Η υπέροχη κόρη μου!
Όταν είσαι έγκυος για πρώτη φορά, έχεις μια στάνταρ εικόνα για το μωρό σου: θα είναι έτσι, θα μοιάζει αλλιώς, θα έχει τα τάδε μάτια και τα τάδε μαλλιά. Οι περισσότερες βρισκόμαστε προ εκπλήξεως όταν κρατάμε το νεογεννητάκι μας αγκαλιά, 2 στις 3 δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είχαμε φανταστεί. Ακόμα και σήμερα που κοιτάζω την κόρη μου (και πιστέψτε με, την κοιτάζω ώρες ολόκληρες κάθε μέρα), ψάχνω να βρω κάτι που να το είχα φανταστεί. Και όμως, είναι ΟΛΑ διαφορετικά! Από τα ματάκια μέχρι το μυτάκι και από το σωματότυπο μέχρι την πατούσα! Μόνο στα μαλλάκια ψιλοέπεσα μέσα, την είχα φανταστεί ξανθούλα.
Εκτός από την εμφάνιση, βέβαια, μια έγκυος φαντάζεται και όλα αυτά που θα ακολουθήσουν: πώς θα πει γύρω στους 6-7 μήνες «μαμά» ή «μπαμπά», πώς θα μπουσουλάει, πώς θα κάνει τα πρώτα του βήματα εκεί γύρω στο χρόνο, πώς θα λέει λεξούλες και μετά τραγουδάκια… Τα φαντάζεσαι στο μυαλό σου, ανυπομονείς να τα ζήσεις και σχεδόν έχεις πλάσει ένα χρονοδιάγραμμα του πότε ακριβώς θα γίνουν…
Και εκεί έπεσα έξω… Η κόρη μου, η υπέροχη, φανταστική κόρη μου, αργεί να κάνει όλα τα μεγάλα κατορθώματα. Άργησε να μπουσουλήσει, άργησε να περπατήσει. Δεν ήταν ποτέ εκτός ορίων, ήταν όμως πάντα στο τέρμα των ορίων, εκεί ακριβώς που αναγκάζεσαι να ακούς «Δεν μπουσουλάει;«, «Ααα, δεν περπατάει ακόμα;» και στο καπάκι να ακούς για τα μεγάλα κατορθώματα που άλλα παιδάκια έκαναν πολύ νωρίς. Κάπως έτσι κινείται και στο θέμα της ομιλίας, καταλαβαίνει τα πάντα, συνεννοούμαστε άνετα πια, μα το κάνουμε με μια μείξη Ελληνικών από μεριά μας, Αθηναικών από μεριά της. Λίγες οι λέξεις που λέει στους 21 μήνες της και αυτές όποτε γουστάρει, προτιμάει κυρίως τα Αθηναικά. Το «Πάλι» είναι «Τααα!», το «μπαμπάς» είναι «νταντα», το «1-2-3» είναι «εν, ντο, τιι», το «μαμά» δεν μου κάνει τη χάρη να το λέει τόσο συχνά όσο το λαχταρώ. Μαμάδες μού βάζουν τα παιδάκια τους να μου τραγουδήσουν στο τηλέφωνο, ενώ η κόρη μου προτιμάει να της τραγουδάμε εμείς, ξανά, ξανά, ξανά και ξανά.
Δεν σας κρύβω ότι και αγχώθηκα κάποιες στιγμές και σχεδόν κλαψουρίζοντας απευθύνθηκα στη γιατρό μας και ένα σωρό άλλα πράγματα πέρασαν από το μυαλό μου, φευγαλέα ευτυχώς.
Νομίζω πως αυτό που με ζόρισε πιο πολύ είναι το γεγονός ότι αισθανόμουν ότι δεν μπορούσα να… συμμετέχω σε συζητήσεις καμαριού με άλλες μαμάδες. Αισθανόμουν αμήχανα που δεν μπορούσα να εξιστορήσω τα νέα τραγούδια που έμαθε η κόρη μου ή το πόσο γρήγορα τρέχει. Έκανα ΛΑΘΟΣ. ΛΑΘΟΣ, ΛΑΘΟΣ, ΛΑΘΟΣ.
