Αγοράκι μου, ήρθες!
Η ιστορία της Κωνσταντίνας
(Η Κωνσταντίνα γέννησε φυσιολογικά)
Γεια σας! Ειμαι η Κωνσταντινα και ειπα κι εγω να πω την δικη μου ιστορια! Παντα μου αρεσε να διαβαζω ιστοριουλες τοκετων πριν ερθει και η δικη μου σειρα ειδικα και ελιωνα στο κλαμα γιατι καταλαβαινα τι υπεροχο και θαυμασιο πραγμα ειναι η γεννα και ανυπομονουσα ολο και πιο πολυ να το ζησω!
Ναι το εζησα κι αυτο! Και νομιζω οτι εζησα ενα θαυμα και οπως λεω στους δικους μου, απ’ την στιγμη που γεννησα, περασα σε αλλη διασταση, βρισκομαι σε αλλο πλανητη!
Να ξεκινησω λοιπον λεγοντας οτι πριν μεινω εγκυος που περιμενα κανενα χρονο και ειλικρινα αξιζε η «καθυστερηση», γιατι ενταξει δεν περιμεναμε και πολυ, αλλα για την καθε γυναικα που ανυπομονει να αποκτησει νινακι μοιαζει αιωνας! Αξιζε λοιπον καθε ωρα, λεπτο και δευτερολεπτο γιατι κοιτωντας πισω συνειδητοποιω τι υπεροχη ηταν κι εκεινη η περιοδος που προσπαθουσαμε με τον αντρουλη μου να δημιουργησουμε το νινακι μας, ειχε κι αυτη την ομορφια της γιατι ετσι ειναι καλες μου φιλες καθε περιοδος της ζωης μας εχει την νοστιμια της, την ομορφια της και πρεπει να την χαιρομαστε σαν να ‘ναι η τελευταια γιατι η αληθεια ειναι οτι ειναι μοναδικες ολες οι στιγμες που ζουμε…
Παλι ξεφυγα συγχωρεστε με το παθαινω συχνα σαν πολυλογου που ειμαι 🙂
Πριν μεινω εγκυος για να κοιμηθω τα βραδια, σκεφτομουν και εφτιαχνα εικονες στο μυαλο μου, πως θα ηταν οταν θα εμενα εγκυος, οταν θα εβλεπα ενα θετικο τεστ και ποσο γλυκα θα αλλαζε η ζωη μου και τσουπ με επαιρνε ο υπνος…. τοσο μα τοσο ησυχα…
Τωρα πια πριν κοιμηθω, σκεφτομαι για να ηρεμησω και να γεμισω χαρα τις στιγμες του τοκετου μου! Οσο απιστευτο ισως να φαινεται ειναι κατι σαν παραμυθι στο μυαλο μου κατι που ακομα μου φαινεται απιστευτο οτι εζησα και δεν το χορταινω να το φερνω στο μυαλο μου!!!
Τον Οκτωβρη του ’09 που εμεινα εγκυος ειχα αποφασισει να ξεκινησω εξετασεις για να δω γιατι καθυστερουσε να ερθει το νινακι, να φανταστειτε μια εβδομαδα πριν το μαθω ειχα στειλει τον αντρα μου να κανει σπερμοδιαγραμμα χα χα χα χα χα!!!!!
