Δεν ξέρω ακριβώς πώς μπήκα στη διαδικασία να γράψω! Ίσως απλά θέλω να μοιραστώ, ίσως να ακούσω κάτι ανακουφιστικό, ίσως , ίσως, ίσως…
Το μωράκι μου διαγνώστηκε με τρισωμία 13 ( σύνδρομο Patau ) στον έλεγχο Β επιπέδου. Για να μη σας τα πολυλογώ, ο γιατρός μου είπε ότι και να γεννηθεί κανονικά το μωράκι μου, θα το έχανα το πολύ σε ένα χρόνο!
Κι εγώ τί έκανα; Το σκότωσα πριν την ώρα του… Νιώθω φοβερά δειλή και ανεπαρκής!!!
Ο πόνος είναι βαθύς και τα βράδια μου έγιναν εφιαλτικά!
Μετάνιωσα.. είμαι 35. Πολύ νέα για να φανώ τόσο δειλή! Για να επέλεξε εμένα για μάνα, σημαίνει πως έτσι έπρεπε να γίνει! Όμως εγώ…
Ο άνδρας μου με στηρίζει πιο πολύ από πολύ, όμως γνωρίζετε πολύ καλά πως αυτόν τον πόνο τον περνά ο καθένας μόνος του!
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Καλη μου, γιατι νιωθεις τυψεις; Απο ποιον πρεπει να ζητησεις συγνωμη; Απο τον Θεο γλυκια μου. Η εξομολογηση θα σε ανακουφισει. Η σηχωρεση θα σε γεμισει χαρα. Ανθρωποι ειμαστε λαθη κανουμε.
Καλή μου πραγματικα ειναι πολυ δυσκολο αυτο που βιωνεις...προσπαθησε να βοηθηθεις με καθε τροπο, μην απομονωνεσαι με τιποτα. Μιλα σε καποιον που εμπιστευεσαι, περα ισως απο τον αντρα σου που κι αυτος σιγουρα περναει το δικο του λουκι με τον δικο του ισως τροπο. Αλλα μην τον αφηνεις κι αυτον απεξω. Ισως νιωθεις οτι ο πονος κι η απωλεια ειναι λιγο περισσοτερο δικα σου...ετσι ολες οι μαμαδες νομιζω το εχουν αυτο...Στηριξου ξανα στα ποδια σου, ανελυσε το, βρες τις απαντησεις σου, ψαξε κι εναν καλο πνευματικο, ισως ενα γεροντα...
Λυπάμαι πολύ για όσα πέρασες.Θεωρώ ότι χρειαζόταν περισσότερο κουράγιο και θάρρος για να διακόψεις μια κύηση που θα είχε ως αποτέλεσμα πολύ πόνο και θλίψη. Εκανες όσα η λογική προστάζει κι ότι θα συμβούλευα κι εγώ την κόρη μου να κάνει.Φυσικό είναι να νιώθεις πένθος για την απώλεια αυτή και να κάνεις διάφορες σκέψεις. Οταν όμως δε μπορούμε να διαχειριστούμε κάτι απευθυνόμαστε σε ψυχολόγο.Σου εύχομαι να βρεις την ισορροπία σου να είσαι δυνατή, να καταλάβεις ότι η απόφασή σου αν και δύσκολή ήταν σωστή και κρατήσεις σύντομα ένα υγιέστατο παιδάκι στην αγκαλιά σου
Καλη μου, γιατι νιωθεις τυψεις; Απο ποιον πρεπει να ζητησεις συγνωμη; Απο τον Θεο γλυκια μου. Η εξομολογηση θα σε ανακουφισει. Η σηχωρεση θα σε γεμισει χαρα. Ανθρωποι ειμαστε λαθη κανουμε.
Καλή μου πραγματικα ειναι πολυ δυσκολο αυτο που βιωνεις...προσπαθησε να βοηθηθεις με καθε τροπο, μην απομονωνεσαι με τιποτα. Μιλα σε καποιον που εμπιστευεσαι, περα ισως απο τον αντρα σου που κι αυτος σιγουρα περναει το δικο του λουκι με τον δικο του ισως τροπο. Αλλα μην τον αφηνεις κι αυτον απεξω. Ισως νιωθεις οτι ο πονος κι η απωλεια ειναι λιγο περισσοτερο δικα σου...ετσι ολες οι μαμαδες νομιζω το εχουν αυτο...Στηριξου ξανα στα ποδια σου, ανελυσε το, βρες τις απαντησεις σου, ψαξε κι εναν καλο πνευματικο, ισως ενα γεροντα...
Λυπάμαι πολύ για όσα πέρασες.Θεωρώ ότι χρειαζόταν περισσότερο κουράγιο και θάρρος για να διακόψεις μια κύηση που θα είχε ως αποτέλεσμα πολύ πόνο και θλίψη. Εκανες όσα η λογική προστάζει κι ότι θα συμβούλευα κι εγώ την κόρη μου να κάνει.Φυσικό είναι να νιώθεις πένθος για την απώλεια αυτή και να κάνεις διάφορες σκέψεις. Οταν όμως δε μπορούμε να διαχειριστούμε κάτι απευθυνόμαστε σε ψυχολόγο.Σου εύχομαι να βρεις την ισορροπία σου να είσαι δυνατή, να καταλάβεις ότι η απόφασή σου αν και δύσκολή ήταν σωστή και κρατήσεις σύντομα ένα υγιέστατο παιδάκι στην αγκαλιά σου