χρήστος Δαραμήλας.

Η Διεύθυνση Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, για την έγκριση υποστήριξης μαθητή/τριας από Σχολικό Νοσηλευτή, κρίνει απαραίτητα τα εξής δικαιολογητικά:

Α) Αίτηση γονέα ή κηδεμόνα στον/στην Διευθυντή/ντρια, Προϊστάμενο/η της σχολικής μονάδας φοίτησης του/της μαθητή/τριας,

Β) Γνωμάτευση του οικείου ΚΕ.Δ.Δ.Υ., η οποία προσκομίζεται με την ανωτέρω αίτηση και στην οποία περιγράφεται η αναγκαιότητα υποστήριξης από Ε.Β.Π.,

Γ) Γνωμάτευση/βεβαίωση Δημοσίου Νοσοκομείου, η οποία προσκομίζεται με την ανωτέρω αίτηση και στην οποία περιγράφεται η αναγκαιότητα υποστήριξης από Σχολικό Νοσηλευτή. Οι γνωματεύσεις/βεβαιώσεις των Δημοσίων Νοσοκομείων θα πρέπει υποχρεωτικά : α) να αναφέρουν με σαφήνεια την πρότασή τους για την ανάγκη στήριξης από Σχολικό Νοσηλευτή και β) η σφραγίδα να είναι ευδιάκριτη,

Δ) Βεβαίωση φοίτησης του/της μαθητή/τριας, στην οποία αναγράφεται η τάξη στην οποία θα φοιτήσει ο μαθητής, η οποία συμπεριλαμβάνεται στο διαβιβαστικό του/της Διευθυντή/ ντριας της σχολικής μονάδας προς την οικεία Διεύθυνση Εκπαίδευσης

Η μαρτυρία μιας μαμάς με διαβητικό παιδί

Η Ελένη 40 ετών με μια γλυκιά κορούλα 6,5 ετών ζει και εργάζεται στα Παγκράτι και μοιράζεται στο glykouli.gr την δική της ιστορία. Η μικρή της, διαγνώστηκε με διαβήτη 4 χρόνων, μήνα Μάιο, ενώ πήγαινε ήδη σε παιδικό σταθμό του Δήμου. Όταν βγήκαν από το νοσοκομείο, μια από τις επόμενες ημέρες σκέφτηκε να πάει την μικρή στον παιδικό σταθμό και να την αφήσει για μια ώρα για να δει η μικρή τους συμμαθητές της. Τότε ήταν που της αρνήθηκαν και της επέβαλαν να μείνει και εκείνη εκεί. “Ήταν η χρονιά που ο παιδικός σταθμός έληξε για το παιδί μου…”

Στην συνέχεια μας διηγείται: “Την επόμενη χρόνια την πήγα σε προνήπιο και βρήκα δυο υπέροχες νηπιαγωγούς που με βοήθησαν αφάνταστα. Eνώ δεν ήταν στις υποχρεώσεις τους, μετρούσαν το παιδί από το δάκτυλο και αν έβλεπαν κάτι που ήθελε διόρθωση με ένεση μου τηλεφωνούσαν.

Στο νηπιαγωγείο την επόμενη χρόνια, στο ίδιο σχολείο, έκανα αίτηση για νοσηλευτή, για να είναι πιο ελεύθερο το παιδί στο θέμα φαγητού και κερασμάτων. Ήρθε στις 10-15 Οκτώβρη και για καλή μας τύχη ήταν ένας νοσηλευτής που είχε και ο ίδιος διαβήτη τύπου 1.

Φέτος πρώτη δημοτικού, με τρία διαλείμματα ανά σχολική μέρα, με έχει φάει το άγχος για το ποτέ θα στείλουν νοσηλευτή διότι θα πρέπει εγώ να πηγαίνω 3 φορές στο σχολείο να κάνουμε ινσουλίνη και μετρήσεις. Και μάλιστα μόλις χθες και ενώ πήγα στο σχολείο η δασκάλα τα είχε βγάλει νωρίτερα για διάλειμμα και βρήκα όλα τα παιδάκια να τρώνε και την κορούλα μου να κάθεται στην άκρη μόνη της και να με περιμένει, όταν με είδε με παράπονο με ρώτησε πότε θα φέρουν επιτέλους τον νοσηλευτή, γιατί αυτός θα είναι πάντα εκεί για εκείνη. Ήταν η στιγμή που γέμισα με θλίψη και θυμό ταυτόχρονα!

Για την έγκριση υποστήριξης μαθητή/τριας από Σχολικό Νοσηλευτή γενικά υπάρχει τεράστια άγνοια, δεν γνωρίζουν καν ποια είναι η διαφορά μεταξύ διαβήτη τύπου 1 και διαβήτη τύπου 2. Τα πιο αγνά και θετικά, πάντως, είναι τα παιδιά-συμμαθητές που δέχονται και αγαπάνε το παιδί και το θεωρούν τελείως φυσιολογικό να κάνει ινσουλίνη και μετρήσεις»…

πηγή infokids.gr