Μετά από 12 χρόνια προσπαθειών, το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα!
Η ιστορία της Δήμητρας
(Η Δήμητρα γέννησε με καισαρική και ολική νάρκωση)
Με αφορμή τις μέρες των εορτών που πλησιάζουν και τα πρώτα γενέθλια του γιου μου είπα και εγώ να μοιραστώ μαζί σας, την δική μου ιστορία, που είναι ίσως λίγο διαφορετική από αυτές που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα. Ίσως δεν μπορέσω ποτέ να βρω τα λόγια να σας περιγράψω τα συναισθήματα μου, το ποσo ήθελα ένα παιδί, όχι στα 37, αλλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Εδώ και 12 χρόνια προσπαθώ, στην αρχή απλά, με συνεχής επισκέψεις για απλούς ελέγχους και μετά με εξετάσεις και μετά… με πολλά μετά… Δεν θα ήθελα να αναφερθώ πολύ σε αυτό γιατί είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο, που δυστυχώς λίγοι μπορούν να καταλάβουν…
Διάβασα πρόσφατα σε μια ιστορία τοκετού ότι «Ήθελα το μωρό μας να δημιουργηθεί από την ένωση μας και όχι σε κάποιο εργαστήριο»
Αν ρωτήσεις όλες τις γυναίκες του κόσμου θα σου πουν ότι αυτό θέλουν όλες. Ποια γυναίκα είναι αυτή που θα ήθελε να μπει στην διαδικασία μιας τέτοιας κατάστασης;
Απλά θα πω ότι δεν βάζει το μυαλό κανενός (που δεν ζει μια τέτοια κατάσταση) τι μπορεί να περνάει μια γυναίκα που μπαίνει σε μια τέτοια διαδικασία…
Εξετάσεις, ελέγχους, αναμονή…. εκείνη η ατελείωτη αναμονή και στο τέλος να σου λένε «ΛΥΠΑΜΑΙ, αλλά θα πρέπει να ξαναπροσπαθήσετε ξανά» και ίσως σε κάποιες να πούνε και «ΠΟΤΕ»….. και πάλι από την αρχή για τις «τυχερές» (και το εννοώ κυριολεκτικά αυτό)…
Μετά από 3 μήνες,… για να περάσεις ξανά τα ίδια και τα ίδια. Θα μπορούσα να γράφω ώρες για όλες αυτές τις γυναίκες που περνάνε αυτήν την πόρτα «του εργαστηρίου» και όχι μόνο, για τα διαδικαστικά θέματα, που πας από τον ένα στον άλλο, και αν είσαι τυχερή και έχει κέφια ο αρμόδιος όλα καλά, θα γίνει η δουλειά σου, αλλιώς θα σου πουν ξαναέλα και χάσε και το μεροκάματο σου και και και , φυσικά μην πιάσουμε το θέμα των γιατρών, αυτό κι αν είναι μεγάλο κεφάλαιο συζήτησης, τι να σας πω… Δεν ξέρω τι νόημα έχει να τα πω όλα αυτά και να δώσω να καταλάβουν στις υπόλοιπες το δώρο θεού, που ήρθε από τον καρπό του έρωτα τους .
Ίσως να συζητήσουμε αυτό το θέμα κάποια άλλη στιγμή γιατί στην ουσία ο τίτλος είναι ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΚΕΤΟΥ, απλά είχα μεγάλη ανάγκη να πω έστω, αυτά τα λίγα πράγματα…
Λοιπόν μετά από 12 χρόνια προσπαθειών και κατά συνέπεια αποτυχιών και συγκεκριμένα πέρσι μια εβδομάδα πριν το Πάσχα, άρχισα να έχω καφέ αίμα. Στην περίοδο μου ήμουν πολύ τακτική και χωρίς προβλήματα, αλλά το θέμα ήταν ότι δεν περίμενα περίοδο. Έτσι λοιπόν άφησα να περάσουν 2-3 μέρες και πήρα τον γιατρό μου τηλέφωνο. Να διευκρινίσω πως ότι και να έκανα ή δεν έκανα κάθε μήνα σχεδόν έκανα ένα τεστ –αυτό με τις 5 μερες από την πιθανή σύλληψη- για να δω αν είμαι έγκυος, αλλά πάντα ήταν αρνητικό. Έτσι είχα κάνει και εκείνο το μήνα και εννοείται ότι ήταν αρνητικό.
Κατευθείαν λοιπόν, μου είπε ο γιατρός μου να πάω να κάνω εξετάσεις β-χορειακής και η αντίδραση μου ήταν να σκάσω από τα γέλια και να του πω ότι δεν έχει συμβεί εδώ και τόσα χρόνια, τώρα θα έχει γίνει κάτι τέτοιο; Και του λέω αποκλείεται, πες μου πότε να έρθω να με δεις…
«Να ερθεις«, μου λέει, «αλλά με τα αποτελέσματα της β-χοριακής» και μου έκλεισε το τηλέφωνο.
Έτσι λοιπόν χαλαρή για πρώτη φορά, πήγα σε ένα εργαστήριο και έκανα την εξέταση, μάλιστα, με ρώτησε η κοπέλα τι θα ήθελα να ήταν το αποτέλεσμα και γελώντας της είπα «αχ γίνεται να το βγάλετε θετικό γιατί ποτέ δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο…»
Έτσι λοιπόν το απόγευμα αντί να πάω να πάρω τα αποτελέσματα, πήρα τηλέφωνο (γιατί να κάνω τον κόπο να τα πάρω αφού πλέον το αποτέλεσμα είχε περάσει μέσα στο πετσί μου «δεν είστε έγκυος») έτσι λοιπόν είπα το όνομα μου και περίμενα. Και μάλιστα είπα μέσα μου «Άντε κοπέλα μου, τι αργείς να μου πεις!» Αν και ήμουν σίγουρη ότι αποκλείεται να είμαι, η καρδιά μου είχε αρχίσει να χτυπάει σαν τρελή γιατί πάντα έτσι γινότανε, χωρίς να το θέλω.
