“Παππμού Νταντή”
“Παππμού Νταντή”
μαμά Katrin
“Παππμού Νταντή”
‘Ετσι φωνάζει ο γιός μου Κωσταντίνος, 2 χρονών και 1 μηνα τον παππού του, από τον οποίο έχει πάρει και το όνομα του. Δεν μπορεί να το πεί ακόμα ολόκληρο… Αλλά ο παππούς χαίρεται τόσο πολύ που δεν μπορώ να το περιγράψω και ας το λέμε και λάθος !!!
Τυχερά είναι όλα τα παιδάκια μας που έχουν παππούδες! Ότι και να μας κάνουν πεθερές, μαμάδες, μπαμπάδες, πεθεροί (προσωπικά δεν έχω παράπονα) είναι τύχη για τα παιδιά να γνωρίσουν τους παππούδες τους και ευτυχία για όλους τους παππούδες να ζήσουν τα εγγόνια τους.
Γράφω αυτό το κείμενο, γιατί στεναχωριέμαι που ο Κωσταντίνος μου δεν θα ζήσει αρκετά τον παππού του Κωσταντίνο και ίσως όταν μεγαλώσει να μην θυμάται και τίποτα από αυτόν παρα μόνο από τις φωτογραφίες με αναμνήσεις που ίσως ξυπνήσουν στο μυαλό του.
Από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε ο μικρός μας, προσπάθησα να έχω όσο περισσότερη επαφή, μιας και οι γονείς του άντρα μου έχουν κάποια ηλικία για να τον ζήσουν όσο περισσότερο μπορούσαν! Αλλά τελικά, ποτέ δεν είναι αρκετό!
Ο παππούς μας φεύγει σε λίγο καιρό, ετών 76, από καρκίνο, πολύ ραγδαία εξέλιξη, χωρίς περιθώρια θεραπείας.
Ποτέ κανείς δεν είναι έτοιμος να φύγει από αυτή τη ζωή (για εμένα αυτό ισχύει). Τον Κωσταντίνο, τον εγγονό του, τον λατρεύει και πιο πολύ στεναχωριέται που δεν θα τον δεί να μεγαλώνει. Και εγώ στεναχωριέμαι ακόμα περισσότερο που δεν μπορώ να του πω καν ψέματα για να του δώσω ελπίδα και που δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι να αλλάξει αυτή η κατάσταση….
Δεν γράφω αυτό το κείμενο για κανέναν άλλο λόγο, ούτε καν σχολιασμό δεν θα ήθελα, απλά η καθεμιά μας, ότι σχέσεις και να έχει με γονείς και πεθερικά και γενικότερα με ανθρώπους αγαπημένους, ας μην ξεχνάει πως οι άνθρωποι μπορεί να φύγουν από την μία στιγμή στην άλλη και ότι χαρά μπορούμε να δώσουμε στους ανθρώπους μας, ας το κάνουμε σήμερα και όχι αργότερα... Πόσο μάλλον για τους παππούδες που τα εγγόνια τους τα λατρεύουν και η συμπεριφορά τους δεν έχει καμία σχέση με την συμπεριφορά που είχαν σε εμάς (τώρα μιλάω για τους γονείς μου, δεν είχαμε και τις καλύτερες σχέσεις, αλλά στην πορεία όλα διορθώνονται με συζήτηση)
Είμαστε πολύ αναλώσιμοι, όσο κακό και εάν ακούγεται αυτό! Αλλάζουν όλα ραγδαία! Μέρες που έρχονται (πολύ περισσότερο τώρα) δώστε πολλή χαρά και αγάπη σε αυτούς που σας αγαπάνε !!!!!!!
Se euxaristo polu Olivia mou ....
Se euxaristo polu Olivia ... Xairetise ton Konstadino mas to Savvato kai efuge anakoufismenos ligo argotera ...
Efuge o pappous mas .... tin imera ton xristougennon. To paramuthi me to asteraki epiase gia ton Kon/no mou , alla gia mena den pianei .... Ton agapousa polu , giati isos pote den ton eida gia auto pou lene "pethero" mou. Eimastan polla parapano apo auto , ego imoun i kori tou . den mporo na to xonepso , alla ti na po/ Na tous agapate , eite einai petherika eite goneis ...........
Katrin μου, λυπάμαι πολύ... Να ΄σαι καλά μανούλα... Να 'στε καλά να τον θυμάστε!