Ειχα παει λοιπον αυτον τον μηνα στους γονεις μου στην Αθηνα για καμια εβδομαδα ετσι για βολτιτσα να ηρεμησω γιατι το ειχα πολυ στο μυαλο μου το θεμα του μωρου τον τελευταιο καιρο και ειχα κλαψει και πολυ! Ετσι λοιπον το ειχα παρει αποφαση οτι δεν μπορω να κανω νινακι οτι κατι φταιει και οτι οταν με το καλο θα γυρναγα θα το ψαχναμε παραπερα….Ελα μου ομως που πανω στις γονιμες που ηταν να γυρισω πισω ειπα να κατσω παραπανω που υπο αλλες συνθηκες πανω στις γονιμες ειχαμε κυνηγητο χα χα χα χα χα!!! Και το φοβερο ηρθε ο αντρας μου κανοντας μου εκπληξη, την πιο γλυκια εκπληξη γιατι αυτες τις μερουλες που ηρθε πιαστηκε και ο σπορακος μας!!!! Περασαμε καλα το ειχαμε τελειως βγαλμενο απο το μυαλο και να το ηρθε!!!! Ετσι απλα και τρυφερα!!! Ηταν απλα η ωρα του! Αμα ειναι να γινει κατι θα γινει!!!! Οσο για το αγχος… ατιμο!!! Τωρα ξερω!
Οταν αρχισα να υποψιαζομαι οτι κατι γινεται γιατι οταν ειναι να ερθει η περιοδος ξεκιναει με καφε και αμεσως ερχεται αλλα δεν ηρθε ποτε! Εκεινη την μερα τα ειδα ολα τι να σας λεωωωωωωω αλλα και παλι μεσα μου κρατιομουν ειπα «Ετυχε!«, γιατι ειχα κουραστει πολυ τις προηγουμενες μερες… Τι γενικες, τι καναπεδες σηκωσα, χαμος!
Αλλα την μερα που εκανα τεστ μια γλυκια Κυριακη οπου και παλι δεν θα το εκανα αλλα ειχαμε παει για καφε και ολοι παρηγγειλαν κατι να πιουν κι εγω με απιστευτη μανια ηθελα να φαω, ενιωθα οτι θα σβησω απο τη πεινα κατι που δεν εχει ξανασυμβει!!!! Ε λεω κατι τρεχει δεν μπορει! Και γυρνωντας απο εφημερευον φαρμακειο πηρα τεστ… Παω σπιτι με τον αντρα μου. Παντα ηθελα να του το κανω εκπληξη τρομαρα μου που να κρατηθωωωωωωω… Βουταω λοιπον το τεστ το οποιο δεν προλαβα καν να το βουτηξω ολοκληρο, ειχε γινει θετικο!! Ουρλιαχτα, χαμος, τρεμουλα και μετα το κλαμα που δεν σταματαγε με τιποτα!! Φωναζα και ελεγα «Πως ειναι δυνατον, αφου δεν μπορω!!!» Το ειχα καψει το μυαλο χα χα χα χα χα!!!!
Τελος παντων, συγχωρεστε με, αλλα για μενα ειναι τοσο δυνατα στην καρδια ολα αυτα!Ψοφαω να τα μοιραζομαι…..
Περναμε επιτελους στην εγκυμοσυνη χα χα χα!!!
Ειχα μια πολυ γλυκια εγκυμοσυνη! Με ολες βεβαια τις λογικες ανησυχιες πριν απο καθε υπερηχο η ελεγχο…. Το πρωτο τριμηνο ειχα μονο κατι καουρες και ανακατοσουρες οπου με λιγακι παγωμενο γαλατακι και μποοοοοολικο παγωτακι εσβηναν!!! Μου αρεσαν ομως ομολογω γιατι το ενιωθα στο πετσι μου οτι εμεινα εγκυος!
Εκανα και αμνιοπαρακεντηση γιατι ειχε υπερηχογενες εντερακι το ζουζουνι μου…. Εριξα πολυ κλαμα, γιατι τρομαξα. Οχι τιποτα αλλο αλλα στενοχωρησα και το ψαρακι μου… Την μια μερα μου το ειπε ο γιατρος, την αλλη καπακι την εκανα, δεν ηθελα να περιμενω λεπτο παραπανω… Οτι ηταν ηθελα να το μαθω αμεσως! Δοξα το Θεο ομως ολα ηταν μια χαρα! Ε εδω που τα λεμε εχουν γινει και λιγακι ρουτινα οι αμνιοπαρακεντησεις! Βεβαια δεν αμφισβητω οτι ειναι και κατι πολυ σημαντικο… Τελος παντων! Τελος καλο ολα καλα!!
