Ούτε που μου είχε περάσει από το μυαλό ότι θα γεννούσα με καισαρική!
Η ιστορία της Άννας
(Η Άννα γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)
Λοιπόν… είχα μια εγκυμοσύνη που θα ζήλευαν πολλές! Δεν έκανα ούτε μισό εμετό, ούτε αναγούλες, ούτε αποκολλήσεις, ούτε τίποτε τέτοιο. Κάποιες υπνηλίες το πρώτο δίμηνο και κάποιες βαρυστομαχιές στους τελευταίους μήνες. Τα κιλά μου ήταν σούπερ (13) και τα έχασα όλα με τη μία.
Η γέννα όμως ήταν για μένα λίγο τρομακτική… ΠΗΤ μου έδωσε ο γιατρός 29/07/2010. Στις 26 του μηνός είχα πάει για να με εξετάσει και μου είπε πως αν δεν γεννήσω μέχρι τις 29 να πάω στις 7 το πρωί στην κλινική, όπως και έγινε. Να σημειώσω εδώ ότι δεν είχα πάει ποτέ μου στο νοσοκομείο, ούτε είχα κόψει το χέρι μου που λένε. Γιατρούς, αίματα, βελόνες τα είχα βγάλει από τον εγκέφαλό μου!
Ήρθε η μεγάλη μέρα και είχα πολλή αγωνία. Το προηγούμενο βράδυ είχα κοιμηθεί ελάχιστα, και ο άντρας μου καθόλου. Πήγαμε για να γεννήσω με πρόκληση φυσιολογικά και με επισκληρίδιο. Όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου έλεγε και ο γιατρός μου και ένας άλλος γιατρός που έκανα τους υπερήχους ότι όλα ήταν τέλεια και κάθε φορά που έβλεπαν το μωρό δεν ήταν τυλιγμένο στο λώρο και εγώ η αφελής δεν ήξερα και δεν ρώταγα ότι το μωρό μπορεί να τυλιχτεί έστω και τελευταία στιγμή…..
Αποτέλεσμα όλου αυτού ήταν να βγάλω από το μυαλό μου την πιθανότητα ότι θα γεννούσα με καισαρική και πήγα μόνο για φυσιολογικά!! Φτάνουμε λοιπόν στην κλινική, με παίρνουν με ετοιμάζουν (φοβόμουν μέχρι και το κλύσμα), μου βάζουν ορό και είχαν ξεχάσει να μου πάρουν αίμα για τα βλαστοκύτταρα. Έχω πολύ λεπτές φλέβες και στο δεξί χέρι ούτε που φαίνονται, με αποτέλεσμα επειδή στο αριστερό είχα τον ορό να μου πάρουν αίμα από το δεξί χέρι κοντά στον καρπό και να με πονέσουν πολύ (ήταν και λίγο άσχετες).
Έπειτα από αυτό μου βάλαν χέρι κανά δυο μαίες και τελικά ήρθε ο γιατρός για να με βάλει την επισκληρίδιο (ο γιατρός μου τη βάζει ο ίδιος και όχι αναισθησιολόγος). Βγάζει έξω τον άντρα μου, με βάζει στο πλάι αλλά δεν μπορούσε να βρει σπόνδυλο από τα άλατα!! Με ρωτάει «Γυμνάζεσαι;«, του λέω «Όχι!» και μου λέει «Φαίνεται!!» Αφού με τα πολλά μου την κάνει, όταν γύρισα πάνω στο τραπεζάκι είδα πολλά βαμβάκια γεμάτα στο αίμα και σφίχτηκα ακόμη πιο πολύ!
