Με ποιον τρόπο μιλάμε στα παιδιά μας; 20 βήματα για να τον βελτιώσουμε

Ο τρόπος με τον οποίο μιλάμε στα παιδιά μας έχει σημαντικό αντίκτυπο στη μάθηση και την ικανότητά τους να μας ακούνε. Διαρκώς, δίνουμε ένα πρότυπο στα παιδιά μας για το πώς να μιλάνε και πώς να συμπεριφέρονται, πολλές φορές ζητάμε και τη στήριξη ειδικού. Ο τρόπος όμως που μιλάμε στα παιδιά, αλλά  και σε άλλους, δείχνει πώς θέλουμε να ανταποκριθούν σε εμάς.

Επικοινωνώ με το παιδί μου

Τρόποι επικοινωνίας με τα παιδιά

Γενικότερα, έχει διαπιστωθεί, πως υπάρχουν τρεις τρόποι που οι γονείς μιλάνε στα παιδιά τους.

1. Ο επιθετικός τρόπος (aggressive communication style).

Είναι ο τρόπος, που χρησιμοποιούν υψηλή ένταση στη φωνή τους, καθώς και «επιθετικές» λέξεις. Τα παιδιά τους ανταποκρίνονται με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, κυρίως, όμως, αντιδρώντας περισσότερο, νιώθοντας φόβο, ανταποδίδοντας στις φωνές και αγνοώντας τις εντολές των γονιών τους.

2. Παθητική μορφή επικοινωνίας.

Εδώ, κατατάσσονται οι γονείς που μουρμουρίζουν απαλά, χρησιμοποιούν «επιφυλακτικά» λόγια και τόνους στα παιδιά τους και συχνά βρίσκονται σε μια μειονεκτική θέση σε σύγκριση με τα παιδιά τους. Δυστυχώς, αυτοί οι γονείς είναι τόσο παθητικοί που μερικές φορές, όταν ωθούνται στα όριά τους, ξαφνικά αλλάζουν τον τόνο τους σε επιθετικό.

3. Ο τρίτος τρόπος με τον οποίο οι γονείς μπορούν να επικοινωνούν με τα παιδιά τους είναι με αποφασιστικότητα.

Αυτός, είναι μακράν ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αλληλεπιδράσετε με παιδιά σε όλα τα επίπεδα. Η αποφασιστική επικοινωνία είναι σταθερή, συνεπής, σαφής, θετική, ζεστή και σίγουρη. Η επιβεβαιωτική επικοινωνία με τα παιδιά είναι μια πραγματική δεξιότητα και τους δείχνει ότι η μαμά και ο μπαμπάς ξέρουν για τι μιλάνε και τι θα ακούσουν.

Πώς βελτιώνουμε την επικοινωνία μας;

Σε αυτό το σημείο, ακολουθούν οι 20 συμβουλές για τη βελτίωση του τρόπου με τον οποίο μιλάμε στα παιδιά μας:

1. Χρησιμοποιήστε το όνομα του παιδιού σας.

Το όνομά μας ακούγεται σα μουσική στα αυτιά μας. Τα παιδιά δεν διαφέρουν σε αυτό, και τα βοηθάει να εστιάζουν την προσοχή τους, προτού σταλεί το μήνυμα. Για παράδειγμα, “Φίλιππε, έλα να βάλεις τα παπούτσια σου”. Τα μικρά παιδιά μπορούν συχνά να επικεντρώνονται μόνο σε ένα πράγμα κάθε φορά.

Tip: Καλέστε το όνομα του παιδιού σας μέχρι να έχετε την προσοχή του πριν μιλήσετε.
Π.χ. “Φίλιππε”. (Περιμένετε μέχρι να σταματήσει να κλωτσάει την μπάλα και να σας κοιτάζει.) “Το μεσημεριανό θα είναι έτοιμο σε δέκα λεπτά.”

2. Χρησιμοποιήστε «θετική γλώσσα».