Ο καιρος περναγε υπεροχα, το μονο που σκεφτομουν ειναι να εχω ενα καλο τοκετο και το μεγαλυτερο μου αγχος το θεμα θηλασμος!!!!
11/6/10 ειχα ΠΗΤ και ειχε φτασει ο μηνας 6, ημουν ψιλοανησυχη γιατι δεν ηθελα να παω προγραμματισμενα, ηθελα να ερθει φυσικα η ωρα της γεννας. Ο γιατρος ειχε πει οτι 11/6 θα παω αν δεν προεκυπτε απο μονο του….
Αλλα δοξα το Θεο 9/6 με το που ξυπνησα να παω τουαλετα ειδα αιμα!!!!! ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ειχε ερθει η ωρα!!!!! Πεταξα απο χαρα, αγχος κανενα!!!! Ηταν αυτο που ηθελα!!!!!!! Φωναζω λοιπον την μανουλα μου η οποια επεσε απο το κρεβατι πριν προλαβω να της πω το οτιδηποτε!!! χα χα χα χα!!! Μανουλες… τι να κανουμε!!!!! :-)))))
Επικρατει ενας πανικος απο την μαμα μου τον αντρουλη μου και τον μπαμπα μου κι εγω ηηηηηρεμη ξυριζομουν και ετοιμαζομουν! Αμε πολυ γελιο! Φωναζε η μαμα μου «Μα τι κανεις; Παμε να φυγουμε γρηγορα!!!!«
Μπαινουμε στο αμαξι και ξεκιναμε για μια ωρα δρομο!!! Η χαρα μου, κοριτσια μου, απεριγραπτη! Τραγουδαγα αλλα ημουν και λιγακι αγχωμενη!!! Αλλα το καλο αγχος το δημιουργικο!
Φτανουμε στο νοσοκομειο και με εξεταζει ο γιατρος. «Διαστολη 2!«, μου λεει «θα γεννησεις σημερα!!!» Η χαρα ολο και μεγαλωνε! Ειχαν αρχισει οι συσπασουλες….
Μεχρι να τακτοποιησουμε τα χαρτια να κανω non stress test, γυρισα στο δωματιο και πανω που πηγα να ξαπλωσω ερχεται η νοσοκομα. «Σου φερνω το κλισμα«, λεει, «μπαινεις να γεννησεις!!!«
Εγω κοκαλο… Ενταξει ειπαμε σημερα, αλλα αμεσως;;;; Δεν προλαβα να ερθω!!!! χε χε χε Ομως δεν με ενοιαζε τιποτα, η στιγμη που θα κραταγα το μωρο μου ολο και πλησιαζε!
Ειχα συσπασουλες που ερχονταν και εφευγαν αλλα οχι πολυ συχνα. Ερχεται το κλισμα το περιβοητο. Τιποτα δεν ηταν, μια χαρα! Ξυρισμα κομπλε απο εμενα, δεν υπηρχε περιπτωση να μην το ειχα τακτοποιησει, θα ξυριζομουν μονη μου κι ας γενναγα εκεινη την στιγμη!!!Και πηγαινουμε στο χειρουργειοοοοοο….. Εκει κομπιασα να πω την αληθεια μου χα χα χα…. Ειπα κιολας «Μπορει να ερθει και η μαμα μου μαζι;;» χα χα χα! Ολοκληρη γυναικα αμεεεε αλλα πουουουουου…. Μονη μου! Δεν αφηναν κανεναν! Τους χαιρετησα ολους και μεσα!!!!
Τι να σας λεωωωωω… Με πηγαν στο δωματιο πριν το χειρουργειο που παρακολουθουσα τοκετους σαν φοιτητρια και βρισκομουν εγω σ αυτην την θεση πλεον!