Περιμέναμε που λέτε και είχε πάει η ώρα 12 το μεσημέρι. Μου έλεγε όλα πηγαίνουν τέλεια και σε καμιά ώρα θα γεννήσεις. Παίρνω τους γονείς μου που ήταν απέξω και τους το λέω. Πάει και ο άντρας μου για καλύτερη ενημέρωση και όσο έλειπε ήρθε η προσωπική μαία του γιατρού. Εκεί που μιλούσαμε μου έβαλε μάσκα οξυγόνου και κάτι πείραζε στον ορό και το μηχάνημα. Μου λέει «Μην ανησυχείς, κάτι με τους παλμούς«. Δε δίνω σημασία και για να φανταστείτε πως είχα τελείως εκτός της πιθανότητα της καισαρικής ούτε εκείνη την ώρα μου πήγε το μυαλό.
Εκείνη την ώρα μπήκε ξανά και ο άντρας μου ο οποίος είχε αρχίσει κάτι να μην του αρέσει. Έπειτα, έρχεται και ο γιατρός και περιμέναμε όλοι μαζί παρέα, λέγοντας μου ταυτόχρονα ότι κάθε φορά που πάει να κατέβει το μωρό πέφτουν οι παλμοί του οπότε θα χρειαστεί να περιμένουμε αρκετά. Είπα ότι δε με νοιάζει και ο γιατρός άρχισε να μας λέει ανέκδοτα και γελούσαμε πάρα πολύ….
Ώσπου μας κόπηκε μονομιάς το γέλιο. Εκεί που γελούσαμε ο γιατρός σοβάρεψε ξαφνικά, πήγε στο μηχάνημα, μου λέει «Πάμε για καισαρική!«, αλλά να μην αγχωθώ που όλα θα γίνονται γρήγορα. Από εκείνη την ώρα και για τις επόμενες 5 έκλαιγα συνεχώς. Ήρθε το φορείο με πήρε, με πήγαν στο χειρουργείο, με δέσαν και ο γιατρός μου έβαζε betadine στην κοιλιά, εγώ χτυπιόμουν και έλεγα την αναισθησιολόγο ότι δε θέλω να ακούω τίποτα, γιατί άκουγα τα νυστέρια τους και εκείνη μου είπε ότι θα με κοίμιζε, ο γιατρός διαφωνούσε γιατί είχα επισκληρίδιο, αλλά εγώ έκλαιγα κι έτσι μου έκανε μέθη.
Ξύπνησα πάλι κλαίγοντας και νόμιζα ότι είχαν περάσει ώρες και ήταν μόνο 10 λεπτά. Το μωρό δεν το είδα κατευθείαν, αλλά έπειτα από 3 ώρες. Με πήγαν στο δωμάτιο ανάνηψης όπου από την υπερένταση εξακολουθούσα να κλαίω και με πήγαν στο δωμάτιο το απόγευμα όπου επιτέλους είδα το λουλουδάκι μου!!!
Τις επόμενες μέρες πονούσα, κυρίως από το φόβο μου και στο μαιευτήριο ήταν χάλια για μένα, αλλά ευτυχώς από τη στιγμή που πήγαμε σπίτι όλα πήραν το δρόμο τους και το μπεμπάκι μου είναι τώρα 4 μηνών και είναι τέλειος. Εν τω μεταξύ, από τώρα προετοιμάζω τον εαυτό μου για το επόμενο έτσι ώστε να μην κοιμηθώ στην καισαρική και να το δω εγώ πρώτη!!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Παρόμοια άρθρα από Σχετικές Κατηγορίες
Σχόλια
Ανάρτηση Απάντησης
Scroll Up
[invideo_end_of_body]
Καλησπέρα, άλλη μια ιστορία ασχετοσυνης, οπου ο γιατρός σε έκανε ότι ήθελε ( καισαρικη) .. Στις μέρες μας ,συγνώμη , αλλά δεν επιτρέπεται να πηγαίνουμε σαν πρόβατα σε σφαγή ..Για αυτό οι καισαρικές έχουν γίνει πλέον ο ´φυσιολογικοσ´ τρόπος να γενανε οιΕλληνιδες και ο φυσιολογικός τοκετος έχει γίνει τόσο σπάνιος.... Η καθεμιά έχει τον τοκετό που της αξίζει.. Αλλά έλεος πια ,με το παραμικρό νυστερι !!!
