Είμαι απίστευτα νευριασμένη με τον άντρα μου, την πεθερά μου, τα πάντα!

Δεν εχουμε μερες που μετακομισαμε σε καινουριο σπιτι και εννοειται ολα περασαν απο τα χερια μου… δεν ειχα βοηθεια απο πουθενα, ουτε στο καθαρισμα, ουτε στην τακτοποιηση φυσικα… δε με πολυ πειραξε να πω την αληθεια μου.. μου αρεσει να φτιαχνω το σπιτι οπως θελω… και ισα ισα εγινε κουκλιστικο…

Μετα απο μια κουραστικη μερα αντι να ακουσεις μια καλη κουβεντα, ακους «Αμαν ρε παιδακι μου δε μπορουσες να μαγειρεψεις κατι αλλο;» Αυτο που προλαβα εκεινη τη μερα ηταν μπιφτεκια με πατατες στο φουρνο… το παιδακι μου κι εγω ξετρελαθηκαμε, εγινε τελειο…

Η μερα γενικα ειναι πολυ γεματη στο καινουριο σπιτι, μιας και ειναι πιο μεγαλο… με το που θα ξυπνησω, ασχολουμαι ταυτοχρονα με το παιδι και με το σπιτι.. καθε μανουλα φυσικα καταλαβαινει ποσο δυσκολο ειναι μερικες φορες… ωσπου φτανει το βραδυ και με πεθαινει η μεση μου, τοσο που λεω κρεβατι, κρεβατακι μου… κι εκει που λετε ξεκιναει το «σοου»…

«Αμαν ρε παιδι μου, δεν εχεις ορεξη για τιποτα… που ειναι οι μπλουζες μου; Που ειναι το παντελονι ταδε… που ειναι οι καλτσες; Γιατι δεν ερχεσαι να δουμε τηλεοραση και οτι προκυψει;» Σημειωνω εδω οτι δε σταματαω ολη μερα, απο τις 9 μεχρι τις 12 το βραδυ -γιατι αραγε θελω να πεσω να ξαπλωσω;

Δευτερη κεραμιδα «ελα μανα, εδω μωρε, φαγαμε αυτό, καναμε αυτο, πηγαμε εκεί, αγοράσαμε αυτο ,εχεις δικιο, εννοειται πως ετσι θα κανω» ενας τσακωμος να μη τα πολυλογω και το ευχαριστιεμαι βγαζω το αχτι μου οταν μου ανεβαζει τη πιεση να τον λεω μαμακια, να τον βλεπω να νευριαζει, να ερχεται λιγο στη θεση μου.. αν ηταν να εχω μονο το συζΥγο μοναδικο μου θεμα καπως θα ελυνα τα πραγματα.. οταν ομως πρεπει ολο το πανελληνιο να ξερει ποτε που και τι καναμε-ειπαμε-φαγαμε, γυρναει το μυαλο μου αναποδα και μια που θελω να σφαξω τη πεθερα μου γιατι πολυ μου χωνεται οτι δε ξερω να μαγειρευω, να καθαριζω, να προσεχω το παιδι και λοιπα, μια που θελω να χωσω μια σφαλιαρα στον αντρα μου, μπας και ταρακουνηθει το κεφαλι του, μια που θα παρω τα βουνα και να με φανε οι λυκοι…

Τι να πω κι εγω.. εχω που εχω να φροντισω σπιτι, παιδι, λογαριασμους και να σημειωσω οτι οποιος ηρθε σπιτι και με ειδε σα μαμα, σα νοικοκυρα, σαν ανθρωπο, βλεπει οτι ειμαι σε ολα κομπλε, εκτος απο την αναθεματισμενη πεθερα μου, εχω κι ολα τα παγανα να μου τρωνε τα σωθικα… μιαν ωρα για τη μικρομανουλα να παει για τρεξιμο να ξελαμπικαρει δε μενει… κλασικη νοικοκυρα υπηρετρια που εχει αποκλισει τρεξιμο, διαβασμα, σχεδιο λογω ελλειψης χρονου και ανυπαρκτης κατανοησης και βοηθειας… και λεω δοξα το θεο ας μη μπορω εγω υπαρχουν και μανουλες που τις υποστηριζουν οι μανουλες τους και ξελαμπικαρει το κεφαλακι τους.. οχι σα μερικες μερικες που κοιτανε, ξερετε τι… Παντρευονται παλι και ξεχνανε οτι πισω υπαρχουνε παιδια, εγγονια…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!