Ξαπλωνω λοιπον ερχεται η μαια να με ετοιμασει: ορο, non stress κλπ. Το τραγικο, διπλα ηταν μια κοπελα που ουρλιαζε στην κυριολεξια λες και την σφαζανε!!!!!!!!!!!!! Τι να σας λεωωωωωωωω εκεινη την στιγμη φυγαν και χαρες και μαγκιες και ολα χα χα χα χα χα!!!!!
Εχω βουλωσει με ολη την δυναμη τα αυτια και εχω τρελαθει στον φοβο…. Να λεω τι με βρηκε και τι θα τραβηξω κι εγω και οι προσευχες να πηγαινουν βροχη!!!! Αφηστε τα, εκει τα ειδα ολα! Η μαια απο την αλλη μου ελεγε «Μην τα κλεινεις!» σαν να μου ελεγε τα ιδια θα τραβηξεις…. Ειπε και κατι σχετικο αλλα πανω στον φοβο μου ουτε θυμαμαι…. «Ααααααααα», λεω «καλα θα περασουμε με τουτην!!!!»
Ευτυχως ομως τελειωσε η βαρδια της και ηρθε μια πολυ καλη!!!! Με ετοιμασε λοιπον και εφυγε. Περναγε η ωρα και οι συσπασεις δυναμωναν. Καθε φορα που ερχοταν ο δυνατος πονος, εκανα αναπνοουλες γρηγορες κοφτες, προσευχη, τριψιμο την μεση μου και περναγε ενταξει! Δοξα το Θεο πολυ με βοηθησαν αυτα!
Ηρθε ο γιατρος μετα απο καποια ωρα και με εξεταζει που μπρος στον πονο της μεσης απο κατω ηταν μια χαρα και λεει εχει διαστολη 7 αν θυμαμαι και καλα, γιατι κοριτσια μου ολα εγιναν τοσο γρηγορα απο την στιγμη που ηρθε ο γιατρος ειχα πολυ γρηγορη γεννα και καθολου επιπονη, ολες κι ολες να ειχα 10-15 φορες δυνατους πονους μεσα σ αυτους κι αυτοι που γεννησα…..
Λοιπον οταν ηρθε ο γιατρος και ειδε την διαστολη η οποια δεν θυμαμαι ακριβως ποση ηταν λεει «Σπρωξε!!«
Λεω «Εεεε; Κιολας;; Που ειναι κατι 10ωρα που μου λεγανε;»
«Ερχεται!«, λεει, επρωξα 3 φορες εκει κι αλλες 3 στο χειρουργειο και να τος!!! Κοριτσια ηταν τετοια η δυναμη μου οταν επρωχνα…. Δεν εκανα κιχ, ιχνος ανασας δεν εφευγε απο το στομα μου κι ολα αυτα γιατι ελεγα βαλε τα δυνατα σου να τον κρατησεις οσο πιο γρηγορα γινεται!!!!!!
Αχ δεν περιγραφεται με λεξεις ολο αυτο….. Να βγαινει απο μεσα σου μια ζωη…. Ενα ανθρωπακι!
Μου τον δειξανε και τον κοιταγα σαν χαμενη, σαν χαζη, ουτε ερωτευμενη εφηβη…. Δεν ηξερα τι να πω! Βουβη μπρος στο θαυμα αυτο…. Το ενιωθα τοσο μεγαλο αυτο που ζουσα που δεν εβγαινε κουβεντα μονο «Αγορακι μου, γεια σου!!!» Ενω ειχα τοσα να του πω!!!!!!!!!!!