Προσπαθήστε να μην λέτε “όχι” ή “μην” όλη την ώρα. Για παράδειγμα, αν λέμε, “Μη ρίχνεις κάτω τις μπογιές σου” ή “Χωρίς να τρέχεις μέσα στο σπίτι” ή “Μην σέρνεις το παλτό σου στο πάτωμα”, το παιδί σας θα έχει αυτήν την σκέψη και εικόνα ενσωματωμένη στο μυαλό του! Αντ’ αυτού, προσπαθήστε να πείτε τι θέλετε να κάνουν “Μέσα στο σπίτι περπατάμε” ή “Οι μπογιές σου είναι για να φτιάχνεις όμορφες ζωγραφιές” ή “Κράτησε το παλτό σου, για να μην ακουμπάει κάτω”. Αυτό το στυλ επικοινωνίας απαιτεί πολλή σκέψη και πρακτική, αλλά αξίζει τον κόπο.

Προσπαθήστε να εξαλείψετε τις λέξεις που χρησιμοποιείτε που μπορεί να είναι “υπερβολικές” (π.χ. “Φέρεσαι σαν ένα μεγάλο μωρό”), να αποκαλείται το παιδί με ονόματα και χαρακτηρισμούς (π.χ. “Είσαι άτακτο παιδί”) και να το κάνετε να νιώθει ντροπή για τις πράξεις του (π.χ. “Σήμερα με έκανες ρεζίλι”). Αυτός ο τρόπος επικοινωνίας με το παιδί σας, δεν πετυχαίνει πολλά. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα αισθάνεται ματαίωση, απογοήτευση και, κατά κάποιο τρόπο, ότι τα κάνει όλα λάθος.
Τα παιδιά συχνά διακόπτουν την επικοινωνία με εκείνους που χρησιμοποιούν αυτές τις λέξεις και αρχίζουν να αναπτύσσουν έναν, κακού τύπου, αυτο-αντίληψη.

Tip: Οι θετικές και ευγενικές λέξεις δίνουν στο παιδί σας περισσότερη αυτοπεποίθηση, με αποτέλεσμα περισσότερη ευτυχία και θετική συμπεριφορά, ενώ ταυτόχρονα τα ενθαρρύνει να προσπαθήσουν σκληρά και για να φτάσουν στην επιτυχία. Τα παιδιά μαθαίνουν να σας μιμούνται και να αποδίδουν τον ίδιο σεβασμό και επαίνους στους άλλους.
Κάποια ενδεικτικά παραδείγματα Θετικής Γλώσσας είναι: “Μου αρέσει ο τρόπος που θυμήθηκες να τακτοποιείς τα παιχνίδια σου”, “Ευχαριστώ που με βοήθησες να καθαρίσω το δωμάτιο”, “Προσπάθησες τόσο σκληρά να μοιραστείς τα παιχνίδια σου με την αδερφή σου, με έκανες να νιώσω πολύ χαρούμενη.”

3. Συνδεθείτε με το παιδί σας χρησιμοποιώντας τη βλεμματική επαφή.

Ίσως χρειαστεί να κατεβείτε στο επίπεδό τους (ύψος) ή να καθίσετε στο τραπέζι μαζί τους. Όταν μιλάτε με τα παιδιά σας, στην ουσία τους “διδάσκεται” τι πρέπει να κάνουν. Έτσι, δεν δείχνουν μόνο την αποδεκτή συμπεριφορά, αλλά και να σέβονται το συνομιλητή και να τον ακούνε.

Tip: Προσφωνείστε το όνομα του παιδιού σας, έως ότου λάβετε τη βλεμματική του επαφή, ειδικά πριν του δώσετε μια οδηγία. Είναι σημαντικό να σας δώσουν την προσοχή τους και πρέπει να δώσετε ως παράδειγμα την ίδια συμπεριφορά απέναντί τους.

4. Χρησιμοποιείστε κατάλληλη ένταση φωνής.

Μην ανταγωνίζεστε ποτέ ένα παιδί που φωνάζει. Μιλήστε μόνο όταν έχει ηρεμήσει. Εάν χρησιμοποιείτε την ένταση της φωνής σας κατάλληλα τις περισσότερες φορές, τότε η αύξηση της φωνής σας σε επείγουσες καταστάσεις δεν θα αγνοείται. Θα καθίσουν και θα σας προσέξουν, διότι δεν συμβαίνει συνέχεια. Φωνάζοντας εντολές ή οδηγίες από το ένα δωμάτιο στο άλλο, μπορεί, επίσης, να είναι μία χαμένη προσπάθεια. Για παράδειγμα, φωνάζοντας “Κλείσε την τηλεόραση τώρα, Βαγγέλη!” ή “Ντύσου γρήγορα!” από την κουζίνα, δίνει την εντύπωση ότι είστε απασχολημένοι και όχι πολύ σοβαροί.