Και ακούω τις μαγικές λέξεις «ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΕΙΣΤΕ ΕΓΚΥΟΣ!«
Δεν μπόρεσα να πω λέξη, ψέλλισα ένα ευχαριστώ και το έκλεισα.
Έκλαιγα και γελούσα δεν ήξερα τι να κάνω ήθελα να ουρλιάξω! Το όνειρο μου άρχισε να γίνεται πραγματικότητα!! Πως να το πιστέψω;; ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ…. ( Όταν όλοι διασκέδαζαν, όταν ερχότανε οι γιορτές, για μένα όλες αυτές οι μέρες ήταν…. Τι να σας πω….δεν βρίσκω λόγια, πέρασα ατελείωτες μέρες τις ζωής μου κλαίγοντας αλλά και ελπίζοντας, αλλά απλά περνούσαν τα χρόνια και η απελπισία μου είχε χτυπήσει για τα καλά την πόρτα)….
Έτσι λοιπόν πήρα τηλέφωνο τον γιατρό μου και κλαίγοντας του είπα «Γιατρέ μου, είμαι έγκυος» Μου είπε «Μπράβο, τα κατάφερες, αλλά πρέπει να δώσεις σε 2 μέρες ξανά αίμα για να δούμε πως πάνε τα πράγματα!«. Τι γίνεται; Εγώ νόμιζα ότι μένεις έγκυος και εκεί τελειώνουν όλα τα δύσκολα και αρχίζουν τα εύκολα…
Έτσι λοιπόν άρχισα να δίνω ανά 2 μέρες αίμα και για καλή μου τύχη οι μονάδες ανέβαιναν μια χαρά αλλά το καφέ αιματάκι συνέχιζε… έτσι λοιπόν μου έδωσε κάτι χαπάκια και σε λίγες μέρες πήγα και είδαμε σάκο! Όχι ένα, αλλά δυο!!!!!! (στην οικογένεια μου από όλες τις πλευρές έχουμε δίδυμα)
Μου είπε να έχω υπομονή και σε λίγες μέρες να πάω να ακούσουμε καρδούλες…
Έτσι και έγινε! Νομίζω πως δεν υπάρχει πιο μαγικός ήχος από το να ακούς την καρδούλα του παιδιού σου. Απλά αντί για 2 καρδούλες τελικά ακούσαμε ΜΙΑ (το άλλο χάθηκε…) δεν θέλω να πω κάτι για αυτό, γιατί το μόνο που μου έκανε καλό, ήταν πως ο γιατρός μου είπε «Μην στεναχωριέσαι, ΙΣΩΣ έχουμε μια λίγο πιο ασφαλή εγκυμοσύνη με το ένα!«
Φεύγοντας μου είπε ότι λόγω του αίματος που έχω, πρέπει να προσέχω παρά πολύ και να μην κάνω σχεδόν τίποτα. Έτσι και έκανα , σπίτι σχεδόν όλη μέρα και πολύ λίγο στην δουλειά μου (σε γραφείο) που είναι διπλα στο σπίτι , περισσότερο για βόλτα.
Έτσι λοιπόν μια μέρα που πήγα στο γραφείο νιώθω κάτι να τρέχει στα πόδια μου πηγαίνω τουαλέτα και τι να δω « α ι μ ο ρ ρ α γ ί α», χάθηκε η γη κάτω από τα πόδια μου κυριολεκτικά, βρήκα το κουράγιο και πήρα τηλέφωνο τον γιατρό μου και για καλή μου τύχη ήταν στο ιατρείο που απέχει 5 λεπτά από την δουλειά μου. Χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν, φτάνω μονη μου στο ιατρείο και μπαίνω μέσα… Δεν μπορώ να μιλήσω…. ,Ξαπλώνω και μου λέει, «Όλα θα πάνε καλά, θα το δεις!» και δεν θα το πιστέψετε, ΑΚΟΥΣΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΤΟΥ.
Έτσι λοιπόν μένω στο σπίτι για 3 μήνες ξαπλωμένη ΑΚΙΝΗΤΗ. Δεν θα φανταζόμουν ποτέ ποσο δύσκολο πράγμα είναι να είσαι σε ένα κρεβάτι ακίνητη, η μόνη μου διαδρομή ήταν μέχρι την τουαλέτα γιατί ούτε για νερό δεν σηκωνόμουν… Για τα συναισθήματα μου, τι να σας πω; Άντε να περάσει ακόμα μία μέρα και ακόμα μία! Ακούω καμιά φορά που λένε για τις αναγούλες και σκέφτομαι τις δικές μου με μια διαφορά όμως, έπρεπε να προσπαθώ λόγω τις αιμορραγίας να μην κάνω εμετό για να μην ζορίζω τον οργανισμό μου, μπορείτε να το φανταστείτε τι είναι να θέλεις να κάνεις για να ξελαφρώσεις και όλο αυτό το πράγμα να το γυρίζεις πίσω;
Πέρασαν έτσι οι πρώτοι μήνες, με το μωρό μου να μεγαλώνει μια χαρά και όλα να είναι μια χαρά, άρχισε σιγά σιγά να μειώνεται το αίμα ώσπου στο τέλος σταμάτησε τελείως.