Και ευτυχώς το κατάλαβα νωρίς. Κοίταξα πίσω και κατάλαβα ότι η κόρη μου μπορεί να αργεί στα «μεγάλα» και εντυπωσιακά, όπως το περπάτημα, όμως ήταν πολλές φορές μήνες ολόκληρους μπροστά σε άλλα μικρότερα που συνήθως αμελούμε να προσέξουμε γιατί δεν είναι τόσο εντυπωσιακά όπως το να περπατάει ένα τόσο δα ανθρωπάκι.
Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, να καμαρώσω εδώ στο blog μου για την υπέροχη κόρη μου! Που έμαθε πολύ πριν χρονίσει να τρώει κανονικό φαγητό σε μπουκιές, που πίνει από καλαμάκι και ποτήρι από τόσα δα μικρή χωρίς να στάζει ούτε σταγόνα, που ξέρει να αντιγράφει χορευτικές φιγούρες με ταλέντο που θα ζήλευε η Shakira, που από 12 μηνών ψάχνει και βρίσκει πώς λειτουργεί η βρύση, οι διακόπτες, η σκούπα, το τηλεκοντρόλ, το iPad, το τηλέφωνο, που ξέρει και συμμαζεύει μόνη τα παιχνίδια της, που δεν της ξεφεύγει ΠΟΤΕ ΤΙΠΟΤΑ, που ξέρει να βάζει στο ειδικό πιατάκι τα ψιλά που βρίσκει καμιά φορά στο πάτωμα, που δεν πειράζει ποτέ τις μπρίζες, τον φούρνο και όλα όσα έχουμε πει πως δεν κάνει να πειράζουμε, που πλένει μόνη της τα δόντια της, που παίζει με τα παιχνίδια της σαν μεγάλο παιδί, που πετάει τα σκουπίδια στον κάδο, που που που…
Μα πάνω απ’ όλα να καμαρώσω που είναι τόσο καλή, ευγενική, διακριτική, που δεν μας έφερε ποτέ σε δύσκολη θέση, που δεν ξέρουμε εδώ και 21 μήνες τι θα πει μωρό που κλαίει, που δεν μας ζόρισε ποτέ και για τίποτα.
Θέλω να της ζητήσω συγγνώμη για όλες τις φορές που ίσως αγχώθηκα, που ίσως την συνέκρινα και να την ευχαριστήσω που μου μαθαίνει τι θα πει υπομονή, αλλά και πόσο μοναδικός είναι ο κάθε άνθρωπος πάνω σ’ αυτή τη γη.
Κοριτσάκι μου, σ’ αγαπώ! Είσαι η υπέροχη, απίστευτη κορούλα μου και είσαι χιλιάδες φορές καλύτερη απ’ ότι είχα φανταστεί!
Είναι γλυκύτατη!!! Να τη χαίρεστε, και φυσικά πολλά like για το όμορφο κείμενο! Το κάθε παιδάκι (όπως και ο κάθε άνθρωπος) είναι μοναδικό στον κόσμο και δεν πρέπει να το συγκρίνουμε με κανένα άλλο, αξίζει μόνο την αμέριστη αγάπη και υποστήριξή μας!! Καλές γιορτές!!!
ΤΩΡΑ ΤΑ ΛΕΣ ΚΑΛΑ!! μπραβο στην αθηνουλα!! Τη μοναδικη Αθηνουλα του συμπαντος! κανενα παιδακι μας δεν επαναλαμβανεται, ειναι μοναδικα στο συμπαν. Για σκεψου!!! φιλια
Γαμώτο!!! F@#k !!! κι εγώ τωρα θα παω σπιτι και θα περιλάβω την πεντάχρονη που μιλαει, περπαταει, εκοψε την πανα, και ξερει να γραφει το ονομα της - τετοιο ξενερωμα δηλαδη - και θα της πω: "This is Αθηνά, δεν ειναι καν 2 και ξέρει να κανει όλα όσα δεν κανεις εσυ κι εχει παει το στομα μου στ' αυτι μου για να στα λεω να τα κανεις, ΓΑΪΔΟΥΡΑ (πριγκηπέσσα μου!)" - τρώει κανονικό φαγητό σε μπουκιές, - πίνει από καλαμάκι και ποτήρι από τόσα δα μικρή χωρίς να στάζει ούτε σταγόνα - ξέρει και συμμαζεύει μόνη τα παιχνίδια της, - ξέρει να βάζει στο ειδικό πιατάκι τα ψιλά που βρίσκει καμιά φορά στο πάτωμα, - δεν πειράζει ποτέ τις μπρίζες, τον φούρνο και όλα όσα έχουμε πει πως δεν κάνει να πειράζουμε, - πλένει μόνη της τα δόντια της, - παίζει με τα παιχνίδια της σαν μεγάλο παιδί, - πετάει τα σκουπίδια στον κάδο Αν καποια αγνωστη μελαχρινή θεά σας χωσει ξαφνικα στην παιδικη χαρα καμια μπούφλα, θα είναι η δικια μου επειδη δικια σου της χαλάει την πιάτσα :P Με ανυποκριτο θαυμασμό και φτου σας να μην σας ματιάσω, Β.