Tip: Πηγαίνοντας στο δωμάτιο και ζητώντας ό,τι έχετε να πείτε, θα αυξήσει τη συνεργασία σας. Διαμορφώστε μια συμπεριφορά σεβασμού από την αρχή και θα έχετε φτάσει κοντά τους με την καθοδήγησή σας. Έτσι, ξέρουν τι εννοείτε!

“Μόλις ντυθείς, μπορείς να πας στον μπαμπά που είναι έξω στον κήπο”

5. Προτείνετε επιλογές και εναλλακτικές λύσεις.

Όταν θέλετε τα παιδιά σας να συνεργαστούν μαζί σας, είναι πιο εύκολο να επιτευχθεί, εάν μπορέσουν να καταλάβουν γιατί τα χρειάζονται να κάνουν κάτι και πώς είναι προς όφελός τους να το κάνουν. Πρέπει να δουν τη σημαντικότητα του να ακολουθούν τις οδηγίες σας. Γιαπαράδειγμα: “Μόλις ντυθείς, μπορείς να πας στον μπαμπά που είναι έξω στον κήπο”, “Ποια μπλούζα θέλεις να φορέσεις, την κόκκινη ή τη μπλε;”, “Όταν ολοκληρώσεις τα μαθήματά σου, μπορείς να παρακολουθήσεις τηλεόραση.” , “Ποιο βιβλίο θα θέλατε να διαβάσετε, αυτό ή αυτό;” , “Όταν ντυθείς για το σχολείο, τότε μπορείς να παίξεις με τα παιχνίδια σου για λίγο.”

Η υιοθέτηση λέξεων όπως «πότε» και «ποιο» κάνει το παιδί να αισθάνεται σαν να έχει επιλογές, παρόλο που δεν υπάρχει χώρος για διαπραγμάτευση. Η χρήση αυτών των λέξεων λειτουργεί πολύ καλύτερα από τη χρήση λέξεων όπως “εάν”. Επίσης, προσπαθήστε να συμπεριλάβετε το παιδί σας να σας βοηθήσει στην επίλυση ενός προβληματισμού. Για παράδειγμα, αντί να πείτε “Μην αφήνεις τα αυτοκινητάκια σου έξω“, δοκιμάστε να πείτε “Βασίλη, σκέφτηκες πού πρέπει να αποθηκεύσεις  τα αυτοκινητάκια σου, ώστε να είναι σε ασφαλές μέρος;”.

Tip: Προσπαθήστε να προσφέρετε εναλλακτικές λύσεις αντί να λέτε ένα «όχι» ή «μη». Για παράδειγμα, “Δεν μπορείς να βάψεις τώρα με τις νερομπογιές, όμως μπορείς να ζωγραφίσεις με τους όμορφους μαρκαδόρους σου”.

6. Μην ζητάτε πολλά.

Τα μικρά παιδιά δυσκολεύονται να ακολουθήσουν πάρα πολλές οδηγίες που δίνονται ταυτόχρονα. Μπορούμε να το συσχετίσουμε αυτό όταν ζητάμε από κάποιον για ταξιδιωτικές οδηγίες και στη συνέχεια μας βομβαρδίζουν με οδηγίες, που αργότερα ξεχνάμε. Προσπαθήστε να κλιμακώσετε τα αιτήματά σας σε μικρά μπλοκ. Για παράδειγμα, αν λέτε: “Ελένη, πήγαινε και τακτοποίησε τα παιχνίδια σου, αλλά πρώτα βγάλε τα βρώμικα παπούτσια σου έξω και, στη συνέχεια, τάισε τη γάτα.”, oι πιθανότητες είναι ότι η Ελένη θα ταΐσει τη γάτα και μετά θα πάει έξω για να παίξει, γιατί η σίτιση της γάτας είναι το τελευταίο πράγμα που θυμάται να ζητάμε. Παρόλο που θέλουμε να βελτιώσουμε την επικοινωνία μας με τα παιδιά μας, πρέπει να είμαστε δεκτικοί στο επίπεδο ενδιαφέροντός τους για τη συνομιλία.