Διένυσα 5ο και 6ο μήνα, ονειρεμένα και από τον 6ο και μετά αρχίζουν ένα ένα άρχισαν τα προβληματάκια, παθαίνω τενοντίτιδα και στα δυο χέρια σε βαθμό να μην μπορώ να εξυπηρετούμε στις καθημερινές μου ανάγκες πχ. ντύσιμο κλπ
Παθαίνω τενοντίτιδα στο πόδι ευτυχώς μόνο για μια εβδομάδα, είχα πρηστεί από τον 4ο μήνα είχα παραμορφωθεί σε σημείο που στον 6ο είχα αρχίσει να έχω φοβερό πρόβλημα με τα γόνατα μου σε βαθμό να μην μπορώ να τα λυγίσω . Από αϋπνίες δεν μπορώ να περιγράψω τι γινότανε, κοιμόμουν δυο-τρεις ώρες την ημέρα και αυτό με πολύ ζόρι, κι όσο και αν ακούγεται περίεργο ήταν ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα το να μην κοιμάμαι γιατί οι ταχυκαρδίες μου είχαν χτυπήσει κόκκινο
Το αποκορύφωμα ήταν ένας πόνος που μου ήρθε από κάτω και τον είχα μέχρι και την ημέρα που γέννησα. Δεν μπορούσα να κάτσω, δεν μπορούσα να γυρίσω, δεν μπορούσα να κουνηθώ
Ευτυχώς αυτά τα προβλήματα αφορούσαν εμένα και όχι το μωρό μου.
Έτσι λοιπόν μόλις έκλεισα την 36η βδομάδα μου λέει ο γιατρός μου ότι έφτασε η ώρα που περίμενα και ότι θα πάμε προγραμματισμένα με καισαρική λόγω ενός παλιού χειρουργείου που είχα κάνει, γιατί φοβότανε ρήξη της μήτρας. Το όνειρο μου ήταν να γεννήσω φυσιολογικά, προς Θεού όχι γιατί κάτι έχει η καισαρική, απλά εγώ έτσι το είχα πλάσει στο μυαλό μου, παρ’ όλα αυτά επειδή είχα απίστευτη εμπιστοσύνη στο γιατρό μου, προγραμματίστηκε για 09-12-09
Όλα έτοιμα για την σημαντικότερη μέρα τις ζωής μου!!!
Τα γνωστά, εισαγωγή και κατεύθυνση για το χειρουργείο….
Και ήρθε η ώρα της επισκληριδιου. «Παιδιά» να λέω, «πονάω, πονάω, δεν μουδιάζω!!«
45 ολόκληρα λεπτά να νιώθω το σωληνάκι και τίποτα να μην γίνεται.
«Λυπούμαστε αλλά θα κάνουμε ολική γιατί η επισκληρίδιος δεν σας έχει πιάσει!«
Ήθελα να ακούσω το πρώτο του κλάμα σαν τρελή, αλλά τελικά δεν γινότανε, έτσι χωρίς να χάνουμε χρόνο πλέον, περάσαμε στην ολική… Δεν θυμάμαι τίποτα, ξύπνησα και ρώτησα αν είναι καλά ο γιος μου!!! Και μου είπαν «Μια χαρά, έχεις γεννήσει ένα υγιέστατο αγοράκι!«
ΕΓΩ , κορίτσια, γέννησα, ΕΓΩ έγινα μαμά, ΕΓΩ τα κατάφερα.
Θα σταματήσουν άραγε τα μάτια μου ποτέ να δακρύζουν όταν τα σκέφτομαι όλα αυτά;
Μάλλον όχι, αλλά τουλάχιστον τώρα είναι δάκρυα χαράς, γιατί τα κατάφερα και έχω έναν ξανθό άγγελο στην αγκαλιά μου και έγινε το όνειρο μου πραγματικότητα.
Θέλω να πω σε όλες τις μανούλες που έχουν γεννηθεί μανούλες αλλά δεν έχουν γίνει ακόμα… να προσπαθήσουν όσο μπορούν και με όποιο τρόπο μπορεί η καθεμιά σας! Το λέω εγώ που πέρασα από χίλια κύματα αλλά τελικά τα κατάφερα. Μην εγκαταλείπετε και μην ακούτε κανέναν, κάντε ότι νομίζετε εσείς σωστό για τον εαυτό σας και ας γίνει με όποιο τρόπο είναι να γίνει… ΑΞΙΖΕΙ… και θα ήθελα να παρακαλέσω πολύ όλες τις υπόλοιπες μανούλες που ήταν από τις τυχερές, να είναι λίγο πιο προσεχτικές με εμάς τις ΑΛΛΕΣ μανούλες!!
Ότι και αν πέρασα, θα το ξαναπερνούσα μόνο και μόνο για να «ζήσω» ξανά αυτό το μεγαλείο που με αξίωσε ο θεός και εμένα να νιώσω… νιώθω ευλογημένη…
Ευχαριστώ πάρα πολύ τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου μέχρι σήμερα στο δύσκολο ταξίδι συναισθημάτων που διένυσα και πάνω από όλα τον άντρα μου που του οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για το υπέροχο δώρο που έχω στην αγκαλιά μου σήμερα……
Θέλω να τονίσω πως ότι έγραψα παραπάνω είναι καθαρά η δική μου ζωή, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν καλοί γιατροί, δεν σημαίνει ότι επειδή δεν πέτυχε η δική μου επισκληρίδιος, θα έχετε πρόβλημα και εσείς.