ασε μας κοπελα μου.... εσυ να καθεσε να βογκας και να σκουζεις σαραντα μερες για να γεννησεις φυσιολογικα αμα θελεις.... ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ και παλι ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ και μαλιστα απο ΕΠΙΛΟΓΗ!!!!!!
ο γιατρος μου μου ειχε πει οτι καθε γιατρος πρεπει να κανει ενα πραγμα αλλος ειναι μαιευτηρας, αλλος ειναι ειδικος για το β επιπεδου, αλλος κανει αμνιοπαρακεντηση!και φυσικα ενοειτε οτι σιγουρα ο αναισθησιολογος επρεπε να κανει την επισκληρηδιο !αφου την πετυχε οκ.οσο για το μηχανημα παντα το βαζουν ακομα και οταν πας για καισαρικη ,εμενα και στις δυο γεννες μου εβαλαν ,οπως και να 'ναι να σκεφτεσαι απο δω και περα τα θετικα δεν ειδες το μικρο σου πρωτη οκ.το βλεπεις και το ζεις καθε μερα και θα τον ζεις σε ολα τα πρωτα του,φαγητο,λεξουλες,βηματακια,φιλους ,ερωτες, να ειναι γερο καλοτυχο και να ειστε γεροι και αγαπημενη με τον αντρουλη σου να το καμαρωνετε!!!και με το καλο το δευτερο ,τριτο και οσα ακομα θες!!!
Να σου ζησει ο μπεμπης σου!!!Κι εγω περασα μια απο τα ιδια στην γεννα μου ενω ολα πηγαιναν καλα τελικα εκανα καισαρικη γιατι ο μικρος μου ηταν σφηνομενος σε μια γωνιτσα...Την επισκληριδιο μου την εκανε ο αναισθισιολογος ουτε που καταλαβα γιατι με κοιμησαν αλλα δεν καταλαβα τιποτα,με το που ξυπνησα και ειδα τον αγγελο μου τα ξεχασα ολα και τους πονους και τα παντα τωρα ειναι 8 μηνων φυσικα δεν θυμαμαι τιποτα!!! Μετα απο εμενα ακολουθησαν πολλεεεςςςς καισαρικες σε αλλες γυναικες καταλαβαινετε...
>Να σαι καλα!κ γω σου ευχομαι το επομενο να ναι κοριτσακι!κ θελω να σου πω οτι δεν εισαι καθολου υπερβολικη!οταν δεν εισαι προετοιμασμενη για κατι σου ερχεται αποτομα κ πανικοβαλεσαι!εγω ακομη κ τωρα που θα ναι η δευτερη φορα αγχωνομαι γιατι οσο να ναι δε παυει να ειναι μια εγχειρηση.θα το παλεψω ομως χαχαχα!
Νατασα
>όντως μοιάζουν οι ιστορίες μας!!!Ευτυχώς υπάρχουν κι άλλες γιατί εμένα με λένε όλοι υπερβολική και ότι είναι μια απλή εγχείριση και πιο ασφαλής από τη φυσιολογική γέννα (σ`αυτό το τελευταίο δεν έχουν κι άδικο, αλλά η φυσιολογική είναι φυσιολογική αλλιώς δεν θα την έλεγαν έτσι!)Το κακό είναι ότι αν κάνεις ένα με καισαρική και τα επόμενα αναγκαστικά πρέπει να τα κάνεις πάλι με καισαρική!Με το καλό το μπέμπη σου!Θα τα κάνεις ζευγαράκι!Και γω το επόμενο θα το ήθελα κοριτσάκι!
