Δεν προλάβαιναν καν να με πιάσει η νάρκωση!

14/08/2010

H ιστορία της Ευτυχίας

(Η Ευτυχία γέννησε με καισαρική και ολική νάρκωση)

Η δική μου ιστορία είναι λίγο δυσάρεστη με καλό, όμως, τέλος. Είχα μια γενικά καλή εγκυμοσύνη, χωρίς εμετούς, ναυτίες και έκτροπα. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι τις 9-7-2008 που έμπαινα στον 9ο μήνα. Εκείνη τη μέρα έπρεπε να πάω σε μια τράπεζα και καθώς έβγαινα από το σπίτι ένιωσα ένα δυνατό πόνο στην καρδιά. Δεν έχω ξαναπονέσει εκεί, αλλά το υπέθεσα από τη θέση του πόνου. Μετράω την πίεσή μου, καθώς ο γιατρός μου με είχε ειδοποιήσει ότι όσο πλησιάζω προς το τέλος, καλό είναι να την βλέπω που και που. Ήταν 18 η μεγάλη (τη μικρή δεν τη θυμάμαι). Πάω στη γειτόνισσα και λέω «Χάλασε το πιεσόμετρό μου, μήπως έχετε εσείς;» και τι να δει η γυναίκα; 19 η πίεση! Οπότε βουρ κέντρο υγείας!

Πάμε εκεί, την ξαναμετράνε… 20 η πίεση! Εγώ ράκος!! Άντε να βρουν ασθενοφόρο, άντε να με καλωδιώσουν και πετώντας για Αλεξανδρούπολη στο νοσοκομείο. Σε όλο το δρόμο είχα συσπάσεις και η νοσοκόμα που με συνόδευε μου έλεγε να παίρνω ανάσες, αλλά να μην σπρώχνω. Με πάνε εκεί, μετράνε την πίεση, 21!!

Λέει ο γιατρός, «Μέσα για καισαρική!!» Εγώ χαμένη εντελώς! Μου βάζουν «κορδέλα», στο 10 οι συσπάσεις, αλλά το παιδί καλά, οπότε λέει ο γιατρός ότι καλύτερα να μην το πάρουν, αλλά να πάρω φάρμακα να πέσει η πίεση και να σταματήσουν οι συσπάσεις, όπως και τελικά έγινε. Χάπια πήρα μέχρι τις 20-7-2008.

Στις 26-7 έχουμε βγει, αλλά και πάλι κάτι ένιωθα, οπότε πήρα μαζί τα πράγματά μου μήπως και… Η ενόχληση (όχι πόνος) πήγε ανά 10λεπτο, 7λεπτο, 5λεπτο και εγώ απλά την αγνοούσα (άσχετη!!). Γύρισα σπίτι και ένιωθα παράξενα, αλλά και πάλι αδιάφορη.

28-7 πάω στο γιατρό και μου λέει πως το αμνιακο είναι κάπως λιγότερο και πως αν δω κάτι περίεργο να πάω αμέσως. Αλλιώς θα τα λέγαμε σε μια βδομάδα (άλλος βλάκας).

Στις 4-8, ημέρα Δευτέρα, με βλέπει και μου λέει ότι το αμνιακό είναι αισθητά λιγότερο και να πάω την Πέμπτη για καισαρική, γιατί το παιδί έμπλεξε με το λώρο και δεν κατέβαινε (που να ήξερα!!).

Πάω την Πέμπτη, έτοιμη εγώ! Μου λέει, «Φύγε, δεν έχω χειρουργείο! Θα σε πάρω πότε να έρθεις, αλλά ως τότε ξάπλα«. Νηστική εγώ, μόνο με νερό…

Τελικά με παίρνει Σάββατο 9-8-2008 και μου λέει «Έλα τώρα!«

Πάω η δόλια με μια χαρά που επιτέλους θα δω το μωράκι μου και με βάζουν στην προετοιμασία: κλείσμα, ξύρισμα και αναμονή στον τοκογράφο. Μέχρι να μου πάρουν ιστορικό, όμως, μια νοσοκόμα ενοχλήθηκε από τον ήχο και το χαμήλωσε! Λένε στους δικούς μου, «Κατά τις 14:00 τη βάζουμε!«. Η ώρα ήταν ακόμα 11:30.

Κάποια στιγμή έρχεται ο γιατρός και λέει «Μα καλά ποιος @$@% έκλεισε τον ήχο; Δεν ακούτε το παιδί που κατεβάζει παλμούς;;» Εγώ τρελάθηκα!! Με βάζουν μέσα, να με έχει πιάσει νευρικό γέλιο και να του λέω «Γιατρέ, βγάλε αυτό το μωρό από ‘κει μέσα ΤΩΡΑ!!«

Λέει ένας νοσοκόμος, «Πάρε μια ανάσα!» και χρατς μου βάζει καθετήρα. Με ετοιμάζουν και μια μαία (?) κράταγε το στόμιο της ολικής, αλλά όχι πάνω μου, ίσα να μυρίζω το αέριο, αλλά ήμουν ξύπνια.