Αρχιζουν τα οργανα μετα! Μου τον πηρανε, το ραψιμο ηταν τραγικο, δεν με επιανε ενεση καμια… Αισθανομουν και την παραμικρη βελονια. Αλλα μεγαλη δυναμη τοση που δεν φανταζομουν οτι ειχα.. Μετα για καμια ωριτσα με ειχαν ξαπλωμενη στο δωματιο που ημουν πριν. Κρυωνα, ενιωθα αδυναμη, ηθελα να κοιμηθω. Ωσπου ηρθε η ωρα να βγω, να παω στο δωματιο μου και να μου φερουν και το μωρο μου…
Τι να σας πω με το που με βαζουν στο καροτσακι και μου τον δινουν εκει ξεσπασα! Δεν σταματαγα να κλαιω και να λεω «Παιδακι μου, αγορακι μου ηρθες! Σε περιμενα!» Μιλαμε το πλυνα το καημενο… Με βλεπουν οι δικοι μου και μεινανε χα χα χα χα! «Τι επαθε;;;», λεγανε….. Συγκινηση μεγαλη, σας τα διηγουμαι και παλι κλαιωωωωωω… Πολλα κι αλλα πολλα, θα μπορουσα να μιλαω ωρες…
Θεμα Θηλασμος: απαραδεκτοι!! Ενω ειχα διαβασει τοσα και αλλα τοσα, σαν πρωταρα εκανα οτι μου λεγανε! Πρωτα μπιμπερο και μετα το δικο σου σε κανενα 2ωρο! Απο την μερα που γεννησα του εδωσα δικο μου, αλλα πρωτα ξενο δυστηχως το οποιο δεν γουσταρε με τιποτα, ολο το εβγαζε το καημενο μου! Τελος παντων με αποτελεσμα την 3 μερα να γινεται χαμος, να εχει γινει το στηθος μπαλα και το ενα και το αλλο και το μωρο χορτασμενο απο το ξενο να μην μπορει να ρουφηξει πολυ…..
Κλαμα εγω, γιατι με τρομοκρατησαν οι μαιες οτι για να βγει επρεπε να μου το πατησουν ή θηλαστρο, γιατι και καλα ειχε γινει κολλα και επρεπε να μου το μαλακωσουν αυτες. Τι να σας πω κοριτσια… Προτιμουσα να γεννησω 100 φορες παρα ο πονος που περασα που με παταγανε…. Ειπα δεν αντεχω, να σταματησουν κι οτι προτιμω να το κοψω!
Εκλαιγα ολη νυχτα, ποναγα απο το πατημα και το θηλαστρο τραγικο δεν το αντεχα! Η μαμα μου τσακωθηκε με ολους γιατρους και μαιες για τις λαθος συμβουλες γιατι εκεινη την ημερα κι αλλες κοπελες παθανε το ιδιο…. Εριξα το κλαμα της ζωης μου, γιατι δεν ηθελα να το κοψω και γιατι του αρεσε του παιδιου μου. Μου ειπαν να μου το δεσουν!!! Ελεος τι να πρωτοπω….
Ωσπου πανω στην απελπισια μου και τους τσακωμους, ηρθε μια καλη μαια, καλη της ωρα και μου λεει «Ελα να σου δειξω, μην του δωσεις ξανα ξενο και ελα να σου βαλω το παιδι σωστα«
Εεεε αυτο ηταν! Μου το αδειασε με μιας και τι πατηματα, τι θηλαστρα και αηδιες!!!!! Ασχετες τελειως τι να πω;;; Και το ξενο απο εκεινη την στιγμη τελος, μεχρι και σημερα που ειμαστε 3 μηνων! Δοξα το Θεο πινει ζυζι με λαχταρα το αγορακι μου!
Δεν πειραζει, αν και εχω διαβασει παρομοιες ιστοριες απειρες φορες, τελικα αν δεν παθεις δεν μαθαινεις!
Αυτα τα δικα μου και παλι συγνωμη για το τοσο μεγαλο κειμενο!
Ευχομαι σε ολες σας να χαιρεστε τα παιδακια σας και με το καλο στις μελλουσες μανουλες να εχουν μια πολυ καλη γεννα!!!