Άννα
Κορίτσι μου, δεν είναι απαραίτητο αυτό που λες.. Μετά από καισαρική γίνεται και κολπικός τοκετός.. (VBAC, Vaginal birth after caesarean) Απλά στην Ελλάδα, άντε να βρεις γιατρό να στη κάνει και να μη σου αρχίσει τα γνωστά: "έεεελα μωρέεεε που θα ταλαιπωρηθείςςςςς και θα πονάςςςςς.." Εδώ δε βρίσκεις για φυσιολογικό τοκετό, θα βρεις για VBAC; πάντως αν το θέλεις, ψάξτο λιγάκι.. φιλικά
>Αννα μου να σου ζησει ο μπεμπης σου!οταν διαβασα την.ιστορια σου ηταν σαν να ξαναζουσα τη δικη μου!με μονη διαφορα οτι επισκληρηδιο μου εκανε αναισθησιολογος.κ γω ηταν να γεννησβ φυσιολογικα κ τελευταια στιγμη χανοντουσαν.οι παλμοι της μικρης μου βαζανε οξυγονο κ τελικα μπηκα για καισαρικη.επισης πανικοβληθηκα κ χωρις να το καταλαβω κοιμηθηκα τελειως!τελος καλα ολα καλα ομως ηταν μια εμπειρια κ αυτη!τωρα η μικρη μου ειναι 3μιση κ σε λιγες μερες θα γεννησω το γιο μου παλι με καισαρικη οπως μου ειπε η γυναικολογος μου.θα προσπαθησω ομως αυτη τη φορα να παραμεινω ψυχραιμη για να δω αμεσως το μπεμπη μου!αυτα ειχα να πω!απλα ειναι τοσο ομοιες οι ιστοριες μας κ σε καταλαβαινω απολυτα!
>Μου είπαν ότι ήτραν τυλιγμένος στο λώρο και κάθε φορά που πήγαινε να κατέβει έσφιγγε γύρω του σα θηλιά και υπήρχε ο κίνδυνος να μην οξυγονωθεί καλά ο εγκέφαλος.
Άννα
>Η περιτυλιξη του μωρου με το λωρο ειναι κατι πολυ συχνο και η καισαρικη δεν ειναι παντα απαραιτητη. Στην δικη μου περιπτωση ειχαμε διπλη περιτυλιξη. Μου εβαλαν και εμενα μασκα οπως εσενα γιατι με καθε συσπαση το μωρο κατεβαινε και τεντωνε ο λωρος οποτε πνιγοταν. Γι αυτο και κεφαλωσε το μωρο στη αιθουσα ωδινων και μετα με μετεφεραν στην αιθουσα τοκετου. Ο γιατρος σου βεβαια ξερει καλυτερα τι συνεβη στην περιπτωση σου. Ισως να μην ειχες κανει ακομα διαστολη και ισως το μωρακι σου θα κινδυνευε αν εμενε και αλλο μεσα.
Να σου ζησει και να ειναι γερο! Ευχομαι να καταφερεις να γεννησεις φυσιολογικα το δευτερο αλλα αν αυτο δεν συμβει τελικα σου ευχομαι να ειναι η εμπειρια σου καλυτερη απο την πρωτη!
>Συμφωνω με τον ανωνυμο παραπανω και προσθετω ερωτηση. Τελικα εμαθες γιατι εγιναν ολα αυτα και κατ'αυτον τον τροπο? Γιατι εμενα μου φαινονται λιγο περιεργα και υπογεια...
ελενα
>σχολιο ενα ποτε δεν κανουν μεθη η ναρκωση αν εχει προηγηθει επισκληριδιο σχολιο δυο την επισκληριδιο δεν την κανει ΠΟΤΕ ο γυναικολογος μα ο αναισθησιολογος..ημαρτον
>Άννα μου κι εγώ μια παρόμοια εμπειρία έχω. Ήθελα οπωσδήποτε να γεννήσω φυσιολογικά γιατί μου τη σπάει που η Ελλάδα έχει τόσο υψηλά ποσοστά αναίτιων καισαρικών.Τελικά δεν τη γλίτωσα.Δυστυχώς ήταν μία πολύ άσχημη και άχαρη διαδικασία και δε θα θυμάμαι με πολλή χαρά τη μέρα του τοκετού μου.