Μαθαίνοντας τα φύλα

Η γνώση του “είμαι αγόρι” ή “είμαι κορίτσι” βοηθά ένα παιδί να αναπτύξει την έννοια της ταυτότητας και να καταλάβει τη θέση του στον κόσμο. Στην ηλικία των δύο ετών, τα περισσότερα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιούν σωστά τις λέξεις «μαμά», «μπαμπάς», «αγόρι», «κορίτσι» και να έχουν επίγνωση ότι ανήκουν στη μια ή στην άλλη κατηγορία. Τα παιδιά στην ηλικία αυτή όμως, δεν κατανοούν ότι το φύλο είναι ένα σταθερό και μόνιμο στοιχείο της ταυτότητας. Μετά τα 3-4 έτη το παιδί αρχίζει να αντιλαμβάνεται καλύτερα τις διαφορές μεταξύ των δύο φύλων μέσω των εμπειριών του στο σπίτι, του ευρύτερου περιβάλλοντός του και της συναναστροφής του με άλλα παιδιά. Σήμερα που οι παραδοσιακοί ρόλοι των δύο φύλων έχουν γίνει πιο ασαφείς, τα παιδιά έχουν μια πιο ευέλικτη εικόνα των ρόλων της μαμάς και του μπαμπά, αυτό όμως δεν φαίνεται να επηρεάζει την αντίληψη τους για το τι σημαίνει να είσαι αγόρι ή κορίτσι.

Η ανάπτυξη των διαφορών
Οι κοινωνικές επιρροές παίζουν το μεγαλύτερο ρόλο στην εκμάθηση των παιδιών για το αρσενικό και θηλυκό ρόλο στη ζωή. Οι γονείς, οι δάσκαλοι και άλλοι ενήλικες θα ενισχύσουν τους αρσενικούς και θηλυκούς ρόλους. Η διαδικασία ξεκινά από τη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί, από το χρώμα που βάψατε το δωμάτιό του και από το χρώμα των ρούχων που του αγοράσατε. Επίσης, κάποια από τα μηνύματα που στέλνουμε στα παιδιά μας είναι ανεπαίσθητα και δίνονται υποσυνείδητα από πολύ νωρίς (για παράδειγμα «το ροζ είναι για τα κορίτσια και το γαλάζιο για τα αγόρια»). Άλλα είναι πιο προφανή και μπορεί να προκύψουν μέσω του παιχνιδιού: «Έλα να φτιάξουμε καφέ με τις κούκλες σου, Μαρία» σε αντίθεση με το «πάμε να παίξουμε μπάλα, Γιώργο». Αυτά τα μηνύματα ενισχύουν τις έμφυτες διαφορές ανάμεσα στα φύλα. Συχνά, προσφέρουμε για παράδειγμα πιο δυναμικά παιχνίδια στα αγόρια, ενώ τα κοινωνικά παιχνίδια και η κουβέντα μπορεί να είναι ο τομέας των κοριτσιών. Αυτό οφείλεται σε έναν συνδυασμό στοιχείων από τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του παιδιού μαζί με αυτό που ο γονιός πιστεύει ότι ταιριάζει σε ένα αγοράκι ή κοριτσάκι.

Ερευνώντας τις διαφορές
Περιέργως, στη νηπιακή ηλικία, οι διαφορές στη συμπεριφορά μεταξύ αγοριών και κοριτσιών είναι μικρές. Συχνά, τα αγόρια είναι πιο επιθετικά και παίζουν δυναμικότερα και τα κορίτσια μιλούν περισσότερο και φέρονται «κοριτσίστικα». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι φυσιολογικό στην ηλικία αυτή κάποια αγόρια να παίζουν πιο ήρεμα παιχνίδια και κάποια κορίτσια να συμπεριφέρονται πιο «άγρια». Τα παιδιά γύρω στην ηλικία των τριών ετών, αρχίζουν να δείχνουν μια προτίμηση σε παιχνίδια που σχετίζονται με το φύλο τους και ενδιαφέρονται περισσότερο για συνομηλίκους του ιδίου φύλου. Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, οι ρόλοι στην παιδική ηλικία αλλάζουν διαδοχικά. Για παράδειγμα, στην ηλικία των τριών έως έξι ετών, τα παιδιά έχουν την τάση να πειραματίζονται με ρούχα και παιχνίδια του “αντίθετου” φύλου. Δεν υπάρχει λόγος να κρίνετε αρνητικά μια κατάσταση αν βλέπετε ότι στο γιο σας αρέσει να παίζει με τα ρούχα ή με τις κούκλες ή ότι η κόρη σας παίζει με τα στρατιωτάκια. Συνήθως, πρόκειται για μια φυσιολογική διαδικασία, η οποία τα βοηθά να κατανοήσουν το φύλο τους καθώς και το φύλο των άλλων. Επίσης, το παιχνίδι «δείξε μου το δικό σου και θα σου δείξω το δικό μου» είναι φυσιολογικό και υγιές μέρος της ανάπτυξης και ένας τρόπος για να εξερευνήσει το παιδί σας τις διαφορές μεταξύ των φύλων.

Γενικά, υπάρχει μια τάση οι γονείς να μιλούν στα κορίτσια περισσότερο για τα συναισθήματα και στα αγόρια για το πώς θα αναδείξουν την υπεροχή τους. Καλό θα ήταν κάθε γονιός να προωθήσει μια πιο ισορροπημένη διαπαιδαγώγηση όσον αφορά στο φύλο των παιδιών του. Η υγιής προσέγγιση είναι να δίνουμε και στα δύο φύλα τα ίδια ερεθίσματα και ευκαιρίες, γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι οι διαφορές μεταξύ αγοριών και κοριτσιών υπάρχουν. Πρέπει να διδάξουμε στους γιους μας πως δεν είναι ντροπή να έχουν συναισθήματα και να τα εκφράζουν, πως δεν υπάρχουν αντρικές και γυναικείες δουλειές στο σπίτι, αλλά μόνο δουλειές που πρέπει να γίνουν, και πως τη δύναμή τους πρέπει να τη χρησιμοποιούν για να προστατεύουν τα πιο «αδύναμα» μέλη της οικογένειας και όχι για να επιβάλλονται σε αυτά. Παρομοίως, τα κορίτσια οφείλουν να μάθουν πως δεν είναι αρνητικό να παίζουν με τουβλάκια ή με ηλεκτρονικούς υπολογιστές, πως και οι γυναίκες και οι άντρες είναι εξίσου καλοί οδηγοί και πως το φύλο τους δεν θα τους επιφέρει περιορισμούς στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Κατ’αυτόν τον τρόπο τονώνεται τόσο η εκφραστικότητα όσο και η αυτοπεποίθηση των παιδιών.
Επίσης, τα ίδια αποκτούν προσαρμοστικότητα και ευελιξία, ιδιότητες ιδιαίτερα χρήσιμες για την ενήλικη ζωή τους και απαραίτητες για την επιβίωση στην τόσο απαιτητική σημερινή κοινωνία.

πηγή kosmarikou.gr