Αγαπητή μαμά που ζήτησες να σου βαφτίσει το μωρό η φίλη σου, αλλά το μετάνιωσες γιατί τελικά δεν είναι καλή νονά
Αγαπητή μαμά που πάντα περιμένεις τη νονά να θυμηθεί το παιδί σου στη γιορτή, στα γενέθλια , τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, στην αρχή της σχολικής χρονιάς για να δώσει τα δώρα της, ενώ δεν την έχεις πάρει ποτέ ένα τηλέφωνο για τη δική της γιορτή, δεν ξέρεις καν πότε έχει γενέθλια, δεν της έχεις ευχηθεί ποτέ ούτε καν τηλεφωνικά για τα δικά της παιδιά, πώς περιμένεις να παραμείνει πιστή στις υποχρεώσεις της;
Με τι καρδιά θα συνεχίσει να προσπαθεί να έχει μια πνευματική σχέση με το παιδί σου όταν βλέπει ότι τόσο εσύ όσο και το παιδί σου δεν την σκέφτεστε ποτέ;
Πώς θα γίνει σωστή νονά όταν δεν την έχεις καλέσει ποτέ σε μια οικογενειακή σας στιγμή; Όταν δεν καλείς τα παιδιά της στα πάρτι του παιδιού σου; Γιατί πιστεύεις αγαπητή μαμά ότι δεν έχεις καμία υποχρέωση απέναντί της; Ούτε καν την υποχρέωση να βοηθήσεις τη σχέση του παιδιού σου με τη νονά του να αναπτυχθεί; Αν η νονά δεν νιώσει ποτέ τη ζεστασιά σου και της ευρύτερης οικογένειάς σου, τότε με τι καρδιά θα συνεχίσει να νιώθει νονά;
Πώς θα συνεχίσει να είναι νονά όταν δεν έχει εισπράξει ποτέ την ευγνωμοσύνη του παιδιού σου, αλλά κυρίως τη δική σου, αφού εσύ είσαι πρότυπο για το παιδί σου;
Εσύ αποφάσισες να την κάνεις νονά, υποχρέωσή σου ήταν να κρατήσεις τη σχέση μαζί της!
Πώς θα συνεχίσει να είναι νονά όταν βλέπει ότι είναι μόνο υποχρεωμένη απέναντί σας; Όταν δεν περιλαμβάνεται ποτέ στα οικογενειακά σας τραπέζια;
Όταν δεν της έχεις πάρει ποτέ ένα συμβολικό δωράκι, όταν δεν έχεις βάλει το παιδί σου να την πάρει ένα τηλέφωνο;
Κι όταν η καρδιά της νονάς κρυώσει από αυτές τις συμπεριφορές σας και έρθει το Πάσχα και δεν φανεί, τότε την κατηγορείτε και δεν τολμάτε να την πάρετε τηλέφωνο γιατί κατά βάθος ντρέπεστε για να μην πει «A! Τώρα με θυμηθήκανε που είναι Πάσχα»…και θα έχει και δίκιο!
Οι ανθρώπινες σχέσεις πρέπει να είναι αμφίδρομες αλλιώς δεν λειτουργούν, αγαπητή μαμά!
Και μάντεψε! Η νονά του παιδιού σου, που νομίζεις ότι είναι κακή νονά, είναι η καλύτερη νονά του κόσμου για το άλλο της βαφτιστήρι. Γιατί; Γιατί η άλλη μαμά, την αντιμετωπίζει ανθρώπινα. Κι όχι σαν τη μηχανή που φέρνει δώρα.
Καλημέρα σας όντως έτσι είναι εγώ είμαι και μητέρα και νονά έχω την τύχη να έχω 4 όμορφα παιδάκια αυτό το θέμα με τις νονές είναι μεγάλο με τις 2 από τις 4 έχουμε αυτή την σχέση που περιγράφει πάνω το κείμενο και όντως έτσι είναι γ αυτό γίνεται αυτή η σύνδεση και η κουμπαριά , το κακό είναι όμως πως όταν οι άλλες δυο είναι απούσες και ας κανείς εσυ από την μεριά σου ότι μπορείς για να υπάρξει μια επαφή είναι κρίμα για τα παιδάκια γιατί κακά τα ψέματα εμείς οι μεγάλοι κ ας μην τα πάμε καλά μεταξύ μας για χάρη των παιδιών πρέπει να παίξουμε και θέατρο αν χρειαστεί! Η νονά δεν είναι το πορτοφόλι , είναι κ η αγκαλιά και το φιλί, τα δώρα έτσι κι αλλιώς δεν κρατάνε για πάντα αλλά η αγάπη !
Χαίρομαι για το κείμενο έπρεπε να ακουστεί κι η άλλη πλευρα! Εγώ έγινα νονα πριν ένα χρόνο ακριβώς, το ήθελα τόσο πολυ να βαφτίσω ένα παιδακι χρόνια τώρα. Το λάθος μου ήταν ότι δε γνώρισα την οικογένεια είχα τόσο ενθουσιαστεί όταν τους έκανα την προταση κι οι άνθρωποι μου φαίνονταν μια χαρά ή έτσι ήθελα να νομίζω. Η μαμά δεν είχε βρει νονά και στα αλλά της δυο παιδια νονα ήταν η αδελφή της αλλά αυτό δε με βάλε σε σκέψεις γιατί με είχε συνεπάρει ότι θα βαπτιζα ένα παιδακι. Δυο εβδομάδες πριν τη βαπτιση μου έκανε η μαμά τη καρδια κομμάτια γιατί μου επιτέθηκε φραστικά "ότι δεν ξέρω αν το κάνεις επειδή το νιώθεις ή έτσι είσαι αλλά μας υποχρεωνεις με αυτά που κανεις", δηλαδή ποια; εκανα δωράκια για όλη την οικογένεια πριν το Πάσχα πριν βαπτισω το παιδι και μου είπε εκτός των άλλων δεν είσαι ακόμα νονα του κατσε να γίνεις! Και σας ρωτώ, φταίω εγώ που μετά έγινα η νονα των εορτών τυπικοτατη παντα ακόμα κι εκει μου είπε η κουμπαρα μου νωρίς νωρίς τα φέρνεις τα δώρα... Πραγματικά όταν εγιναν τα γεγονότα πριν τη βαπτιση σκέφτηκα να μην κανω το μυστήριο και να τους τα χαρίσω τα βαπτιστικα τόσο είχα στεναχωρηθεί. Το παιδακι το αγαπώ αλλά δε μπορω να το χορτασω, δε ταιριάζουμε ετσι απλά και παρερμηνευονται πραγματα στα λόγια. Κοιτουσα τις φωτο προσφατα και θυμήθηκα ότι στη βαπτιση δεν έχω μια φωτο μόνη μου με τον παιδι, η κουμπαρα ήταν παντα δίπλα μου ή να του κρατάει το χέρι, να του μιλάει κτλ. Δε φταίνε μόνο οι νονες πρεπει και οι κουμπαροι να μας σέβονται το παιδακι τους βαφτίσαμε.
Αχ επιτέλους να τα πει κάποιος και αυτά! Οι νονές δεν γεννήθηκαν με μόνο υποχρεώσεις, αλλα απαιτούσε και το ελάχιστο αντάλλαγμα: σεβασμό και ενδιαφέρον για το άτομο της/του.