καλα δεν υπαρχεις!!!! πεθανα στο γελιο με το σχολιο σου...!
B. xaxaxa eisai koryfiiiiiiiii
Αγαπημένη μου Ολίβια πόσο σε καταλαβαίνω για ότι αισθάνεσαι...και πόσο χαίρομαι που τελικά διαπιστώνεις κι εσύ πόσο ιδιαίτερο παιδάκι έχεις... Έτσι κι εγώ εχθές καμάρωνα σαν γύφτικιο σκεπάρνι στην γιορτή του σχολείου της 4-χρονης κόρης μου και άκουγα όλα τα παιδάκια να λένε το ποίημα τους έχοντας πάντα μια ιδιαιτερότητα στην άρθρωσή τους...και βγήκε και το βλαστάρι μου και μίλησε σαν διδάκτωρ!!! (έλα, μη με κοροϊδεύετε!!!)...αισθάνθηκα ότι το παιδί μου είναι "μπροστά"...το ίδιο αισθάνομαι όταν διπλώνει τα ρούχα της και τα βάζει στην ντουλάπα της, όταν ξεχωρίζει τα σκούρα από τα ανοιχτόχρωμα για να βάλουμε πλυντήριο, όταν μπορεί και σερβίρει το φαγητό της και το γάλα της με απόλυτη επιτυχία...εκεί σκέφτομαι ότι με κάνει ιδιαίτερα περήφανη...κάπου όμως θολώνω όταν συνειδητοποιώ ότι το μικρό μου θαύμα είναι πολλές φορές ανυπάκουο και τρελά πεισματάρικο...με τσιτώνει και με βάζει σε σκέψεις ότι κάπου έχω κάνει λάθος στην ανατροφή της...μετά όμως συνειδητοποιώ πρώτον ότι κι εγώ έτσι ήμουν και είμαι (!)...και ίσως μεγαλώνοντας αυτά να της βγουν σε καλό και να μπορέσει να επιβιώσει καλύτερα σε ένα δύσκολο και σκληρό κόσμο...γι΄αυτό κάθε μανούλα δικαιούται απόλυτα να είναι η κουκουβάγια που επιθυμεί!!! Σε 5 μήνες θα έρθει στον κόσμο και ο γιος μου...πόσες φορές σκέφτομαι αν θα μοιάζει στην Φλώρα, αν θα μιλήσει γρήγορα, αν στο λεξιλόγιό του θα έχει πολλές-πολλές λέξεις μέχρι τα 2 του...η αναπόφευκτη ΛΑΘΟΣ σύγκριση...όχι, οφείλω να συνειδητοποιήσω ότι αυτό θα είναι ένα ΑΛΛΟ παιδί με τα δικά του χαρίσματα και τα δικά του λαθάκια (τώρα που σας γράφω κάνει τα πεταρίσματά του στην κοιλιά μου και με διαβεβαιώνει ότι θα είναι ένα εξίσου υπέροχο μικρό πλασματάκι!!!) Γλυκές μου μανούλες σας εύχομαι από καρδιάς καλές γιορτές με τα αγγελούδια σας, με υγεία πάνω απ' όλα και άπειρες στιγμές ευτυχίας μαζί τους!!!
Pollaaaaaaaa LIKE !!!!!!!!