Όσες κάνετε προσπάθειες ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΤΩ ότι και να συμβεί, προσπαθήστε μέχρι εκεί που αντέχει η καθεμιά σας. Εύχομαι να σας πάνε όλα καλά και αν μπορώ να βοηθήσω με οποιοδήποτε τρόπο πολύ ευχαρίστως να το κάνω……
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ξέρεις κάτι;;;Διαβάζοντας το κείμενό σου μου ήταν αδύνατον να κρατήσω τα δάκρυα μου...Είμαι και γω μανούλα...Αν και έγινα για πρώτη φορά μαμά στα 15 χωρίς να το επιδιώκω....περνοντας τα χρόνια και θέλοντας να χαρίσω ένα αδερφάκι στο μοναχοπαίδι μου ....έγινα και εγώ μια μαμά από τις άλλες....Έτσι πολύ νωρίς είπα ότι θα μπω στα δύσβατα μονοπάτια της εξωσωματικής...έχοντας ένα εξωμήτριο και αφαίρεση σάλπιγγας λόγω αυτού...δεν υπήρχε καμία άλλη δυσκολία εγκυμοσύνης... Δυστυχώς όμως εμείς σχεδιάζουμε κ ο θεός αποφασίζει...Αφού έκανα 2 εξωσωματικές που κατέληξαν σε αποβολές...παλευω ακόμα για μωράκι αλλά και με το μέσα μου....Ξέρεις γιατί;;;Γιατί δεν θέλω να νιώθω ζήλεια για τις μαμάδες που φέρνουνε στο κόσμο τόσο εύκολα αδερφάκια....Οποίος έχει περάσει από μακροχρόνια προσπάθεια επίτευξης εγκυμοσύνης μπορεί να καταλάβει τι εννοώ...Εύχομαι από την ψυχή μου να χαίρεσαι το μωράκι σου...και έτσι ξαφνικά να σου έρθει κ άλλο...Με αγάπη σε όλες τις μαμάδες..
Μπράβο σου, πολλά συγχαρητήρια που το πάλεψες με όλες σου τις δυνάμεις τόσα χρόνια. Πραγματικά σε θαυμάζω και σε καταλαβαίνω γιατι έχω περάσει τα στάδια που μου λες. Και το πριν και το μετά και επιπλοκές στην εγκυμοσύνη, αλλά το αποτελεσμα μετράει. Αν δεν εχεις κανει τους απιστευτους υπερηχους, δεν εχεις παρει τα απιστευτα φαρμακα και δεν εχεις νιωσει αυτην την αγωνια πριν τα αποτελεσματα δεν μπορεις να καταλαβεις δυστυχως. Σαν ανθρωποι πρεπει να πονεσουμε για να κατανοησουμε και να εκτιμησουμε, εγω αυτο ενιωσα και αυτο κραταω. Εκτιμω τα παντα, την καθε στιγμή και δε θεωρω τιποτα δεδομενο και ευκολο. Αυτες οι καταστασεις πονανε αλλα μας κανουν καλυτερους ανθρωπους!
Μπράβο σου...χίλια μπράβο... Δεν υπάρχουν πολλά να πει κανεις για έναν άνθρωπο με τόση δύναμη ψυχής. Και συγχαρητήρια επίσης για το θαυματάκι σας και την όμορφη οικογένεια σας.
Με συγκινησες βαθια.Ειμαι κι εγω μια απ' τις ΑΛΛΕΣ μανουλες,που ευτυχως με τη βοηθεια του Θεου και της επιστημης,κρατω στην αγκαλια μου 2 κορες,3,5 ετων και 13 μηνων.Περασα κι εγω πολλα στις εγκυμοσυνες μου,απλα σταθηκα πιο τυχερη στις εξωσωματικες. Πετυχαν η 3η και η 4η προσπαθεια.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ 2 ΕΙΔΩΝ ΜΑΝΟΥΛΕΣ! ΟΛΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΝΟΥΛΕΣ! ΔΑΚΡΥΣΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΕΦΩ ΓΕΝΝΗΣΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ! ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΑΝΤΕΞΕΣ! ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ 2 ΕΙΔΩΝ ΜΑΝΟΥΛΕΣ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥΣ ΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ Ή ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΑΠΕΚΤΗΣΑΝ! ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΟΕΛΣ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ! ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΕΣΥ! ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΘΥΜΗΣΕΣ ΠΟΣΟ ΩΡΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΑΜΑ, ΜΑΝΟΥΛΑ, ΜΑΜΑΚΑ Ή ΟΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΣΕ ΦΩΝΑΖΕΙ ΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ, ΜΕΓΑΛΟ Ή ΜΙΚΡΟ ΠΟΥ ΤΟ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΤΣΑ ΣΟΥ! ΦΙΛΙΑ!
τί να πω τώρα εγώ.... κι εγώ είχα προβλημα στις εγκυμοσύνες μου..όχι στη σύλληψη, αλλά στη διεκπεραίωση, κι όπως ξέρεις είναι κι αυτό πολύ δύσκολο κ ψυχοφθόρο!!! Αλλά διαφωνώ σ' ένα κομμάτι που διάβασα.. προφανώς έχεις ακούσει πολλά, αλλά όλες οι μανούλες είναι ίδιες κ δεν υπάρχουν οι "άλλες", όπως λες.Και όποιος λέει τέτοιες κακιούλες είναι πολύ μικρόψυχος κ ζηλόφθων!!! Να το χαίρεσαι το κουκλάκι σου, να το καμαρώνεις κ να του χαρίσεις αδερφάκι τώρα που χαλάρωσες!!! :-)
>Χίλιες ευχές για το αγγελουδι σου. Μα και για εσένα και το άντρα σου, για την υπομονή σας και την επιμονή σας.
>ειμαι μανουλα με 3 παιδακια και τα 3 με θεραπειες,ενω στην πορεια χασαμε και ενα!αν μου το επετρεπε η υγεια μου θα εκανα και αλλο.το να κανεις εξωσωματικη η θεραπειες σε κανει να θες αυτο το αγγελουδι ακομα περισσοτερο!να ναι γερος και να τον καμαρωνεις παντα!
