Η γέννηση της Δέσποινας (το ’89!)
Η Δέσποινα δεν έχει ακόμα παιδάκια, αλλά διαβάζει με ενδιαφέρον όλα όσα γράφουμε εμείς οι μαμάδες. Με αφορμή τις ιστορίες τοκετού, ζήτησε από τη μητέρα της να της αφηγηθεί τη δική της πρώτη ιστορία τοκετού, δηλαδή τη γέννησή της!
Όπως μου έγραψε η Δέσποινα, «Γέννησε φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο και μάλιστα χωρίς να ξέρει αν το παιδι που κυοφορούσε είναι ή όχι υγιές, αν είναι αγόρι ή κορίτσι μιας και τότε οι σημερινές μέθοδοι αμνιοπαρακέντησης κι ολοι οι υπόλοιποι υπέρηχοι δεν εφαρμόζονταν!!!»
Η ιστορία της Αναστασίας
Η Αναστασία γέννησε φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο
Είχα μια σχετικά καλή εγκυμοσύνη που ξεκίνησε τον Μάιο του 1988 και ΠΗΤ ειχα στις 24/02/1989. Τίποτα δεν είχε αλλάξει στον μεχρι τότε τρόπο ζωής μου, απλά η αλήθεια είναι ότι πρόσεχα περισσότερο. Δουλευα κανονικά μεχρι τους τελευταίους μήνες σε φροντιστήριο ξένων γλωσσών, περπατούσα παρα πολύ, έκανα κανονικά τις δουλειές του σπιτιού, τινάζοντας χαλιά, ακομα και σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, γεγονός που έκανε τις γειτόνισσες να με κοιτάνε απορημένες!!
Περιττό να πώ ότι το φύλο του παιδιού δεν το γνώριζα μιας και δεν υπήρχαν τέτοιου είδους υπέρηχοι τότε και δεν ήξερα -το κυριότερο- αν είναι υγιές ή όχι. Τρομερό αγχος.. Οι μήνες κυλούσαν ευχάριστα, η κοιλίτσα μου μεγάλωνε και μάλιστα ένα βράδυ το κεφαλάκι του μωρού μου που μάλλον τεντωνόταν εκείνη τη στιγμή, είχε εμφανιστεί από τη δεξιά πλευρά!!!
Ηταν Τετάρτη 23 Φλεβάρη και από το πρωί δεν ένιωθα καθόλου καλά, αλλα φοβόμουν να το παραδεχτώ και να το πώ στους δικούς μου, κάνοντας δηλαδή την πάπια.!! Ηρθε το βράδυ, οι πόνοι άρχισαν να γίνονται κάπως πιο έντονοι. Αποφάσισα να κάνω ένα τσαι και συνέχιζα να μη λέω τίποτα στον άντρα μου.
Και ξαφνικά κατι ζεστό με διαπερνάει και βλέπω υγρά στο πάτωμα. Ειχα σχετικα ήρεμη αντίδραση και αμέσως τρέξαμε στην κλινική, η ώρα ηταν 2 και κάτι. Ξημέρωνε 24 Φεβρουαρίου και η υπέροχη γυναικολόγος μου ειχε πέσει ακριβώς μεσα στην ημερομηνία τοκετού!!!! Τη θυμάμαι χαρακτηριστικά να μου λέει «Θυμάσαι που σου είχα πει 24 γεννάς; Ηρθε η στιγμή λοιπόν!!!»
Όπως προείπα, δύο και κάτι πήγαμε στην κλινική και στις 3.00 μετα από έναν πανεύκολο τοκετό χωρίς τρομερούς πόνους και με συνοπτικές διαδικασίες μισής ώρας το πολύ (χωρίς κανενός είδους αναισθησία), ήρθε στον κόσμο μια μικρουλα (3.200 γρ και 52εκ) και μας γέμισε τη ζωή με ευτυχία και πληρότητα!!!
Ηταν κούκλα, στρουμπουλουτσικη και πανω απ’ όλα υγιής, μιας και αυτό ηταν το τεράστιο άγχος μου!!!! Αυτή η μικρούλα σε λίγους μήνες κλείνει τα 22 της χρόνια, παίρνει το πτυχίο της και μπορεί σε λίγο καιρό να με κάνει γιαγιά!!
Η ημερομηνία που ήρθε η Δέσποινα μου στη ζωή είναι από τοτε η σημαντικότερη της ζωής μου, μαζι φυσικα με την 4/7/2002 που χάρισα στην μικρή μου (για μενα παντα μικρη θα είναι) έναν αδερφούλη που τόσο ήθελε!!! Αυτή ηταν η ιστορία μου!!!
Τωρα πια περιμένω με ανυπομονησία την εγκυμοσύνη και τον τοκετο -όταν με το καλο ερθει- της κόρης μου!!!! Να ειστε όλες καλα και να προσέχετε τα μωρά σας!!!!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Τα παιδιά της δεκαετίας του 80 θα πρέπει να ρωτήσουμε τις μαμάδες μας να μας τα πουν χαρτί και καλαμάρι γιατί αυτή η δεκαετία ήταν πολύ Michael Jackson, βάτα, μαλλιά περμανάντ. Το να πηγαίνεις στο μαιευτήριο με αυτή την εμφάνιση κι αυτά τα ακούσματα σίγουρα έχει ενδιαφέρον!
Τι ωραια!!!ποσο αγαπω τις ιστοριες τοκετου!!!μια μερα πρεπει να γραψω κι εγω τις μαμας μου που ταλαιπωρηθηκε τοσο με εμενα!!!(3 γεννα)...απλα εχω να πω κατι...στις 23/2/1989 ηταν πεμρτη κι οχι τεταρτη!!!εκεινη τη μερα γεννηθηκα εγω!!!χιιχιχιχιχιχιχι
>αυτεσ οι ιστοριεσ με κανουν παντα να συγκινιεμαι τι πριν απο 22 χρονια τι χτες δεν παυει να ειναι ενα 8αυμα!!!!!!!!!!!
>πολυ γλυκια ιστορια γραμμενη με πολυ αγαπη απο μια πολυ γλυκια μανουλα!!!!!!!!!! ευχομαι υγεια σε ολους γιατι αυτο ειναι το βασικο και πολλη αγαπη να υπαρχει για να αντιμετωπιστουν τα τυχων προβληματα και οι δυσκολιες. Καλες Γιορτες σε ολους
>ax tote genni8ike k o aderfoulis mou....
alla to 1979,10 hronia pio prin ,k egw t 89 eimai,alla se liges meres tha thn kanw giagia thn mamaka mou...
kalh tyxh se oti k an kaneis!!
>πόσοι ακόμα θα γεννηθούμε στις 24/2 ?? :)
>Τι όμορφη ιστορία! Με το καλό να πάρει το πτυχίο της και να την καμαρώσεις και εγκυούλα!
Χαρά
>Αυτες τις αληθινές ιστορίες τοκετού δεν χορταίνω να τις διαβάζω! Νιώθεις πόσο καθοριστική είναι κάθε εμπειρία για κάθε γυναίκα. Η δύναμη της ζωής στο μεγαλείο της. Θέλω κι άλλες πολλές να διαβάσω!
http://newagemama.wordpress.com