Στην γειτονία μας υπάρχει ένα κοριτσάκι που είναι 1 χρόνο μεγαλύτερο απο εμάς.όταν ήμουν έγκυος ήταν το μοναδικό παιδάκι που έβλεπα καθημερινά και φανταζόμουν την κόρη μου σαν το κοριτσάκι που έβλεπα.Το κοριτσάκι όμως αυτό 15 μηνών πήγαινε η γλώσσα του ροδάνι και 18μηνών με φώναζε "καλημέρα κα Άννα"κάτι το οποίο νόμιζα οτι ήταν το φυσιολογικό και περίμενα να γίνει 12 μηνών να αρχίσει να μιλάει.Οταν έγινε 12-13-14 μηνών και έλεγε μόνο τα βασικά(μαμά μπαμπά κτλ)κοντευα να σκάσω απο το άγχος μου.Οταν το συζήτησα με την γιατρό μου έσκασε στα γέλια και μου εξήγησε οτι κάθε παιδί κάνει τα δικά του χωρίς να σημαίνει οτι το αλλο είναι πιο έξυπνο και το δικό σου πιο χαζό.Απο τότε σταμάτησα να έχω χρονοδιαγράμματα και απλά ζώ τις στιγμές.Πάντως το κείμενο σου Ολίβια με παραξένεψε γιατί η Αθηνά όπως τις γνωρίζουμε απο τις φώτο και τις περιγραφές σου είναι ένα φυσιολογικότατο παιδάκι με ένα πανέξυπνο μουτράκι.Δεν βρήκα κανένα λόγο για να περνάνε αυτές οι σκέψεις απο το μυαλό σου.
Για άλλη μια φορά θα συμφωνήσω ολόψυχα με τα γραφόμενά σου...Οι συγκρίσεις μικραίνουν και τα πιο όμορφα πράγματα, πόσο μάλλον όταν έχουν να κάνουν με τα υπέροχα παιδάκια μας, το κάθε υπέροχο παιδάκι που είναι τόσο εύλογα η χαρά και το καμάρι της μανούλας του! Να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου Ολίβια, να χαιρόμαστε όλες και να καμαρώνουμε πάντα τα παιδιά μας, και μακάρι να μπορούμε να ξεφεύγουμε απ' αυτή την παράλογη και ανόητη "λογική" του ανταγωνισμού που προσπαθούν να μας επιβάλουν οι γύρω... Να είναι γερά κι ευτυχισμένα τα παιδάκια μας!!
Τα μικρά παιδάκια δέν αναπτύσσουν όλες τις δεξιότητες ταυτόχρονα. Επικεντρώνοντραι σταδιακά. Συνήθως γίνεται το εξής. Είναι κάποια πού μιλάνε πολύ νωρίς αλλά καθυστερούν στον κινητικό τομέα. Αυτά που τρέχουν καί κάνουν σταθερά βήματα αναπτύσσουν πιο αργά το λεξιλόγιο. Το κάθε παιδάκι δείχνει το ενδιαφέρον σε κάποιο τομέα. Αν το παιδί το ενδιαφέρει πιο πολύ η λεκτική επικοινωνία είναι πιο συγκεντρωμένο εκεί και "αφαιρείται" από το να προσπαθήσει για την πάνα ή το περπάτημα. Κάποια αργούν να κόψουν την πάνα. (Η πάνα μπορεί να κοπεί όταν θα δούμε το παιδί να ανεβοκατεβαίνει τη σκάλα με ευκολία. Τότε έχει έλεγχο των σφιγκτήρων). Τελικά... θα τα κάνουν όλα. Μα όλα. Και καταγράφουν όλες τις λέξεις που τους λέμε. Και τις πιο δύσκολες. Τα μικρά μας αστέρια είναι μοναδικά και θέλουν το χρόνο τους. Και, Ολίβια, μην αγχώνεσαι, κάποια στιγμή θα λέει "μαμά" τόσο συχνά που θα λες "αμάν παιδάκι μου άσε και λίγο ἠσυχη τη μανούλα!"