Σας φιλω να ειστε ολες καλα!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ax k ego 3 fisiologikes genes ixa k anipomono gia tin tetarti......pragmatiko havma.....
>Να σου ζησει κοπελα μου.Οντως ο τοκετος σου με εκανε να θελω να γεννησω και ενα τριτο...αλλα μετα προσγειωθηκα στην πραγματικοτητα οταν θυμηθηκα τις 22 ωρες γεννας του κοριτσιου μου!!!Ευχομαι ολες οι μελλουσες μαμαδες να εχουν γρηγορη γεννα και μετα απο κανεναν χρονο να χαρισεις ενα αδελφακι στο μωρο σου.
>Kωνσταντινα μου καλημέρα, να σου ζησει το μπεμπάκι σου, να ειστε παντα ευτυχισμένοι. Με έκανες και συγκινήθηκα παρα πολύ. Ειμαι 29 εβδομάδων έγκυος και περιμένω να ζήσω και εγω αυτη την εμπειρία.Ομολογώ οτι φοβάμαι πολύ αλλά διαβάζοντας την ιστορία σου ηρέμησα και ένιωσα το μεγαλείο της στιγμής...ελπίζω να το βιώσω όσο πιο έντονα μπορώ και να μη με παρασύρει ο πόνος...σε ευχαριστούμε που τη μοιράστηκες μαζι μας και τη περιέγραψες τόσο γλυκά...
>Ελινα μου γεια σου!Σ ευχαριστω πολυ κοπελα μου και σενα να σου ζησει το παιδακι σου!Στα Γιαννενα γεννησα...καλα λες ελεος....εσυ που γεννησες?
Αχ γλυκο μου Ρουλακι!!!Ζησαμε φοβερες στιγμες περιμενοντας...μια χαρα παρειτσα τα λεγαμε!Και ειχα και την ευλογια να σας γνωρισω!!!<3 <3 <3
Να σου πω ενα τεραστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που ησουν κοντα μου εστω και μακρια :p....Και Σ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ!!!!
Με το καλο να ερθει και το ξαδερφακι μας χα χα χα χα χα,καλα λεω η τα μπλεξα τα σογια χα χα χα χα!!!!
Σε φιλω γλυκα γλυκα....ανυπομονω να σας δω.
Κι εσενα Δημητρουλα μου γλυκια ακους!!!Πολυ μου λειψατε!!!Χριστουγεννα αν ερθουμε θα σας πωωωω!!!!Σ ευχαριστω πολυ κοριτσακι μου να χαιρεσαι κι εσυ τον γλυκυτατο Δημητρακη!!!Φιλακια πολλα πολλααααα!!!
Εβιτα μου γλυκια σ ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια!:-))))Να χαιρεσαι το παιδακι σου την οικογενεια σου και να στε παντα καλα κι ευτυχισμενοι!!!Ναι τραγουδουσα χα χα χα μαλλον δεν ειχα συνειδητοποιησει τι με περιμενει χα χα χα!Φιλακια και σε σενα!!!
Νικη μου να σου ζησουν το λουλουδακια σου κι εσενα!Παντα χαρουμενα και γερα!!!Ε την εχω λιγακι παραπανω την αισιοδοξια και μου λενε οτι ζω σε παραμυθι και οτι δεν ειναι ετσι η ζωη παραμυθενια,μα εγω λεω οτι ειναι καλυτερα να τα βλεπεις ετσι τα πραγματα γιατι τελικα ολα πηγαινουν μια χαρα!!!Θελει αισιοδοξια η ζωη χα χα χα!!!Φιλακια και που ξερεις μπορει καποτε να γνωριστουμε!:-)
Σας ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου να στε καλα!!!
>καλέ τι γλύκα είναι αυτή!!!
Έτσι μου ΄ρχεται να πάω να γεννήσω, κι ας γέννησα μόλις πριν 2,5 μήνες το δεύτερο παιδακι μου.
