Έχει μονίμως νεύρα, τοξική οικογένεια και κάθε φορά που τα συζητάμε, με λέει τρελή και ότι αν θέλω να φύγω, να πάω στη μάνα μου.

Γεια σας… Είμαι μια μανούλα 32 χρονών.

Είμαι με έναν άνθρωπο (στην ιδια ηλικία και αυτος) 4 χρονια και αποκτήσαμε ένα μωράκι πριν 7 μήνες.

Η αλήθεια είναι πως η οικογένειά του είναι άκρως τοξική. Ο πατέρας του, 67χρονων, δεν δουλεύει εδώ και 10 χρονια. Επίσης και η μητέρα του. Ο μεγαλύτερος αδερφος του είναι χωρισμένος και μένει στους γονείς του (πληρώνει διατροφή 400 ευρώ τα παιδιά του κ δεν συνεισφέρει στο σπίτι που μένει). Ο μικρος αδερφος του ήταν χρήστης, αλλά τώρα κάπως έστρωσε και μένει μονος σε μια τρώγλη.

Έχει μονίμως νευρα γιατί οι γονεις του ζητανε συνεχεια λεφτα, μια το σημα του αυτοκινητου, μια για το νοικι, μια τα εξοδα τους και παντα του λενε δανεικα τα οποια γινονται και αγυριστα. Οι δικοι μου γονεις ομως παντα ενταξει απεναντι μας. 500 ευρω δωρο οταν καναμε πολιτικο, μου πληρωσαν την κλινικη οταν γεννησα, τα πραγματα του μωρού μας, κουνια ,ρουχα 500 ευρω σαν δωρο του μωρου.

Ο πατερας του, μαλλον απο θεμα ζηλειας, παντα εχει να πει κατι για τον μπαμπα μου. Ο καραφλας, που εχει κοιλια, που εχει κορες και δεν εχει γιους…σε αντιθεση με τον πατερα μου που δεν εχει πει κουβεντα ποτε για αυτον.

Η μαμα του ειναι ενα αβουλο ον που για να ανασανει παίρνει την αδεια του,τον κανει μπανιο ,δεν πηγαίνει πουθενα χωρις αυτον, αλλιως ακουει τα εξαμαξις. Όταν ημουν εγκυος της ζητησα να ερχεται καποιες φορες στο σπιτι να με βοηθαει, γιατί δν μπορουσα με την κοιλια στο στομα και ο πατερας του επιδεκτικά κουνησε το δαχτυλο του και ειπε «οχιιιιι…την παντρευτηκα να βοηθαει εμενα και οχι εσας…». Εγω παρεξηγηθηκα παρα πολυ γιατί δεν ηταν οτι θα βοηθαγε μονο εμενα, αλλα και το γιο τους να φαει ενα πιατο φαι. Τωρα που εχω το μπεμπη 2 φορες τη βδομαδα ειναι μεσα τα ποδια μου…ποτε δεν μας βοηθησαν σε τιποτα.Έστω και λεκτικα, να πουν μια καλη κουβεντα.

Ο αντρας μου οπου παμε θελει να παίρνουμε και τη μανα του, καθως στο σπιτι με τον πατερα του τα πραγματα ειναι καπως ασχημα αφου της φωναζει και τη βριζει. Κατα καιρους ξεσπαω κι εγω ομως. Τι δουλεια εχουν να μπαίνουν ολη την ωρα αναμεσα σε ενα ζευγαρι;! Επισης, ο αντρας μου πρωτα βαζει τη μανα τοτ πανω απο ολα, μετα το παιδι και τελευταια εγω. Όταν γινεται κατι, μου φωναζει κ το παιδι κλαιει, ταραζεται και ανασαίνει με καημο. Εμενα ολο αυτο με στεναχωρει πολυ και οπότε του λεω «κοφ’ το, ο, τι εχεις να μου πεις παμε εξω να μην ακουει το παιδι.»

Τα εχω πει στη μαμα μου κ στον μπαμπα μου να εχουν μια ιδεα τι γινεται και μου λενε ότι ολοι ετσι κανουν και να κανω υπομονη. Τα εχω πει δε κ στην πεθερα μου και καθε φορα τον παίρνει τηλέφωνο στεναχωρημένη κ κλαμένη και γινεται το ελα να δεις, αφου δεν θελει να βλεπει τη μανα του  στεναχωρημενη.

Τελευταια φορα τσακωθηκαμε ασχημα και τον εδιωξα απο το σπιτι, αφου εκανε σαν παλαβος και εσπαγε πραγματα. ‘Οταν ομως πηγε σπιτι του, τα ειπε στους γονεις του και ο πατερας του ειπε να μην ξαναπατησω ποτε εκει (ποιος γονιος ειναι αυτος που δεν θελει να τα βρει το παιδι του με τη γυναικα ,να ειναι μακρυα απο το παιδι του…ενω ξερεις οτι ο γιος σου φταιει,  λες να μην ξαναπατησω εγω εκει;;;).

Περασε ο καιρος, με παρακαλε ο αντρας μου κ ξαναπηγα. Ομως καθε φορα που παω ειμαι μεσα στα μουτρα , δεν φτιαχει η διαθεση μου με τίποτα ,δεν θελω να ξαναπαω ποτε. Θελω να κόψω καθε επαφη μαζι τους, να καταλαβει ο αντρας μου οτι αυτα τα δανεικα και αγυριστα λειπουν απο την καθερινοτητα μας. Δεν ειμαστε αναγκασμενοι να πληρωνουμε το νοικι τους. Κι εμεις σε νοικι μενουμε, αλλα δε ζηταμε απο κανεναν.

Δωστε μου μια λυση, παρακαλω,  γιατί κάθε φορά που τα συζητάμε, με λέει τρελή και ότι αν θέλω να φύγω, να πάω στη μάνα μου. Δεν αντέχω άλλο αυτήν την κατάσταση.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com