Από τη στιγμή που έμεινα έγκυος ένα πράγμα ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό μου....ΔΕ ΘΑ ΣΥΓΚΡΙΝΑ με κανένα άλλο παιδί το παιδί ΜΟΥ....είναι ΛΑΘΟΣ....κάθε άνθρωπος είναι ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ....τον μειώνουμε με το να τον συγκρίνουμε με κάποιον άλλο....κάποια στιγμή όλα τα παιδάκια θα μιλήσουν,θα περπατήσουν,θα χορέψουν κ αν όχι πάλι δε πειράζει....είναι τα σπλάχνα μας και άξίζουν την αγάπη μας no matter what.... Η κόρη σου είναι φανταστική, υπέροχη,και εξυπνόφατσουλα...κ ας την ξέρω μόνο απο φωτο....να είναι παντα υγιής και χαμογελαστή...αυτό έχει σημασία.... Φιλιά πολλά απο μένα και τον υπέροχο γιό μου.....:))))))))))))))))))))0
Ίσως είναι ιδίωμα των ήσυχων και καλόβολων παιδιών να μην είναι ιδιαίτερα θεαματικά. Έτσι ακριβώς ήμουν κι εγώ. Εξαιρετικά ήσυχο παιδί, άργησα να μιλήσω και να περπατήσω. Αποτέλεσμα; Τώρα διανύω ακούραστα χιλιόμετρα και έγινα φιλόλογος! Δεν είναι κακό πάντως να παρακολουθεί ο γονιός την εξέλιξη του παιδιού του, αρκεί να μην αγχώνεται αδικαιολόγητα.
poso dikio exeis!!!!kapia stigmh hrthe spiti mas ena koritsaki sunomiliko me thn korh mou....eixa parei sth mikrh mou ena puzzle pou pedevotan mhnes gia na valei 2 kommatia apo ta 20 sosta...kai to koritsaki se xrono mhden to eftiaxe...me epiase tetoia apogohtefsh....elega pos to paidi mou kati exei...eftyxos eipa tis anusixies mou se ena gnosto mou dakskalo kai mou eipe pos to kathe paidi exei tous dikous tou ruthmous anaptyxhs...px...alo milaei pio noris alla mporei na arghsei na perpathsei..h' na mporei na lunei efkola ena puzzle alla mporei na mhn upakouei akoma kai sta pio apla!!!opote ematha ki ego na xairomai kathimerhna oti kainourio kanoun ta paidia mou kai na mh ta sugrino pote me alla paidia!!!!exalou gia mena den uparxei tipota xeirotero apo th sugrish!!!!(to eixa viosei san paidi)
Ax vre Olivaki mou!Etsi klapsourizes k Gia to perpathma!den eimaste oloi idioi k auth einai h mageia!Exallou apo 2 dianoies den mporei na vgei kati allo!kai ta megala myala de miloun poly,e? ;-) Exallou otan yparxei"thema",pou xrhzei anyshxias,fainetai!Ainte pare tis valitsoules k ela ligo nwritera! K mh xoloskas gia tritous!
αχ..ολιβια...εχεις τοσο δικιο! απολαυσε το τωρα κ ετοιμασου να δεχτεις το μετα! <3 εδω θα πω μια αγαπημενη μου ατακα...μια αγαπημενη μου σκεψη....να θυμαμαι να λεω μπραβο στο παιδι μου! οχι μονο μη και οχι...αλλα μπραβο! μπραβο για το κατορθωμα, μπραβο για την προσπαθεια...μπραβο που τρωει.μπραβο που κοιμαται...μπραβο για τα απλα καθημερινα της κατορθωματα! <3 φιλακια ολιβιακι!
καλα ενταξει δεν εχω λογια..............να την χαιρεσε κοριτσαρα μου την κορουλα σου να ειστε παντα ετσι ενωμενες και να την καμαρωνεις για ολα οσα κανει γιατι ετσι γουσταρει αυτη να τα κανει!!!!η αθηνα ειναι πανεξυπνο παιδακι και πολυ καλα κανεις που ζητας συγνωμη απο την κορη σου σε κανενα παιδι δεν αρεσει να το συκρινει ο γονιος του ειτε θελημενα ειτε οχι!:)
Δεν έχω κάνει τίποτα πιο σπουδαίο και σημαντικό στην ζωή μου από την κόρη μου! το λέω και το ΔΗΛΩΝΩ!!!! ΠΑΝΤΟΥ! Κι ας έχω δυο πτυχία, κι ας έμαθα να μιλάω δυο ξένες γλώσσες, κι ας είχα πάρα πολύ καλή δουλειά, κι ας έκανα λεφτά, κι ας ταξίδεψα σε ωραία μέρη, κι ας βγήκα και γλέντησα με φίλους, και..., και..., και... Τίποτα δεν συγκρίνεται απ' όλα αυτά με την 2.5 χρονών απίστευτα υπέροχη κόρη μου! Είναι το ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ για μένα! Μεγάλη ευλογία να είσαι μάνα.. Ολίβια, έχουμε να δούμε πολλά ακόμα από τα παιδιά μας και αυτό που ζούμε καθημερινά, αυτό που για πολλούς είναι ασήμαντο και τυπικό, εύχομαι κάποια μέρα να το ζήσουν όλοι εκείνοι που δεν έγιναν ακόμη γονείς.