>Ότι και να πώ είναι λίγο.....ο Θεός να σας ευλογεί και να σας έχει πάντοτε καλά...Είσαι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο Θεός υπάρχει και δεν μας εγκαταλείπει...Να είσαι καλά που δημοσίευσες την ιστορία σου,έχουμε ανάγκη να γνωρίζουμε οτί ποτε δεν είναι αργά για τίποτα..όσο για την φραση που πληγώνει σχετικά με τις εξωσωματικές που ανέφερε η φίλη μας δεν θα επεκταθώ ,θα πώ μόνο οτί άν δεν ήθελε ο Μεγαλοδύναμος ούτε σε κρεββάτι ούτε σε εργαστήρι θα πιάναμε τα παιδιά....Ελεος ποια με την αμάθεια και την άγνοια μερικών...Ranou
>ΔΗΜΗΤΡΑ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ Σ΄ΕΧΕΙ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ. ΑΞΙΑ!!!!
>ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΚΛΑΨΩ! ΝΑ 'ΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ. ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ ΜΑΜΑ ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΝΕΙ Η ΓΕΝΝΑ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ. ΜΑΜΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ, ΤΟ ΟΤΙ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ...
>δημητρα πρεπει να αισθανεσαι περηφανη που τα καταφερες και εδιξες τοση δυναμη και θεληση!!!
και εγω γεννησα την κορουλα μου μετα απο εξωσωματικη και μαλιστα με ξενο ωαριο ,αλλα αυτο δεν με κανει να αισθανομαι λιγοτερο μανα απο αλλες...καθε αλλο θα ελεγα.να εισαι παντα ετσι γερή και δυνατη και να χαιρεσαι τον γιοκα σου!!
>Σαν να διαβαζω τη δική μου ιστορία. Μετά απο 3 εξωσωματικές, ατελειωτα τεστ εγκυμοσυνης, ελπιδες, 5 αλλαγες γυναικολόγων με τον καθενα τις δικές του εξετάσεις/επεμβασεις/θεωρίες εμεινα εγγυος με τον πιο απροσδοκητο τρόπο: απο κατεψυγμενα εμβρυακια απο προηγουμενη εξωσωματικη. Οταν τα εμφυτεψανε ποτε δεν πιστεψα οτι θα πιανανε.Αφου δεν εκανα καν το τεστ εγκυμοσυνης την προγραμματισμενη ημερα. Πηγα στη δουλεια μου και το εκανα την επομενη που ηταν Σαββατο. Το τηλεφωνημα ηρθε στις 11 "ειστε εγγυος". Ακομα κλαιω οταν το θυμαμαι. Στον πρωτο υπερηχο ειδα δυο σακους. "Ειναι δυο! ειναι δυο!" φωναζα σε ολους! Αρχισε η πιο δυσκολη εγκυμοσυνη με 2 αποκολλησεις, μεταγγιση αιματος, ατελειωτοι μηνες ακινητη στο κρεβατι,ατελειωτο αγχος, πονοι κλπ κλπ. Μετρουσα τις μερες τις ωρες, με μονο μια ευχη: να βγουν γερά! Να βγουν γερά, και εγω ας γινω οτι θελει!
Τωρα ειναι 18 μηνων και τα πιο ζωηρα αγορακια του κοσμου!! :D
Όσες προσπαθείτε, πιστέψτε το, ναι θα γίνει!
>Μέσα από δάκρυα και λυγμούς από την ανάγνωση της ιστορίας εύχομαι ολόψυχα το παιδάκι σου να εχει υγεία, να είστε όλοι καλα να το μεγαλώσετε άξια,με αγάπη και σωφροσύνη.
Όλες οι κοπέλες της υποβοηθούμενης γονιμοποίησης είναι ηρωίδες, άξιες συγχαρητηρίων και πολλών μπράβο.
Να είστε ολες καλα κ να χαίρεστε τα παιδάκια σας..!
>Δήμητρα,η ιστορία σου θα μπορούσε να συγκινήσει καί τον πιό σκληρό βράχο,εγώ είχα έναν λόγο παραπάνω να συγκινηθώ γιατί έχω περάσει από χίλια κύματα για να μπορώ να κυοφορώ το παιδάκι μου καί να το περιμένω να γεννηθεί.Το κορμί μου είναι γεμάτο 'παράσημα':τέσσερις οπές από λαπαροσκοπικό χειρουργείο,μία μεγάλη από λαπαροτομία,μία οπή από παρακέντηση.Οι ωοθήκες μου χιλιοτρυπημένες,οι σάλπιγγές μου έχουν αφαιρεθεί.Κι όμως,η ψυχή μου είναι γεμάτη ευγνωμοσύνη που ζώ στο σήμερα καί μπόρεσα να βοηθηθώ από την επιστήμη για να αποκτήσω ένα παιδί.Μετά από 8 ωοληψίες,εκ των οποίων μόνο οι 4 οδήγησαν σε εμβρυομεταφορά (η τελευταία καί τυχερή).Ξέρεις,είμαι υπερήφανη για τα 'παράσημά' μου.Νοιώθω πως είμαι δυνατή,αφού κατάφερα το 'ακατόρθωτο' μέχρι σήμερα όνειρό μου να γίνει πραγματικότητα.Καί αισθάνομαι για όλες εκείνες τις γυναίκες που έχουν περάσει διά πυρός καί σιδήρου για να κάνουν ένα παιδί,μία απεριόριστη αγάπη.Σάν να είναι αδερφές μου!Καί έχω να πώ κάτι σε όλες τις γυναίκες που προσπαθούν (όπως στην αισιόδοξη ανώνυμη μέλλουσα μανούλα-ναί,θα κάνεις μωρό!!!!!).Πιστέψτε το!Κάντε το εικόνα στο μυαλό σας!Φέρτε αυτή την πίστη κοντά στην καρδιά σας καί θα τα καταφέρετε!!!!Ναί,θα τα καταφέρετε!!!!Μακάρι,όλες εμείς της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (είτε λέγεται εξωσωματική,είτε τεχνιτή,είτε απλή σπερματέγχυση),να μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε η μία την άλλη στο δρόμο,να κοιταχτούμε,να γίνουμε μία μεγάλη αγκαλιά.Μακάρι να υπήρχε ένα σηματάκι όπως αυτό κατά του καρκίνου του μαστού (το ρόζ κορδελάκι),ένα πχ ρόζ μωράκι,να το φοράμε στο πέτο μας καί να αναγνωριζόμαστε αμέσως.......Να δίνουμε κουράγιο η μία στην άλλη!'Αχ,κουράγιο μανούλες όλου του κόσμου,θα τα καταφέρετε!!!!!