Κοριτσάκι μου γλυκό δε σε γνωρίζω
μα θα ήθελα πολύ να σε γνωρίσω!
Τέτοιοι άνθρωποι αισιόδοξοι είναι πάντα καλοδεχούμενοι!
να σου ζήσει το μωρό σου
Νίκη από Θεσσαλονίκη :)
>Κωνσταντινα μου γλυκια! Ποσο μας συγκινησες!
Και εγω έκλαιγα απο συγκινηση και ολοι με κορόιδευαν! χαχαχαχα
Να σας ζησει το αγορακι σας κοριτσαρα μου! Παντα γερος να ειναι! Τα φιλια μου!
Υ.Γ. Μας εχεις λείψει!
dimitroula
>Στέλλα συγχαρητήρια!
και για το μωρό ... και για την περιγραφή!
Μου φαίνεται αδιανόητο ότι πήγαινες να γεννήσεις και τραγουδούσες!
και γω ήμουν χαρούμενη, αλλά να τραγουδάς κιόλας.... είσαι παλικάρι!
Να χαίρεστε το μωρό σας, και εύχομαι να αποκτήσει την αισιοδοξία, το χιούμορ και το θάρρος σου!
Φιλιά και καλή υγεία σε όλους σας!
>Κοριτσάκι μου... Ανιψούδι μου... :)
Έχω συγκινηθεί πάρα πολύ με την περιγραφή σου...
Καταρχήν θυμήθηκα τις αγωνίες, τα άγχη, τις στεναχώριες που μοιραστήκαμε τόσο καιρό... Το καιρό δηλαδή που το νινάκι δεν ερχόταν! Να όμως που τελικά ήρθε!!
Το κείμενό σου ας είναι μήνυμα για όλες όσες προσπαθούν για παιδάκι και αυτό αργεί λίγο... Πίστη να'χεις, υπομονή κι όσο γίνεται λιγότερο άγχος... με αυτήν την στάση, αργά ή γρήγορα, θα'ρθει το μωράκι!
Από κει και πέρα, για την περιγραφή σου τι να πω;;;; Τόσο "ζωντανή", σαν να την έβλεπα από κρυφή κάμερα!!
Να σας ζήσει το ανιψούδι μου το μικρό, να'ναι γερός και καλότυχος κι εύχομαι να'σαστε κι εσείς καλά να το μεγαλώσετε και να του χαρίσετε κι αδελφάκι/α!!
Φιλάκια πολλά πολλά! Ιδιαιτέρως στο μπεμπάκο εε;;; :)
Σ'αγαπώ πολύ πολύ!
>ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΣΟΥ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ!!!ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ ΟΜΩΣ....ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΣ;;;ΕΓΩ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΗ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Η "ΠΡΟΘΥΜΙΑ" ΤΩΝ ΜΑΙΩΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΘΗΛΑΣΜΟ!!!!!!!!!!!ΕΛΕΟΣ!!!!!!!ΘΑ ΧΑΡΩ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ!!!!
>Στελλα μου να χαιρεσαι τα κοριτσακια σου και σ ευχαριστω!!Ειναι πραγματικα απιστευτη εμπειρια!Εμας παντως μας φερνανε τα μπιμπερο με τρελλα!!!αστα!!!Δεν πειραζει θα ξερω για την επομενη φορα πρωτα ο Θεος.
Κοριτσια μου σας ευχαριστω ολες να χαιρεστε κι εσεις τα παιδακια σας!!!
Κι εσενα Λια μου ευχομαι να σαι παντα καλα!
Γεωργια μου να σου ζησει ο ζουζουνος!!!Σ ευχαριστω πολυ, υγεια κι ευτυχια και σε σενα και στην οικογενεια σου και στις οικογενειες ολων!