Tip: Εάν λαμβάνετε ένα κενό βλέμμα, σταματήστε τη συζήτηση. Εάν αισθάνεστε σαν να φλυαρείτε, προσπαθήστε να χρησιμοποιήσετε μια πιο άμεση προσέγγιση την επόμενη φορά που θα ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο θέμα.

Όταν παίζουν, δεν τους αρέσει να διακόπτονται.

7. Κρατήστε την γκρίνια μακριά.

Μπορεί να θέλουμε να στρώνουν το κρεβάτι τους τα παιδιά μας, πριν πάνε στο σχολείο. Όμως, αν το ζητήσουμε, μπορεί να μη γίνει ποτέ. Δημιουργήστε ένα γράφημα / πίνακα εργασίας και καθηκόντων.

Tip: Βασικό στοιχείο στον πίνακα πρέπει να αποτελεί η επιβράβευση και ο έπαινος του παιδιού. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε και να επαινέσετε την προσπάθεια του παιδιού σας, καθώς και να ανταμείψετε την επιθυμητή συμπεριφορά. Ευδοκιμούν με ρουτίνες. Για παράδειγμα, ορίστε μια ώρα για να τακτοποιούν τις υποχρεώσεις τους τα απογεύματα. Όταν παίζουν, δεν τους αρέσει να διακόπτονται. Εάν τα παιδιά σας γνωρίζουν τι αναμένεται από αυτά και πότε πρέπει να ολοκληρωθούν οι δουλειές, δε θα υπάρχει η γκρίνια.

8. Γίνετε εσείς το παράδειγμα και θα έχετε τα αποτελέσματα που θέλετε.

Οι καλοί τρόποι στο σπίτι ή οπουδήποτε δεν πρέπει να είναι προαιρετικοί. Αν διαμορφώσετε καλές συμπεριφορές στα παιδιά σας και σε όλους τους άλλους, θα δουν ότι η καλή συμπεριφορά αναμένεται και εμφανίζεται σε σταθερή βάση. Ξεκινήστε να διδάσκετε τα παιδιά σας να λένε τα βασικά όπως «παρακαλώ» και «ευχαριστώ» προτού να μιλήσουν.

Tip: Τα παιδιά αξίζουν την ευγένεια και το σεβασμό, που χρησιμοποιούν οι ενήλικες μεταξύ τους. Συχνά μιμούνται την ομιλία και τη συμπεριφορά των γονέων και των φροντιστών τους. Πείτε “παρακαλώ”, “ευχαριστώ” και “είστε ευπρόσδεκτοι” στα παιδιά σας όπως θα κάνατε σε οποιονδήποτε άλλο.

9. Να είστε ευγενικοί αλλά σταθεροί.

Εάν έχετε αποφασίσει για κάτι, εμμείνετε σε αυτό. Βεβαιωθείτε ότι εσείς και ο σύντροφός σας συμφωνείτε στο ζήτημα και μείνετε ενωμένοι στην απόφασή σας. Η επιλογή αυτής της απόφασης, μπορεί να μην αρέσει στα παιδιά σας εκείνη τη στιγμή, αλλά θα γνωρίζουν ότι είναι σταθερή και δεν θα ενοχληθούν, όταν θα επιμείνετε. Κάντε τα αιτήματά σας να ακούγονται σημαντικά, μιλώντας σαν να το εννοείτε.

Tip: Τα αιτήματα που υποβάλλονται σε ευσεβείς τόνους δίνουν στα παιδιά την εντύπωση, ότι δεν ανησυχείτε αν θα ακολουθήσουν τις οδηγίες σας ή όχι.

10. Κάντε ερωτήσεις ανοιχτού τύπου.

Εάν θέλετε να κάνετε τα παιδιά σας να ανοίξουν το μυαλό τους και να σκεφτούν περισσότερα, πρέπει να τους ρωτήσετε ανοιχτές ερωτήσεις. Δηλαδή, ερωτήσεις που δεν απαντώνται με απλή απάντηση «ναι» ή «όχι». Αυτό το στυλ ερωτήσεων παρέχει προσκλήσεις για να πω περισσότερα και να μοιραστούν τις ιδέες και τα συναισθήματά τους. Για παράδειγμα, αντί να ρωτήσετε “Σου άρεσε το πάρτι της Ζωής σήμερα;” θα μπορούσατε να ρωτήσετε “Τι σου άρεσε περισσότερο στο πάρτι της Ζωής σήμερα;”.