Καταλαβαίνω ακριβώς τι θέλεις να πεις...όμως ξέρω όπως ξέρεις κι εσύ, πως ακόμη κι αν ήταν χειρότερη από ότι την είχες φανταστεί...πάλι καλύτερη θα ήταν και θα την αγαπούσες με το ίδιο πάθος!!!
Αχ Ολίβια μου συγκινήθηκα...ήταν σαν ακουω τον εαυτό μου πριν 2,5 μήνες(όταν ήταν κ ο δικός μ 21μηνών)να κλαψουρίζει για οτι προανέφερες...τελικά κ εγώ κατάλαβα πως θέλουν το χρόνο τους..το ένα θα μιλήσει γρήγορα ..το αλλο θα περπατησει κτλ.το κάθε παιδί είναι μοναδικό..και τίποτα μα τίποτα στο κόσμο δεν είναι σημαντικότερο από την υγεία τους...σ'έυχαριστώ πολυ για το υπέροχο κείμενο που διάβασα..να σου ζήσει κ την καμαρώσεις όπως θέλεις!!!!
na th xairesai thn uperoxh korh s uperoxh Olivia! xairomai polu pou se gnwrisa mesa apo ta keimena s auta ta xronia! xarh sto diko s taksidi sth mhtrothta eniwsa, didaxthika, gnwrisa, sugkinhthika,problhmatistika k agaphsa me th mhtrothta k as mhn eimai akoma manoula! kalo bradu!:)
ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΜΟΝΑΔΙΚΑ!!!!!!!!!!
ΠΟΛΛΥ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ!!!!!!! ΧΑΡΗΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ Κ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΚΟΡΗ !!!!!! ΤΙ ΤΥΧΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΘΕΟΥΛΗ ΜΟΥ>??>????? ΤΙ ΔΩΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ???? ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΥ ΧΑΖΟ ΝΑ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΓΧΟΝΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΥΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ Κ ΝΑ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ?????? ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Υπέροχα,υπέροχα,υπέροχα λόγια!!!!!!!!!!Είναι το λιγότερο που μπορώ να γράψω και θέλω να σε ευχαριστήσω γιατι τα λόγια σου πρέπει να τα θυμηθώ όταν -σίγουρα- για κάποιον απο όλους αυτους τους λόγους θα μπω κι εγώ σ'αυτό το τρυπάκι.Η δικιά μας κορούλα είναι 4 μηνών και όπως πολύ σωστά λες κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και τα παιδάκια μας είναι πολύ πολύ καλύτερα απο όσο μπορούσαμε εμείς να φανταστούμε!!!! Να τα έχει ΟΛΑ τα παιδιά του κόσμου ο Θεός καλά!! :)
Μπράβο και πάλι Ολίβια!!!
αχ συγκινηθηκα...........μπραβο πολυ ωραιο!!!!!
σου ευχομαι να ειναι παντα καλα και να γινει ενας καλος ανθρωπος!!!!!
ax...trelainomai gia koukoubagismata!!!!!!!:P:P:P etsi koukouvagizw kai egw me ton 2 mhnwn gio mou!!!!kai ennoeitai h korh sou einai h kalyteroterh opws kai o gios mou opws kai h kathe korh kai kathe gios ths ekastote manoulas!!!!!!!!!!!!!!
ante pali vradiatika klama....stamata vre koritsaki mou na me sygkineis synexeia k eimai me synaxi...kata alla na xairesai ayto to panemorfo paidaki sou k na eyxaristeis ton antrouli sou pou sou thn xarise...filakiaaaa!!!!!!!
Υπέροχο κείμενο!