Μου είπαν πως εάν χωρίσω μην περιμένω τίποτα από εκείνους και Πως θα με διώξουν από το σπίτι στο οποίο ζω…

Γεια σας μανούλες, βλέπω καιρό τώρα τις ιστορίες σας και αποφάσισα να γράψω και εγώ τη δική μου.

Είμαι 32 ετών και παντρεύτηκα πριν από 10 χρόνια περίπου. Τον άντρα δεν τον ερωτεύτηκα ποτέ, μου άρεσε όμως γιατί φαινόταν αρχικά να με αγαπά και να με νοιάζεται. Έκανα δυο πανέμορφα παιδιά μαζί του.

Από τη μέρα που παντρευτήκαμε όλα άλλαξαν μου μιλούσε άσχημα και συνεχώς μου έλεγε ότι δεν είναι υποχρεωμένος να με ταΐζει, επειδή εκείνο το διάστημα είχα μωρό το πρώτο παιδί μου και δεν εργαζόμουν. Παρόλα αυτά βρήκα μια δουλειά παρτ τάιμ για να βγάζω τα δικά μου έξοδα.

Όσο περνούσαν οι μήνες η συμπεριφορά του δεν άλλαζε, κατηγορούσε τους γονείς μου ότι δεν τον βοηθηθούν οικονομικά ενώ ο ίδιος έχει μια πολλή καλή μόνιμη δουλειά στο δημόσιο. Με τα πολλά αφού δεν άντεχα άλλο, είπα στους γονείς μου ότι δεν άντεχα άλλο και ήθελα να φύγω . Εκείνοι δεν ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν και η μανα μου μου έλεγε να κάνω υπομονή.

Μετά από πέντε χρόνια που τελικά έμεινα μαζί του, έμεινα έγκυος στο δεύτερο . Δεν ήμουν έτοιμη για ένα ακόμα παιδί και εκείνος δεν το σεβάστηκε. Τελικά γέννησα ένα κουκλάκι που με έχει τρελάνει. Ο μικρούλης χρειάστηκε να νοσηλευτεί, το ίδιο και εγώ. Εκείνος ήταν σε όλα απών , πήγαινε στο χωριό του για δουλειές και δεν ήρθε ποτέ στο νοσοκομείο όταν είχα νοσηλευτεί εγώ. Όταν το παιδί ήταν στο νοσοκομείο , λεχώνα Εγώ, μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο ώστε να υπογράψω εγώ στο νοσοκομείο να πάρω το παιδί, γιατί δεν μπορούσε άλλο να κάνει δρομολόγια στο νοσοκομείο και είχε δουλειές εκτός νομού.

Μετά που γέννησα το δεύτερο παιδί δεν εργαζόμουν και δεν είχα κουράγιο να πάω σε δουλειά. Η μάνα μου δεν είχε καμία όρεξη να βοηθήσει και ήταν πάντα επικριτική μαζί μου, επειδή είχα ακατάστατο σπίτι.

Εκείνος καθημερινά με έβριζε ότι δεν προσφέρω στο σπίτι και δεν μου άφηνε ούτε πέντε ευρώ για τα παιδιά. Εντέλει το 2017 βρήκα μια δουλειά με σύμβαση και επιτέλους σώθηκα για λίγο από αυτή τη φυλακή. Δεν θυμάμαι ποτέ να με ρώτησε Εάν περνούσα καλά στη δουλειά μου, το μόνο που ρωτούσε συνεχώς ήταν εάν πληρώθηκα. Δυστυχώς τώρα δεν εργάζομαι .

Το θέμα μου λοιπόν είναι ότι έχω σιχαθεί αυτόν τον άνθρωπο Έχω σταματήσει να κοιμάμαι μαζί του. Οι γονείς μου τα γνωρίζουν όλα αυτά αλλά ποτέ δεν νοιάστηκαν. Μου είπαν πως εάν χωρίσω μην περιμένω τίποτα από εκείνους και Πως θα με διώξουν από το σπίτι στο οποίο ζω, γιατί είναι στο όνομά τους.

Είμαι απελπισμένη, καμιά φορά κάνω κακιές σκέψεις αλλά σκέφτομαι τα παιδιά μου.

Δεν εργάζομαι και αυτοί οι άκαρδοι γονείς δεν θέλουν να με βοηθήσουν με τα παιδιά ώστε να εργαστώ. Θέλω να φύγω με τα παιδιά μου και δεν μπορώ .

Βοηθήστε με