Tip: Απαντήστε στις ιδέες τους για να τους δείξετε ότι σας ενδιαφέρει αυτό που έχουν να πουν και ότι είναι σημαντικά για εσάς: “Αλήθεια;” “Καταλαβαίνω.”, “Τι λες για…”, “Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον”.

11. Βεβαιωθείτε πως το παιδί σας κατανοεί.

Εάν διαπιστώσετε πως το παιδί σας δεν ανταποκρίνεται στα αιτήματά σας ή μπερδεύεται από τις οδηγίες που του δίνετε, θυμηθείτε να ελέγξετε την κατανόησή του, προτού προχωρήσετε στο επόμενο θέμα.

Tip: Ζητήστε τους να επαναλάβουν όσα είπατε. Εάν δεν μπορούν, γνωρίζετε ότι είναι πολύ μεγάλο ή περίπλοκο για να καταλάβουν. Προσπαθήστε να επαναδιατυπώσετε την επιλογή των λέξεων σας με συντομότερες και πιο απλές προτάσεις.

12. Εξηγήστε τι θέλετε με τα μηνύματα “Εγώ”.

Όταν ζητάτε από το παιδί σας να κάνει κάτι, θα λάβετε μια καλύτερη απάντηση εξηγώντας τι θέλετε, σχετικά με τις σκέψεις και τα συναισθήματα χρησιμοποιώντας τα «μηνύματα Εγώ». Επιτρέπει στο παιδί σας να γνωρίζει πώς σας κάνει να αισθάνεστε η συμπεριφορά του. Τα παιδιά μερικές φορές δεν σκέφτονται πώς η συμπεριφορά τους θα επηρεάσει τους άλλους. Χρησιμοποιώντας αυτήν τη στρατηγική, μπορεί να βοηθήσει να δοθεί περισσότερη προσοχή στις ενέργειές τους και τους δίνει μεγαλύτερη ευθύνη να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους.

Για παράδειγμα, “Θα ήθελα να έρθεις εδώ, παρακαλώ” αντί για “Έλα εδώ” ή “Θα ήθελα να δώσετε ένα κομμάτι σοκολάτας και στον αδερφό σου” αντί για “Δώσε στον αδερφό σου ένα κομμάτι σοκολάτας”.

Tip: Είναι μια πιο ήπια προσέγγιση και τα παιδιά που επιθυμούν να ευχαριστήσουν τους άλλους θα ανταποκριθούν σε αυτόν τον τύπο γλώσσας. Η εξήγηση του πώς αισθάνεστε βοηθά επίσης τα παιδιά να δουν γιατί πρέπει να συμμορφωθούν. Για παράδειγμα, “Όταν τρέχετε μακριά από τη μαμά στο κατάστημα, αισθάνομαι ανήσυχη, γιατί θα μπορούσατε να χαθείτε.” Χρησιμοποιήστε λέξεις «όταν εσείς… νιώθω… γιατί…».

13. Δώστε ειδοποιήσεις.

Εάν το παιδί σας είναι απασχολημένο σε μια δραστηριότητα και είναι ώρα να φύγει, δώστε του ειδοποίηση.

Tip:  Αυτό γίνεται, ώστε να συνηθίσει την ιδέα. Για παράδειγμα «Μαρία, είναι σχεδόν η ώρα να φύγουμε. Ξεκίνα να αποχαιρετάς και να μαζεύεις τις μπογιές σου σε παρακαλώ.”

14. Ακούστε τα παιδιά σας.

Δείξτε στα παιδιά σας, ότι έχουν την πλήρη προσοχή σας και ότι σας ενδιαφέρουν όσα σας λένε. Η ανάγνωση της εφημερίδας, το σκούπισμα με ηλεκτρική σκούπα και η εργασία στον υπολογιστή είναι διαδικασίες πολύ διασπαστικές για να δώσετε στα παιδιά σας την πλήρη προσοχή σας. Εάν πραγματικά δεν μπορείτε να μιλήσετε εκείνη τη στιγμή, μην προσποιηθείτε ότι ακούτε.