>Δήμητρα πραγματικά με συγκίνησες.
Εαν και πέρασες πολλές κακοτυχίες είσαι τυχερή γιατί κατόρθωσες να επιτύχεις αυτό που προσπαθούσες τόσο καιρό.
Είμαι και εγώ στην ίδια φάση που ήσουν και εσύ αλλά δεν τα έχω καταφέρει ακόμη.
Καταλαβαίνω ακριβώς πως αισθανόσουνα.
Μακάρι στο τέλος να έχω την τύχη σου και να κρατήσω και εγώ στην αγκαλιά μου το μωράκι μου
>Δημητρούλα με συγκίνησες τόσο πολύ.
Εαν και πέρασες πολλές κακοτυχίες είσαι τελικά τυχερή γιατί κατάφερες αυτό που προσπαθούσες τόσο καιρό.
Είμαι και εγώ στην φάση που ήσουν αλλά δυστυχώς δεν τα έχω καταφέρει μέχρι τώρα.
Καταλαβαίνω ακριβώς πως αισθανόσουνα.
Μακάρι να έχω στο τέλος την τύχη σου να κρατήσω και εγώ στην αγκαλιά μου το μωράκι μου.
>Δήμητρα να τον χαίρεσαι τον πρίγκηπά σου. Η ιστορία σου μου έδωσε πολύ κουράγιο. Είμαι στο κρεβάτι από την αρχή της εγκυμοσύνης μου και θα παραμείνω μέχρι το τέλος. Κάθε μέρα χαρές κι απογοητεύσεις, κλάματα και γέλια πάνε παρέα. Κι όταν διαβάζω ιστορίες σαν τη δική σου λέω, δεν μπορεί: Με τόσες δυσκολίες και το αγγελάκι της Δήμητρας τα κατάφερε, θα τα καταφέρει και το δικό μου. Να ΄στε πάντα καλά. Άρτεμις
>Δημητρούλα συνονόματη να σαι καλά και να χαίρεσαι τον γιό σου!
Ειλικρινά διαβάζω την ιστορία σου και μου ερχονται στο μυαλό ολα αυτά που πέρασα και γω ... Σχεδόν ιδια αλλά το αποτέλεσμα μετράει ....Με υπομονή τα καταφέραμε και κραταμε στην αγκαλίτσα μας τα παιδάκια μας!!!
Να ναι όλα τα παιδιά του κόσμου καλά!
>Δήμητρα σου εύχομαι ότι καλύτερο για σένα και το μωράκι σου!! Ειλικρινά συγκινήθηκα πάρα πολύ με την περιγραφή σου! Μπράβο σου !!
>Πόσο κουράγιο μου έδωσες !!
σε ευχαριστώ.
>Παιδιά αυτήν την κοπέλα που έκανε το σχόλιο περί εργαστηρίου μην την κατακρίνετε πια τόσο πολύ. Ίσως δεν είχε σκοπό να θίξει τις γυναίκες που έχουν κάνει εξωσωματική, απλώς μίλησε για την προσωπική της προτίμηση.Αν εγώ πω ότι δε θα ήθελα να υποστώ κάτι δύσκολο δε σημαίνει ότι προσβάλλω όσους το έχουν υποστεί.Π.χ δε θα ήθελα να μην μπορώ να κάνω παιδιά και να αναγκαστώ να υιοθετήσω. Δεν μπορείτε να με κατηγορήσετε ότι προσβάλλω όσους έχουν υιοθετήσει μόνο και μόνο επειδή εκφράζω ανοιχτά την προτίμησή μου.
>ποιος να σου πει κατι εσενα κοριτσι μου με τοσα που περασες. εισαι Αξια μανουλα και σου ευχομαι να παρεις την αποφαση να χαρησεις ενα αδελφακι στο αγορακι σου!
εννοειται πως καμια μανουλα δεν επετρεπετε να κρινει καποια αλλη μανουλα.ολες θα μπορουσαμε να ειμαστε στη θεση σου. ολες ανεξερετως.τα ισα ισα που εγω πιστευω πως τα παιδια της εξωσωματικης ειναι φτιαγμενα απο πολυ πολυ πολυ αγαπη.τελος παντων.ειναι μεγαλη κουβεντα αυτη.
να εισαι γερη και να χαιρεσαι το αγορακι σου!!!
>LEne otan eisai egios oi ormones kanoun toumpes kai kles me to paramikro kai otan gennas tis kratas autes tis ormones kai pali kles kai kles kai kles kai idika otan diabazeis tetoies istories mpravo koritsi mou na eisai geri na xerese ton Aggelo sou Ego exo mia megali auesthisia se autes tis istories giati eimai ena paidi pou i mama tou ekatse 9 mines akiniti apliti sto krabati gia na me apoktisi......eixe xasei prin 4paidia me poli diskoles kai epipones egimosines Anyway!!!!!kai pali na eisai siderenia kai na xerese to agorakis sou!!!!!EvKoko
>Η ζωή είναι άδικη και σ'αυτό το θέμα, όπως και σε πολλά άλλα. Αφήνει ζευγάρια, που λαχταρούν να δώσουν όλη τους την αγάπη σε ένα παιδάκι, να παιδεύονται τόσο πολύ για να γίνουν γονείς.Εγώ θα ευχαριστώ πάντα την καλή μου μοίρα που μου ήρθαν όλα εύκολα στο θέμα σύλληψη, εγκυμοσύνη και τοκετός.Και θα θαυμάζω πάντα τις γυναίκες που υπομένουν καρτερικά τόση σωματική και ψυχική ταλαιπωρία για να αποκτήσουν αυτό που θα έπρεπε να έρχεται εύκολα σε όλους.Δήμητρα σου αξίζουν συγχαρητήρια για την προσπάθειά σου.Εύχομαι να είστε πάντα μια υγιής κι ευτυχισμένη οικογένεια.
