Μου είπε πως μεγάλωσε δύσκολα, με γονείς αυστηρούς, αυταρχικούς. Πληγώθηκε, τους μίσησε και σκλήρυνε τόσο, στην προσπάθειά της να αμυνθεί, που μετατράπηκε σε κάτι απόμακρο, κλειστό στον εαυτό του, χωρίς την ικανότητα να προσφέρει, να δεθεί. Η κόρη της βιώνοντας μια ψυχρή μητέρα, ανίκανη να της δώσει την αγάπη που ζητούσε, στράφηκε στο σύντροφο της και αγκιστρώθηκε συναισθηματικά από εκείνον για να καλύψει το κενό που υπήρχε. Πάντα αναρωτιόταν γιατί δεν ήταν αρκετά καλή να αγαπηθεί και δημιουργούσε σχέσεις εξάρτησης. Η προσκόλλησή της, η χαμηλή της αυτοεκτίμηση τη μετέτρεψαν σε ένα άβουλο πλάσμα που τρεφόταν από τη ζωή του συντρόφου της. Όταν ο καιρός ήρθε και έφερε στον κόσμο το δικό της παιδί, εκείνο έμαθε με μια μάνα αδύναμη, κατώτερη του άντρα της και των περιστάσεων. Έτσι έμαθε να θέλει τις γυναίκες και εκείνο μεγαλώνοντας, υποδεέστερες, ανασφαλείς και να κυριαρχεί σε αυτές.

Και έτσι ο ένας κύκλος διαδέχεται τον άλλο. Φαύλοι κύκλοι ανθρώπινων σχέσεων, ζωών. Είναι εντυπωσιακή η δύναμη των παιδικών μας αναπαραστάσεων. Ο τρόπος που ο εγκέφαλος μας σαν σφουγγάρι ρουφάει την παιδική μας πραγματικότητα και τη μετουσιώνει σε τρόπο σκέψης και χαρακτήρα. Και έτσι διαμορφώνεται κάτι νέο που έχει μέσα του κάτι από το παλιό. Και έτσι πλάθεται η ιστορία των ανθρώπων, το σύνθετο δίκτυο αλληλεπιδράσεων και συνδέσεων.

Γι’ αυτό μάθε να μην κρίνεις επιφανειακά. Και ύστερα ψάξε. Αναζήτησε τη δική σου ιστορία. Το δικό σου γενεαλογικό δέντρο των ψυχισμών που προηγήθηκαν. Όσες δράσεις έφεραν αντίδραση, όσες συνθήκες δημιουργήθηκαν για τη σύσταση κάθε μιας προσωπικότητας που έμελλε να σε επηρεάσει.

Προσπάθησε να συνειδητοποιήσεις πως φέρουμε στους ώμους μας ένα βαρύ φορτίο. Τη ζωή των προγόνων μας. Όχι μόνο την κοινή μας ζωή και πορεία με τους γονείς μας και τις αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων. Κουβαλάμε ασυνείδητα το δυσβάσταχτο φορτίο του κύκλου της ζωής. Οι γονείς μας υπήρξαν παιδιά και ως παιδιά διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά τους μέσα από τις σχέσεις με το περιβάλλον τους. Οι σχέσεις αυτές, οι αλληλεπιδράσεις, οι εμπειρίες, οι παιδικές αναμνήσεις και τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή τους τούς διαμόρφωσαν και ως γονείς και επηρέασαν τη συμπεριφορά, τις αντιλήψεις, το θυμικό τους. Λάθος ή σωστές οι συμπεριφορές τους και ο τρόπος που μας μεγάλωσαν μας έκαναν αυτό που είμαστε εμείς σήμερα και αυτό που θα ανακλαστεί πάνω στις ζωές των παιδιών μας. Και εκείνα τα ανήμπορα πλάσματα που θα έρθουν στον κόσμο ως tabula rasa, χωρίς να το ξέρουν, θα ξεκινήσουν μια ζωή με μια ατέλειωτη στιχομυθία να τους αγκαλιάζει.

Η ευθύνη μας είναι μεγάλη. Πιο μεγάλη απ’ ότι πιστεύουμε. Δε χρειάζεται μόνο να αναθρέψουμε σωστά τα παιδιά μας με ηθικές αξίες, αρχές και παιδεία. Πρέπει να γνωρίζουμε τον εαυτό μας καλά. Η κάθε συμπεριφορά και τρόπος σκέψης μας πηγάζει από ένα σύνολο παραγόντων. Έχουν διαμορφωθεί στην πορεία της ζωής μας από τις γνώσεις που έχουμε λάβει, τις εμπειρίες που έχουμε ζήσει, τους ανθρώπους που έχουμε συναντήσει και περισσότερο απ’ όλα από τον τρόπο που μεγαλώσαμε και επηρεαστήκαμε από τις συμπεριφορές που βιώσαμε στην πιο ευαίσθητη ηλικία μας. Αφού συνειδητοποιήσουμε πως οι αλληλεπιδράσεις αυτές σαν ντόμινο πυροδότησαν δικές μας, οφείλουμε να αναζητήσουμε την πηγή. Να μη βιαστούμε να κατηγορήσουμε υποδεικνύοντας τα λάθη των γονιών μας αλλά να κατανοήσουμε τις δικές τους αλληλεπιδράσεις σε αυτόν τον κυκεώνα των αμφίδρομων σχέσεων. Η κατανόηση λυτρώνει γιατί ερχόμαστε πιο κοντά στην αλήθεια, στην πηγή, στην αφετηρία του φαύλου αυτού κύκλου. Όταν αντιληφθούμε τη σπουδαιότητα του και το βάρος που περικλείει θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε με περισσότερη ειλικρίνεια και υπευθυνότητα τον ρόλο μας. Και ίσως τότε ο φαύλος αυτός κύκλος αρχίσει να απαρτίζεται από πιο δυνατές, συνειδητοποιημένες προσωπικότητες. Ίσως ο φαύλος αυτός κύκλος γίνει από κατάρα ευχή.

Φωτογραφία © Krister Andresson

Χαρά Κουλοπούλου

πηγή o-klooun.com