Tip: Υποσχεθείτε τους ότι θα κάνετε τη συζήτηση μια στιγμή που μπορείτε να τα ακούσετε και να είστε βέβαιοι ότι θα συνεχίσετε. Δείξτε ότι σας ενδιαφέρει αυτό που έχουν να κάνουν χρησιμοποιώντας ακρόαση βάσει ερώτησης, όταν τους απαντάτε με λέξεις που ενθαρρύνουν περισσότερη συζήτηση. Για παράδειγμα “Ακούγεται σαν να λέτε …” ή “Πώς σας έκανε να νιώσετε;” ή “Εννοείς …;”

Αφιερώνουμε χρόνο στην επικοινωνία μας

15. Αφιερώστε χρόνο για συνομιλίες ένας προς έναν.

Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό εάν υπάρχει αρκετά μεγάλο ηλικιακό χάσμα μεταξύ των παιδιών σας. Μερικές φορές τα μεγαλύτερα αδέλφια μιλούν για τα νέα τους και μερικές φορές τα μικρότερα προτιμούν να αφήνουν τα μεγαλύτερα αδέλφια να κάνουν όλη τη συζήτηση. Οι συνομιλίες με μεγαλύτερα αδέλφια μπορεί μερικές φορές να υπερβαίνουν το επίπεδο κατανόησης του μικρότερου παιδιού. Επιπλέον, τα μεγαλύτερα αδέλφια απαιτούν ενθαρρυντικές συζητήσεις όπου μπορούν να μάθουν και να ζητήσουν περισσότερες πληροφορίες.

Tip: Επομένως, προσπαθήστε να γίνονται μεμονωμένες συζητήσεις σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, ώστε να μπορείτε να μιλήσετε στο επίπεδό τους και να χρησιμοποιήσετε το κατάλληλο λεξιλόγιο. Ίσως να περπατάτε στο πάρκο, διαβάζοντας ένα βιβλίο μαζί πριν από το κρεβάτι ή οδηγώντας για να πάρετε παγωτό. Δεν χρειάζεται να είναι δομημένος χρόνος, αλλά εκμεταλλευτείτε τις ευκαιρίες για ποιοτικό χρόνο καθώς προκύπτουν.

16. Μη σκοτίζεστε για μικροπράγματα.

Με κάθε τρόπο, επιβάλλετε τους κανόνες σας, αλλά προσπαθήστε να μην πνίγεστε σε μία κουταλιά νερό. Τα παιδιά θα πάψουν να ακούν τους κανόνες σας, εάν επαναλαμβάνεστε. Για παράδειγμα, το να λέτε συχνά στο παιδί σας τι θα έπρεπε να κάνει όλη την ώρα, η προσπάθειά σας αυτή, θα πέσει τελικά στο κενό. Δεν σκέφτονται τι θα έπρεπε να είχαν κάνει, γιατί συνήθως, κάποιος τους διορθώνει. Για παράδειγμα, αντί να πείτε, “Πρέπει να ακούσετε τον δάσκαλό σας, διαφορετικά δεν θα καταλάβετε”, προσπαθήστε να χρησιμοποιήσετε μια προσέγγιση όπου μπορούν να σκέφτονται μόνοι τους τι πρέπει να κάνουν. Χρησιμοποιήστε ερωτήσεις που βασίζονται σε ερωτήσεις όπως, “Τι σε δυσκολεύει στο σχολείο;”, “ Γιατί πιστεύεις πως σε δυσκολεύει;”, “Τι θα μπορούσατε να κάνετε στην τάξη για να μάθετε περισσότερα από τον δάσκαλό σας;”

Tip: Με αυτήν την προσέγγιση, μπορείτε να έχετε μια πιο συνδεδεμένη συζήτηση όπου το παιδί πρέπει να σκεφτεί μια λύση και μια στρατηγική για τη βελτίωση της συμπεριφοράς του ή την επίλυση του προβλήματός του. Όταν πρέπει να εφαρμόσετε έναν πιο σοβαρό κανόνα που δεν είναι διαπραγματεύσιμος, τα παιδιά σας είναι πιο πιθανό να ακούσουν.

17. Να είστε διακριτικοί.

Σκεφτείτε τον τρόπο που μιλάτε στους φίλους σας. Στη συνέχεια, σκεφτείτε τον τρόπο που μιλάτε στα παιδιά σας.