Ακούγαμε Χατζηγιάννη και θυμάμαι ότι έκλεισα τα μάτια μου για να μην νιώσω τη νάρκωση, όταν μου την κάνουν, αλλά ακόμα τους άκουγα κανονικά. Ξαφνικά νιώθω ένα δυνατό κάψιμο και σκέφτομαι «Θεέ μου, δεν ξέρουν ότι δεν κοιμάμαι και με κόβουν!«

Κάνω να κουνήσω τα χέρια τίποτα… Τα πόδια, όμως, αν και δεμένα τα κουνούσα λίγο. Σε κλάσματα δευτερολέπτου ακούω το κλάμα του μωρού μου και ύστερα το γιατρό να λέει «2780, μπράβο μας! Ράψτε την!» και μετά κοιμήθηκα.

Όταν αργότερα το απόγευμα ρώτησα το γιατρό, μου είπε ότι δεν προλάβαινε να περιμένει να με πιάσει η νάρκωση και ότι το παιδί δεν είχε σταγόνα υγρό μέσα και ότι βγήκε κλαίγοντας και με ανοιχτά μάτια. Επίσης, στα πόδια μου είχα και τα σημάδια που τα κουνούσα για να δουν ότι πονάω.

Ο μικρούλης είναι τώρα μια χαρά και η διάγνωση ήταν προεκλαμψία. Σήμερα είμαι στην 28η εβδομάδα στο δεύτερο μωρό μου και στον β’ επιπέδου η διάγνωση είναι η ίδια. Απλά τώρα ξέρω και θα έχω το νου μου στα σημάδια για να πάνε όλα καλά!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com

210shares

Penelope Αύγουστος 14, 23:32

Το ίδιο έπαθα κι εγω πριν τρία χρονια στο δεύτερο παιδί μου, στην κορη μου που την γέννησα στις 33 εβδομάδες και 4 ημέρες... Ο ίδιος αναισθησιολόγος με το πρώτο που ολα πήγαν καλα... απλά μπόρεσα και άνοιξα και τα μάτια μου και βογκουσα απο τους πόνους.... Χτυπούσα τα πόδια μου να με δει ο γιατρός μου , ο οποίος μου ζητούσε να κάνω υπομονή να πάρουν την μικρούλα πρώτα πριν μου βάλουν ακούν κι άλλη νάρκωση... Ήθελα τόσο πολύ να τραβήξω μπουνιά στον αναισθησιολόγο...μετρούσα απο μέσα μου τα λεπτά, ώσπου την άκουσα και την είδα !!!!! Χαλάλι λοιπόν ....έκανα καισαρικη με ολική νάρκωση πόνεσα φρικτά και είδα το παιδί μου και άκουσα το πρώτο της κλάμα....
Απάντηση
Anonymous Αύγουστος 15, 16:57

>NA SAS ZHSEI TO ZOYZOYNAKI SAS! PERIMENW KAI EGW TO DEYTERO PAIDAKI MOY KATA TA MESA OKTWBRIOY KAI DEN KRYBW OTI AN KAI OLA PHGAN KALA STHN PRWTH MOY GENNA KAI TOKETO, EXW ENTONH ANHSYXIA.POTE DEN TA SYNHTHIZEIS AYTA...SOY EYXOMAI AYTH THN FORA NA MHN KATALABEIS TIPOTA OPWS EGINE ME MENA THN PRWTH!BIKY.
Απάντηση
kalliope Αύγουστος 14, 12:42

>ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ...!!!!!!!!!!!! ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ!!!
Απάντηση
Anonymous Αύγουστος 14, 12:29

>Na sas zisei!!!!
apo ta pio trifera video pou exw dei!!!!
me to kalo to deutero mwraki sas...
Απάντηση

Δεν προλάβαιναν καν να με πιάσει η νάρκωση!

eimaimama

Σχόλια

Ανάρτηση Απάντησης

Δεν προλάβαιναν καν να με πιάσει η νάρκωση!

eimaimama

Παρόμοια άρθρα από Σχετικές Κατηγορίες

«Εργώδης τοκετός», είπαν

Γέννησα σε 7 λεπτά μετά την είσοδό μου στο νοσοκομείο!

Αποφάσισα να κρατήσω μόνη το μωρό μου!

Η πιο σημαντική μέρα της ζωής μου!

Σχόλια

Ανάρτηση Απάντησης

Πατήστε εδώ για να ακυρώσετε το σχόλιο.

Φορτώνεται, παρακαλώ περιμένετε!