γράφει η Βίλη Αντώναρου
Μια αγαπημένη συνταγή την οποία βρήκαμε κάποτε με τη δική μου μαμά πίσω από ένα χρυσό Βιτάμ όταν εγώ ήμουν μικρή. Διαβάζοντάς την, κατευθείαν τη γεύτηκα και ζήτησα από τη μαμά μου να τη φτιάξουμε στο σπίτι.
–Μαμά, γιατί λέγεται κις λορέν; Έχει να κάνει με φιλί;
–Όχι, κις σημαίνει πίτα σε μια άλλη γλώσσα. Η πίτα της Λωραίνης.
Τη φτιάξαμε μαζί. Με την προκομμένη**(βλ. παρακάτω) βερσιόν. Μαμά κόρη ζύμωναν. Η δεύτερη έκανε ότι ζύμωνε, μετά από λίγο την κέρδισε η TV. Η πρώτη του έδωσε και κατάλαβε. Και βγήκε ένα πράγμα ζουμερό και τραγανό. Αλμυρό, γλυκό και πικάντικο.
Η μαμά μου έδωσε ένα κομμάτι ζεστό κις και εγώ της έδωσα ένα kiss.
–Πολύ καλή μαγείρισσα αυτή η κυρία Λωραίνη, μαμά. Ωραία συνταγή. Αλλά και εσύ την έκανες πολύ καλή!
Από τότε έγινε η κις της Μίκας. Με κάθε παραλλαγή, με τη γρήγορη βερσιόν, ή την αργή. Για πάρτυ αλλά και αυτά τα σοβαρά ατελείωτα 80’s τραπεζώματα, για σνακ στις εκδρομές και για τις μέρες ακόμη και χωρίς επισκέπτες, τις μέρες έκτακτης λιχουδιάς.
Η συνταγή κυκλοφόρησε σε όλο το σόι και μεγαλώνοντας εγώ την έκανα αναπόσπαστο κομμάτι των μαζώξεων της σινε-Παρασκευοπαρέας στο γιαγιόσπιτο με τις δυο ταινίες back-to-back. Και αργότερα στα πάρτυ των παιδιών.
Μια άλλη μαμά πρόσφατα μου ζήτησε τη συνταγή. Αντί να της τη στείλω τη δημοσιεύω!
Σε ευχαριστώ, μαμά, που είπες το ναι εκείνη τη μέρα. Έχεις από τότε «τραπεζώσει» πολύ περισσότερο κόσμο από ό,τι νομίζεις!
*Αν βαριέσαι/βιάζεσαι:
Έτοιμη ζύμη τάρτας
**Αν είσαι προκομμένος/η:
· 250 γραμ. αλεύρι μαλακό – και κράτα και λίγο στην άκρη
· 150 γραμ. βούτυρο κομμένο σε καρέ σε θερμοκρασία δωματίου
· 1 κ.γλ. αλάτι
· 1 κ.γλ. ζάχαρη
· 1 αυγό
· 1-2 κ.σ. κρύο γάλα ή κρύο νερό
Σε κρύα επιφάνεια ρίχνεις το αλεύρι κοσκινισμένο με το αλάτι και τη ζάχαρη.
Ανοίγεις τρύπα ρίχνεις το βούτυρο (λιωμένο αλλά όχι ζεστό), και ανακατεύεις.
Κολλούν τα δάχτυλά σου, η βέρα σου και εκνευρίζεσαι.
Θυμάσαι ότι με άκουσες και κράτησες λίγο αλεύρι. Τρίψε τα δάχτυλά σου με λίγο από αυτό. Σωστή;
Ρίξε το γάλα/νερό. Ανακατεύεις και ζυμώνεις. Προσθέτεις λίιιιιγο αλεύρι μέχρι να μην κολλάει πια η ζύμη.
Τώρα αρχίζεις να νιώθεις περήφανος/η.
Βάζεις τη ζύμη στο ψυγείο για λίγη ώρα και ασχολείσαι με το fb/παίρνεις τηλέφωνο μαμά σου/κολλητή σου.
Βγάζεις τη ζύμη από το ψυγείο και την απλώνεις με χοντρό πλάστη σε διαστάσεις λίγο μεγαλύτερες από το ταψί/pyrex σου, με πάχος όσο τα 28άρια fonts Calibri. (μισό εκατοστό).
Την απλώνεις στο πυρέξ συνήθως χωρίς βουτύρωμα, αλλά επειδή είναι πρώτη φορά και το τσιγκουνεύτηκες στη δοσολογία πριν ένεκα υγείας, βάλε λίγο.
Η ζύμη να καλύπτει σε ύψος και το χείλος του πυρέξ 2 εκατοστά (υπολόγισε μόνος/η σου τα Calibri).
200g φέτες ζαμπόν χοιρινή ωμοπλάτη ή γαλοπούλα βραστή
100-150g μπέικον
400g τριμμένο τυρί: βίτσερις ή mix τυριών μαλακών και γλυκών, με λίγο reggato
1 κρέμα γάλακτος
4-5 αυγά
Πιπέρι
Ανακατεύεις σε γαβάθα κρέμα γάλακτος με αυγά (κρόκο+ασπράδι μαζί). Ρίχνεις το τριμμένο τυρί, κόβεις ροδέλες τα αλλαντικά (κοιτάζεις μήπως σε βλέπει κανείς και το κάνεις με ψαλίδι είναι πιο εύκολο) και ανακατεύεις όλα τα υλικά μαζί.
Τα ρίχνεις πάνω από τη ζύμη, τα απλώνεις και ρίχνεις από πάνω το πιπέρι.
Με πιρούνι πιέζεις τη ζύμη στις άκρες της για να γίνει σχέδιο: ||||||||||||||
Ψήνεις σε ελαφρά προθερμασμένο φούρνο, άνω-κάτω (όπως έγινε και η κουζίνα δηλ. από τα αλεύρια) για 50-60 λεπτά, αλλά στο μισάωρο πάνω επισκέπτεσαι κάθε 10’ για να δεις μήπως αρπάζει.
Bon apetit και μην ξεχάσεις το χάπι για τη χοληστερίνη!
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Κανένα σχόλιο ακόμη
Γράψτε πρώτος ένα σχόλιο