>Εγω μια αποβολη στις 8 εβδομαδες ειχα και ακομη δακριζω οταν σκεφτομαι την μερα που μας το ειπε ο γιατρός, ευτυχως τώρα ειμαι εγκυος στο 2ο παιδακι μας. Μπορώ να καταλάβω πολυ καλα τι περναει μια γυναικα που λαχταράει να κανει παιδί και δεν μπορέι, και ξερω ποσο επώδυνο ειναι ψυχικα και σωματικά να παλευεις με εξωσωματικες....
Οσο για την εγκυμοσύνη σου πραγματικά αυτα που παραπονιέμαι εγώ δεν ειναι τίποτα μπροστά σε αυτα που περασες, αλλα και τίποτα μπροστά στο αγοράκι σου....!!!
Να τπ χαιρεσααι, να ειναι παντα γερό και ευτυχισ μενο...
Υ.Γ. Και εμενα με ενοχλησε η φραση "Ηθελα το μωρό μας να δημιουργηθεί από την ένωση μας και όχι σε κάποιο εργαστήριο» .
>ΜΕ ΑΓΓΙΞΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ ΜΟΥ...ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ Κ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ Κ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ...!!!!ΕΓΩ ΕΧΩ 2 ΑΓΟΡΑΚΙΑ..4 Κ 2 ΕΤΩΝ Κ ΤΑ ΕΧΩ ΓΙΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΕΧΩ...ΔΕΝ ΜΠΗΚΑ ΣΕ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΕΞΟΣΩΜΑΤΟΚΩΝ...ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΛΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Κ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ...Κ ΑΔΙΚΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ...ΠΕΡΑΣΑ ΑΙΜΟΡΑΓΙΕΣ..ΞΑΠΛΑ-ΑΚΙΝΗΣΙΑ...ΕΝΕΣΕΙΣ..ΦΑΡΜΑΚΑ Κ ΣΤΙΣ 2 ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΕΣ...ΟΜΩΣ ΕΧΩ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ..ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ.!!!ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΟΝ ΓΙΟΚΑ ΣΟΥ..ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙΣ ΟΠΩΣ ΠΟΘΕΙΣ Κ ....ΕΞΟΣΩΜΑΤΙΚΗ Η ΟΧΙ...ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ Κ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ Ο ΓΙΟΣ ΣΟΥ Κ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΕΣΜΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ Κ ΤΠΤ.....
>τι να πω??εκανα 2 παιδακια ευκολα κ σιγουρα δεν μπορω να καταλαβω απολυτα αυτο που περσες!!!!μονο συγκινηθηκα πολυ,,,μπραβο σου!!!ειναι τοσο μεγαλη τελικα η θεληση της γυναικας να γινει μανουλα??ποσα περναμε μεχρι να τα κρατησουμε στην αγκαλια μας?εγω ειχα πολλους εμετους κ νομιζα οτι ηταν το πιο δυσκολο κ φοβερο πραγμα στον κοσμο...ντρεπομαι λιγο...μπραβο σου γλυκια μου,,,τετοια πρεπει να ακουμε για να εκτιμαμε τελικα αυτα που μας δινει η ζωη!!!!εχω κουμπαρα που προσπαθει 2 φορεσ αλλα τιποτα..ποσο το περιεμω?νομιζω οτι εγω δεν θα ειχα την δυναμη να αντεξω κατι τετοιο...........μπραβοα σου
>να σου ζηση. η στενοχωρια και η ταλαιπωρια που περασεσ αξιζαν.τωρα ηρθε η χαρα.
>MANA είναι αυτή που δίνει ζωή σε ένα παιδί με την αγάπη και τη φροντίδα της.... δεν έχει σημασία ούτε ο τρόπος σύλληψης, ούτε αν γεννήθηκε με καισαρική ή φυσιολογικά, ούτε καν αν το γέννησε...... Μπορείτε να φανταστείτε τη λαχτάρα μιας γυναίκας όταν παίρνει στην αγκαλία της το υιοθετημένο μωρό της;;;;;; Ενα μωρό που σε κοιτάζει στα μάτια δεν καταλαβαίνει τίποτα από όλα αυτά.... μόνο την ΑΓΑΠΗ!
>Δε θα παραστήσω ότι μπορώ να καταλάβω... Η ιστορία σου με συγκίνησε όσο καμία άλλη μέχρι τώρα. Η Παναγία να έχει καλά όλα τα παιδάκια και όλες τις μανούλες!
>Εγώ που δεν έκλαψα όταν γέννησα τα παιδιά μου, κλαίω με την ιστορία σου! Να είσαι γερη να χαιρεσαι το μπουμπούκι σου!
Νενα
>ESY eisai mama k sigoura oles oi manoules pou prospa8oun apegnosmena gia ena moraki to 8eloun dipla apo oti oi alles manoules ,EINAI HROIDES oses kanoun exosomatikh eilikrina eimai mia apo autes perasa ta pandyna alla exo 2 aggeloudia k pali 8a xanaebaina se authn thn dokimasia xana k xana ...
