Γεια σας,
είμαι παντρεμένη 8 χρόνια και μένουμε σε μια κωμόπολη. Έχω ένα κοριτσάκι 9 μηνών και το πρόβλημα μου είναι τα πεθερικά μου αλλά πιο πολύ ο πεθερός μου.
Δεν με βοηθάνε καθόλου με το μωρό. Η πεθερά μου όλο συμβουλές και κακίες είναι, αλλά μόνο από το κινητο ή όταν πηγαίνουμε εκεί και όταν ερχεται έξω όπου έχουμε βγει βόλτα ή για καφέ. Στο σπίτι δεν έρχεται εννοώ.
Μένουμε κοντά 2 λεπτά με το αμάξι. Ο άντρας μου δεν της λέει τίποτα ενώ βλέπει ότι με στενοχωρεί! Τώρα ο πεθερός μου, ο οποίος είναι πολύ περίεργος, ερχεται μονο έξω. όταν είμαι με φίλες μου για καφέ ή βόλτα με το καρότσι έρχεται και αυτός ή με τον άντρα μου και δεν μας αφήνει σε ησυχία να ηρεμήσουμε λίγο. Και πρωι και βράδυ και συνέχεια να παίρνει τηλ και να στέλνει μηνύματα.
Έχω αρχίσει να μην τους απαντάω και εννοείται του λέω δεν ξέρω αν θα βγω αλλά πάντα ερχεται και μας βρίσκει. Έχουμε τσακωθεί πολλές φορές με τον άντρα μου για αυτό το θέμα. Μου λέει του έχω μιλήσει και δεν καταλαβαίνει. Του είπε έλα στο σπίτι να την βλέπεις να βοηθάς. Ήρθε δύο μέρες είδε ότι κουράστηκε και δεν ήρθε πάλι. Και που ερχόταν σπίτι ερχόταν και έξω. Την πηγαίνουμε και σπίτι τους μήπως αν την δουν εκεί δεν έρθουν έξω και ήρθαν και έξω παλι.
Δεν μπορώ άλλο με αυτήν την κατάσταση. Πάντα εκεί και πάντα με της κακίες τους.
Οι δικοί μου οι γονείς δεν μένουν κοντά. Έρχονται μια φορά το μήνα για δύο με τρεις ωρες.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Συγγνώμη που θα σου το πω αλλά μάλλον ο άντρας σου δεν τους έδωσε να καταλαβουν ότι τα όρια στην οικογένεια του τα βάζει αυτός και εσύ.αυτη η κατάσταση που περιγράφεις είναι πολύ ψυχοφθόρα και στο μέλλον θα δημιουργήσει τριβή και μεταξύ σας.εγω εάν ήμουν στη θέση σου σιγουρα δε θα απαντούσα στο τηλ όταν ήμουν έξω με το παιδί μου και αν ερχόταν εκεί που ήμασταν θα έπαιρνα το παιδί και θα επέστρεφα αμέσως σπίτι.ολα αυτά σε συννενόηση με τον άντρα μου φυσικα.μια δύο τρεις θα καταλάβαιναν ...και αν μου λέγαν κάτι θα τους εξηγούσα πολύ όμορφα και πολιτισμένα αυτό που αισθάνομαι.και όποιος θέλει ας καταλάβει...
Κορίτσι μου αφού βλέπεις ότι είναι άνθρωποι που λένε κακίες καλύτερα άστους μακριά σου.. Στο λέω γιατί κι εγώ βιωνω παρόμοια κατάσταση. Καλό λόγο από το στόμα τους δεν έχω ακούσει. Ούτε ήρθαν να με βοηθήσουν και ούτε θέλω με αυτά που λένε.. Έχω κι εγώ ένα κοριτσάκι 14 μηνών και δεν έρχονται ούτε να το δουν! Μόνο να με βρίζουν για τα πάντα ξέρουν.. Δεν με πειράζει πλεον έχω παγώσει τόσο πολύ που αδιαφορώ. Η ψυχική μου ηρεμία και του παιδιού μου με ενδιαφέρει μόνο.. Μπορείς να τα καταφέρεις και μόνη σου! Κι εγώ όλη μέρα μόνη μου είμαι ο άντρας μου επιστρέφει αργά το βράδυ..