Tip: Είναι με το ίδιο σκεπτικό και τον ίδιο τόνο; Πιο θετικές σχέσεις μεταξύ γονέων και παιδιών θα αναπτυχθούν εάν οι ενήλικες έδιναν τόση σκέψη και συναίσθηση στο να μιλάνε στα παιδιά τους, όσο κάνουν όταν μιλούν με τους φίλους τους.

18. Αποδοχή.

Όταν δείχνετε στα παιδιά σας ότι τα αποδέχεστε και τα αγαπάτε όπως είναι παρά τις διαφορές τους, είναι πιο πιθανό να μοιραστούν μαζί σας τα συναισθήματα και τα προβλήματά τους. Θα ξέρουν ότι καθώς μεγαλώνουν και αλλάζουν, θα είστε εκεί για αυτούς ανεξάρτητα από το τι. Ως γονείς, δεν χρειάζεται να δεχόμαστε ακατάλληλη συμπεριφορά όπως βία ή πειράγματα.

Tip: Μπορούμε, ωστόσο, να δεχτούμε και να αγαπήσουμε τα παιδιά μας όπως είναι από τον χαρακτήρα, την προσωπικότητα και τα ατομικά τους ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα, “ο Γιώργος λέει στη μαμά του: Φοβάμαι να πάω για ύπνο.” Μια απάντηση για την ενθάρρυνση περισσότερης επικοινωνίας θα ήταν: “Είναι εντάξει Γιώργο, θα αφήσω την πόρτα ανοιχτή και θα ανάψουμε το φως στο διάδρομο. Θα έρθω αργότερα για να δω αν είναι όλα καλά!”. Μια κακή απάντηση θα ήταν: “Μην γίνεσαι μωρό Γιώργο. Μόνο τα αγοράκια φοβούνται! “.

19. Μην διακόπτετε.

Προσπαθήστε να μην διακόψετε ή να επιπλήξετε τα παιδιά σας, όταν σας λένε μια ιστορία. Θα χάσουν το ενδιαφέρον τους να μοιραστούν τα συναισθήματά τους μαζί σας εάν απομακρυνθείτε από την ιστορία τους και χρησιμοποιήσετε τον χρόνο για να τους διδάξετε ένα μάθημα. Για παράδειγμα, η Δέσποινα γύρισε χαρούμενη από το σχολείο, γιατί ζωγράφισε με νερομπογιές. Η μητέρα της τη διέκοψε ακατάλληλα και άρχισε να της δίνει μαθήματα σχετικά με τους λεκέδες που αφήνουν οι μπογιές στα ρούχα. Η Δέσποινα δεν ολοκλήρωσε την ιστορία της και σκέφτηκε δύο φορές να μοιραστεί αυτήν της την εμπειρία με τη μητέρα της την επόμενη φορά.

Tip: Η μητέρα της Δέσποινας, πρέπει να της υπενθυμίζει τους κανόνες, αλλά σε άλλη στιγμή ή τουλάχιστον κατάλληλη στιγμή.

20. Κάνε τη συζήτηση με τα παιδιά προτεραιότητα.

Η ανοιχτή και άνετη επικοινωνία με τα παιδιά σας αναπτύσσει αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, καλές σχέσεις με άλλους, συνεργασία και εγγύτητα με εσάς. Αφιερώστε χρόνο και προσπάθεια για να προωθήσετε τη σχέση σας και τις δεξιότητες επικοινωνίας, μιλώντας με τα παιδιά σας όσο περισσότερο μπορείτε. Θυμηθείτε ότι η συζήτηση με παιδιά είναι αμφίδρομη. Μιλήστε μαζί τους και ακούστε τι έχουν να πουν.

Tip: Η ακρόαση είναι εξίσου σημαντική με τη συζήτηση.

Δοκιμάστε να εφαρμόσετε αυτές τις 20 συμβουλές στον τρόπο που μιλάτε με τα παιδιά σας και δείτε πώς θα αλλάξει η μεταξύ σας επικοινωνία. Ξεκινήστε να τις εφαρμόζετε σταδιακά για έναν μήνα και καταγράψτε τις παρατηρήσεις και τα αποτελέσματα.

πηγή projectparenting.gr