«Γιατί να ξανασυστηθούμε, αφού γνωριζόμαστε»

«Γιατί να ξανασυστηθούμε, αφού γνωριζόμαστε» ρωτάει ο Νικηφόρος τη μαμά του μέσα στη διαδικασία του #menoumespiti, όπου η οικογένεια βιώνει μια καινούρια κατάσταση.

Και εκεί έρχεται η σκέψη:»μήπως συστηθήκαμε άραγε και ποτέ με τα παιδιά μας;»
Μήπως είναι ευκαιρία αξιοποιώντας το χρόνο που έχουμε να γνωριστούμε καλύτερα, για να χτίσουμε τη σχέση μας με τα παιδιά και με το σύντροφο μας σε άλλη βάση;
Τα παιδιά μας κυρίως μας ξέρουν σαν μαμάδες ή μπαμπάδες και μας θυμούνται από την ώρα που ξεκινούν οι αναμνήσεις τους. Αλλά η δική μας ιστορία από εκεί ξεκινάει; Ή από εκεί που κι εμείς θυμόμαστε τον εαυτό μας ή μάλλον καλύτερα από τους δικούς μας γονείς.

Στήνοντας λοιπόν τη διαδικασία γνωριμίας της εποχής προ παιδιών, π.π δηλαδή, ξεκινάμε από τους δικούς μας γονείς έτσι ώστε τα παιδιά να τους γνωρίσουν και με αυτό τον ρόλο και όχι μόνο σαν γιαγιάδες και παππούδες που είναι εντελώς διαφορετικοί. Να τονίσουμε τους φόβους που είχαν για εμάς ή τις προσδοκίες τους, τα όνειρα τους για τα παιδιά τους και για τον εαυτό τους κι έτσι ίσως κάνουν τις συνδέσεις τους για το πως είμαστε εμείς με αυτά.

Να μάθουν πως ήταν η δική τους καθημερινότητα άρα και η δική μας τότε.. Έτσι κι αλλιώς θέλουμε δεν θέλουμε κουβαλάμε τις ιστορίες των γονιών μας ή καλύτερα είμαστε ιστορίες των γονιών μας μέχρι να επέμβουμε, εάν το κάνουμε, για να αλλάξουμε τη δική μας ιστορία. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά μας.

Λοιπόν η ιδέα είναι (μπορείτε να σκεφτείτε και πολλές άλλες) είναι ότι θα είναι ένα κάλεσμα σε μια γιορτή, σε μια τελετή.
Τι κάνουμε για να καλέσουμε (στόχος γλώσσας από το Αναλυτικό πρόγραμμα, επαφή με διάφορα είδη κειμένων); Δημιουργούμε μια πρόσκληση, που πρέπει να έχει τόπο, χρόνο και το γιατί (καλώ για να σας παρουσιάσω την πχ. το όνομα σας και το επίθετο σας- που εσείς την -τον ξέρετε ως μαμά σας ή ως μπαμπάς σας). Ορίζετε τον χώρο που θα γίνει και το χρόνο πχ 6μ.μ στο σαλόνι του σπιτιού ή όπου αλλού εσείς επιλέξετε

Μπορούμε να διηγηθούμε μέσω φωτογραφιών ή βίντεο που θα επιλέξουμε και να τη φτάσουμε την ιστορία μέχρι το σήμερα. Εννοείται ότι θα πάρει χρόνο η παρουσίαση, γιαυτό καλύτερα να είναι η ιστορία του ενός γονιού τη μία μέρα και η άλλη την επόμενη ή όποτε επιλέξετε, για να μην κουραστούν τα παιδιά και για να δώσουμε χρόνο, ώστε να γίνει η διεργασία της επεξεργασίας της πληροφορίας και του συναισθήματος, καθώς και της σύνδεσης με την γνώση που ήδη έχει το παιδί για εμάς.
Αυτή είναι μια διαδικασία που χρειάζεται και ο εγκέφαλος για να γίνει η πληροφορία γνώση, καθώς οι πληροφορίες που δίνονται στα παιδιά και δεν έχουν ενδιάμεσο χρόνο κατανόησης, εμπέδωσης και σύνδεσης με προϋπάρχουσες, χάνονται.

Και αφού τελειώσετε εσείς μπορείτε να ζητήσετε από τα παιδιά να παρουσιάσουν τη δική τους ιστορία και να σκεφτούν τον τρόπο που θα το κάνουν. Εννοείται πως συντονίζετε την παρουσίαση με την ηλικία των παιδιών σας. Στα μικρά με φωτογραφίες και βίντεο και πιο λίγα λόγια, χωρίς να παραλείψετε να δηλώστε συναισθήματα, στα μεγάλα πιο πλούσια και τονίζετε συναισθήματα και ανάγκες. Εδώ πχ. ένιωθα πολύ χαρούμενη-νος γιατί ήμασταν όλοι μαζί, γιατί πχ. ήμασταν στη φύση. Εδώ στεναχωρήθηκα γιατί πχ, πήραν περισσότερα δώρα στην αδελφή μου κτλπ. Την αλήθεια πάντα, που την έχουν ανάγκη τα παιδιά και θα δείτε πως όταν συνειδητοποιήσουν πως κι εσείς ήσασταν κάποτε παιδιά σαν κι αυτά με τα ίδια ίσως προβλήματα ανάγκες και συναισθήματα, θα αρχίσουν να σας κατανοούν καλύτερα και θα συνδεθούν περισσότερο.

Και επειδή όλα είναι VAK (visual, auditory, kinaesthetic) σύμφωνα με τον Νευρογλωσσικό προγραμματισμό, μια εμπειρία εγγράφεται, όταν συνδέεται με όλες τις αισθήσεις, κάτι είδα, κάτι άκουσα, κάτι αισθάνθηκα (έτσι προσλαμβάνει ο εγκέφαλος), γιαυτό η παρουσίαση καλό θα είναι να συνδέεται και με κίνηση ίσως να χορέψετε κάτι από μια φωτογραφία ή ένα βίντεο ή να παίξετε ένα παιχνίδι ή ότι άλλο σκεφτείτε. Μπορείτε να ανακαλέσετε μυρωδιές φύσης, κουζίνας κτλ πχ η μαμά μου μύριζε λεβάντα και φέρνετε κάτι αντίστοιχο εάν έχετε στο σπίτι ή όταν πήγαινα στο σπίτι της γιαγιάς μύριζαν από έξω οι τηγανητές πατάτες (μπορεί σήμερα να ξορκίζουμε το τηγάνι, αλλά όσο και να προσπάθησα δεν ήρθε στη μνήμη μου άλλη μυρωδιά). Εννοείται ότι κερνάτε κάτι που το φτιάξατε με τα χεράκια σας. Ο καθένας που παρουσιάζει τον εαυτό του, διαλέγει ότι μπορεί να φτιάξει στην κουζίνα. Τα παιδιά να σκεφτούν μόνα τους για τη δική τους παρουσίαση και να ζητήσουν τη βοήθεια σας εάν δεν τα καταφέρνουν μόνα τους.

Δημιουργείστε ωραία ατμόσφαιρα στο χώρο με κεριά, λουλούδια (από το μπαλκόνι τις γλάστρες κτλ) και ότι άλλο φανταστείτε και απολαύστε τη διαδικασία. Πρώτα για τον εαυτό σας. Καλό ταξίδι στο χρόνο λοιπόν.

Βέτα Γεωργιάδου

πηγή facebook – Το σχολειο της Φύσης