EKANA TA PANTA GIA NA GINO MANA
>DHMHTROYLA H SYGKEKRIMENH FRASH ME ENOXLISE KAI MENA. ALLA DEN MPOROYN NA MAS KATALBOYN OSES DEN EXOYN KANEI EJOSWMATIKH KAI SORI KORITSIA .
>TA MATIA MOY ARXISAN NA TREXOYN ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΣΕΙΡΕΣ...ΜΟΝΟ ΟΣΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ ΓΙΑ ΣΥΛΛΗΨΗ (ΜΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ) ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ...ΚΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΓΙΑΤΙ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΟΥ ΤΟ ΑΠΕΚΤΗΣΑ ΜΕ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ!!! ΕΙΧΕΣ ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΑ ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΟΥ. ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΤΟ ΑΠΕΚΤΗΣΑ ΜΕ "ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ" ΤΡΟΠΟ ΜΑΛΛΟΝ ΕΠΕΙΔΗ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΦΥΓΕΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΤΗΣΗΣ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ. Η ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΗΤΑΝ Η ΙΔΙΑ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΟΠΩΣ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, Η ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ!!!!! ΝΑ ΤΟ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΣΟΥ ΚΙ ΕΥΧΟΜΑΙ (ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ) ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΥΝΤΟΜΑ!!!!!
>Σε καταλαβαίνω απόλυτα!Πέρασα παρόμοιες καταστάσεις για να καταφέρω να έχω στην αγκαλιά μου την κόρη μου σήμερα (είναι 15 μηνών).Να τον χαίρεσαι το γιόκα σου!!!!
>ΕΙΜΑΙ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΑΓΓΙΞΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ ΚΛΑΙΩ ΣΧΕΔΟΝ ΜΕ ΛΥΓΜΟΥΣ.Η ΚΑΛΗΤΕΡΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΗ ΣΕ 20 ΜΕΡΕΣ ΔΙΔΥΜΑ ΜΕ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΑΣΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕ ΣΕΝΑ Κ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΒΟΗΘΑΩ Κ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΖΩ Κ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑ..
>υπεροχη ιστορια..απο μια υπεροχη μανουλα! περασες πολλα! μπραβο που ειχες τοση θεληση κ δυναμη! μου θυμισες αρκετα εμενα.... Δεν εκανα εξωσωματικη..αλλα ειχα δυσκολη εγκυμοσινη... να σου ζησει το παλικαρακι σου! να ειναι παντα γερος!
>NA EISAI PANTA EFTYXISMENH ME TON AGGGELO SOU. EIDES ?? TELIKA O THEOS VOITHAEI AFTOUS POU PRAGMATIKA THELOUN KATI. KAI ESU TO HTHELES TOSO POLU !! BRAVO ! PRAGMATIKA BRAVO. KAI O AGGELOS SOU EINAI TOSO TUXEROS POU EXEI ESENA MANOULA !! MAS SYGINISES PARA POLU. DIAVAZO TIN ISTORIA SOU KAI EIMAI STO GRAFEIO KAI ME KOROIDEVOUN OI SUNADERFOI POU ME VLEPOUN POU KLAIW....OMOS DEN KSEROUN ! BRAVO....1000000 BRAVO !! Konstantina
>Με κατασυγκινησε η ιστορια της Δημητρουλας μας!!!!!Κουκλα μου να χαιρεσαι τον πριγκηπα σου κ να τον καμαρωνεις!Κ σου ευχομαι να αποκτησεις ολα οσα ονειρευεσαι!Το αξιζεις!!!!!!!!Η ιστορια σου ακυρωνει αυτους που δεν νιωθουν την αγωνια αυτων των γυναικων που ζοριζονται περισσοτερο για να αποκτησουν το θαυματακι τους!Η ιστορια σου αποδεικνυει το ποσο ακυρα ειναι αυτα που λεγονται τα περι εργαστηριων κ φυσιολογικης συλληψης!Οπως κ να γινει η συλληψη..οπως κ αν γεννησει καποια γυναικα ΜΑΜΑ γινεται κ αυτο ειναι που εχει σημασια!!!!!!!!!!!Μαμα Δημητρα να εισαι ευτυχισμενη!
>Δεν υπάρχουν άλλες μανούλες.. Όλες οι μανούλες είναι ίδιες. Τι κι αν έμεινες έγκυος με εξοσωμοτική; Να σου ζήσει το μωράκι σου κ να είσαι καλά κι εσύ κ η οικογένειά σου.
>μπραβο κοπελα μου. η ιστορια σου ετσι κ αλλιως αποδεικνυει το ποσο ακυρα ειναι τα περι εργαστηριακων προιοντωω να τον χαιρεσαι κ να εισαι γερη να τον καμαρωνεις
>Itan poly sigkinitiki i istoria sou, xairomai pou telika phgan ola kala kai exeis to paidaki sou ! Sou efxomai olopsyxa panta na eiste eftixhismenoi kai igieis! Eisai poly genaia! Bravo!
Evmorfia
>Oχι γλυκιά μου δεν σε κάνει λιγότερο μανούλα μια εξωσωματική! Αν και έμεινα έγκυος φυσιολογικά και μάλιστα με το που το αποφασίσαμε, θεωρώ ότι οι γυναίκες που υποβάλλονται σε τόσες δοκιμασίες μέχρι να κρατήσουν στην αγκαλιά τους ένα παιδί, είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένες μανούλες!!! Να χαίρεσαι το αγοράκι σου και να σου χαρίσει πολλές στιγμές ευτυχίας!!
>Δημητρούλα με συγκίνησες πολύ... είμαι και εγώ μια μαμά που "ζορίστηκε" να αποκτήσει το αγγελούδι της!!
Να τον χαίρεστε κορίτσι μου!! Να είστε πάντα καλά και να τον μεγαλώνετε με αυτή την απίστευτη αγάπη που έχετε μέσα σας για εκείνον!!
>:'} klaps ...