Νεκταρια μου να χαιρεσαι τα αντρακια σου και να τα βλεπεις παντα γερα κι ευτυχισμενα!Χαιρομαι που εχουμε παρομοιες εμπειριες γιατι ευχομαι σε ολες τις μανουλες μεσα απο την καρδια μου να εχουν καλους τοκετους!!!Σ ευχαριστω κι εσενα πολυ!Οσο για τον θηλασμο τι να πω μακαρι να μου δινει ο Θεος την ευλογια αυτη να συνεχισω για πολυ!
Σισσακι μου καλο!!!Βεβαιως και θα στον φιλησω...κι εσυ την κουκλιτσα σου που την βλεπω στις φωτο και ειναι μια απολαυση!Να σαι καλα κοπελα μου να χαιρεσαι την οικογενεια σου,μακαρι να μας δωσει ο Θεος κι αλλα παιδακια...και με το καλο κι εσυ χι χι χι!!!!:-)))
>Τινάκι μου!!!!! Τι γλυκιά και όμορφη εμπειρία;
Με συγκίνησες πάρα πολύ κοριτσάκι μου.
Να μου φιλήσεις το αγόρι σου και με το καλό, όταν έρθει η ώρα να του κάνεις και αδερφάκια!
Πολλά πολλά φιλιά!!!
>κωνσταντινα γεια σου ειμαι και εγω μανουλα δυο πανεμορφων αγοριων και πραγματικα πιστευα οτι αυτα που διαβαζα τα εχω γραψει εγω....με συγκινησες παρα πολυ να εισαι καλα κοπελα μου και να χαιρεσαι το αγορακι σου να τον δεις οπως ποθεις.ειναι σπουδαιο πραγμα και μπραβο σου που το θηλαζεις εγω θηλασα τον πρωτο μου μεχρι 10 μηνων και τον δευτερο 11 μηνων και ιλικρινα ηθελα κι αλλο αλλα δεν ειχα.το ιδιο μου κανανε στην κλινικη και μενα ομως του ειπα απο την αρχη οτι θελω μονο να θηλασω.καλη συνεχεια.
>Κωνσταντίνα,να σου ζήσει ο μικρούλης σου.Μέσα απο την ιστορία σου βίωσα την δικιά μου,οι περιπτώσεις είναι τόσο μα τόσο ίδιες με κατί μόνο μικροδιαφορές!
Να είναι πάντα κάλα το ζουζούνακι σου,υγεία και εύτυχια!
Υ.Γ. Ααα θα ξέχναγα να αναφέρω οτι εγω γέννησα στις 08-06-2010 εναν ζουζούνο! :)
>Χορταστική η περιγραφή σου!! Να σου ζήσει το μωράκι σου και να είστε πάντα ευτυχισμένοι!!
Λία
>Πολύ συγκινητική η ιστορία σου και ευχάριστη! Να είναι γερό πάντα το μωράκι σου κι εσείς να το χαρείτε!
>ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ...ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ ΝΑ ΤΟ ΧΑΡΕΙΤΕ ΟΠΩΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙΤΕ..
>Ααααχ Κωνσταντίνα μου με έκανες και φέλασα πολύ με την περιγραφή σου!!Να'σαι καλά!!Κι εγώ έχω γεννήσει φυσιολογικά και χωρίς επισκληρήδιο 2 κοριτσάκια!! Σκέφτομαι τις γέννες μου και χαμογελάω με νοσταλγία! Ακούωκοπέλες που πάνε να γεννήσουν και ζηλέυω με την καλή έννοια για την ωραιότερη εμπειρία που πρόκειται να ζήσουν. Εγώ γέννησα σε δημόσιο νοσοκομειο(φανταστικό σε επαρχιακή πόλη) και οι μαίες μην έβλεπαν καμία με το μπιμπερό, ορμούσαν και έλεγαν γιατί έτοιμο; Όλη την ώρα στο στήθος!! Με το καλό να μεγαλώσει η μπουμπού σου και να κάνεις και άλλα παιδάκια!!