Πολλά παιδιά, κυρίως στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου χαρακτηρίζονται από τους γονείς και τους δασκάλους ως «ζωηρά», «υπερκινητικά», ή «απρόσεκτα».
Πότε όμως τα χαρακτηριστικά αυτά πρέπει να αρχίζουν να μας προβληματίζουν;
Όταν επηρεάζεται έντονα η καθημερινή ζωή του παιδιού και η σχολική του επίδοση, τότε αποτελούν πιθανόν συμπτώματα μιας διαταραχής, η οποία αποκαλείται διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας. Έχουν διατυπωθεί διάφοροι ορισμοί της ΔΕΠ-Υ και έχουν χρησιμοποιηθεί ποικίλοι όροι (όπως έλλειμμα προσοχής-απροσεξία, υπερκίνηση, σύνδρομο υπερκινητικότητας, σύνδρομο του υπερκινητικού παιδιού κ.ά.). Η συχνότητα του φαινομένου κυμαίνεται στο 3-7% του σχολικού πληθυσμού και υπάρχει υπεροχή των αγοριών σε αναλογία 2-9:1. Το θέμα της αιτιολογίας του φαινομένου παραμένει ασαφές, ωστόσο οι μελετητές έχουν εστιάσει στους νευροβιολογικούς και ψυχοκοινωνικούς παράγοντες (Στασινός, 2013).
Σύμφωνα με το Εγχειρίδιο Διαγνωστικών Κριτηρίων (DSM-IV) (1994), διακρίνονται τρεις τύποι:
Αυτό που πρέπει να διευκρινιστεί είναι πως η εμφάνιση των συμπτωμάτων διαφοροποιούνται μεταξύ τους.
Ποια είναι τα συμπτώματα του κάθε τύπου;
Α. Συμπτώματα ελλειμματικής προσοχής:
Β. Συμπτώματα υπερκινητικότητας-παρορμητικότητας
ΠΗΓΗ: AmericanPsychiatricAssociation(2000)
Πρακτικές συμβουλές για γονείς:
Αρχικά οι γονείς θα πρέπει να έχουν κοινή πορεία αντιμετώπισης και συμπεριφοράς απέναντι στο παιδί τους. Τα όρια και οι κανόνες θα πρέπει να είναι ξεκάθαρα και οι γονείς να είναι συνεπείς σε αυτά που θέτουν. Ωστόσο, οι τιμωρίες πρέπει να διατυπώνονται σε ήρεμο τόνο και να είναι κατανοητές στο παιδί.
Ακόμα, ο χώρος μελέτης πρέπει να είναι συγκεκριμένος και αφαιρετικός, δηλαδή το γραφείο να έχει μόνο τα απαραίτητα αντικείμενα. Είναι σημαντικό η μελέτη στο σπίτι να είναι οργανωμένη (π.χ. χρήση πίνακα ανακοινώσεων) και γεμάτη διαλείμματα. Καλό είναι να ξεκινήσετε με τα μαθήματα που απαιτούν απομνημόνευση με τη χρήση σχεδιαγραμμάτων και τα μεγάλα κεφάλαια να τα διαβάζει τμηματικά υπογραμμίζοντας τα κύρια σημεία. Μη ξεχνάτε να επαινείτε τη προσπάθεια του και οι απαιτήσεις σας να είναι προσαρμοσμένες στις δυνατότητες του παιδιού κι όχι στις δικές σας.
Επιπλέον, οι δραστηριότητές του πρέπει να είναι όσο τον δυνατόν πιο ομαδικές και να του ασκούν τη συγκέντρωση της προσοχής (π.χ. σκάκι, πάζλ). Η θεατρική – μουσική έκφραση και ο χορός ενδείκνυνται για τη βελτίωση της αυτοέκφρασης και του οπτικο-κινητικού συντονισμού.
Γενικότερα, πρέπει να διαμορφώσετε την καθημερινότητα του παιδιού σας με δραστηριότητες υπευθυνότητας και οργάνωσης (π.χ. λίστα με ψώνια, επιλογή από το προηγούμενο βράδυ των ρούχων, προετοιμασία τσάντας με βάση το πρόγραμμά του κ.ά.). Αναθέστε του δουλειές στο σπίτι (καθάρισμα δωματίου, πλύσιμο πιάτων).Τέλος κρίνεται απαραίτητη η συχνή επικοινωνία με τον εκπαιδευτικό.
πηγή paidagogiko.gr
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Κανένα σχόλιο ακόμη
Γράψτε πρώτος ένα σχόλιο