Sas euxaristo kai pali polu ! Kai emena me galineuei me tetoia omorfi "istoria" , "skepsi" kai kati tetoio tha poume kai ston mikro mas , otan dustuxos erthei i ora , apla san gegonos den allazei :-((( . To mono isos kalo kai gia tous 2 einai pos mallon tha vgei o pappous apo to nosokomeio kai tha dei ligo ton mikro giati mesa apagoreuete na ton anevaso / Pote den exo "xasei" anthropo pou agapo , kai proti fora eniosa toso avoithiti na kano kati na voithiso , kai proti fora agxonomai toso polu gia tin ygeia mas kai tin ugeia tou paidiou . Merika pragmata dustuxos den einai sto xeri mas ! Apla , kratate epafes me tous pappoudes , den theloun dora , agapi theloun kai ta mikra mas ena xamogela na tous skasoun , oi pappoudes trelainontai!!!!
Κάθε στιγμή, για κάθε ζωή, είναι πολύτιμη και μοναδική.. Ας ζήσουν παρέα όσο περισσότερο γίνεται παππούς και εγγονός πριν από αυτό το τέλος το αναπόφευκτο.. Θυμάμαι ακόμη πώς μου εξήγησε η δική μου μητέρα το φευγιό του ενός παππού μου σε πολύ μικρή ηλικία.Ο παππούς έφυγε για το νοσοκομείο από το σπίτι μας και δεν γύρισε ποτέ.. Η μητέρα μου λοιπόν μου είπε πως ο παππούς πήγε σε ένα μεγάλο και φωτεινό κτίριο, με μεγάλα παράθυρα και όμορφο κήπο και πως κάποια στιγμή μεταμορφώθηκε σε πουλάκι που έφυγε από το ανοιχτό παράθυρο και πέταξε ελεύθερο πια.. Για χρόνια, ένοιωθα πως τα πουλάκια είναι μεταμορφωμένες ψυχές, όλες μαζί παρέα.. Και κάθε φορά χαμογελούσα.. Πέρασαν λίγα χρόνια με τη σκέψη αυτή ως πεποίθηση.. Κι ίσως ακόμη να χαμογελάω, γιατί τελικά πολύ με γαληνεύι μια τέτοια σκέψη.. Για τον παππού σας λοιπόν.. Εύχομαι γαλήνη και ελευθερία από την ασθένεια.. Για το μικρό σας.. Υγεία και καλή τύχη και όμορφες αναμνήσεις..
sas euxaristo polu !
poso dikio exeis me ekanes na klapsw kouragio gia ayta pou erxonte kai dwse ston pappou th xara na pernaei perissoteres wres me ton gioka sou KOYRAGIO
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΙΔΙΑ ΝΟΣΟ ΕΦΥΓΕ ΠΡΙΝ 2 ΧΡΟΝΙΑ Ο ΠΕΘΕΡΟΣ ΜΟΥ.ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΛΟΓΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΠΑΝΤΑ ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΤΟΥ.ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΜΟΥ ΓΙΟ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΕ ΟΣΟ ΔΕΝ ΠΑΕΙ.ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΤΑ ΖΗΣΕΙ(ΗΤΑΝ 3 ΜΗΝΩΝ ΟΤΑΝ ΕΦΥΓΕ).Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ 5 ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΙ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΤΟΥ.ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΖΕ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΕΒΛΕΠΕ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ.ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΕΡΝΑΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ.
Πόσο δίκιο έχεις...
προσωπικά και τί δεν θα έδινα για να γνώριζε ο πατέρας μου ένα από τα εγγόνια του..μια παρηγοριά είναι ότι κάπως ,κάπου, έστω και για λίγο ο παππούς σας και ο μικρός συναντήθηκαν πάνω σε αυτόν τον πλανήτη..μου φαίνεται σπουδαίο προνόμιο..καλό κουράγιο Υπάρχει και αυτό το σχετικό παραμύθι «Η Ζεραλντίν και το ξωτικό της λίμνης» Η υπεύθυνη Τύπου και Επικοινωνίας της ΜΚΟ ΓΡΑΜΜΗ ΖΩΗΣ Πελίνα Θεοδοσίου, αναφέρθηκε στον ιδιαίτερο ρόλο των παππούδων μέσα στην οικογένεια και στην ευεργετική σχέση παππούδων -εγγονιών. http://blue-force-blog.blogspot.com/2011/12/blog-post_05.html?spref=fb